วันอาทิตย์ที่ผ่านมา (9 สิงหาคม 2552) ได้ไปดูฟุตบอลไทยพรีเมียร์ลีกสดๆ ในสนามครับ

เป็นครั้งแรกด้วยอารมณ์อยากรู้ว่าบรรยากาศบอลไทยลีกที่ใครๆ ก็ว่าอยู่ในช่วงบูมสุดสุดนั้นเป็นอย่างไร หลังจากอ่านและตามดูภาพถ่ายของใครหลายคนในห้องศุภชลาศัยมาบ้าง

อันที่จริง ยังไม่ได้เป็นแฟนทีมไหนเลย (ถ้าตอนเด็กๆ เชียร์ทหารอากาศ) ข่าวคราวความเคลื่อนไหวก็ตามแบบห่างๆ ปีก่อนได้ดูถ่ายทอดสดทางทรูวิชั่นส์ แต่พอปีนี้สมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทยจัดการฮั้ว..เอ๊ย!...มอบสิทธิถ่ายทอดสดให้สยามกีฬาทีวี ที่เคยดูเลยอดดู รอถ่ายทางฟรีทีวีก็ดีแต่พูดกันไปมา จะให้ติดสยามกีฬาทีวีเพื่อดูไทยลีกอย่างเดียวก็ไม่เอาแน่ๆ


บัตรนัดนี้เป็นรูป พิพัฒน์ ต้นกันยา
แมน ออฟ เดอะ แมตช์ จากการโหวตของแฟนบอล

พอดีช่วงบอลนอกยังปิดฤดูกาล ส่วนไทยลีกเริ่มเตะเลกสองมาได้สักพัก ผมจึงตามข่าวมากขึ้น กระแสหนึ่งที่เห็นคนพูดถึงกันเยอะคือความคึกคักของกองเชียร์ในแพทสเตเดี้ยม (PAT Stadium) ของสโมสรการท่าเรือไทย เอฟ.ซี. และการจัดการที่ดีของประธานสโมสรจนพร้อมไปหมดทุกส่วน และดูจะเหนือกว่าหลายๆ ทีม

เช่น มีเว็บไซต์ที่จัดทำอย่างดี คอยอัพเดตข่าวและข้อมูลต่างๆ มีโพลให้แฟนๆ โหวตผู้เล่นยอดเยี่ยมของนัดที่ผ่านมา ถ้าอยากรู้ว่าแพทสเตเดี้ยมอยู่ตรงไหนก็ดูในแผนที่ที่อยู่ในเว็บไซต์ได้เลย

ที่สำคัญคือ ลงทุนทำ “บัตรแข็ง” เป็นบัตรผ่านประตู (ราคา 50 บาท ทุกที่นั่ง) ในนัดที่ท่าเรือเตะในบ้าน แถมเปลี่ยนภาพบนบัตรทุกนัด โดยปล่อยภาพตัวอย่างให้ดูก่อนบนเว็บ WeBooking กระตุ้นให้คนอยากซื้อบัตร (เชื่อว่าหลายคนคงตามสะสมแน่ๆ)


เดินตาม พิพัฒน์ ต้นกันยา จูเนียร์ เข้าสนาม


บรรยากาศหน้าสนาม หลังคาสีฟ้าคือบูธขายบัตร

เจอแบบนี้ใครๆ ก็อยากมุ่งหน้าไปแพทสเตเดี้ยมดูสักครั้ง...รวมทั้งผมซึ่งกำลังหาโอกาสไปดูไทยลีกสดๆ ในสนามบ้าง ยิ่งเมื่อเห็นว่าสนามอยู่ไม่ไกลเกินไป เดินทางสะดวก ช่วงเวลากำลังดีเพราะไม่มีบอลนอกแย่งความสนใจ

ในที่สุดวันอาทิตย์ที่ผ่านมาจึงได้ไปเยือนแพทสเตเดี้ยมเพื่อดู “สิงห์เจ้าท่า” การท่าเรือไทย เอฟ.ซี. เจอกับ “เสือสามย่าน” จุฬา ยูไนเต็ด เริ่มแข่งเวลาห้าโมงเย็น

ใช้เวลาเดินทางประมาณ 45 นาที ไปถึงสนามซึ่งอยู่ภายในบริเวณสโมสรการท่าเรือแห่งประเทศไทย คลองเตย บ่ายสามโมงครึ่งคนมากันพอสมควรแล้ว ส่วนใหญ่สวมเสื้อท่าเรือสีแสด-น้ำเงิน บริเวณหน้าสนามมีร้านขายอาหาร-น้ำ บูธขายบัตร บูธเบียร์ยี่ห้อหนึ่งและซุ้มเครื่องดื่มเกลือแร่พร้อมพริตตี้


ผู้เล่นท่าเรือกำลังวอร์มอัพ เสื้อขาวคือโค้ชสะสม พบประเสริฐ


เกมยังไม่เริ่มก็แอบถ่ายเด็กๆ ต่อ

แพทสเตเดี้ยมเป็นสนามปรับปรุงใหม่ ความจุประมาณ 5,500 คน มีสกอร์บอร์ดดิจิตอลที่คุยว่าราคาเป็นล้าน มีอัฒจันทร์ 3 ด้าน คือฝั่งมีหลังคาอยู่ด้านไกล ฝั่งไม่มีหลังคา (ติดด้านหน้า) และฝั่งหลังประตู (ด้านขวา) ผมเลือกฝั่งมีหลังคาเผื่อฝนตก

สี่โมงทยอยเข้าสนาม ตามกฎคือห้ามนำขวดน้ำพลาสติกเข้าไปจึงเห็นหลายคนหิ้วกระติกมาจากบ้านพร้อมอาหารคาว-หวานอย่างกับมาปิคนิค แฟนบอลส่วนใหญ่มากันเป็นกลุ่ม ยกครอบครัวมาก็เยอะ ผู้หญิงกับเด็กเพียบ พอใกล้เวลาคิกออฟอัฒจันทร์ทั้งสามด้านก็เต็มพรึบด้วยสีแสด-น้ำเงิน ถือเป็นความสำเร็จของทีมฟุตบอลที่สามารถสร้าง “แฟนบอล” และดึงชาวชุมชนให้เป็นส่วนหนึ่งได้

คำว่า “แฟนบอล” เป็นอย่างไรต้องดูระหว่างเกมครับ เห็นเลยว่าทุกคนลุ้นและเชียร์กันจริงจังมาก ไม่ใช่แค่นั่งดูไปตามเรื่อง อัฒจันทร์แต่ละฝั่งจะมีกลุ่มนำเชียร์โดยใช้กลองและหวูดประกอบจึงแทบไม่มีช่วงเงียบเหงา ที่ขาดไม่ได้คือเสียงฮือ-เฮ-โห่ สลับกับเสียงด่า เสียงสบถ ได้บรรยากาศฮาร์ดคอร์ดีจัง


ฉลองประตูขึ้นนำ


แฟนบอลเฮ


จบเกมแล้วยังไม่ออกจากสนาม

จบเกมท่าเรือเฉือนชนะหวุดหวิด 1-0 จากประตูของ ปิติพงษ์ กุลดิลก มีใบแดงฝ่ายละคน (ท่าเรือยังอยู่อันดับ 5 ส่วนจุฬายังอยู่อันดับสุดท้าย) นักเตะกับโค้ชสะสม พบประเสริฐ ขอบคุณผู้ชมรอบสนาม เรียกเสียงแฟนๆ ได้อีกรอบ

เดินออกจากสนามด้วยความตื่นเต้นยินดีกับบรรยากาศบอลไทยลีก เชื่อว่านี่ไม่ใช่แค่กระแสครับ ไทยลีกบูมแล้วจริงๆ


วิวที่มองเห็นจากอัฒจันทร์มีหลังคา ต่อไปอาจไม่ได้เห็นแบบนี้อีก
เพราะสโมสรมีแผนจะสร้างอัฒจันทร์ฝั่งไม่มีหลังคาเพิ่มเป็น 3 ชั้น เพื่อรองรับแฟนบอล