ขอบคุณ...สำหรับความสุขที่ผ่านมา

	ตลอดชีวิตที่ผ่านมา เท่าที่จำความได้ ตัวฉันเอง ไม่เคยมีคนมาจีบเลย จะมีก็แต่คนๆ นี้ที่เข้ามาจีบฉัน แบบที่ไม่เคยมีใครทำ จะว่าไปฉันเองเป็นคนไม่มีเสน่ห์ก็ว่าได้ แต่พี่คนนี้เห็นฉันมีเสน่ห์ เพียงเพราะคิ้วที่เด่นเกินหน้าเกินตาของฉัน เค้าเคยบอกกับฉันไว้ ฉันกับพี่เค้ารู้จักกันได้ยังไง ผ่านมา 10 ปีแล้ว แต่ฉันยังจำได้ดี เค้าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน ตอนนั้นต้องเข้าใจนะ วัยรุ่นมันก็มีแอบปลื้มรุ่นพี่เป็นธรรมดา แต่ว่าพี่คนนี้ ฉันไม่ได้ปลื้มเค้าเลย เพราะเค้าไม่ใช่ spec เลยแม้แต่น้อย แต่เพื่อนสนิทฉันอ่ะซิ ที่แอบปลื้ม ฉันเองก็อยากจะช่วยเพื่อน และพี่เค้าก็เรียนอยู่ชั้นเดียวกับพี่ของฉัน มันเลยทำให้ฉันค่อนข้างแน่ใจว่า ฉันจะช่วยเพื่อนได้ ดังนั้น แผนการแม่สื่อ สื่อรัก ก็เลยเริ่มขึ้น..... ด้วยความที่ตัวฉันเองไม่ได้คิดอะไรมั้ง ก็เลยทำให้ฉันกล้าที่จะเข้าไปคุย แบบสนุกสนาน ตามสไตล์ ของตัวเอง เพื่อจะได้สนิทกับพี่เค้าได้เร็วขึ้น และเพื่อนๆ ก็จะได้สนิทด้วย เราเริ่มคุยกัน และพี่เค้าก็ขอเบอร์โทรศัพท์ไป ด้วยความที่ฉันเอง ไม่เคยมีคนมาจีบเลย ก็เลยไม่รู้ว่า คนอื่นเค้าจีบกันยังไง และหลังจากได้ให้เบอร์ไปแล้ว เย็นวันนั้นพี่เค้าก็โทรมาหา เราก็คุยกัน ไม่นานก็ว่าง จากนั้น ก็โทรคุยทุกวัน และเริ่มใช้เวลา นานขึ้นเรื่อย ๆ แล้วในคืนวันหนึ่ง พี่เค้าก็บอกกับฉัน ว่า “ชอบฉัน” ฉันได้ยินก็อึ้งไปนิดหน่อย พอรุ่งขึ้น ที่โรงเรียน ตัวฉันเองก็พยายามหลบหน้า ถ้าถามว่าได้ยินอย่างนี้ชอบมั้ย บอกตามตรงว่าชอบ แต่คนที่ไม่เคย ก็เลยไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง ถ้าถามถึงเพื่อนคนนั้นที่แอบปลื้มพี่เค้า ฉันเองก็เล่าทุกอย่างให้เค้าฟัง แต่ว่ามันเป็นแค่แอบปลื้ม เพื่อนไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น ดังนั้น กับเพื่อนเลยหมดปัญหาไป ..... กลับมาตรงที่ว่า ฉันหลบหน้าพี่เค้า ตอนกลางวันก็ไปกินข้าวที่โรงอาหารช้ากว่าปกติ เพียงหลบหน้าเพราะอาจจะต้องเผชิญหน้ากับพี่เค้านั่นเอง แต่พอลงไปก็เจอกับพี่เค้า พี่เค้าพยายามขอคำตอบจากฉัน แต่ฉันก็บอกเค้าไปว่า “ตอนนี้ฉันเองยังไม่อยากคิดเรื่องนี้” เป็นคำตอบที่สวยงามใช่มั้ยล่ะ แต่ในใจจริงๆ ก็หวั่นไหวนะ หลังจากวันนั้น พี่เค้าก็โทรหาฉันน้อยลง เจอกันน้อยลง ... จนตัวฉันเองเหมือนขาดอะไรไปซักอย่างในแต่ละวัน ปรึกษากับเพื่อนหลายครั้ง บวกกับความหวั่นไหวในจิตใจล่ะมั้ง ก็เลยตัดสินใจโทรไปบอก คำตอบใหม่กับพี่เค้าอีกที ใช่แล้ว ฉันตอบรับ และเราก็เริ่มคบกัน .... พี่เค้าดูแลฉันดีมาก เอาอกเอาใจ เล่น กีตาร์ และร้องเพลงให้ฟัง ไปดูหนัง นั่งรถไปส่งถึงบ้าน ทั้งๆ ที่บ้านพี่เค้าไกลมากเลยนะ พาไปเที่ยว เดินห้าง คุยโทรศัพท์กัน จนฉันหลับไปโดยไม่รู้ตัว คือฉันเองเป็นคนชอบความโรแมนติก อ่ะ มันก็เลยเป็นอะไรที่เอาชนะฉันได้ง่ายเหลือเกิน ช่วงที่ฉันก็พี่คบกัน เป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆ ครั้งหนึ่งในชีวิต เพราะฉันเองได้รับประสบการณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อน เราทั้งคู่คบกันไม่นานมากนัก ... ช่วงนั้น พี่เค้าต้องไปเข้าค่าย วิชาทหาร (ร.ด.) เราก็เลยไม่ค่อยได้คุยกัน และเรื่องมันก็เกิดขึ้นกับครอบครัวของฉัน นั่นคือ พ่อได้จากไป ฉันเองต้องลาโรงเรียนเป็นอาทิตย์ ไม่ได้คุยกัน และตัวฉันเองก็คิดว่า ตอนนี้ฉันควรจะตั้งใจเรียนซิ ฉันทำอะไรอยู่เนี้ย และก็ตัดสินใจเด็ดขาดว่าต้องเลิกกับพี่เค้า .... นะตอนนั้น ฉันคิดได้แค่นั้นจริงๆ ถ้าถามฉันว่า นั่นคือ ความรักนะ ทำไมตัดง่ายจัง ฉันบอกตรงๆ ว่าฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าที่คบกับพี่เค้าไปนั้น เพราะรัก หรือแค่ชอบ ... แต่นั่นแหละ ฉันตัดสินใจไปแล้ว และก็อีกแหละ ฉันเองก็มีข้อเสียตรงที่ไม่อยากทำให้ใครต้องเสียใจ หรือเจ็บปวด ดังนั้นวิธีการจากลาของฉัน ก็เลยกลายเป็นหลบหน้าหลบตาอีกแล้ว โทรศัพท์ก็ไม่รับ อะไรประมาณนั้น จนมาถึงวันหนึ่งที่ต้องเผชิญหน้ากัน เพราะหลบไม่ได้แล้ว ฉันเลยพูดออกไปทันที หลังจากที่พี่เค้าถามว่า เป็นอะไร “อยากเลิก” ฉันใช้คำพูดแบบนี้.... แล้วพี่เค้าก็หันหลังเดินกลับไป หลังจากใช้คำพูดแบบนั้น ฉันเองก็ยังเป็นห่วงอยู่เหมือนกันว่า คำพูดคำนั้นที่ออกจากปากของฉันนั้น จะทำลายคนๆ หนึ่งหรึป่าว ความกลัวเริ่มครอบงำจิตใจ ตัวฉันเองก็เลยตัดสินใจโทรไปหาพี่เค้าที่บ้าน แต่กลับทราบมาว่า พี่เค้ายังไม่กลับ .... จิตใจของฉันเริ่มกระวนกระวาย เพราะกลัวว่าจะทำลายคนๆ หนึ่งอย่างที่คิดไว้.... ในวันรุ่งขึ้น พี่เค้าก็มาหาฉันที่ห้องเรียน และถามฉันว่า “โทรไปเมื่อคืน เพื่อเปลี่ยนใจ ใช่มั้ย” แต่ฉันก็สายหน้า และบอกไปว่าเป็นห่วง แค่นั้น.... จากนั้นเราทั้งคู่ก็ยังโทรคุยกันบ้างในฐานะพี่น้อง และในคืนหนึ่งที่ทำให้ฉันตัดสินใจเด็ดขาดว่า ควรจะเลิกคุยโทรศัพท์ แบบไม่มีธุระกันแบบนี้ได้แล้วก็ตอนที่ คืนนั้น ฉัน และพี่คุยโทรศัพท์กันไปด้วย ดู ทีวี รายการเพลงไปด้วย และเพลงตอนนั้นที่กำลังดังเลย “หยุดเวลา” Mv เพลงกำลังฉายไปเรื่อยๆ และ เมื่อถึงท่อนฮุก พี่เค้าเองก็ร้องออกมา “อยากหยุดเวลาไว้ให้เธออยู่กับฉัน อยากหยุดยั้งเอาไว้จะได้มั้ย หยุดเวลาไว้ ให้เธอไม่จากไป หยุด หยุด ก่อนที่ตัวฉัน จะขาดใจ” นั่นแหละ ทำให้ฉันอึ้งไปเลย และก็เริ่มห่างกันเรื่อยๆ จนพี่เค้าเรียนจบไป และเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย..... แล้วเมื่อไม่นานที่ผ่านมา เราก็มีโอกาสได้คุยกันอีกครั้ง ดังนั้น ความทรงจำ ดีๆ จึงกลับเข้ามาเติมเต็มความสุขให้กับฉันอีก.... ี่

Create Date : 08 กรกฎาคม 2551		6 comments
Last Update : 18 กรกฎาคม 2551 23:40:17 น.
Counter : 365 Pageviews.
Share Tweet