"เจ้าไม้ขีดไฟก้นน้อยเดียวดาย แอบรักดอกทานตะวัน แรกแย้มยามบานอวดแสงตะวัน ช่างงดงามเกินจะเอ่ย ดอกเหลืองอำพัน ไม่หันมามอง แม้เหลียวมองยังไม่เคย ไม้ขีดเจ้าเอ๋ยคงได้แค่มองข้างเดียว...ดอกไม้จะบานและหันไปตาม แต่แสงแห่งดวงอาทิตย์..."

ดู Twilight ภาค New moon จบก็คิดถึงเพลงนี้ขึ้นมาในบัดดล ชะตากรรมของหมาป่าน้อย จาคอบไม่ได้ต่างอะไรจากไม้ขีดไฟก้านน้อยนี้เลย อาจจะแย่กว่าด้วยซ้ำตรงที่ถ้าเปรียบเขาเป็นดวงจันทร์เขาไม่มีสิทธิ์แม้จะให้เกิดแสงสีทอง....

เบลล่าผู้กังวลกับวันเกิดครบ 18 ก็ต้องเกิดอาการเสียสูญครั้งใหญ่เมื่อเอ็ดเวิร์ดยอดรักตัดสินใจลาจากเธอไป เพราะเขากลัวว่าเธอจะมีอันตรายหลังจากที่แจ๊สเปอร์ไม่สามารถคงบคุมตัวเองได้ในงานวันเกิดของเบลล่าที่บ้านของพวกเขา...เบลล่าหมกมุ่นเกี่ยวกับเอ็ดเวิร์ดจนเกิดภาพนิมิตของเขาขึ้นเวลาที่เธอทำอะไรเสี่ยงอันตราย

ระหว่างที่เบลล่าเสียสูญ หมาป่าน้อยอย่างจาคอบจึงเต็มใจอย่างยิ่งที่จะทำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงที่เขารัก...แต่ขณะที่ทุกอย่างกำลังดำเนินไปได้ด้วยดี เขาก็พบการเปลี่ยนแปลงในตัวเองครั้งใหญ่ ราวกับการเข้าสู่วัยหนุ่มที่การใกล้ชิดกับเบลล่านั้นไม่สามารถนิยามได้ว่า"เพื่อน"อีกต่อไป จาคอบคอยช่วยเบลลล่าเวลาที่เธอตกอยู่ในอันตราย โดยเอ็ดเวิร์ดทำได้เพียงลอยหน้าไปมาเท่านั้น

แต่สุดท้ายเบลล่าก็บอกกับจาคอบด้วยประโยคสุดจี๊ดที่กระดองใจว่า

"อย่าให้ฉันเลือกเลย เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าฉันต้องเลือกเขา"...T__T

ถ้าหมาป่ากลายร่างเป็นหมาป่าน่ากลัวเมื่อพระจันทร์เต็มดวงและพร้อมที่จะขาดสติลงมือทำรายเราได้ทุกเวลา แต่แวมไพร์กลับมีเรือนร่างดุจเพชรทอประกายแสง เมื่อร่างกายต้องกับแสงอาทิตย์ ดอกทานตะวนัที่ช่างบอบบางอย่างเบลล่าไม่คิดเลยแม้แต่น้อยที่จะหันเข้าหาแสงเพชรตระการตานั้น

"จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา เพียงปรารถนา...ให้มีลำแสงสีทอง...จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา เพียงปรารถนา ดอกทานตะวันหันมอง ซักครั้ง"

อยากให้เบลล่าตาบอดจริงๆเล้ย.....