|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
จูมงกับภาวะผู้นำ
ไม่เคยคิดว่าจะเขียนวิจารณ์หนังเกาหลีอีกแล้ว
แต่ไม่ไหว...ยิ่งดูเรื่องนี้
ความประทับใจยิ่งท่วมท้น
จูมง...สุดยอดจริงๆ
=================================
ิเรื่องความโรแมนติก ซีรี่ย์เรื่องนี้คงไม่มีให้
หากจะมี...ก็คงเป็นคู่ของอ๋องกืมวากับสนมยูฮวา
ซาบซึ้งกับหัวใจของคนทั้งคู่
ิสิ่งที่สนมยูฮวามีให้...ถึงมันไม่ใช่ความรัก...แต่ความผูกพันของคนทั้งคู่กลับท่วมท้น
เธอขอที่จะอยู่เคียงข้างเขา ในเวลาที่ลูกชายตัดสินใจจากไปเพื่อสร้างอาณาจักรใหม่
ทิ้งทุกอย่าง...ก็เพื่ออยู่เคียงข้างคอยดูแลเขา...
หากแต่ความรักของอ๋องกึมวากลับมากมาย...ทะลักเหมือนน้ำตก
เพื่อเธอแล้ว...เขาทำได้ทุกอย่าง
แม้กระทั่งเลี้ยงดูลูกชายของศัตรูหัวใจ หรือยกบัลลังก์ให้
หากแต่ความรักของเขากลับคับแคบ...
อย่างไรซะ...เขาก็ต้องการเธอไว้ข้างกาย
ไม่ว่าหัวใจเธอจะเป็นอย่างไร...เธอต้องอยู่ข้างกายเขาเท่านั้น!
จุดจบของความรักของคนคู่นี้ จึงมีแต่ความเอน็ดอนาถใจ
สงสารสนมยูฮวา ที่ชีวิตทั้งชีวิตไม่เคยได้มีสุขอย่างคนธรรมดาทั่วไป
ต้องดิ้นรนต่อสู้เพื่อเป้าหมายและอุดมการณ์ของชายอันเป็นที่รัก
สงสารอ๋องกึมวา ที่ได้แต่ตัวของหญิงอันเป็นที่รัก...
หากแต่หัวใจเธอกลับหยุดเต้นด้วยความเกลียดชังเขา
สุดท้ายแล้ว เขากลับไม่เหลืออะไรเลย...
ไม่ได้ทั้งตัว ...ไม่ได้ทั้งหัวใจ...ไม่ได้ทั้งลมหายใจของเธอ...
=====================================
แต่ความสุดยอดของจูมงไม่ได้อยู่ที่อ๋องกึมวากับสนมยูฮวา
แต่อยู่กับจูมงและอุดมการณ์ของเขา
ตัวซีรี่ย์ให้พื้นฐานกับตัวจูมงอย่างดี
ว่าเพราะเหตุใด เขาจึงได้เปลี่ยนจากองค์ชายเจ้าสำราญ
ไปเป็นนักรบนักปกครองที่ต้องการรวมอาณาจักรโชซอนโบราณให้เป็นหนึ่ง
จากซีรี่ย์ที่เล่าเรื่องการแย่งบัลลังก์ระหว่างเหล่าองค์ชายที่ไม่เคยไยดีราษฎร
กลายเป็นซีรี่ย์ที่แสดงถึงภาวะผู้นำและอุดมการณ์เพื่อราษฎรอย่างแท้จริง
จะมีสักกี่คนในโลกที่มีภาวะผู้นำได้ถึงขนาดนี้
ในช่วงเวลาที่กองทัพทหารทาโมของเขาแกร่งกล้า
ที่ปรึกษาทุกคนเห็นชอบให้เข้าตีเมืองพิวริว
จูมงกลับเลือกที่จะเจรจาเพื่อรวมเมืองพิวริวแทนที่การเข้าตีเมือง
เพราะ"ราษฎรเมืองพิวริวในวันนี้
ก็คือราษฎรของเราในวันหน้า
เราสามารถยึดครองเมืองได้โดยการเข้าตีเมืองก็จริง
แต่ก็ทำให้ราษฎรเมืองพิวริวต้องเดือดร้อน
แล้วเราจะได้ใจราษฎรเหล่านี้ได้อย่างไร"
จูมงจึงเลือกที่จะเข้าไปเจรจาในเมืองพิวริวเพียงลำพัง
ถึงแม้จะรู้ว่าเจ้าเมืองพิวริวต้องเตรียมการทำร้ายเขา
และฉากนั้น...ฉากที่จูมงดื่มเหล้าทั้งสองจอก
ทั้งๆที่เจ้าเมืองพิวริวบอกว่าจอกหนึ่งมีพิษ
...ได้ซื้อใจเจ้าเมืองพิวริวและคนดูได้อย่างไม่มีเหลือ
สุดยอดจริงๆ!
หรือฉากเมื่อวาน
ที่เขาไปลาดตระเวณชายแดนมณฑลโชบุนกับผู้ติดตาม
แต่กลับไปพบทหารพูยอไล่ฆ่าชาวบ้านอยู่
แม้ผู้ติดตามห้ามไว้เพื่อให้คิดจัดการด้วยความรอบคอบ
เพราะทหารพูยอมีจำนวนมากกว่ามากนัก
หากแต่เขากลับไสม้าเข้าไปช่วยทันที
ด้วยคำพูดที่ว่า
"เราเห็นชาวบ้านเดือดร้อนแล้วไม่เข้าช่วย
เราจะปกป้องคุ้มครองชาวบ้านต่อไปได้อย่างไร"
หรือแม้แต่เมื่อเสร็จสิ้นการศึกแล้ว
เขากลับห่วงใยราษฎรของศัตรู
เพราะถึงอย่างไร ราษฎรของศัตรู...
ก็คือเผ่าพันธุ์เดียวกัน
แค่ฉากสั้น ๆ แต่ช่างกินใจเหลือเกิน
ผู้นำที่ดีไม่ใช่นำทหารไปตีเมืองอื่นเพื่อแผ่ขยาย"อำนาจ"ของตน
แล้วแอบอ้างความชอบธรรมของราษฎร
หากแต่ต้องคำนึงถึงความอยู่เย็นเป็นสุขของราษฎรเหนืออื่นใด...
เหมือนต้นไม้ที่ต้องการแผ่ขยายกิ่งก้านเพื่อปกคลุมพื้นดินให้ร่มเย็น
เราไม่เคยเห็นหนังเรื่องใดสามารถตีแผ่ภาวะผู้นำแบบนี้ได้เลย
หนังส่วนใหญ่มักเน้นการรบ ความชาญฉลาดของนักรบต่อการศึกสงคราม
เพื่อแผ่ขยายอำนาจเหนืออาณาจักรทั้งปวง
ในขณะที่จูมงกลับชูประเด็นการ"ซื้อใจคน"ในการแผ่ขยายอาณาจักร
คนเกาหลีเขียนบทละครแบบนี้ได้อย่างไรกัน
เขาไปเห็นตัวอย่างมาจากไหน
ในเมื่อประเทศของเขาตกอยู่ในการปกครองที่ล้มเหลวมานานแสนนาน
ในขณะที่ประเทศของเรามีตัวอย่างผู้ปกครองที่ดีแบบนี้ที่มีตัวตนอยู่
แต่เรากลับไม่สามารถมีนักการเมืองที่ดีแบบนี้ได้
น่าเศร้าใจ...
| Create Date : 11 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 11 พฤศจิกายน 2550 21:43:52 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1027 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: rubber ducky  วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:23:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
วันธรรมดาเป็นอาจารย์ที่น่ารัก
วันหยุดพักเป็นสาวโสดโหดติงต๊อง
เวลาว่างชอบอ่านหนังสือกับดูมะกันฟุตบอล
ไม่ก็นอนเกาพุงป๊ะป๋าหม่าม๊าดูทีวี...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
