ย้อนยุคกันหน่อย.. มาเขียนกลอนวัยรุ่นกัน
.. หากย้อนเวลากลับไปสักราว10ปีกว่าที่แล้ว ในขณะที่มือถือยังไม่อาละวาดไปทั่วเมือง ในยุคที่คนพอมีเงินหน่อยยังใช้เพจเจอร์กัน ... ยุคที่เวลาเราคิดถึงคนที่อยู่ไกลๆ มีช่องทางเขียนแค่เขียนจดหมายให้ระบายความคิดถึง ... ... หลายๆคนคงยังไม่ลืมกลอนวัยรุ่น บทกลอนเปล่า ที่อาจจะสัมผัสบ้าง ไม่สัมผัสบ้าง ลงวรรค ลงคำ ลงเสียงสูงต่ำไม่ถูกต้องนัก...
.. แต่นึกย้อนกลับไปทีไร... ก็แอบ... แอบขำกับความเปิ่นๆ เชยๆ ในการเขียนกลอน...
... ... อ่านได้ แต่ห้ามหัวเราะเสียงดังเนอะ.........
......... เพราะดาวไม่เคยจางจากฟ้า แม้คืนที่พระจันทร์จ้า... ก็ไม่เคยไปไหน แค่บางคน อาจมองเห็นไม่ได้... เพราะว่ามีแสงอื่นใด มากีดกัน ....... และฉันก็ไม่เคยอยู่ห่างจากเธอ คอยติดตามไปเสมอ... ไม่เคยเปลี่ยนผัน แค่เธออาจไม่รู้.... ว่ามีฉันคอยผูกพัน ตราบจนวันที่เธอลืมเขาคนนั้น.... ................แล้วจะเห็นดาวดวงเล็กๆอย่างฉัน ได้ชัดเจน
....... เก็บไว้นะ เก็บฝันนี้ไว้ เพราะอีกไม่นานเท่าไหร่.. เราก็จะได้พบหน้า ฉันจะเดินข้ามฟ้า เราจะเดินข้ามผ่านกาลเวลา มาหยุดตรงหน้า..... ไกล้ตา... ไกล้ใจ... ..... เก็บไว้นะ เก็บไว้ให้คงมั่น อีกไม่นานเกินฝัน นับวันก็คงไม่เท่าไหร่ แม้ฉันไม่อาจบินข้ามฟ้า แม้เวลาอาจค่อยๆเดินไป ถ้าเธอยังหลับตาคิดถึงฉันได้เต็มใจ... .................ต่อให้ยากเท่าไหร่ ฉันจะเอาฝันนี้ไปส่งให้เธอ....
........................................................... แล้วพบกันใหม่เนาะ... ...........................................................
Create Date : 05 เมษายน 2553 |
|
6 comments |
Last Update : 5 เมษายน 2553 15:05:06 น. |
Counter : 908 Pageviews. |
|
|
|