ขอบคุณนะคะที่เข้าไปเยี่ยมที่ blog กำลังเริ่ม สร้าง blog ค่ะยังงูๆ ปลา ๆ อยู่เลยค่ะ ยิ่งทำยิ่งขี้เหร่กำลังหาวิธีแก้อยู่ค่ะ
มาเป็นกำลังใจให้นะคะเรื่องเจ้าตัวน้อยค่ะ อ่านแล้วเหมือนย้อนอดีตประสบการณ์ตัวเองเลย ใครไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกว่าเป็นไง

บางคนไม่ให้กำลังใจยังซ้ำเติมอีก ประเภทที่ว่าโหเป็นเราหน่อยไม่ได้ปล่อยปุ๊บได้ปั๊บเลย ต้องคุมไว้ตลอด อะไรประเภทนี้อ่ะฟังแล้วไม่ได้สร้างกำลังใจเลย บ่อนทำลายอีกต่างหาก

ยังไงก็พยามเข้านะคะแนะนำให้สวดมนต์ก่อนนอนทำใจให้สงบยิ่งเครียดไข่ยิ่งไม่ตก หรือถ้าตกผสมแล้วก็จะไม่ฝังตัวความเครียดของแม่สำคัญมากเลย

อีกวิธีก็ลองหนีความจำเจเปลี่ยนบรรยากาศไปฮันนีมูนอีกซะรอบ ปิดมือถือตัดการติดต่อภายนอกเลยดูค่ะอันนี้เพื่อนสามีแนะนำมา บางทีบรรยากาศ ก็สำคัญนะคะ

ขอให้สำเร็จเร็ววันนะคะ จะคอยช่วยลุ้นค่ะ

บางทีก็เคยคิดนะ เวลาเห็นข่าว
เอาลูกไปทิ้ง ท้องไม่ตั้งใจ ไม่อยากมีแต่ก็มี ฯลฯ

ว่า ทำไมโลกไม่เคยจัดสรร .. คนที่ต้องการ กลับไม่สมหวัง
คนที่ไม่อยาก กลับได้ ..(ที่ไม่ต้องการ) ..

แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ..
ขอให้สมหวังในสักวัน ขอให้อะไรก็ตาม บันดาลให้ได้ดังใจนะค่ะ




แวะมาทักทายเย็นวันพุธ ค่ะ ..

ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจ ช่วงนี้ไม่ว่างเข้ามา update ข้อมูลเลย ยุ่งมาก ๆ ช่วงสิ้นเดือน และพรุ่งนี้ต้องเตรียมตัวไปเสถียรธรรมสถาน ไปเพื่อปฎิบัติธรรมค่ะ ก็ดีเหมือนกันจะได้สบายใจด้วย

สวัสดีค่ะ...
อาจจะยังไม่ถึงเวลาก็ได้มังคะ... อายุ30กว่าไม่น่าจะเกี่ยว เพราะพีชก็สามสิบกว่า ยังมีได้เลยค่ะ

และอีกอย่างถ้าเคยกินยาคุมมาก่อน ฤทธิ์ยายังอยู่ค่ะ นี่คือฟังจากคุณหมอที่นี่ (แคนาดา)บอกนะคะ หลังจากนั้นจะใช้เวลาประมาณ6เดือนค่ะ

ขอให้โชคดีนะคะ

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ

เปลี่ยนบีจีเร็วจัง เมื่อกี้ตอนพิมพ์ยังมืดๆอยู่เลย

ขอบคุณที่แวะไปนะค่ะแล้วอย่าลืมแวะไปอีกนะค่ะ