หมูหวานเป็นลูกโทนของแม่หมูหยองคะ เป็นพี่ของ 3 หมูในรุ่นต่อมา คือ 1.หมูแว่น คุณแม่เรา ขอตั้งให้ก่อนเลย ไม่ทราบว่าประชดลูกอ่ะปล่าว (ใส่แว่นแถมอวบนิดหน่อย..อิอิ)
2.หมูพี เป็นตัวเมีย (ลืมบอกหมูแว่นเป็นตัวเมียเหมือนกันคะ) ตั้งชื่อแก้เคล็ด เพราะตัวเล็กว่าเค้าเพื่อน
3.หมูตู้ เป็นหนุ่มเดียวใน generation นี้ เลยกลายเป็นไข่(จริงๆ) ในหินของบ้าน ตอนนี้ดูเหมือนจะกลายเป็นตุ๊ดซะแล้ว เพราะอายุเกือบเดือนแล้วยังยกขาฉิงฉ๋องแบบหมาตัวผู้ไม่เป็น

เดี๋ยวคนอ่านจะสงสัย ทำไมไม่มีรูปหมูตัวอื่นๆ ไว้ว่างๆจะทยอยใส่รูปและเล่าความกวนโอ๊ยของแต่ละตัวให้ฟังนะ

แก้ไข ข้อความคะ หมูตู้อายุเกือบปีแล้ว ไม่ใช่เกือบเดือน ยังยองๆฉี่แบบพี่และแม่อยู่เลยคะ ลืมบอกที่มาของชื่อ หมูตู้เกิดในตู้จริงๆคะ แบบว่าเป็นตู้ที่เอาลิ้นชักล่างสุดออก พอเหมาะพอเจาะเป็นห้องคลอดเลยคะ

น่ารักจังนะจ๊ะ

วันนี้จะเล่าความสามารถพิเศษของยัยหมูพีให้ฟังคะ หมูพี ตอนละอ่อนตัวเบาหวิวมากๆจนป็นห่วงว่ามีอวัยวะภายในครบรึปล่าวว่ะเนี่ย..แต่แล้วเราก็พบพรสวรรค์ที่มากับหุ่นเบาหวิวนี้คะ...หมูพีชอบเล่นกะผ้าเช็ดตัว ผ้าขี้ริ้ว ชอบกัดแบบกัดไม่ปล่อย..จนเรายกผ้าที่หมูพีกัดขึ้นสูงจากพื้นเรื่อยๆ..สูงขึ้น..สูงขึ้น มันก็ไม่ยอมปล่อยห้อยต่องแต่ง หมุนติ๊วติดผ้า นานเกือบนาทีแน่ะ..จนเป็นอีกการแสดงที่หมูพีชอบโชว์เวลามีแขกมาเยี่ยมเยียน เป็น Hi-light เลยคะนานๆโชว์ทีนะคะสงสารไม่รู้จะเจ็บรึปล่าว แต่ปัจจุบันปิดการแสดงอย่างถาวรแล้วคะเพราะหมูพีเริ่มอ้วนอวบสมชื่อขึ้นเรื่อยๆ คงโชว์ไม่ไหวแล้วแหละ ส่วนหมูตู้ไม่ต้องพูดถึงพรสวรรค์คะ พัฒนาการช้ากว่าหมูพีมากๆ แบบว่าหมูพีกระโดดจากเก้าอี้ตัวนั้น..ไปตัวโน้นสบายๆแต่หมูตู้ได้แต่มองตามตาแป๋ว..โดดไม่ขึ้นคงเป็นเพราะตัวที่ตัน อ้วนกว่าหมูพีมากๆ...แต่ถึงไม่มีความสามารถพิเศษก็ได้รางวัลเป็นขนมเหมือนๆกับหมูพีทุกครั้ง...เฮ่อ...สบายไม่ต้องเหนื่อยเลยนะเจ้าตู้

โห.. จากเจ้าหมาสีน้ำตาลขนหยิก ๆ แค่สองตัวที่โดดขึ้นโดดลงเก้าอี้จนเราเวียนหัว.. ตอนนี้.. มันกลายเป็นห้าหยองแล้วเหรอเนี่ย..