|
มุมมองที่สาม - Third EyeS VieW
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ถามเอง: ทำไมถึงตั้งนามปากกาว่า "มุมมองที่สาม" ตอบเอง: ก็ชื่อตัวเองมันไม่เท่เท่าไหร่ (เล็ก)
ถามเอง: ถามจริง ตอบเอง: อยากพูดถึงมุมมองเรื่องต่างๆ ในฐานะเพศที่สามคนนึง
ถามเอง: นึกว่าจะพูดเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับเพศที่สาม ตอบเอง: ก็ส่วนนึง แต่อยากเขียนเรื่องอื่นด้วย เป็นเพศที่สามก็ไม่ได้หมายความว่าต้องมีความคิดด้านนั้นด้านเดียวนี่นา หรือว่าไง
ถามเอง: แล้วเป็นอะไรในเพศที่สาม ตอบเอง: คนทั่วไปคิดว่าเป็น "ทอม" แต่เพื่อนๆ เรียกว่า "ตุ๊ด" เพราะแมนไม่พอ บางครั้งก็เรียกตัวเองว่า "ไส้เดือน" เพราะมีคนบอกว่ามันมีหลายเพศในตัวเดียว (ซึ่งไม่รู้จริงรึเปล่า)
ถามเอง: คิดว่าจะเขียนไปถึงเมื่อไหร่ ตอบเอง: ถามว่าจะเขียนได้บ่อยแค่ไหนน่าจะได้คำตอบเร็วกว่ามั้ง ห้าๆ
ถามเอง: อยากบอกอะไรกับคนที่อ่านอยู่ ตอบเอง: ขยันจัง
|
|
|
|
|
|
|
1. ต้องรู้จักเติมความหวานให้กัน
แม้ต้องซื้อเค้กมาเป่าหน้าคอม ซื้อดอกไม้มาให้อีกฝ่ายเห็นผ่านเว็บแคมแล้วต้องเก็บไว้เอง
ดีดกีตาร์ให้ฟัง ถึงจะดีดได้แค่สามคอร์ดและทุกคอร์ดบอดหมดก็ตาม
หรือแม้แต่การทำหน้าตาปัญญาอ่อนใส่กล้องให้อีกฝ่ายหัวเราะพอใจอย่างบ้าคลั่ง และกล่าวหาว่าเราติงต๊อง
2. หัดฝืนใจทำในสิ่งที่อีกฝ่ายชอบบ้าง
แฟนของชั้นชอบเขียนจดหมายกับโปสการ์ดส่งข้ามประเทศมาให้ และแอบน้อยใจว่าไม่เห็นได้รับคืนบ้างเลย
ถึงเวลาที่คิดว่าจะให้อะไรเป็นของขวัญ คำพูดของเธอก็จะลอยขึ้นมา ชั้นแน่ใจว่าถ้าส่งโปสการ์ดหรือจดหมายไปให้ เธอต้องชอบมาก
แต่ด้วยความขบถในตัวเลยตัดสินใจไม่ทำ เพราะไม่อยากทำแล้วถูกมองว่าทำเพราะแฟนบอกให้ทำ
แต่หลังจากเหตุการณ์แย่ๆ ที่เราผ่านร่วมกันมา ชั้นก็คิดว่า ทำอะไรก็ทำไปเถอะ ถ้ามันทำให้เค้ามีความสุข และสุดท้ายเราก็จะสุขไปด้วย (ถ้าไม่ติสต์แตกมากนักล่ะก็นะ)
3. ดำเนินชีวิตตามปกติแบบมีเธออยู่ด้วย
ข้อนี้ง่ายๆ แค่ใช้ชีวิตอย่างที่ต้องการไปวันๆ แล้วก็เก็บเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เอาไว้ในสต็อก พอถึงเวลาคุยกันจะทำให้เรารู้สึกต่อกันติดในทุกเรื่อง
โดยเฉพาะเรื่องตลกกับมุกเฝื่อนๆ นี่ ต้องเก็บให้ไวเลยล่ะ
(ส่วนเรื่องเสื่อมๆ ที่เราทำและไม่อยากให้รู้นี่ ก็เก็บไว้เหมือนกัน แต่เก็บให้มิดเลยนะ เหอๆ)
4. ตั้งเวลาการคุยที่แน่นอน และสะดวกต่อทั้งสองฝ่าย (สองประเทศ)
หลายคนอาจมองว่าวิธีการนี้เป็นกฏ เป็นหน้าที่เกินไป บางคนอาจชอบมากกว่าที่จะโทรหากัน คุยกัน ในวันที่คิดถึงกันจริงๆ ไม่จำเป็นต้องจำกัดเวลาอะไรทั้งนั้น
แต่ส่วนตัวแล้วมองว่าถ้าปล่อยให้เป็นอิสระขนาดนั้นจะยิ่งทำให้ต่างคนต่างค่อยๆ ลืมกันไปได้ง่ายกว่า ถ้าไม่อยากหาคนรู้ใจคนใหม่ แนะนำให้วางกฎให้ความรักบ้าง
มันอาจจะขัดใจอยู่บ้าง และถึงมันจะดูบีบบังคับเกินไป แต่สุดท้ายเราจะรู้ว่ามันเป็นอีกวิธีที่ช่วยให้เรารู้จักเสียสละเวลาบางส่วนเพื่อกันและกัน
5. เปิดอกคุยกันทุกเรื่อง ถ้ามันเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่
ข้อนี้เป็นสิ่งที่ควรทำให้ได้ แต่โดยส่วนตัวแล้วก็ทำไม่ค่อยได้เหมือนกัน ต้องรอจวนตัว หรือสถานการณ์บังคับก่อนถึงจะทำได้
(ซึ่งไม่ใช่ตัวอย่างที่ดี เด็กๆ อย่าลอกเลียนแบบนะคะ)
และสุดท้ายข้อนี้สำคัญมาก
6. ต้องเจอกันครึ่งปีต่อครั้ง
อันนี้เป็นข้อที่เราคุยกัน และคิดว่าเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับคนขี้ลืมและช่างอ่อนไหวอย่างชั้น
ใครไม่เชื่อไม่ทำไม่เป็นไร มันแค่เป็นสิ่งที่ชั้นพยายามทำอยู่
ไม่ได้ยากเย็นอะไรนัก และเรายังคบกันได้จนถึงทุกวันนี้ (แม้ว่ามันจะดูแปร่งๆ และเป็น How to ไปหน่อยก็ตาม)