BlogGang.com : : sirivinit : ศิลปะคาโรแล็งเชียง (Carolingian art)

ศิลปะคาโรแล็งเชียง (Carolingian art)

“พระวรสารลอร์สช” โดยสกุลช่าง
ของราชสำนักของจักรพรรดิชาร์เลอมาญ

ศิลปะคาโรแล็งเชียง (Carolingian art) เป็นศิลปะที่มาจากจักรวรรดิแฟรงค์ในช่วงเวลาราว 120 ปี ราวระหว่าง ค.ศ. 780 จนถึง ค.ศ. 900 ในรัชสมัยของจักรพรรดิชาร์เลอมาญ และทายาท สมัยนี้นิยมเรียกกันว่าเป็น “ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาคาโรแล็งเชียง”

ศิลปะคาโรแล็งเชียงสร้างโดยศิลปินของราชสำนัก ที่สร้างงานให้กับราชสำนัก และโดยสำนักสงฆ์สำคัญๆ ที่อยู่ภายใต้การอุปถัมภ์ของพระมหาจักรพรรดิ

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ ของยุโรปเหนือในการฟื้นฟูและเลียนแบบงานศิลปะคลาสสิกของเมดิเตอร์เรเนียน ทั้งทางรูปแบบและลักษณะ ที่กลายมาเป็นการผสานองค์ประกอบของศิลปะคลาสสิก เข้ากับศิลปะของทางตอนเหนือของยุโรป

ในรูปแบบของงานที่เป็นสง่าและตระการตา (sumptuous) โดยเฉพาะอิทธิพลในการสร้างรูปลักษณ์ของมนุษย์ ที่เป็นการวางรากฐานให้แก่ศิลปะโรมาเนสก์ที่ตามมา และต่อมาศิลปะกอธิคในยุโรปตะวันตก

สมัยคาโรแล็งเชียงเป็นส่วนหนึ่งของสมัยประวัติศาสตร์ศิลปะของศิลปะยุคกลางที่เรียกว่า “ศิลปะยุคก่อนโรมาเนสก์”

ประวัติ

หลังจากที่ทำการก่อตั้งจักรวรรดิที่ใหญ่พอๆ กับจักรวรรดิไบแซนไทน์ในเวลานั้น และมีขนาดใหญ่พอกับจักรวรรดิโรมันตะวันตกเดิมแล้ว ราชสำนักคาโรแล็งเชียง ก็คงจะต้องมีความรู้สึกว่าตนเองยังมีความด้อยกว่าทางด้านศิลปะ เมื่อเปรียบเทียบกับจักรวรรดิทั้งสอง

หรือแม้แต่เมื่อเปรียบเทียบกับศิลปะยุคหลังยุคโบราณ (หรือที่นักประวัติศาสตร์เอิร์นส คิทซินเจอร์ เรียกว่า “sub-antique”) ที่ยังคงสร้างกันอยู่บ้างในกรุงโรม และที่ศูนย์กลางบางแห่งในอิตาลี

ที่จักรพรรดิชาร์เลอมาญได้มีโอกาสทอดพระเนตรเห็น ระหว่างที่ทำการรณรงค์ทางทหารอยู่ และเมื่อเสด็จไปทำพระราชพิธีบรมราชาภิเษก เป็นพระมหาจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ในกรุงโรมในปีค.ศ. 800

ในฐานะที่ประมุขสัญลักษณ์ของโรม จักรพรรดิชาร์เลอมาญก็ทรงทำการฟื้นฟูวัฒนธรรมและการศึกษาของตะวันตก และทรงมีความจำเป็นที่จะต้องสร้างงานศิลปะ ที่สามารถสื่อเรื่องราวพร้อมแสดงรูปลักษณ์ของบุคคลในเรื่องอย่างมีประสิทธิภาพ ที่ศิลปะสมัยการโยกย้ายถิ่นฐานในยุโรปแบบเจอร์มานิคไม่อาจจะทำได้

พระองค์ทรงมีพระประสงค์ ที่จะสร้างชื่อเสียงให้แก่พระองค์เองในฐานะทายาทของประมุขผู้ยิ่งใหญ่ในอดีต ผู้ที่เลียนแบบและแสดงสัญลักษณ์ของการเชื่อมต่อ ระหว่างความสำเร็จของวัฒนธรรมของคริสเตียนยุคแรก และไบแซนไทน์กับของพระองค์เอง

แต่การวิวัฒนาการของศิลปะ มิใช่แต่เพียงเพื่อฟื้นฟูวัฒนธรรมของโรมันโบราณเท่านั้น แต่ในรัชสมัยของจักรพรรดิชาร์เลอมาญ ความขัดแย้งที่เกิดจากการทำลายรูปเคารพสมัยไบแซนไทน์ เป็นกรณีที่สร้างความแตกแยกในจักรวรรดิไบแซนไทน์

จักรพรรดิชาร์เลอมาญทรงสนับสนุนสถาบันคริสต์ศาสนา ของตะวันตกที่ไม่อนุญาตให้มีการทำลายรูปเคารพ “กฎบัตรพระเจ้าชาร์ลส์” (Libri Carolini) วางนโยบายของราชสำนัก ซึ่งไม่เป็นที่น่าสงสัยว่าเป็นไปตามพระราชประสงค์

หนังสือวิจิตรและงานแกะสลักงาช้างเป็นจำนวนพอสมควร จากสมัยคาโรแล็งเชียงยังคงตกทอดกันมาจนถึงทุกวันนี้ แต่งานศิลปะประเภทอื่นที่รวมทั้งงานโลหะ งานโมเสก หรือ งานเขียนภาพบนผนังมีเพียงจำนวนไม่มากนัก

หนังสือวิจิตรเป็นงานที่ก็อปปีหรือตีความหมายใหม่ จากงานศิลปะโบราณหรือไบแซนไทน์ นอกไปจากอิทธิพลดังกล่าวแล้ว พลังอันมีชีวิตจิตใจของศิลปะเกาะ ก็ยังช่วยเพิ่มอรรถรสแก่งานศิลปะคาโรแล็งเชียงอีกด้วย

ที่บางครั้งก็จะเป็นการตกแต่งด้วยลายสอดประสาน และจะออกไปทางความเป็นอิสระของงานศิลปะเกาะ ที่ใช้การตกแต่งที่แผ่กว้างออกไป และบางครั้ง ก็จะเลยไปยังบทบรรยายที่เป็นตัวอักษรบนหน้าหนังสือด้วย

เมื่อการปกครองโดยคาโรแล็งเชียงสิ้นสุดลงในราวปี ค.ศ. 900 การสร้างงานศิลปะที่มีคุณภาพสูงก็ลดน้อยลงไป เป็นเวลาราวสามชั่วคนในจักรวรรดิ

เมื่อมาถึงคริสต์ศตวรรษที่ 10 ขบวนการปฏิรูปแอบบีคลูนี และการฟื้นฟูทางด้านจิตวิญญาณของจักรวรรดิ ทำให้การสร้างงานศิลปะรุ่งเรืองขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

ลักษณะของศิลปะยุคก่อนโรมาเนสก์ เริ่มปรากฏขึ้นในเยอรมนีในศิลปะออตโตเนียนซึ่งเป็นราชวงศ์ต่อมา ในอังกฤษก็เป็นศิลปะแองโกล-แซ็กซอนหลังจากการรุกรานของไวกิงสิ้นสุดลง และในสเปน

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

โสรวารสิริวิบูลย์ รัศมิสูรย์รุจิพูนประภัสสร์ค่ะ

Create Date : 30 มิถุนายน 2553

Last Update : 31 กรกฎาคม 2553 15:20:16 น.

0 comments

Counter : 593 Pageviews.