Bloggang.com : รจนา-ปะมู : สะพานรุ้ง

สะพานรุ้ง

(กาพย์ยานี ๑๑)

ทอดสายจรดปลายฟ้า
กระจ่างจ้าตลอดแนว
รุ้งพรายประกายแพรว
ดุจสะพานผ่านเมฆา

ฉันรักสะพานรุ้ง
รักแสงรุ่งละออตา
หลังฝนที่สาดซา
ทินกรสท้อนแสง

หลากสีที่สดใส
ร้อนเย็นไหมใจยังแคลง
ม่วงหม่นเหลืองปนแดง
งามเฉิดฉันเกินบรรยาย

เมฆลอยเต็มฟ้าขาว
เป็นภาพราวสื่อความหมาย
ฟ้างามเริ่มกลับกลาย
ด้วยราตรีที่เข้าครอง

มืดมนมาแทนที่
ฟ้าคืนนี้ดวงดาวจอง
เป็นคืนที่จันทร์หมอง
ยากจะมองเห็นสิ่งใด

มีมืดมีสว่าง
มิแตกต่างหมุนเวียนไป
สิ้นสุด ณ จุดใด
มิมีใครจะนำพา

ต่างคนก็หมายมั่น
ต่างแข่ขันเพื่อได้มา
กิเลสและตัญหา
มุ่งจับจ้องมิป้องกัน

ดูเช่นสพานรุ้ง
ใช่เรืองรุ่งตลอดวัน
อาทิตย์เมื่อผายผัน
จะกี่รุ้งมิเหลือรอย

คนเราก็เท่านั้น
เป็นราชันหรือคนดอย
เกิดร้อยก็ดับร้อย
จะกอบโกยกรรมทำไม

.....รจนา U.S.A......

Create Date : 01 เมษายน 2550

Last Update : 5 สิงหาคม 2553 5:44:07 น.

1 comments

Counter : 1001 Pageviews.

แต่งกลอนเก่งจัง...

แวะมาทักทายนะคะ

โดย: nuinuinaka (nuinuinaka

) วันที่: 1 เมษายน 2550 เวลา:8:39:46 น.