น้ำตาฟ้า…น้ำตาข้า

ยี่สิบกว่าวันเข้าไปแล้ว ที่ฝนไม่เคยหยุดตกเลย ไม่รู้ว่าใครกันหนอทำร้ายฟ้าจนร้องไห้ไม่หยุดเช่นนี้ ปีนี้เป็นปีที่สองของการมาใช้ชีวิตชาวสวนที่เกาะสมุย ก็เพิ่งเคยพบเคยเจอฝนตกแบบนี้ ผักต้นน้อยๆที่เพิ่งงอกจากเมล็ด ก็บอบช้ำ ส่วนต้นใหญ่ที่แตกใบสะพรั่ง ก็แฉะน้ำ เน่าเสียหาย นั่งมองฝน ทำใจให้รับรู้ว่า เราไม่อาจฝืนธรรมชาติได้ แต่เราจะไม่ยอมแพ้ หมดฝน ผักจะกลับมาสวยงามอีกครั้ง ยังคงมุ่งมั่นที่จะเป็นคนปลูกผักต่อไป แม้ว่าจะต้องเสียน้ำตาให้กับผักที่เน่าเสียหายไปบ้าง ชีวิตเกษตรกร ถ้าไม่พอใจที่จะอยู่อย่างพอเพียงก็จะลำบาก เพราะลมฟ้าอากาศเป็นตัวกำหนดรายได้ของพวกเขา แล้งบ้าง ฝนบ้าง ผลผลิตที่ไม่สามารถ Stock ไว้ได้ และการตลาดที่มีพ่อค้าคนกลาง ทั้งหลายเหล่านี้ทำให้เกษตรกร ต้องเวียนว่ายอยู่ในวังวนแห่งความจน แต่นั่นต้องไม่ใช่ฉัน ที่ได้วางแผนชีวิตไว้แล้วเป็นอย่างดี ตอนนี้ได้แต่ภาวนาว่า “หยุดตกเสียทีสิฝน จะได้เป็นทีของข้าบ้าง”

Create Date : 01 พฤศจิกายน 2550		1 comments
Last Update : 1 พฤศจิกายน 2550 15:15:51 น.
Counter : 457 Pageviews.
Share Tweet