แค่ความฝันกับความจริงสวนทางกัน...เดินอ้อมหน่อยจะเป็นไรไป

ผมว่าคนมากมายคงไม่ต่างกับผมนัก ที่ความฝันมักเดินทางสวนกับชีวิตจริง
ตอนนี้ผมเป็นวิศวกรคับ ทำงานอยู่ที่ระยองมาได้ปีกว่าแล้ว
ผมเรียนสายวิทย์มาตั้งแต่ม.ปลาย ช่วงม.ต้นเองก็มักจะเรียนวิชาทางวิทย์ได้ดีกว่าพวกศิลป์ทั้งหลาย
จึงไม่ค่อยแปลกนักหรอกที่สุดท้ายผมมักจะต้องลงท้ายด้วยการเรียนทางนี้
แต่ชีวิตผมก็เริ่มพลิกผันอย่างแรงตอน ม.4 คับ
เพียงแต่ว่ามันยังไม่รุนแรงขนาดเปลี่ยนชีวิตมากนัก
The Lord of the rings กลายเป็นจุดเริ่นต้นของทุกสิ่งจนวันนี้
ยอมรับเลยว่าอยากดูเรื่องนี้เพราะนักแสดงล้วนๆ
Elijah Wood กับ Liv Tyler ผมชอบมาก บวกกับหน้าหนังที่น่าดูสุดๆ
ยังไม่รวมถึงหนังสือที่ดีเยี่ยม (การันตีโดยพี่ชายผม) ทำให้ผมเข้าสู่วังวนแห่ง Lord อย่างถอนตัวไม่ขึ้น
หนังสือทุกฉบับที่เป็นปกของ Lord แม้กระทั่งนิตยสารที่ไม่ค่อยเกี่ยวกับภาพยนตร์นัก
หรือบางครั้งลงไม่กี่หน้าก็ซื้อมาเก็บไว้อย่างบ้าคลั่ง
แต่ความบ้าคลั่งดังกล่าวทำให้ผมได้พบกับสิ่งใหม่ที่ในชีวิตไม่คิดว่าจะได้เจอมากมายขนาดนี้
เรื่องราวของภาพยนตร์เรื่องอื่นๆนอกจาก Lord ก็ไหลวนเข้าสู่ระบบทางสมองของผม
เข้ามาแบบไม่ยั้งเลยทีเดียว ถือเป็นสิ่งที่ตื่นตาตื่นใจมากมาย
เรื่องไหนที่ดูแล้วน่าสนใจก็หาเช่ามาดูจากร้านวีดีโอ
มนต์เสน่ห์แห่งภาพยนตร์ทำให้ผมหลงรักหัวปักหัวปำอย่างไม่รู้ตัว
ประกอบกับการที่ชอบเขียนมาก่อนหน้านี้ (ผมชอบเขียนเรื่องสั้นมากมาย)
เมื่อสองอย่างหลอมรวมกันผมก็เจอสิ่งที่เหมาะกับผมนั่นคือ การเขียนบทภาพยนตร์
เรื่องต่างๆเข้ามาในหัวผมมากมาย แต่รอบกายกับไม่เอื้ออำนวยมากนัก
ผมเรียนวิศวะครับ แค่คนที่สนใจในภาพยนตร์ขนาดผมยังหาได้น้อยมากเลยทีเดียว
พอผมบอกเพื่อนว่าอยากเป็นผู้กำกับ หลายคนยิ้ม หลายคนหลุดหัวเราะออกมา
มันไม่น่าขำเลย แต่มันเจ็บปวดมากที่ได้เจอแบบนั้น
แต่ผมก็ไม่สนใจเดินหน้าตามความฝัน แม้มันออกจะช้าหน่อยก็ตาม
ผมมารู้ว่าชอบการทำหนังมากจริงๆก็ตอนที่ทำ presentation วิชาสังคมตอนปี 4
มันฉุกละหุกมาก เพราะใกล้วันรายงานแต่ไม่มีคนเดิน
ด้วยความที่หัวหน้ากลุ่มเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มผม จะอยู่เฉยก็คงจะแปลกๆ
ผมเลยตัดสินใจเขียนบทเอาดื้อๆ ออกแนวรายการผู้หญิงชื่อดังทางช่องสาม
แล้วนำไปเสนอเพื่อนๆ ตอนนั้นเป็นใครก็คงปฏิเสธไม่ลง
แต่ทกุอย่างเกี่ยวกับถ่ายทำก็เทลงมาอยู่ที่ผม
ซึ่งตอนนั้นเหนื่อย แต่พอมองแล้วผมกลับมองว่าโชคดีมากเลยทีเดียว
มันให้ประสบการณ์ที่ไม่เคยสัมผัส และผมตัดสินใจตั้งแต่นั้นว่า ผม...จะไม่ยอมแพ้แล้ว
แม้ว่าเส้นทางสายนี้อาจจะต้องเดินอ้อมหน่อย
เพราะผมไม่ได้จบ film ไม่มีตัวช่วยเลยแม้แต่น้อย
และผมก็ไม่สามารถลงไปหยิบจับงานดังกล่าวได้หลังเรียนจบทันที
ผมมีที่บ้านให้ต้องส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน เพราะฉะนั้นอาชีพวิศวกรจึงเป็นทางเลือกเดียว
โดยไม่มีเงื่อนไข
แต่การที่ผมได้มาทำงานด้านวิศวกรก่อนก็ถือว่าดี จะได้ไม่รู้สึกเสียดายกับเกียรตินิยมอันดับ 2 ที่ได้มา
และตอนนี้ผมก็พยายามทำหนังสั้นออกมา ซึ่งอุปสรรคหลักของผมก็คือ...นักแสดงครับ
เฮ้อ....คงได้แต่ทำใจไปก่อน แต่ว่าผมเพิ่ง 23 เองนี่หน่า
ยังเหลือเวลาให้เดินทางอีกเยอะ แม้ว่าทางที่เดินจะอ้อมไปหน่อย
แต่อย่างน้อยแม้จะนานหรือไกลไปบ้าง ผมก็ยังมีเวลาที่จะได้ดูวิวรอบข้างก่อนที่จะถึงจุดหมายมากกว่าคนอื่นไม่ใช่เหรอ
บางทีนี่อาจจะเป็นข้อดีก็ได้...ใครจะไปรู้

Create Date : 08 กันยายน 2551 Last Update : 8 กันยายน 2551 8:59:14 น. Counter : 240 Pageviews.		1 comments
Share Tweet