Ray : ยิ่งสูงยิ่งหนาว "Don't let no one make you a cripple." (อย่าให้ใครทำให้ลูกเป็นคนพิการ) by Aretha Robinson, Ray's mother 10/02/48, 6 PM : Scala เพราะเพลง You don't know me ใน teaser แท้ ๆ ที่ดึงดูดฉันให้เข้าไปสัมผัสชีวิตเรย์ ชาร์ลส์ ที่ถ่ายทอดโดย เจมี่ ฟ็อกซ์ ได้อย่างเยี่ยมยอด ... (เอ่อ คุณฟ็อกซ์ ปัจจุบันคุณเลี้ยงสุนัข หรือใช้เฉพาะไม้เท้าอย่างเดียวคะ) หนังเล่าเรื่องของเรย์ โรบินสัน ชาร์ลส์ ตั้งกะเด็ก ตอนที่ยังมองเห็นเหมือนคนทั่วไป ตลอด 2 ชั่วโมง เราได้สัมผัส ชีวิตของชาร์ลส์ในแง่มุมต่าง ๆ ความรัก การงาน การเงิน (โดยไม่ต้องโทร 1900) ความสำเร็จและความผิดหวัง ... จากจุดสูงสุดสู่จุดต่ำสุดของชีวิตนักร้องมากฝีมืออยู่นี้ โดยมีเพลงเพราะ ๆ ตั้งแต่ Mess Around, Hit the road Jack, Georgia on my mind และ You don't know me (มาได้จังหวะพอดิบพอดีค่ะ ทั้งภาพ, เพลง และ เสียง ไปกันได้ดีจริง ๆ ) จากเสียงร้องของชาร์ลส์เป็นกับแกล้ม พอไม่ให้ (ฉัน) ง่วง ส่วนสำคัญที่หนังเน้นเป็นพิเศษคือ การปะทะ (อ่ะแหน่ะ ใช้คำแบบว่า intellectual มั่ก ๆ ) ระหว่างงาน(และยาเสพติดที่เป็นทั้ง inspiration และ destroyer) vsความรัก (ทั้งในและนอกสมรส) ของชาร์ลส์ ที่นำไปสู่ความตายและจุดเปลี่ยนของเรื่อง ตัวชาร์ลส์นั้นแม้จะเป็นอัจฉริยะทางดนตรี แต่มีปมปัญหาในวัยเด็ก ซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งแห่งการหันเหชีวิตเข้าสู่เส้นทางสายเฮโรอีน เมื่อต้องสูญเสียน้องชายไปต่อหน้า โดยที่ตนไม่ได้ช่วยเหลือ หรือร้องเรียกแม่ ทำให้กลายเป็นบาดแผลฝังลึกในในของเรย์ และต่อมาตัวของเรย์เอง ก็ค่อย ๆ สูญเสียการมองเห็นไป เมื่อเรย์ต้องเผชิญหน้ากับความหวาดกลัวต่อความมืดที่ก่อตัวขึ้นมา เมื่อไม่สามารถมองเห็นความเป็นไปของโลกภายนอกได้อีกต่อไป เมื่อความมืดนั้นทำให้มองเห็นอดีตที่ฝังซ่อนไว้อยู่ภายใน... ยาเสพติดเป็นเสมือนทางออกจากความมืดนั้น แต่ทว่า หนังได้แสดงให้เราเห็นอย่างชัดเจนว่า ศัตรูตัวจริงที่เรย์ต้องเผชิญหน้าไม่ใช่ความมืดบอดของดวงตา แต่เป็นความมืดมิดของจิตใจมนุษย์ด้วยกันเอง เมื่อความสามารถนั้น นำมาซึ่งเงินทอง เรย์ย่อมหนีไม่พ้นพวกเหลือบไรที่จ้องหาผลประโยชน์จากตน ธุรกิจและมิตรภาพไปด้วยกันได้ไม่ง่ายนัก แม้แต่เรย์เองก็ต้องตีจากบริษัทที่ปั้นตนมา เนื่องจากได้ข้อเสนอที่ดีกว่า ธรรมดาเมื่อขึ้นไปยืนบนที่สูง ย่อมโดดเด่นและเป็นจุดสนใจ โดยเฉพาะตัวชาร์ลส์เองที่มีความพิเศษที่นอกเหนือจากเสียงร้อง แต่สิ่งที่ตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้คือความโดดเดี่ยว ในยามที่พลาดล้มลงและตกจากที่สูง ย่อมเจ็บมากกว่าคนทั่วไป เรย์ต้องเรียนรู้ที่จะยืนขึ้นด้วยตนเอง ท่ามกลางการเหยียบย่ำซ้ำเติมจากสื่อที่พร้อมจะนำเสนอข่าว "อย่างตรงไปตรงมา" ฉันชอบการแทรกบริบทเรื่องสังคม โดยเฉพาะการเหยียดสีผิว เข้าไปไหนหนังเรื่องนี้ แต่หากดูกันโดยถ่องแท้แล้ว หนังไม่ได้ต้องการที่จะชี้ถูกชี้ผิด นอกจากแสดงให้เห็นถึงภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ เช่น รถประจำทางที่มีที่นั่ง Jim Crow และการแบนชาร์ลส์ในจอร์เจีย และเห็นได้ว่า ในเวลานั้น ไม่เฉพาะคนขาวเท่านั้นที่ดูถูกและละเมิดสิทธิของคนดำ แต่คนผิวสีเดียวกันก็พร้อมที่จะเอารัดเอาเปรียบและทรยศหักหลังพวกเดียวกันได้เพื่อผลประโยชน์   Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2548 1 comments Last Update : 12 กันยายน 2548 22:33:09 น. Counter : 776 Pageviews. Share Tweet

มาอ่านค่า   โดย: ตุ๊กตารอยทราย 17 กุมภาพันธ์ 2548 1:33:57 น.