..รักและคิดถิงพ่อ.. ...เนื่องในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระเจริญพระชนมพรรษา80พรรษา ในวันที่ 5 ธันวาคม 2550 ...พวกเราในฐานะคนเขียนบล็อกและไดอารี่ ***ขอถวายพระพรให้พระองค์ทรงพระเจริญมีพระชนมายุยิ่งยื่นนาน สุขภาพพลานามัยแข็งแรงอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของปวงชนชาวไทยตลอดไปด้วยเทอ*** และในวันที่ 5 ธันวาคมของทุกๆปีถือเป็นวันพ่อแห่งชาติ ...เราอยากเขียนถิงพ่อเราบ้าง หลังจากแต่งงานเรามาใช้ชีวิตในต่างแดนมีครอบครัวที่ต่างแดนแต่..เรายังคิดถิงพ่อ-แม่และพี่น้องตลอดเวลา ทุกๆปีที่ทำงานมีพักร้อนและลูกปิดเทอมเราจะพาครอบครัวของเราไปเยี่ยมบ้านตลอด ครอบครัวเราเป็นครอบครัวธรรมดาไม่ได้ร่ำรวยแต่ไม่อดอยาก เรายังจำได้พ่อจะสอนลูกๆว่าพ่อไม่ได้จบสูงๆเพราะปู่-ย่า มีลูกหลายคนต้องออกมาทำไร่ ทำนา และบางโอกาสไปขับรถแท๊กซีที่กรุงเทพพอได้เงินมาจุ่นจืนครอบครัว พ่อถิงอยากให้ลูกๆเรียนจบสูงๆมีงานทำที่ดีจะไม่ต้องลำบากยิ่งคำนี้พ่อจะสอนลูกๆเสมอๆ ...เมื่อยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาพ่อเราเป็นหนิ่งในหลายๆคนที่ไปขายแรงงานในแถบประเทศตะวันออกกลางเพื่อหารายได้และส่งลูกๆที่เรียนพร้อมกันสามสี่คน ชิ่งต้องใช้เงินเยอะพอสมควรทั้งค่าเทอม ค่าที่พักในเมือง ค่าอาหาร พ่อต้องย่อมลำบากทำงานต่างบ้านต่างเมื่องและต่างภาษา..แต่พ่อย่อมลำบากเพื่อให้ลูกๆได้มีการศิกษา มีงานทำ และเป็นคนดีของสังคมแค่นี้พ่อก็มีความภูมิใจและมีความสุข ...ลำพังพ่อคนเดียวคงไม่ไหวดีที่มีน้าน้องสาวของแม่คอยช่วยเหลื่อครอบครัวพวกเรามาตลอด ...พ่อเราสมหวังและถูมิใจมากลูกๆเรียนจบระดับปริญญาตรีกันทุกคน มีงานทำที่ดี ลูกๆของพ่อทำให้พ่อมีหน้ามีตา ปั้นปลายลูกๆตกลงให้พ่อหยุดทำงาน หยุดทำนาอยู่บ้านเฉยๆเพราะพ่อทำเพื่อพวกเรามามากแล้วให้ได้ผักผ่อน ..แต่พ่อไม่ยอมอยู่เฉยๆแกชอบเลี้ยงวัวพันธุ์บลาชิลตัวตั้งหลายหมื่นบาทพวกลูกๆก็ตกลงเพราะแกจะไม่ได้เหงา มีงานที่ต้องทำคือไปเกี่ยวหญ้ามาให้วัวดูพ่อมีความสุขมาก ...ปี คศ.1997 เราให้พ่อ-แม่ไปเยี่ยมเราที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์เราเลือกให้ตรงกับหน้าร้อนที่โน้นจะได้ไม่หนาวเราทำวีซ่าให้พ่อ-แม่สามเดือนแต่ทั้งสองคนพ่อ-แม่อยู่ได้แค่ห้าอาทิตย์เองแต่เราก็ดีใจมากที่อยู่ได้ถิงขนาดนี้ พ่อภูมิใจและดีใจที่ได้เห็นเรามีงานทำที่ดี มีความเป็นอยู่ที่ดีในต่างแดนอีกอย่างพ่อไม่ห่วงเรามากเพราะเรามีน้าที่เป็นน้องสาวแม่อยู่ที่โน้นด้วย เราพาพ่อ-แม่เที่ยวทั่วสวิตเซอร์แลนด์เลย เราดีใจที่สุดเลย ...ช่วงหลังสุขภาพพ่อไม่ค่อยดีเข้า-ออก โรงพยาบาลบ่อยๆหมอบอกว่าพ่อเป็นโรคปอดมีครั่งหนิ่งพ่อตั้งนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลเกือบเดือนอาการดีขิ้นมากถิงเกือบหาย พ่อกลับมามีสุขภาพที่แข็งแรงเหมือนเดิมสามสี่ปีผ่านไปโรคเก่าของพ่อกลับมากำเริบอีกประกอบกับอายุก็มาขิ้นภูมิท้าทานไม่แข้งแรงเหมือนเก่า พ่อเดินเข้า-ออก โรงพยาบาลบ่อยใหม่ๆหมอบอกว่าพ่อปอดติดเชื้ออย่างแรงเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลประจำจังหวัดอาการก็ไม่ดีขิ้น พวกพี่ที่อยู่เมืองไทยเลยตัดสินใจส่งพ่อไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลศรีนครินที่จังหวัดขอนแก่นที่ห้องผู้ป่วยหนักเกือบเดือนหมอบอกว่าพ่อเป็นมะเร็งที่ปอด ช่วงที่รักษาตัวพ่อพูดไม่ได้เพราะหมอให้ออซิเจนและอาหารทางปากเวลาพ่อจะพูดอะไรพ่อจะใช้เขียนเอาพ่อมีสติตลอดเราจะโทรหาทุกๆวันผ่านมือถือของพี่สาว เรารีบจองตั๋วเครืองบินลาโรงเรียนให้ลูกสาวสองวันก่อนที่จะปิดเทอมเพราะตรงกับเด็กปิดเทอมพอดีเราจองตั๋วเครืองบินวันที่ 2 เมษายน 2550ของปีนี้..แต่พ่อไม่สามารถต่อสู้กับโรคร้ายได้..พ่อได้จากพวกเราไปอย่างไม่มีวันกลับในวันที่ 30 มีนาคม 2550 ก่อนเราบินสองวัน วันที่เราได้รับโทรศัพย์จากน้าและพี่สาวเราร้องไห้โหพูดไม่ออก..ทำไมพ่อไม่รอเรา... "...พ่อได้จากพวกเราไปอย่างไม่มีวันกลับเหลือไว้แต่ความคงจำทีดีไว้กับพวกลูกๆหลานๆตลอดไป.. ...พวกเราดีใจที่ได้เกิดเป็นลูกของพ่อ... ...พวกเรา รัก คิดถิง พ่อตลอดไปตราบนานเท่านาน... ...พ่อเหนื่อยมามากแล้วให้พ่อผ้กผ่อนให้สบาย...   Create Date : 05 ธันวาคม 2550 16 comments Last Update : 17 มกราคม 2551 12:19:18 น. Counter : 732 Pageviews. Share Tweet

พี่ก็ไม่ได้อยู่เห็นคุณพ่อก่อนเสียค่ะ แต่ยังจดจำความดีของท่านตลอด ลูกของคุณหน้าตาน่ารักมากค่ะ   โดย: Aisha 5 ธันวาคม 2550 5:26:07 น.

พ่อท่านไปสบายแล้ว แต่ยังไงซะท่านก็ยังอยู่ในใจลูกเสมอนะคะ ถึงไม่มีพ่อยังไงซะลูกก็จะเป็นคนดีให้ได้เนอะ สู้ๆ ค่ะ   โดย: KungGuenter 5 ธันวาคม 2550 5:29:20 น.

I am sure your dad would be very proud of you and with all of the family members. You also would be happy to be able to take him and show him where you live and have a good life. At least he knew that you are ok and have your own family.   โดย: PoomPim..TMB 5 ธันวาคม 2550 5:43:45 น.

นู๋เชื่อว่าท่านภุมิใจในตัวพวกพี่ค่ะ..และเชื่อว่าท่านจะยังคงอยู่ในใจพี่นะค่ะ.. นู๋ก็จะเป้นลูกที่ดีค่ะ...จะทำให้ท่านมีความสุขทุกวันค่ะ   โดย: By_satan 5 ธันวาคม 2550 5:53:36 น.

คุณพ่อของพี่น้อยท่านคงมีความสุข และปลื้มใจมากที่ลูกของท่านประสบความสำเร็จค่ะ ขอให้มีความสุขอยู่สรวงสวรรค์ค่ะพี่ และก็ขอให้ในหลวงของเหล่าปวงชนชาวไทย ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน   โดย: Malee30 5 ธันวาคม 2550 14:04:40 น.

คุณน้อยคะ คุณน้อยมีพ่อที่น่ารักมาก ๆ ค่ะ แล้วคุณน้อยก็ได้ตอบแทนพระคุณของท่านให้สมกับความรักที่ท่านมอบให้แล้ว อ่านเรื่องนี้น้ำตามันพาลจะไหลนะคะ ไม่สามารถทำได้ดีเท่าคุณน้อย ทั้งพ่อและแม่ของพี่ เคยชวนท่านหลายครั้ง แต่ท่านไม่อยากเดินทางไกล เพราะมีปัญหาเรื่องสุขภาพ ตอนนี้ก็ได้แค่คอยโทรไปคุย และตั้งตารอวันเวลากลับเมืองไทย เพื่อไปกราบท่านเท่านั้นค่ะ   โดย: edelweiss 5 ธันวาคม 2550 15:37:43 น.

โดย: mopsen dog 5 ธันวาคม 2550 16:12:53 น.

โดย: ความเจ็บปวด 5 ธันวาคม 2550 18:32:38 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาขอบคุณค่ะ ภาพเด็กเอามาจากเวปนี้นะค๊ะ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=frontier683&month=08-2007&date=19&group=7&gblog=11 ต้องขอบเจ้าของบล็อค คุณ ฟรอนเทียร์683 ที่เอื้อเฟื้อภาพเด็ก ๆ น่ารักมา ณ ที่นี้ด้วยนะค๊ะ   โดย: Benim (Benim ) 5 ธันวาคม 2550 22:03:25 น.

ขนาดคนเข้ามาอ่านยังภูมิใจไปด้วยเลยค่า.. คุณพ่อท่านเก่งจริงๆเลย... อยากพาคุณพ่อคุณแม่มาเที่ยวด้วยเหมือนกันค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสไหม...   โดย: thaispicy 6 ธันวาคม 2550 1:21:49 น.

คุณพ่อของคุณน้อย เสียก่อนพ่อของขวัญ 11 วันเข้าใจความรู้สืกของคุณน้อยดีคะ ขวัญเองโชคดีมากๆที่ไปทันดูใจพ่อ แต่ก็โชคร้ายที่สุดในชีวิตเลย ให้กำลังใจค่ะ พ่อท่านไปสบายแล้วเนาะ รักษาสุขภาพนะค่ะ   โดย: ich habe kein Geld 6 ธันวาคม 2550 20:12:40 น.

ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจ เป็นปีแรกที่ไม่มี"พ่อ"ให้เรียกเหมือนคนอื่นๆ   โดย: SwissSydney 7 ธันวาคม 2550 5:59:14 น.

ขอบคุณที่แวะไปอวยพรวันเกิดให้นะคะ...และเสียใจด้วยค่ะกับการจากไปของคุณพ่อ แต่อย่างน้อยคุรก็ได้ทำหน้าที่ลูกได้ดีที่สุดแล้ว และคุณพ่อก็ยังคงอยู่ในดวงใจของคุณเสมอ... ปล.ภาพคุณพ่อคุณแม่ยิ้มแย้ม-แจ่มใส น่ารักดีค่ะ คงจะเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากเลย   โดย: แม่เจ้าเมฯ 7 ธันวาคม 2550 6:19:42 น.

อ่านเรื่องของคุณแล้วเศร้ามากค่ะ เพราะเหมือนกับเราเลย พ่อเราก็เสียไปแล้ว เราไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้รดน้ำศพท่าน ตอนนั้นเราเป็นแอร์ เราต้องบินไปสิงคโปร์ ใจเราไม่อยากจะไปเลย แต่มันเป็นหน้าที่และพ่อเราก็นอนอยู่โรงพยาบาลนานแล้วด้วย เราก็เลยคิดว่าไปค้างคืนเดียวคงไม่เป็นอะไร แต่ใจมันหายยังไงก็ไม่รู้ เรากะว่าก่อนไปแอร์พอร์ทขอแวะไปดูพ่อหน่อย แต่รถก็ติดมาก เลยตัดสินใจขับรถตรงไปรายงานตัวที่ออฟฟิตเลย ขากลับตอนอยู่บนเครื่อง ทุกคนเค้ารู้กันหมดว่าพ่อเราเสียแล้ว เพราะทางบริษัทติดต่อไปยังกัปตัน แต่ไม่มีใครกล้าบอกเรา เพียงแต่มาบอกว่า พอถึงเมืองไทยขอให้เข้าไปรายงานตัวที่บริษัท พ่อเราไม่มีโอกาสรู้ว่าลูก มาอยู่ที่สวิสแล้ว เรารักพ่อมาก และถึงวันพ่อทีไรเราร้องไห้ทุกที พ่อจากเราไปด้วยโรคมะเร็งปอดเหมือนกันค่ะ ตอนนี้ที่เราทำให้พ่อได้คือการเป็นคนดีของสังคมค่ะ......   โดย: Suessapple 9 ธันวาคม 2550 19:33:01 น.

ขอบคุณพี่น้อยที่ไปดูสาวที่เหลือน้อยนะคะ อิอิ พี่น้อยรักษาสุขภาพด้วยจ้า   โดย: thaispicy 9 ธันวาคม 2550 22:54:25 น.

สวัสดีปีใหม่ 2008 ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ เสียใจด้วยนะคะ   โดย: แม่บ้าน Uk 1 มกราคม 2551 7:48:30 น.