|
๒๑.ปัพพัชชูปสัมปทากถา ว่าด้วยเรื่องทรงอนุญาตการบรรพชาและอุปสมบทด้วยไตรสรณคมน์
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๔ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๔ มหาวรรค [๑.มหาขันธกะ] ------------------------------ ๙.ปัพพัชชูปสัมปทากถา ว่าด้วยเรื่องทรงอนุญาตการบรรพชาและอุปสมบท ทรงอนุญาตการบรรพชาและอุปสมบทด้วยไตรสรณคมน์ [๓๔] ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุทั้งหลายพากุลบุตรผู้มุ่งบรรพชาและผู้มุ่งอุปสมบท มาจากทิศต่างๆ จากชนบทต่างๆ ด้วยตั้งใจว่า พระผู้มีพระภาค จักให้พวกเขาบรรพชาอุปสมบท ในเรื่องนั้น ทั้งพวกภิกษุทั้งกุลบุตร ผู้มุ่งบรรพชาและกุลบุตรผู้มุ่งอุปสมบทจึงลำบากกัน ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า ประทับในที่สงัด หลีกเร้นอยู่ มีพระทัยปริวิตกเกิดขึ้นอย่างนี้ว่า บัดนี้ ภิกษุทั้งหลายพากุลบุตร ผู้มุ่งบรรพชาและผู้มุ่งอุปสมบท มาจากทิศต่างๆจากชนบทต่างๆ ด้วยตั้งใจว่า พระผู้มีพระภาคเจ้า จักให้พวกเขาบรรพชา อุปสมบท ในเรื่องนั้น ทั้งพวกภิกษุ ทั้งกุลบุตรผู้มุ่งบรรพชา และกุลบุตรผู้มุ่งอุปสมบทจึงลำบากกัน อย่ากระนั้นเลย เราควรจะอนุญาตแก่ภิกษุ ทั้งหลายว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ พวกเธอนั่นแหละ จงให้กุลบุตรทั้งหลายบรรพชาอุปสมบท ในทิศนั้นๆ ในชนบทนั้นๆ เองเถิด ดังนี้ ครั้นเวลาเย็น พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จออกจากที่เร้น แล้วรับสั่งให้ประชุมภิกษุสงฆ์ ในเพราะเหตุเป็นเค้ามูลนั้น ในเพราะเหตุแรกเกิดนั้น ทรงทำธรรมีกถาแล้ว รับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราอยู่ในที่สงัดหลีกเร้นอยู่ ณ ที่นี้ ได้มีใจปริวิตกเกิดขึ้นมาอย่างนี้ว่า บัดนี้ ภิกษุทั้งหลายพากุลบุตร ผู้มุ่งบรรพชาและผู้มุ่งอุปสมบท มาจากทิศต่างๆจากชนบทต่างๆ ด้วยตั้งใจว่า พระผู้มีพระภาคเจ้า จักให้พวกเขาบรรพชา อุปสมบท ในเรื่องนั้น ทั้งพวกภิกษุ ทั้งกุลบุตรผู้มุ่งบรรพชา และกุลบุตรผู้มุ่งอุปสมบทจึงลำบากกัน อย่ากระนั้นเลย เราควรจะอนุญาตแก่ภิกษุ ทั้งหลายว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ พวกเธอนั่นแหละ จงให้กุลบุตรทั้งหลายบรรพชาอุปสมบท ในทิศนั้นๆ ในชนบทนั้นๆ เองเถิด ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ เราอนุญาต พวกเธอนั่นแหละ จงให้กุลบุตรทั้งหลายบรรพชาอุปสมบท ในทิศนั้นๆ ในชนบทนั้นๆ เองเถิด ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็แลพวกเธอพึงให้กุลบุตรบรรพชาอุปสมบทอย่างนี้ ชั้นแรก พวกเธอพึงให้กุลบุตรผู้มุ่งบรรพชาและผู้มุ่งอุปสมบท ปลงผมและหนวด แล้วให้ครองผ้ากาสายะ ให้ทำผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่า ให้กราบเท้าภิกษุทั้งหลายแล้ว ให้นั่งํกระหย่งประนมมือสั่งว่า เธอจงว่าอย่างนี้ แล้วให้ว่าสรณคมน์ดังนี้ ไตรสรณคมน์ พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งที่ระลึก ธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิ ข้าพเจ้าขอถึงพระธรรมเป็นที่พึ่งที่ระลึก สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ ข้าพเจ้าขอถึงพระสงฆ์เป็นที่พึ่งที่ระลึก ทุติยมฺปิ พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ แม้ครั้งที่ ๒ ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งที่ระลึก ทุติยมฺปิ ธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิ แม้ครั้งที่ ๒ข้าพเจ้าขอถึงพระธรรมเป็นที่พึ่งที่ระลึก ทุติยมฺปิ สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ แม้ครั้งที่ ๒ข้าพเจ้าขอถึงพระสงฆ์เป็นที่พึ่งที่ระลึก ตติยมฺปิพุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ แม้ครั้งที่ ๓ ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งที่ระลึก ตติยมฺปิ ธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิ แม้ครั้งที่ ๓ข้าพเจ้าขอถึงพระธรรมเป็นที่พึ่งที่ระลึก ตติยมฺปิ สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ แม้ครั้งที่ ๓ข้าพเจ้าขอถึงพระสงฆ์เป็นที่พึ่งที่ระลึก ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตบรรพชาอุปสมบท ด้วยไตรสรณคมน์แบบนี้ จบ ปัพพัชชูปสัมปทากถา _____________ จบการสาธยายธรรม ในวันนี้ แต่เพียงเท่านี้ ท่านสามารถ อ่านเพิ่มเติมได้จาก พระไตรปิฏก เล่มที่ ๔ข้อที่ ๓๔ หน้าที่ ๕๑-๕๔ กราบสวัสดีครับ/ค่ะ
| Create Date : 17 มิถุนายน 2557 |
|
0 comments |
| Last Update : 17 มิถุนายน 2557 21:38:51 น. |
| Counter : 601 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
