สถานีรถไฟฟ้าชิดลม....โปรดระวัง ๑๘ มงกุฎ แก้งค์ป้ายยา ข้างล่างสถานีรถไฟฟ้าชิดลม

สถานีรถไฟฟ้าชิดลม....โปรดระวัง ๑๘ มงกุฎ

แก้งค์ป้ายยา ข้างล่างสถานีรถไฟฟ้าชิดลม

Stranger ฝากมาบอกว่า ...

เกิดขึ้นกับตัวเองโดนแกงค์ป้ายยา ที่ ข้างล่างสถานีรถไฟฟ้าชิดลม เรื่องที่จะ
เล่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานี้เอง จนตัวเอง
จ้องไปนอนที่โรงพยาบาลตำรวจที่ตึกฉุกเฉิน ในความคิดของคนเราเรื่องของแกงค์ป้าย
ยาเราได้กิตติศัพท์มาบ้างแล้ว ในใจผมบอกได้เลยว่าไม่เชื่อเรื่องแกงค์ป้ายย้าจะ
มีจริง และแล้ววันที่โชคร้ายที่สุดสำหรับผมก็มาบรรจบกัน ผมไปธุระที่สีลม ช่วง
สายของวันเสาร์ที่ผ่านมาโดยการนั่งรถแท็กซี่เพื่อขึ้นตึก ๆ หนึ่งที่หน้าสถานี
รถไฟฟ้าชิดลม จนลงมาจากตึก ด้วยเป้นวันเสาร์เวลาบ่ายนิดๆ ทำให้อากาศร้อนมาก คน
แทบไม่มีเดินตามท้องถนน โดยตัวผมได้เดินแบกเป้สะพายหลัง 1 ใบพร้อมอุปกรณ์ทำมาหา
กินเต็มเป้ ช่วงเวลาที่กำลังเดินมาขึ้น รถไฟฟ้าที่อยู่ติดกันหน้าตึก ผมได้เห็น
ชาย 2 คน ซึ่งคาดได้ว่าเป้นชาวต่างชาติชาวอาหรับ 2 คน กำลังยืนรอใครอยู่แน่ๆ ผม
ไม่สนใจ จึงเดินผ่านไป แต่แล้ว ชาวอาหรับ 2 คนนั้นกลับเรียกผมให้หยุดเพื่อที่
เขาจะจับมดที่หลังผมให้ ซึ่งเขาพูดเป็นภาษาไทยแต่เป็นสำเนียงของชาวอาหรับ ช่วง
เวลานี้เอง ที่เขาทำอะไรกับหลับผมซึ่งเขาบอกว่า จะจับมดให้โดยการเอานิ้วมือมา
สะกิดที่ข้างลำคอ
แล้วไล่มาเรื่อยๆ จนถึงหัวไหล่ เขาปล่อยมือออกจากตัวผม แล้วก็สอบถามเรื่องเส้น
ทางที่จะไป ถนนข้าวสาร หลังจากนั้นไม่ถึง 30 วินาที แทบไม่น่าเชื่อเลยว่า ตัวผม
เองเหมือนโดนบีบตาให้หลับ และ ตัวเราล่องลอยไปเรื่อย ๆ ผมมารู้ทีหลังว่า ได้
เดินทางไปกับ ชาวอาหรับ 2 คนนั้นโดยทางแท็กซี่ ซึ่งเขาพาผมนั่งไปในรถแท็กซี่
นั้นด้วย เขาได้ถือเป้ของผม และได้เอาของทุกอย่างที่อยู่ในเป้ ซึ่งมีของสำคัญ
หลายชิ้นซึ่งสูญหายไป ไม่ว่าจะเป็นสมุดบัญชีต่าง ๆ รวมถึงกระเป๋าสตางค์ของผม
ช่วงเวลาที่ผมอยู่ในรถับแกงค์นี้ ผมบอกตรงๆ ว่าผมจำอะไรไม่ไดอีกเลย จนมารู้สึก
ตัวทีหลังว่า ผมกำลังเดินอยู่ที่ สถานีรถไฟฟ้าสยาม เดินเข้าไปในสบาม โดยที่หา
ทางออกไม่เจอเป้นเวลานาน เหงื่อแตกเต็มตัว และเวลาต่อมา ร่างกายเกิดอาการชาไป
ทั้ง หน้า ปาก แขน และ ขา ผมออกมาจาก สยามดิส แล้วเดินมาทางนั้นเดินมาเรื่อยๆ (
ที่ผมรู้ว่ามาจากทางสยามดิสเพราะกลับไปสอบถาม ร้านค้าเล็กๆ ข้างทางว่า ผมเดินมา
จากทางไหน เพื่อรวบรวมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ) ผมเดินแบบไม่รุ้จุดหมาย
จนเกิดอาการหน้ามืดอย่างแรง อาเจียน และ ไม่มีแรง จนสุดท้ายต้องพึ่ง
มอเตอร์ไซด์รับจ้างที่ใกล้วัน
ปทุมวนาราม ให้หาตำรวจ และ ตำรวจก็มาถึง พร้อใกบแจ้ง เจ้าหน้าที่ทาง รพ ตำรวจ
เพื่อนำตัวผมเข้าห้องไอซียู ในช่วงเวลา บ่าย 2 โมง ผมเองไปรุ้สึกตัว อีกทีหลัง
จากทางแม่ และภรรยา พร้อมลูกมาหาผมที่โรงพยาบาลแล้ว แทบไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างผม
อยุ่ในโลกแห่งวิทยาการที่ได้รับทราบข้อมูลข่าวสารก่อนใครผ่านทางหน้าจอคอม
พิวเอตร์แต่ผมกลับ ไม่สามารถเอาตัวเองให้รอดพ้นจาก มิจฉาชีพ ได้เลยแม้แต่นิด
เดียว ป.ล.1 ก่อหน้านี้มีเหตุการณ์ระทึกกับผมเมื่อ 3 ปีที่แล้วเกี่ยวกับการขาย
โทรศัพท์มือถือผ่านทางอินเตอร์เน็ตแล้วเจอแก็งค์เชิดโทรศัพท์มือถือ แต่ครั้ง
นั้นรอดมาได้ ป.ล. 2 เหตุการ์ครั้งนี้สูยเสียทรัพย์สินดังนี้ เงินสด 3,000 บาท
เงินสดกดจากตู้ ATM 6,400 บาท โทรศัพท์มือถือ 1 เครื่อง เบอร์โทรที่จำเป็นใน
กระเป๋าเป้ เครื่องเล่น MP3

... ขอบคุณเจ้าของไอเดียซึ่งไม่รู้ว่าเป็นใคร...

Create Date : 25 มิถุนายน 2551 Last Update : 25 มิถุนายน 2551 15:29:46 น. Counter : 469 Pageviews.		0 comments
Share Tweet