อะไรๆ ก็ไม่เคยแน่นอน วันนี้ได้มีโอกาlเขียนบล็อกใหม่สักทีค่ะ ปล่อยไว้นานจนเหม็น จนคนนู้นคนนี้เข้าบ่นมาแซว ว่าเมื่อไรจะอัพสักที จริงๆแล้วมันไม่รู้จะอัพอะไร เรื่องที่จะให้เขียนมันก็มีเยอะอยู่ แต่แค่ไม่รู้จะหยิบมาเรียบเรียงยังไงให้มันน่าอ่านเท่านั้นเอง เรื่องที่กำลังจะเขียนนี้ ก็อาจจะไม่ได้เขียนออกมาได้สวยงามน่าอ่านสักเท่าไร แต่ด้วยว่าเนื้อหาและความหมาย มันทำให้คิดอะไรได้บางอย่าง เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ได้รับข่าวที่ไม่ดีนักจากเพื่อนคนหนึ่ง ฟังแล้วทำให้หัวใจวูบไปเลยทีเดียว การจากลาและพลัดพราก เกิดขึ้นได้เสมอ ทุกวัน ทุกเวลา และทุกรูปแบบ บางคนรักกันแรกๆ อะไรก็ดูสวยหรูงดงาม พอวันเวลาผ่านไป อะไรก็จืดจางลง จดสุดท้ายพบว่าตัวเองเข้ากันไม่ได้ ไปกันไม่ได้ ก็จบด้วยการจากลาในที่สุด บางคู่รักกันมาก แต่ด้วยเหตุผลอะไรหลายประการ ก็เป็นตัวแปรทำให้ต้องสิ้นสุดด้วยการจากลา เหตุการเช่นนี้มีให้เห็นอยู่บ่อยไปในแต่ละวัน ในกรณีของเพื่อนคนนี้ การมีใครสักคนเป็นที่รัก คงนับว่าเป็นช่วงเวลาที่แสนมีค่า ถึงแม้ว่าจะสุขบ้าง เศร้าบ้าง แต่นั่นก็เป็นสัจธรรมที่เราก็รู้กันดีในเรื่องของความรัก วันข้างหน้าอาจจะต้องเลิกกัน จบกันไปเหมือนคู่อื่นๆ หรืออะไรก็แล้วแต่ นั่นก็เป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ เหมือนอย่างที่บอกไปแล้วว่า การลาจากและการพลัดพรากเกิดขึ้นได้ทุกเวลา และทุกรุปแบบ แล้วก็อยู่ว่าจะช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง สองสามเดือนก่อนหน้านี้ เพื่อนคนนี้รู้ข่าวว่าแฟนตัวเองหมดสติ ต้องส่งเข้าโรงพยาบาลและต้องนอนรักษาตัวที่นั่น แต่สาเหตุที่รู้ต่อมาก็คือ พบเนื้องอกซึ่งเป็นเนื้อร้ายอยู่ในสมอง............ สิ่งที่เกิดขึ้นดูฉับพลันและรุนแรง ไม่มีสัญญาณใดๆบอกให้รู้ก่อนหน้านี้เลยว่าเหตุแบบนี้จะเกิดขึ้น สิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนั้นคงเป็นการภาวนาขอให้ทุกอย่างเป็นไปในทางที่ดี คนรักของเพื่อนเข้าๆออกๆโรงพยาบาลอยู่สองสามครั้ง ในระหว่างนั้นถือว่าเวลาที่ผ่านไปเป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากๆ เพื่อนได้ทำอะไรในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนให้กับคนรัก อย่างเช่น บลูเบอร์รี่ชีสเค้ก.......เค้กชิ้นแรกในชีวิตถูกทำขึ้นด้วยความตั้งใจเต็มร้อย อาจจะไม่ใช่ชิ้นที่อร่อยที่สุด แต่คงเป็นชิ้นที่มีค่ามากที่สุดสำหรับผู้ทำ ความทรงจำดีๆ หลายอย่าง ถูกบรรจุไว้ในช่วงเวลาที่ค่อยๆผ่านไป จนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาก็ได้รับข่าวจากเพื่อนว่า คนรักของเธอได้เสียชีวิตแล้ว........... คำพูดที่สามารถพูดปลอบใจเพื่อนได้ คงไม่มีอะไรมากไปกว่าคำปลอบใจ และคำที่จะถนุถนอมหัวใจที่เปราะบางมากที่สุด..... คนที่จากไปแล้วเราคงหายห่วง เพราะเขาคงจะไม่ต้องรู้สึกรับรู้หรือได้รับอะไรที่รบกวนจิตใจอีกต่อไป แต่คนที่ยังอยู่ ก็ยังคงต้องดำเนินชีวิตต่อไป แต่สิ่งที่ไม่เสียใจเลย ก็คงเป็นช่วงเวลาที่ดีๆที่ได้ทำให้กับคนรักในช่วงเวลาน้อยนิดที่เหลืออยู่ ความทรงจำอันงดงามจะยังคงติดตัวเราไปตลอด แค่มันอาจจะทำให้เราเหงา และเศร้าไปบ้างเท่านั้นเอง........... วันที่กำลังจะผ่านเข้ามา ยังมีอะไรอีกอย่างหลายต้องให้เผชิญ จะดีหรือร้ายไม่อาจหยั่งรู้ได้ สิ่งที่ดีที่สุด คงเป็นเป็นการทำวันปัจจุบันให้ดีที่สุด และเตรียมรับมือกับทุกสิ่งที่กำลังจะเข้ามา........ จากเรื่องนี้ มันทำให้คิดอะไรได้บางอย่างว่า ขนาดที่คนที่รักกันมาก ยังต้องพลัดพรากจากกัน แล้วนับประสาอะไรกับที่คนที่ไม่รักกันที่จะไม่ลาจาก......... ได้แต่บอกตัวเองว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าวันนี้เศร้า พรุ่งนี้ก็คงจะหัวเราะได้ คงไม่โชคร้ายมีแต่วันที่โศกเศร้าเสียทุกวันแน่นอน.... แต่ยังไงก็แล้วแต่ ขอให้ทุกๆคนรวมทั้งตัวเองด้วย ได้เจอ และได้รับแต่สิ่งดีๆ ถ้าจะต้องมีเรื่องร้ายๆ ก็ขอให้รับมือกับมันได้ และผ่านมันไปได้นะคะ...........สู้ๆค่ะ   Create Date : 08 กันยายน 2550 11 comments Last Update : 8 ตุลาคม 2550 23:48:26 น. Counter : 590 Pageviews. Share Tweet

แม้ว่าวันนี้ เธอจะอยู่แสนไกล แต่ความทรงจำดีๆ นั้นไม่เคยจางหาย ตราบที่ดาวเต็มฟ้าเธอยังคงวนเวียนในหัวใจ หลับให้สบาย สักวันคงพบกัน "สุดที่รัก"   โดย: Mim IP: 124.121.27.65 8 กันยายน 2550 21:34:38 น.

เหมือน serie เกาหลีเลยอ่ะ แต่ก็นะ มันก็อ้างอิงจากชีวิตจริงทั้งนั้นแหละ เพราะ ชีวิตคือละคร ... (พี่ชายชอบบอกอุ้ยอย่างนี้เสมอ) แต่อย่างน้อย ก็มีช่วงเวลาที่เรามีความสุขและทำให้คนที่เรารักมีความสุขจนถึงลมหายใจสุดท้ายของชีวิต .. นั่นมาน่าภูมิใจที่สุดแล้ว ... เพราะ บางคนไม่มีโอกาสแม้จะมาทันดูใจคนรักเสียด้วยซ้ำ .. ขอให้เพื่อนพี่ติ๊กจงภูมิใจ และ ดำเนินชีวิตต่อไปเพื่อมีความสุขแทนเค้าคนนั้นด้วย แค่นั้น ... คนคนนั้นก็ไม่ได้ตายจากไปไหน ... เพราะ เค้าจะอยู่ในใจเพื่อนพี่ติ๊กตลอดไป เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: *..Dora_Mashi..* 9 กันยายน 2550 11:36:35 น.

ชีวิตคนเราก็ไม่แน่นอนแบบนี้แหละจ้ะ คนที่จากไปเค้าก็ไปสบายแล้ว ก็เหลือพวกเราที่ยังต้องทนลำบากกับการใช้ชีวิตกันต่อไป ต้องทำทุก ๆ อย่างให้เต็มที่และดีที่สุดเท่าที่จะทำได้... เพลงนี้เหมาะกับเรื่องราวนี้จริง ๆ ขอแสดงความเสียใจกับเพื่อนด้วยจ้า Miss, P'Jump   โดย: พี่น้องมิว (จากวันที่เธอไม่อยู่ ) 9 กันยายน 2550 22:44:51 น.

เศร้าจังเลยค่ะ   โดย: Pukkio 11 กันยายน 2550 14:40:08 น.

เป็นกำลังใจให้เพื่อนด้วยนะคะ...อ่านแล้วเศร้า เนี่ยแหละการพลัดพรากเกิดขึ้นเสมอ เพราะไม่มีอะไรแน่นอน และไม่มีอะไรอยู่ถาวร โดยเฉพาะชีวิตคน เค้าไม่จากไปเร็ว ซักวันก้อต้องจากอยู่ดี ไม่ช้าหรือเร็ว ทุกอย่างต้องสูญไป จะบอกว่าบล็อกเก๋มากๆเลยค่ะ เปิดเข้ามาแล้วแบบว่าชอบเลยนะเนี่ย ชอบรูป ชอบทุกอย่างเลยค้า   โดย: MeJayya 13 กันยายน 2550 15:26:56 น.

อะไรๆก็ไม่เคยแน่นอนค่ะน้องติ๊ก เมื่อวานรู้สึกชอบ วันนี้สมหวัง พรุ่งนี้อาจพลัดพราก เรื่องทุกอย่างเป็นเรื่องใกล้ตัวที่อาจเกิดได้กับพวกเราทุกคน อยู่ที่ตัวเราจะรับมือและจัดการกับหัวใจและความรู้สึกของเราเองได้หรือไม่ เป็นกำลังใจให้เพื่อนน้องติ๊กนะคะ คิดถึงค่ะ   โดย: Lee Aung-Kwang (Professional ) 13 กันยายน 2550 20:47:34 น.

แม้การจากลาจะแสนเศร้า แต่ปาล์มเองมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า ไม่มีสิ่งไหนจะดำรงอยู่นิจนิรันดร์ และการจากลาเป็นเพียงบทหนึ่งของชีวิตเท่านั้น เชื่อว่าการจากลาครั้งนี้แม้จะแสนนาน แต่ต้องมีวันที่ได้พบกันใหม่ ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนพี่ติ๊กด้วยนะคะ   โดย: ป่ามป๊าม 16 กันยายน 2550 21:50:56 น.

ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ   โดย: ผุ๋งผิ๋ง 20 กันยายน 2550 1:10:32 น.

คิดถึงนะคะ   โดย: Professional 22 กันยายน 2550 22:36:10 น.

ชอบbackground มากๆเลย สวยน่ารักดี   โดย: MeJayya 26 กันยายน 2550 8:02:00 น.

โดย: จากวันที่เธอไม่อยู่ 4 ตุลาคม 2550 20:25:13 น.