BlogGang.com : : sirivinit : เลดี้แห่งชาลอตต์ (The Lady of Shalott)

เลดี้แห่งชาลอตต์ (The Lady of Shalott)

“เลดี้แห่งชาลอตต์” The Lady of Shalott
จอห์น วิลเลียม วอเทอร์เฮาส์ ค.ศ. 1888
จิตรกรรมสีน้ำมันบนผ้าใบ 153 × 200 cm
หอศิลป์เทท ลอนดอน

“เลดี้แห่งชาลอตต์มองหาเซอร์ลันซล็อต” โดย วอเทอร์เฮาส์

เลดี้แห่งชาลอตต์ (The Lady of Shalott) เป็นภาพเขียนสีน้ำมันที่เขียนโดยจอห์น วิลเลียม วอเทอร์เฮาส์ จิตรกรคนสำคัญชาวอังกฤษของกลุ่มพรีราฟาเอลไลท์

ที่ปัจจุบันตั้งแสดงอยู่ที่หอศิลป์เทท ในกรุงลอนดอน สหราชอาณาจักร

ภาพ “เลดี้แห่งชาลอตต์” ที่เขียนโดยจอห์น วิลเลียม วอเทอร์เฮาส์ ในปี ค.ศ. 1888 เป็นภาพที่มาจากฉากหนึ่งจากกวีนิพนธ์ชื่อเดียวกันที่เขียนโดยลอร์ดอัลเฟรด เทนนีสัน

ที่บรรยายถึงการหนีของสตรีสาว (ที่มาจากพื้นฐานอย่างคร่าวๆ ของเรื่องราวของอีเลน แห่ง แอสโทลัทผู้โหยหาความรักอันสมบูรณ์แบบจากอัศวินเซอร์ลันซล็อต) ผู้พยายามติดตามเซอร์ลันซล็อตไปยังคาเมลอทของกษัตริย์อาเธอร์

วอเทอร์เฮาส์เขียนภาพนี้สามแบบในปี ค.ศ. 1888 1894 และ 1916

ตามตำนานแล้วเลดี้แห่งชาลอตต์ถูกห้าม ไม่ให้มองตรงไปยังความเป็นจริงหรือโลกภายนอก ซึ่งทำให้นางต้องมองโลกจากกระจก และสานสิ่งที่เห็นเป็นพรม

เมื่อเห็นหนุ่มสาวที่รักกันเดินเกี่ยวก้อยกันแต่ไกลๆ ก็ยิ่งทวีความความสิ้นหวังให้แก่เลดี้แห่งชาลอตต์ยิ่งขึ้นไปอีก นางรอเวลาทั้งกลางวันและกลางคือให้ทุกอย่างกลับเป็นปกติอีก

วันหนึ่งเลดี้แห่งชาลอตต์มองเห็นเซอร์ลันซล็อต เดินทางผ่านไปในกระจก นางก็หนีโดยเรือระหว่างที่พายุลงในฤดูใบไม้ร่วง ระหว่างที่แล่นเรือไปยังคาเมลอทและไปยังความตาย ที่จะมาถึงนางก็ร้องเพลงโศก

ไม่นานเท่าใดนักอัศวินและเลดี้แห่งคาเมลอท รวมทั้งเซอร์ลันซล็อตก็มาพบร่างของเลดี้แห่งชาลอตต์แข็งเป็นน้ำแข็ง เซอร์ลันซล็อต จึงสวดมนต์ขอพรให้แก่วิญญาณของเลดี้แห่งชาลอตต์ พรมที่นางทอระหว่างที่ถูกจำขังก็ห้อยอยู่ข้างเรือ

จากตอนที่สี่ของกวีนิพนธ์:

"And down the river's dim expanse
Like some bold seer in a trance,
Seeing all his own mischance-
With glassy countenance
Did she look to Camelot.
And at the closing of the day
She loosed the chain, and down she lay;
The broad stream bore her far away,
The Lady of Shalott.

กวีนิพนธ์นี้เป็นที่นิยมในบรรดากวี และจิตรกรกลุ่มพรีราฟาเอลไลท์เป็นอันมาก และได้รับการวาดโดยจิตรกรหลายคนที่รวมทั้งดานเต เกเบรียล รอสเซ็ตติ, วิลเลียม มอว์ เอ็กลีย์ และ วิลเลียม โฮลแมน ฮันท์

ตลอดอาชีพการงานวอเทอร์เฮาส์ หมกมุ่นอยู่กับกวีนิพนธ์ของทั้งเทนนีสันและจอห์น คีตส์ และระหว่างปี ค.ศ. 1886 ถึงปี ค.ศ. 1894 วอเทอร์เฮาส์ก็เขียนภาพสามภาพจากกวีนิพนธ์ของทั้งเทนนีสัน

แม้ว่าจะเป็นภาพและโทนจะมีโครงสร้างของศิลปะพรีราฟาเอลไลท์ หัวใจของภาพและรายละเอียดที่สะท้อนระหว่างใบไม้ ของต้นไม้ที่ระน้ำและผม กับรอยจีบของเสื้อผ้าและพรมเป็นแนวที่เปลี่ยนไปจากองค์ประกอบ ที่นำมาจากลักษณะของศิลปะฟื้นฟูคลาสสิค

ภาพนี้เป็นภาพพรีราฟาเอลไลท์ ตรงที่เป็นภาพที่แสดงความเปราะบางและชะตากรรมของสตรีในภาพ ที่อาบด้วยแสงยามพลบค่ำ สตรีในภาพมองไปยังกางเขนที่วางอยู่ข้างเทียนสามเล่มที่หัวเรือ

ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 19 เทียนมักจะใช้เป็นสัญลักษณ์ของชีวิต แต่ในภาพนี้มีเทียนเพียงเล่มเดียวที่ยังคงจุดสว่างอยู่

เฮนรี เทท อุทิศภาพ “เลดี้แห่งชาลอตต์” ให้แก่สาธารณชนในปี ค.ศ. 1894

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

จันทรวารสิริวิบูลย์ รัศมิสูรย์ส่องจำรูญจรัสเรืองค่ะ

Create Date : 15 พฤษภาคม 2553

Last Update : 17 พฤษภาคม 2553 0:55:54 น.

0 comments

Counter : 1216 Pageviews.