... หายหน้าไปจากบลอกนานประมาณ ๓ ปี ตามที่จั่วหัวไว้ว่าลาไปเรียน ตอนนี้เรียนเกือบสำเร็จแล้ว รอคำยืนยันอย่างเป็นทางการ มักจะมีคำถามว่า ทำไมถึงไปเรียน คำตอบมีหลายอย่าง หนึ่งในนั้นคือ เบื่อ - แต่ไปเรียนก็ไม่ได้หายเบื่อหรอกนะ แต่ความเบื่อย้ายไปอยู่ที่การอ่านหนังสือสอบแทน เกิดมาไม่เคยอ่านหนังสือปริมาณมากขนาดนี้มาก่อน สรุปว่าโดนกิเลสหลอกไปเรียน  ที่จบมาได้ ด้วยความเมตตาของครูบาอาจารย์ และความสนับสนุนของบุคคลหลายๆ คน รู้สึกราวกับว่าปริญญาใบที่จะได้นี้ หนักอึ้งกว่าใบก่อนหน้านี้นักหนา ใบนั้น ได้มาด้วยรู้สึกว่าเราเก่ง ตามประสาเด็กน้อยด้อยปัญญา ใบนี้ หมอบราบคาบแก้ว เราไม่เก่ง ถ้าเพื่อนไม่ช่วย ถ้าอาจารย์ไม่เมตตา ถ้าไม่มีบุคคลอื่นๆ อีกมากมาย คอยสนับสนุน ไม่มีทางได้มา คะแนนทุกคะแนน มีเรื่องราวมากมายอยู่เบื้องหลัง บางครั้ง ก็เป็นเอกสารที่ตกถึงมือ ๓๐ นาทีก่อนเข้าห้องสอบ บางครั้ง เป็นมโนภาพชั่ววินาที ที่เกิด นึกออก ในห้องสอบ บางครั้ง เป็นความโชคดีที่เก็งข้อสอบถูก บางครั้ง อาจเป็นมือที่มองไม่เห็น แต่ที่แน่ๆ ทุกครั้ง เป็นความเมตตามหาศาลของครูบาอาจารย์ ครู ที่บอกว่า ให้เตรียมใจสอบตก ครู ที่บอกว่า ถ้าคิดว่าทำได้ แปลว่าคอขาดอยู่ในห้องสอบไม่รู้ตัว ครู ที่สอนจนสงบ ลืมความวุ่นวายก่อนจะมาเรียนไปหมดสิ้น ครู ที่บอกว่าให้เตรียมตัวมาให้ดี แล้วมาประดาบกับครูในห้องสอบ ครู ที่มาสอนแม้ป่วยไข้ เพราะไม่อาจให้ลูกศิษย์รอคอย ครู ที่หลั่งน้ำตาหน้าห้องเรียน เพราะศรัทธามหาศาล ในความยุติธรรม ครู ที่เล่าประสบการณ์ชีวิต โดยไม่เก็บงำ ครู ที่เปิดใจกว้างรับฟังความคิดเห็น และสนับสนุนการโต้เถียงทางวิชาการ ครู ที่สอนด้วยการกระทำ ครู ที่บอกว่า นักกฎหมายต้องกล้าสวนกระแสเพื่อความถูกต้องดีงาม ฉันรู้สึกโชคดีเหลือเกิน นั่งนับดูเล่นๆ ในเวลา ๖ ภาคการศึกษาตลอด ๓ ปีที่ผ่านมา ลายมือไก่เขี่ยของฉัน ผ่านการตรวจของครู ๔๐ กว่าคน คิดๆ แล้วก็เหลือเชื่อที่จบมาได้  หลังจากนั่งมึนๆ เบลอๆ ในห้องเรียนมาเป็นเวลา ๓ ปี วิชาแรกที่สอบได้ ๖๒ คะแนน วิชาสุดท้าย อาจารย์บอกไว้ก่อนสอบว่า ถ้าเป็นบัวพ้นน้ำ ๘๐ ๙๐ เป็นที่หวัง ถ้าอาจารย์เห็นว่า เป็นบัวปริ่มน้ำที่จะบานในวันหน้า ๖๐ ก็พอไหว คะแนนสุดท้ายที่ฉันได้ ก็คือ ๖๒ (เสมอต้นเสมอปลายดีแท้) อาจารย์ท่านหนึ่งเคยกล่าวทำนองว่า ขอประหารลูกศิษย์ในห้องสอบ ดีกว่า ปล่อยนักกฎหมายแย่ๆ ออกไปในสังคม แม้ตัวฉันอาจจะไม่มีโอกาสประกอบอาชีพเกี่ยวกับกฎหมาย แต่ฉันก็สัญญากับอาจารย์อยู่ในใจว่า จะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวังที่ปล่อยลูกนกลูกกาออกมา  หลังจากบลอกนี้แล้ว ก็คงจะหายหน้าไปเป็นการถาวรนะคะ ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่มีให้กันเสมอมา
 โดย: Gin-GaL
 วันที่: 20 มิถุนายน 2555 เวลา:22:18:59 น. |
rebel
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
