Bloggang.com : วิวิธวินท์ : ไม่มีโทรศัพท์และเครื่องปรับอากาศ...วรพจน์ พันธุ์พงศ์

ไม่มีโทรศัพท์และเครื่องปรับอากาศ...วรพจน์ พันธุ์พงศ์

ที่เลือกหนังสือความเรียงของนักเขียนหนุ่ม ผู้ได้ชื่อว่าเป็นนักสัมภาษณ์มือหนึ่งของวงการมาประเดิมเป็นเล่มแรก เป็นเพราะ จขบ.เป็นแฟนพันธุ์แท้ของวรพจน์ พันธุ์พงศ์ค่ะ

ตั้งแต่ได้อ่านงานรวมเล่มแรกๆ ของเขาอย่าง "เราต่างมีแสงสว่างในตัวเอง" จบสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ก็ตามอ่านผลงานของเขามาเรื่อยๆ ทั้งพ๊อคเก้ตบุ๊ค หรือคอลัมน์ประจำที่เขาเขียนให้นิตยสารอย่าง GM และ open ในเวลานั้น

ทุกครั้งที่อ่าน จะได้มุมมอง ความคิด และแรงบันดาลใจหลังจากปิดหนังสือลงเสมอ

บางครั้ง-เวลาที่คิดงานไม่ออก ไอเดียตีบตัน จขบ.จะเลือกหยิบงานของเขาเล่มหนึ่งเพื่อมากระตุ้นตัวเองอยู่เสมอ จนเพื่อนร่วมงานบางคนเห็นเป็นมุขขำ เพราะไม่ต้องใช้บุหรี่ กาแฟเป็นตัวเร่งเผางานอย่างเพื่อนร่วมอาชีพบางคน สูตรใครสูตรมันเนอะ

มาถึงหนังสือเล่มนี้ ประทับใจตั้งแต่หน้าปกสีชมพูกะปิ เหมือนซองจดหมายที่มีจ่าหน้าและแสตมป์ที่ประทับตราแล้วสองดวง เข้ากับชื่อหนังสือดี เมื่อไม่มีโทรศัพท์ (และเครื่องปรับอากาศ) วิธีเดิมที่คนเราใช้สื่อสารกันก็คงเป็นจดหมาย

วรพจน์ใช้หนังสือของเขาแทนจดหมายถึงคนอ่าน...

บางครั้งเขาเขียนถึงจักรยานคันหนึ่ง แต่ปลายทางของมันไปไกลเกินกว่านั้น

'ในช่วงชีวิตหนึ่ง หาจักรยานไว้ใช้สักคัน มันจะไม่ทำให้คุณเสียใจ' ผมยังจำได้แม่น นักคิดนักเขียนอเมริกันนาม มาร์ก ทเวน ว่าไว้เช่นนี้ ผมคิดเช่นนี้เหมือนกันในตอนที่ควักเงินจ่าย ผิดแต่ว่ามันกลับทำให้ผมเสียใจ

เปล่า, ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องเงิน ผมไม่ใช่นักธุรกิจ จะว่าไป เงินเล็กๆ น้อยๆ จำนวน 500 บาท ไม่ควรได้รับอนุญาตให้อยู่ในความทรงจำนานขนาดนี้ สิ่งที่ผมคิดว่าผิดพลาดคือต้นทุนทางจินตนาการ ความเชื่อ และความฝันใฝ่ พูดง่ายๆ ว่าเป็นเรื่องหัวใจ ไม่ใช่เม็ดเงิน

วาดหวังว่าจะหาไว้ใช้ แท้จริงเรากลับทิ้งขว้าง ไม่ไยดี

เห่อเพียงชั่วครู่ชั่วยามแล้วก็ละเลยเพิกเฉย

ใช่หรือไม่ว่า นี่คือหลักฐานหนึ่งที่ชี้วัดเนื้อแท้ว่าเราเป็นคนชนิดไหน ทุ่มเท เอาจริงเอาจัง หรือฉาบฉวย หยิบโหย่ง ไม่รับผิดชอบ

อาจไม่ใช่เรื่องใหญ่ หากโฟกัสไปที่จักรยานเพียงหนึ่งคัน แต่ความฝันอื่นๆ อีกล่ะ

ตลอดเส้นทางชีวิตที่ผ่านมา เรา "สร้าง" แล้ว "ทิ้ง" ต้นทุนทางจินตนาการไปเท่าไร

ใครกี่คนที่เคยเดินจูงมือกันมาแล้วหลุดพลัดหลงคล้ายคนไม่เคยรู้จัก

ใครกี่คนที่เราเคยรักแล้วก็เลิก-ลืมกันไปง่ายๆ

และมีสักครั้งไหม ที่เราให้เวลาหันกลับไปกอบเก็บร่องรอยความคิดความเชื่อในวัยหนุ่มสาว..

อ่านหนังสือเล่มนี้เถอะ..ที่รัก

Create Date : 08 เมษายน 2552

Last Update : 8 เมษายน 2552 16:16:44 น.

2 comments

Counter : 1743 Pageviews.

ชอบงานเขียนคุณวรพจน์เหมือนกันค่ะ

ติดตามเกือบจะทุกเล่มเลย

ชอบการใส่แง่คิดต่างๆลงไปด้วย

แล้วก็ชอบสำนวนที่เขาเขียนอ่านไปคล้ายกับบทกวีเลย

อ่านแล้วจี๊ดที่ใจมากค่ะ

โดย: แอ้ IP: 124.121.13.226 วันที่: 8 เมษายน 2552 เวลา:19:58:40 น.

ชอบงานเขียนของคุณวรพจน์ในระดับหนึ่งค่ะ
แม้ว่า..ตอนนี้เศษทรายฯที่อ่านอยู่ จะขัดๆ กับบางความคิดของเจ้าตัวบ้าง แต่ก็ยังอยู่ในขั้นชอบอยู่มากกว่า

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 10 เมษายน 2552 เวลา:16:49:27 น.