Bloggang.com : รักที่ต้องการแก้ไข : คุณจะอยู่กับฉัน จนแก่เฒ่าด้วยกันไหม ตอนที่ 6

มกราคม 2552

				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

19 มกราคม 2552

คุณจะอยู่กับฉัน จนแก่เฒ่าด้วยกันไหม ตอนที่ 6

คุณจะอยู่กับฉัน จนแก่เฒ่าด้วยกันไหม ตอนที่ 6

รักษ์มีเพื่อนที่สนิทคนหนึ่งที่ทำงาน แก่กว่ารักษ์ 1 ปี เขาจะเป็นคนที่เก่งเรื่องคอมพิวเตอร์ ชอบเล่น MMS เล่นแชทในห้องต่างๆ บางทีก็มีการขอเบอร์โทร แลกเบอร์โทรกัน โทรคุยกันทั้งที่ไม่รู้จักหน้าตากัน แต่ว่าบางร้านจะมีกล้องติดอยู่ด้วย และก็ชอบชวนรักษ์ไปเล่นด้วยตามร้านเกมส์ ร้านอินเตอร์เน็ต รักษ์ไปดูเขาเล่นอยู่บ่อยๆ ดูว่าเขาเล่นยังไง เพราะรู้สึกว่าเขาเล่นน่าสนุกนะ ก็อยากเล่นบ้าง
จนวันหนึ่ง เพื่อนรักษ์เขากลับบ้าน รักษ์ก็เลยแอบไปเล่นบ้างในห้องสมุดประชาชน รักษ์เริ่มจากการสมัครเป็นสมาชิก แล้วก็ทำตามวิธีที่เขาบอกตามขั้นตอน รักษ์ก็คลิกไปที่ชื่อของผู้ชายคนหนึ่ง ที่รักษ์เลือกผู้ชายคนนี้ ก็เพราะเขามีคำทักทายด้วยภาษาแปลกๆ ที่รักษ์ไม่ค่อยคุ้นสักเท่าไหร่
“สวัสดีครับ พี่น้อง”
“สวัสดีค่ะ ว่างคุยด้วยไหมคะ”
“ว่างครับ พี่น้อง ยังไม่มีเพื่อนคุยเลยครับ”
“ชื่อ วินครับ แล้วคุณชื่ออะไรครับ”
“ชื่อ มีนาค่ะ” รักษ์บอกชื่อตัวเล็กไป เพราะไม่ตั้งใจให้เขารู้จักชื่อ ก็เลยตั้งชื่อตัวเล็กเป็นนามแฝง
“อยู่ที่ไหนครับ”
“อยู่ที่อุบลฯค่ะ แล้วพี่หละคะ”
“พี่อยู่ที่นครศรีฯ ครับพี่น้อง”
พอคุยกันได้สักพัก รักษ์ก็ต้องกลับแล้ว ก็เลยบอกเขาว่า
“ได้เวลาต้องกลับแล้ว นะคะ”
“เดี๋ยวสิครับ แล้วเมื่อไหร่ จะได้คุยกันอีกหละครับ”
“ไม่รู้ค่ะ เพราะไม่ค่อยมีเวลามาเล่นเท่าไหร่”
“งั้น ผมขอเบอร์โทรหน่อยสิครับ”
เขาก็เลยส่งเบอร์เขามาให้รักษ์ รักษ์ก็เลยส่งเบอร์ของรักษ์บ้าง แต่ให้เบอร์ที่ไม่ค่อยใช้ให้ไป แล้วก็ออกจากห้องสมุด กลับบ้านไปหาตัวเล็ก
กริ๊ง กริ๊ง ! เอ๊ะ ใครโทรมา
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ น้องมีนา”
“เอ่อ ใครคะ”
“วินครับ ผมวินไงครับพี่น้อง”
“อ้อ สวัสดีค่ะ พี่วิน คือ ไม่คิดว่าพี่จะโทรมาจริงๆ”
“ทำไมหละครับพี่น้อง”
“ก็ มีนาไม่เคยคิดว่าจะมีใครโทรมาจริงหรอกค่ะ”
“พี่ไม่ใช่คนพูดเล่นนะครับ พี่น้อง”
แล้วเราก็คุยกันประมาณครึ่งชั่วโมง รักษ์ก็ขอวางโทรศัพท์ เพราะตัวเล็กง่วงนอนแล้ว รักษ์ต้องพาตัวเล็กเข้านอน
หลังจากนั้น พี่วินก็โทรมาคุยได้ทุกวัน รักษ์รู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้รักษ์คุยได้ เพราะพี่วินไม่ได้คุยในลักษณะชู้สาว เราคุยกันเพื่อถามไถ่ทุกข์สุขกัน เพื่อแบ่งปันความเหงา
แล้ววันหนึ่ง รักษ์ก็เลยบอกกับพี่วินว่า
“พี่วินคะ ความจริง มีนาไม่ได้ชื่อ มีนานะคะ”
“อ้าว แล้วชื่ออะไรหละครับ พี่น้อง”
“ความจริง มีนา เป็นชื่อลูกของน้องค่ะ”
“อ๋อ ชื่อลูก น้องมีลูกแล้วเหรอครับ”
“ค่ะ น้องชื่อรักษ์ และรักษ์ก็มีลูกแล้ว ชื่อมีนา”
“แล้วน้องมีนาอายุเท่าไหร่ครับ”
“อายุ 1 ขวบค่ะ”
แล้วพี่วินก็ถามถึง พ่อตัวเล็ก รักษ์ก็บอกไปว่า
“รักษ์ไม่ติดต่อกันนานเป็นปีแล้วหละ ก็ไม่รู้ว่าเขาจะมีแฟนใหม่หรือยัง”
“ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรือครับ”
“เปล่าค่ะ”
สักครู่หนึ่ง รักษ์ก็ขอวางสาย ไปดูแลตัวเล็ก แล้วรักษ์ก็คิดว่า หลังจากนี้ พี่เขาคงไม่โทรมาคุยอีกแล้วหละ เพราะเมื่อรู้ว่ารักษ์มีลูกแล้ว ใครเขาอยากจะคุยด้วยหละ
ผ่านไปประมาณ 3 วัน พี่วินก็โทรมาอีก
“ขอโทษนะครับ ที่พี่หายไปนาน”
“รักษ์ คิดว่า พี่คงไม่โทรมาอีกแล้วหละ”
“โทรสิครับ แต่พี่ไม่ว่าง พี่ก็เลยไม่ได้โทรมา ต้องขอโทษจริงๆนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ รักษ์ไม่มีสิทธิโกรธพี่หรอกค่ะ”
“อย่าคิดอย่างนั้นสิครับ”
แล้วเราก็ใช้เวลาโทรคุยกันนานขึ้น คุยกันทุกวัน วันละหลายครั้ง ตอนกลางคืนพี่วินจะโทรมาตอนที่ตัวเล็กหลับแล้ว จะได้มีเวลาคุยกันนานหน่อย บ่อยครั้งที่รักษ์คุยๆอยู่แล้วแอบหลับไป พี่วินก็จะตะโกนเรียก ตื่นมาคุย แล้วก็ร้องเพลงให้ฟัง จนทำให้รักษ์รู้สึกว่าพี่เขาเป็นได้ทุกอย่างที่รักษ์ขาดหายไป แล้วก็แอบน้อยใจบ้าง เวลาที่พี่เขาไม่โทรมา
ผ่านไปแล้ว 3 เดือนที่โทรคุยกันทุกวัน ทั้งที่ไม่เคยพบหน้ากัน จนทำให้ความรู้สึกของรักษ์เปลี่ยนไป รักษ์รู้สึกว่า ถ้าวันไหนที่รักษ์ไม่ได้คุยกับพี่วิน รักษ์จะรู้สึกเหงา และน้อยใจเป็นที่สุด
แล้วก็ผ่านไป 6 เดือน วันนี้เป็นอะไรที่ตื่นเต้นที่สุดเลย
“สวัสดีครับ รักษ์”
“สวัสดีค่ะ พี่”
“รักษ์ พี่มีเรื่องจะบอก ถ้าพี่บอกไปแล้ว รักษ์จะโกรธพี่ไหมครับ”
“แล้วพี่จะบอกเรื่องอะไรหละคะ”
“ถ้าพี่บอกแล้ว รักษ์จะโกรธพี่ พี่ก็ไม่ว่าหรอกนะครับ”
“บอกมาเถอะค่ะ รักษ์ไม่โกรธหรอก”
“รักษ์ พี่วินรักรักษ์นะครับ”
พี่วินบอกว่ารัก ทำให้รักษ์ใจสั่น ตื่นเต้นมาก แล้วรักษ์ก็อึ้งไปครู่หนึ่ง
“รักษ์ รักษ์ ได้ยินไหม”
“อ้อ ได้ยินค่ะ”
“แล้วรักษ์หละ รู้สึกกับพี่ เหมือนกับพี่รู้สึกกับรักษ์หรือเปล่า”
“รักษ์ก็รู้สึกดีๆกับพี่นะคะ”
“จริงหรือเปล่ารักษ์ รักษ์บอกกับพี่ให้ชื่นใจหน่อยสิครับว่า รักษ์ก็รักพี่วิน”
“ค่ะ รักษ์ก็รักพี่วินค่ะ”
“ขอบคุณนะครับรักษ์”
“ขอบคุณทำไมหละคะ”
“ก็ขอบคุณ ที่รักษ์ไม่รังเกียจพี่วินไงหละครับ”
“จะรังเกียจได้ยังไงหละคะ รักษ์เองต่างหากที่ต้องคิดว่าพี่วินให้เกียรติรักษ์มากกว่า”
“ขอบคุณนะคะพี่วิน”
“งั้น ลองเรียกพี่ว่าที่รักหน่อยสิครับ”
“ค่ะ ที่รัก ของรักษ์”
“พี่ดีใจที่สุดเลยครับ ในที่สุดแล้วเราก็มีใจที่ตรงกัน พี่คิดเอาไว้ว่า ถ้ารักษ์ไม่ชอบพี่ พี่ก็จะขอคิดกับรักษ์แค่ฝ่ายเดียว และก็จะโทรมาคุยเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนไป”
มันเหมือนกับว่า รักษ์กำลังฝันไป แต่มันก็ไม่ใช่ความฝัน มันคือความจริง เหมือนกับว่ารักษ์นี้ใจง่ายเกินไปหรือเปล่านะ รักษ์ก็ถามตัวเองเหมือนกัน เพื่อนในโลกอินเตอร์เน็ท จนกลายมาเป็นความรักในโลกแห่งเทคโนโลยี ที่เรียกว่า โทรศัพท์มือถือ

Create Date : 19 มกราคม 2552

Last Update : 28 มกราคม 2552 20:08:33 น.

5 comments

Counter : 385 Pageviews.