ภาพสุดท้าย

ภาพสุดท้าย

ก็ได้ ฉันจะเล่าทุกอย่างให้ฟังอย่างหมดเปลือก จะได้เข้าใจเรื่องที่เกิดมากขึ้นจากเจ้าของเรื่องแทนที่จะเชื่อหนังสือพิมพ์หรือฟังข่าวลืออย่างเดียว เรื่องมันเริ่มจากภาพนั้นนั่นละ ภาพสุดท้ายที่เขาถ่ายให้ฉันในบ่ายวันที่นัดไปกินอาหารค่ำนอกบ้านร้านข้างสวนสนุกที่เขาทำงาน บอกว่ามีข่าวดี  ฉันเดาไม่ออกว่าข่าวที่ว่าเรื่องอะไร ฝันหวานอยากให้เป็นเรื่องดี ๆ สิบปีกว่านี้แทบไม่มีอะไรพิเศษที่เขาจะทำให้ฉันรู้สึกรู้สาอะไรสักเท่าไร ความตื่นเต้นของชีวิตคู่ของเราค่อย ๆ เหือดไปพร้อม ๆ กับอารมณ์เพศและเส้นผมบนหัวของเขา ช่างเป็นหนึ่งในสี่ของชีวิตแต่งงานครั้งแรกที่แห้งแล้งจนน่าจะหนีไปแต่งครั้งที่สองเสียตั้งนานแล้ว ถ้าฉันยังแรดหาใครโง่พอมาให้จับน่ะนะ 

.

.

ฉันชวนเพื่อนร่วมแก๊งไปด้วย แน่นอนว่าหลังจากลากพวกมันมาสุมหัวนินทาผัวกันที่บ้านล่วงหน้าสองอาทิตย์ก่อนวันนัด อีสามคนนี้ไม่ได้มีผัวเป็นของตัวเองอีกต่อไปแล้ว นอกจากงานบ้านกับหายใจให้ทัน กิจกรรมสำคัญเท่าชีวิตอันพลาดไม่ได้คือเสือกเรื่องของกันและกัน เพราะไม่มีผัวตัวเองให้ห่วง เรื่องของผัวฉันก็เลยเหมือนเรื่องของผัวพวกมันไปโดยไม่ต้องขอ  ต่างก็เดากันนานา ผัวตัวดีของฉันจะมีอะไรมาเซอรไพรซ์ อยู่กันมาสี่สิบปี ผ่านทุกข์สุขที่น่าจะเป็นที่สุดมาหมด จะมีอะไรน่าอัศจรรย์ใจได้ยิ่งไปกว่า การที่เขาทำให้ฉันท้องลูกสักคนไม่ได้อีกละ คงเป็นมรดกก้อนโตจากญาติห่าง ๆ ที่ไม่รู้จักกัน อาจขอแต่งงานอีกครั้งเพื่อจะไปฮันนีมูนช่วงวันหยุดยาว แหวนเพชรสักวง หรือแจ๊กพอตใหญ่ห้องสวีทสุดหรูไปทวนความหลังสักคืน อภินันทนาการจากตาแก่เจ้าของสวนสนุก เจ้านายที่ใช้งานเขาสิบโมงเช้ายันเที่ยงคืนมายี่สิบปี

.

. 

ในที่สุดเราก็คิดเหมือนกันว่า ที่เข้าเค้าน่าจะเป็นการเลื่อนตำแหน่ง ปีนี้สวนสนุกทำเงินได้มาก คนต่อแถวรอเล่นเจ้าเครื่องเล่นอันใหม่ในภาพนั่นยาวจนล้นเลยขอบกั้นไปจดแถวเครื่องเล่นอื่น บางทีตาแก่อาจจะยอมวางมือจริง ๆ เสียทีแล้วมอบหน้าที่ใหม่ให้เขา สาว ๆได้ข้อสรุปเพิ่มเติมที่จะไปปล่อยแก่กับเครื่องเล่นใหม่นั่นสักรอบ  ใช้เส้นสายผัวฉันนิด ๆ หน่อย ๆ จะได้ไม่ต้องไปต่อแถว

.

. 

วันรุ่งขึ้นฉันไปเลือกซื้ออะไรสักอย่าง ชีวิตคู่คือตาชั่งคานสมดุลของสองคน เมียที่ดีควรเอาใจผัวด้วยบริการทางเพศระดับเฟิร์สคลาสเป็นระยะ ๆ หรือของใช้ของที่ระลึกราคาแพงนาน ๆ ครั้ง ฉันว่าเซ็กส์ไม่เหมาะกับกาลเทศะ โดยเฉพาะเมื่อเราเว้นว่างมาสิบกว่าปีได้ ของใช้น่าจะเข้าท่า ทุกครั้งที่เห็นมันเขาจะระลึกได้ว่าฉันอยู่ใกล้ ๆ ในหัวใจเสมอ ได้ปากกาคอแร้งเรียวยาวสีเงินวาววับท่าทางแข็งแรงทนทาน ราคาแสนแพง เพิ่มอีกเท่าหนึ่งก็ซื้อนาฬิกาข้อมือได้ แต่ปากกา ดูจะเหมาะกับสุภาพบุรุษที่มั่นคงในสิ่งที่ลั่นวาจาเอาไว้กับเมียมากกว่า ฉันจ่ายอย่างไม่คิดมากเพราะยังไงก็เงินผัว

.

.

เขาทำงานที่สวนสนุกนี่ยี่สิบปี เท่า ๆ กับปีที่มันเปิดให้บริการ เท่า ๆ กับจำนวนปีที่เราย้ายข้ามฟากประเทศหนีอดีตมาอยู่ที่นี่ เขาสมัครตำแหน่งผู้ควบคุมเครื่องเล่นกับตาเฒ่าเจ้าของสวนสนุกเปิดใหม่ที่ฉันไม่คิดว่าโลกนี้จะมีใครแก่กว่าแกได้อีก ดูแกถูกชะตาชอบใจความทุ่มเทขยันขันแข็งของเขา  หน้าที่หลักที่เริ่มจากดูแลการดำเนินงานทั่วไปของเครื่องเล่นที่ช่วงแรกดูแลเพียงหนึ่งเครื่อง เพิ่มเป็นสอง สี่ และทั้งสวนสนุก จนรวมไปถึงอีกสองแห่งที่เปิดใหม่ เงินเดือนมากขึ้นเรื่อย ๆ ตามความรับผิดชอบของเขาที่เพิ่มขึ้นสวนทางกับความรับผิดชอบของตาเฒ่าที่ค่อย ๆ ลดน้อยลงจนพักหลังแกบริหารผ่านสมุดบัญชีโดยไม่ได้เหยียบมาที่สวนสนุกไหนเลย แต่ก็ยังคงไม่ตายเสียที พอทำงานครบปีที่แปด เขาก็มีรายได้มากพอที่จะทำให้ทั้งเราสองไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้องอีกต่อไป แลกกับงานหนักขึ้น สิบโมงเช้าถึงเที่่ยงคืน เดือน ๆ อาจต้องเดินทางบ่อย ๆ บ้าง   ก็มีความสุขดี ชีวิตคู่ของเรามั่นคงราบเรียบอย่างน่าแปลกใจ โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงคืนแรกวันแต่งงานที่ก็เกือบเลิกกันไปเลยเมื่อทราบความจริงที่ฉันปิดเขาไว้ ตอนแรกเขารับไม่ได้ หายไปจากบ้านตั้งแต่สี่ทุ่ม ตีสองถึงกลับมาอย่างเมา ๆ นิด ๆ เขาบอกฉันว่าต่อให้ฉันไม่มีวันมีลูกให้เขา แต่เราแก่เฒ่าไปด้วยกันได้ นับแต่นั้นมาเขาไม่เคยทำให้ฉันผิดหวัง และไม่มีสักครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ให้ใครฟัง แม้มีใครสงสัยบทสนทนาพาดพิงไปถึงการไม่มีลูก เขาจะบอกเสมอว่าเขาเป็นหมัน ฉันภูมิใจที่เขารักษาสัญญาหนึ่งชีวิต ตามที่เขาเรียกน่ะนะ ว่าจะไม่ทำให้เรื่องนี้เป็นประเด็นในครอบครัวอย่างเด็ดขาด

.

.

เขาอารมณ์เสียนิดหน่อยที่ฉันขอเปลี่ยนแผน ลงท้ายเราประนีประนอมกันได้ เขาจะจองรอบพิเศษให้ไปเล่นเครื่องเล่นกัน โดยต้องไม่มีใครมาร่วมกินอาหารเย็น เขาต้องการความเป็นส่วนตัว สุดสัปดาห์นั้น สวนสนุกประกาศให้รอบพิเศษเวลา 16.30 วันเสาร์และอาทิตย์สงวนไว้สำหรับผู้สูงอายุห้าสิบปีขึ้นไปเท่านั้น เอาเข้าจริง คนแก่ก็มีไม่มากต้องอลุ่มอล่วยให้ผู้หญิงขึ้นมาด้วยได้ นัยว่าเพื่อไม่ให้ที่นั่งว่างทำเครื่องเล่นขาดสมดุล เขาเตือนไว้ก่อนให้ถอดหมวกระวังแว่นตา วางท่าให้สวย เขาจะถ่ายรูป ส่งไปหนังสือพิมพ์สำหรับประชาสัมพันธ์ ซึ่งจะล้างอัดให้ฟรี วันพรุ่งนี้ก็เสร็จส่งมาให้ถึงบ้านพร้อมหนังสือพิมพ์  พวกเรานึกว่าต้องรีบไปขึ้นเร็ว ๆ จะได้นั่งหน้าสุดถ่ายรูปชัด ๆ แต่ก็พบว่าเครื่องเล่นมีที่นั่งวนเป็นวงรอบแกนหมุน เราแค่เลือกนั่งคันเดียวกัน รอสัญญาณอย่างพยายามทำใจสงบ ใครเขาจะว่าคนแก่บ้านนอกตื่นเครื่องเล่นใหม่ ครั้นพอถึงเวลา ก็ทำตัวไม่ถูกได้แต่กำขอบที่นั่งอย่างเกร็ง ๆ เสียงเครื่องครางต่ำค่อย ๆ สร้างแรงเหวี่ยงช้า ๆ ค่อย ๆ เพิ่มความเร็วเป็นลำดับ หัวใจเต้นหนัก ๆ ก่อนจะเร่งระรัวขึ้นตามความเร็วที่เหวี่ยงแรงขึ้นอย่างน่าหวาดเสียวว่าจะหลุดจากที่นั่ง ลมจากโชยเอื่อย ๆ อย่างอ่อนโยนเผยสันดาบดิบกระชากผมเผ้าลามปามเลียไล้เข้าไปถึงไหนต่อไหน เลิกถลกกระโปรงเปิดอย่างกักขฬะ แทนที่จะอายเรากลับขำสนุกอย่างกับเด็ก ๆ 

.

.

เป็นห้านาทีที่หัวใจรัวเร็วสนุกที่สุด เพลินจนไม่ได้สังเกตว่าเขาถ่ายรูปไปตอนไหน ลงจากเครื่องขาฉันยังสั่นแทบจะไม่มีแรง เขาต้องยื่นแขนให้คล้องประคอง ฉันร่ำลากับเพื่อนที่ทำท่าล้อเลียนเหมือนพวกผู้หญิงอาชีพอย่างว่าทำกันตอนเพื่อนตกได้แขกรูปหล่อสักคน เราเดินหนีตะวันย่ำตามเงาเรากันไปเงียบ ๆ จนถึงร้านที่ยังคงว่าง ยังสว่างเกินไปสำหรับมื้อค่ำ สวนสนุกยังไม่ปิด ในร้านจึงมีเพียงเรา ในใจเขามีข่าวดี ส่วนกระเป๋าฉันมีปากกาที่ตั้งใจจะให้เขาไม่ว่าข่าวดีที่เขาจะบอกจะดีสำหรับเขาคนเดียวหรือไม่ก็ตาม

.

.

อาหารเยี่ยม ฉันสวาปามสปาร์เกตตีคอร์นบีฟของโปรดกับ กับสลัดจานใหญ่ตบท้ายด้วยพายสับปะรด ส่วนเขาได้เบียร์กับมีทโลฟ และพายของฉันที่เหลือ จู่ ๆ เขาก็เลี้ยวบทสนทนาจากเรื่องสัปเปเหระมาเข้าเรื่องที่เขาตั้งใจจะบอก ฉันจะไม่เยิ่นเย้อลงรายละเอียดให้เปลืองตัวหนังสือมากไปกว่านี้กลัวคุณจะเบื่อกันเสียก่อน  เอาเป็นว่า เขาโอ้โลมฉันด้วยตัวเลขรายได้ของครอบครัว (แน่นอนว่ารายจ่ายของครอบครัวต้องมาจากด้านฉันด้านเดียวก็จริง ฉันเจียดให้เขามีติดกระเป๋าไว้ใช้บ้างเหมือนกัน แต่ฉันจะไม่เรียกส่วนนั้นว่า รายจ่ายหรอกนะ) ปีนี้เราจะมีรายได้เพิ่มขึ้นอีกสามสิบเปอร์เซนต์ เขาจะได้เป็นหุ้นส่วนก่อนเกษียณ และด้วยเงินปันผล ถ้าโลกไม่แตกหรือตาย ๆ กันไปซะก่อน ในอีกสิบปีเราจะมีเงินเกินกว่าที่เราวางแผนไว้ ร้อยเท่า ถึงจะยินดีแต่ฉันชินกับเรื่องอย่างนี้เกินกว่าจะปลื้มใจไปด้วย เสียดายปากกา ถ้าเขาทำได้แค่นี้ฉันคงต้องเก็บไว้มอบให้เขาในโอกาสอื่น 

.

.

แล้วเขาก็เริ่มทิ่มฉันด้วยเรื่องที่เราไม่มีลูก ไม่ญาติ เราคนใดคนหนึ่งที่ตายเป็นคนสุดท้ายจะเน่าจนแห้งเป็นฝุ่นคาบ้านรอคนมาพบศพ น่าเศร้า เสียดายทรัพย์สิน และเป็นเรื่องโง่สิ้นดี ฉันพยักหน้าอย่างเออออไปเรื่อย กลัวว่าเขาจะทิ่มแรงและลึกกว่านั้น ซึ่งก็เป็นดังคาด เขาว่าเราน่าจะมีลูก เขาตัดสินใจแล้วว่าเรามีนั่นคือข่าวดี(ของเขา) ข่าวดีกว่านั้น(ของเขาอีกนั่นละ) คือเราไม่ต้องตระเวนหา เขาหามาให้มาแล้ว ข่าวดีที่สุด(น่าจะของเขาและไอ้พวกเด็กเวรนั่น) คือมีเด็กสองคน หนึ่งชาย แปดขวบ กับหญิงสิบหกขวบ ส่วนข่าวดีฉิบหาย(สำหรับกูไง ไอ้เฮงซวย) คือ ฉันไม่มีสิทธิออกความเห็นใดใด เด็ก ๆ รออยู่ที่ออฟฟิซเราจะพาขึ้นรถกลับบ้านด้วยกัน คุณดีใจไหม คุณต้องชอบพวกเขาแน่ ทั้งสองเรียบร้อยน่ารัก พูดเก่ง ผมรับประกัน ครอบครัวเราจะสมบูรณ์ ไม่ต้องกังวล..บลา บลา บลา.. เขาพล่ามห่าเหวอะไรฉันก็ไม่ได้ยิน นี่ไม่ใช่แค่ทิ่ม แต่เสียบทะลุหัวใจไปเลย ฉันได้แต่คิดว่าปากกาห่านั่นควรเอาไว้มอบให้เขาเป็นของขวัญตอนหมอบอกข่าวดี(ของฉัน)ว่าผลตรวจร่างกายเขาพบมะเร็งหรือโรคร้าย ๆ อะไรสักอย่าง ไม่ก็ไว้ให้ตอนครบรอบตายหนึ่งร้อยวัน แน่นอนว่ามันจะสะใจมาก ถ้าได้เซ็นใบมรณบัตรไอ้เลวนี่ด้วยปากกาด้ามนั้น

.

.

ก็อย่างที่คุณอาจจะได้อ่านจากหนังสือพิมพ์หรืออ่านบันทึกคำให้การพยานของตำรวจ ถามคนที่ร้านอาหารหรือแม้แต่อีพวกขี้เสือกสามตัวนั่นซึ่งพระเจ้าดันรักมันมากจนให้โอกาสพวกมันได้ทันเห็นเรา(กับไอ้พวกเด็กเวร) กำลังขึ้นรถ (ถ้าคุณไม่โง่จนดักดานก็น่าจะเดาได้ว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ อีพวกเสือกนั่นดันรอจะดูข่าวดีของฉัน มากกว่าจะอดใจไว้ฟังฉันเล่า) ว่าฉันดูปกติ ไม่ได้โวยวายทุ่มเถียงหรือทะเลาะ ฉันก็ทำหน้าเฉย ๆ เหมือนกระดาษเปล่าอย่างทุกที จะมีปรี๊ดบ้างก็เมื่อไอ้เฮงซวยนั่น ทวนซ้ำข่าวดี (ของมัน) ข่าวดีกว่า(ของมัน) และข่าวดีที่สุด(ของมันและอาจจะของอีพวกขี้เสือก) ให้พวกนั้นฟังพร้อมแนะนำเด็ก ๆ ให้รู้จัก ฉันรีบตัดบทก่อนหัวใจฉันจะหยุดเต้นเพราะความดันว่าเราควรรีบกลับ จะได้หาทีหลับที่นอนให้เด็ก ๆ
.

.
คืนนั้นเกือบจะปรกติ ฉันเกือบรับสภาพได้อย่างสมบูรณ์หลังจากนั่งบื้อไตร่ตรองดูอย่างละเอียดในห้องน้ำ ทำใจได้ระดับหนึ่งตอนเข้านอน เขาตื่นก่อนและออกไปตั้งแต่เช้ามืด บอกไว้ว่าจะกลับมาก่อนเที่ยง อยากเห็นรูปที่ถ่ายและลุ้นว่านักข่าวจะเลือกรูปไหน  เขาอยากให้ฉันออกไปรับหนังสือพิมพ์ด้วยตนเองเพราะจะมีรูปมาด้วย เด็ก ๆ เพิ่งจะเริ่มกินอาหารเช้าตอนหนังสือพิมพ์มาส่งพร้อมซองรูปถ่ายล้างอัดมาเรียบร้อย ฉันพลิกดูแล้วก็พบรูปนั้นหราอยู่บนหน้าสาม ใต้พาดหัว “สวนสนุกเปิดรอบพิเศษสำหรับคนพิเศษ” จะเพราะฉันคิดไปเองหรือเปล่าไม่รู้ แต่ฉันว่าคนพิเศษในพาดหัวนั่นคงหมายถึงฉัน พลันก็เปลี่ยนความตั้งใจพร้อมความสว่างในหัว หน้าเฉย ๆ เหมือนกระดาษเปล่าของฉันตอนนี้มีคำว่า “คนพิเศษ” สีดำตัวโต ฉันอยากจะทำให้เขาดีใจบ้าง ฉันจะให้ปากกาเขาเมื่อเขาเปิดประตูก้าวเข้ามาในครัว เป็นเซอร์ไพรส์แอทแทคไง ระหว่างนั้นฉันจะใช้เวลาช่วงเช้าทำความรู้จักกับเด็ก ๆ  

.

.

มีเรื่องหนึ่งขัดใจนิดหน่อย ฉันอยากให้รู้ไว้ ที่เกิดขึ้นวันนั้น หนังสือพิมพ์ บอกว่าเกิดตอน 15.00 และเด็ก ๆ อยู่ในเหตุการณ์ แต่ความจริงฉันให้เงินเด็ก ๆ ไปเที่ยวสวนสนุกหลังจากพวกเขาทำให้ฉันตาสว่าง สักราว 9.45-10.15 ตอนพวกแกขึ้นรถบัสออกไป ฉันทิ่มปากกาแผลแรกเข้าเบ้าตาเขาตอนก้าวพ้นประตูครัวมาเวลา 11.30 หย่อนนิดหน่อย ที่รู้เพราะนั่งจ้องนาฬิการะหว่างรอเขาอยู่ แผลสองที่คอ ส่วนที่กระปู๋นั่นตอนไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนฉันดึงแท่งหรรษาของฉันออกจากแผลสุดท้าย คิดว่าจะทำยังไงกับมันดี เสียงครอก ๆ ฟี้ ๆ หวีดหวิวชวนเพลิน น่าจะมาจากแผลใดแผลหนึ่งแถวปอดไม่ก็หลอดลมเงียบลงก็ 11.35 พอดี

.

.

เป็นห้านาทีที่หัวใจรัวเร็วแรงที่สุดในชีวิต ขาฉันไม่สั่นเลยนะ คุณต้องจำไว้ว่ากระหน่ำจ้วงแทงคนด้วยปากกาให้ความรู้สึกสนุกเพลิดเพลินเหมือนกันกับนั่งเครื่องเล่นนั่นละ แต่อย่างที่สองคุณต้องหาสวนสนุก ต้องเข้าแถวหรือให้ผัวลัดคิวให้ ได้ความสนุกแบบเด็ก ๆ แป๊บ ๆ ก็ลืม ส่วนอย่างแรกนั่นใช้แค่ผัวและปากกาหรืออะไรที่แหลมพอ ให้ความสะใจแบบผู้ใหญ่และตราตรึงไม่รู้เลือน จำนวนแผลที่เจ้าหน้าที่นับได้คือ 36 หัวปากกากุดทื่อน้ำหมึกเลอะเปรอะไปหมด หนังสือพิมพ์ใจร้ายพยายามจะทำให้ฉันดูแย่ด้วยการบอกว่าหากช่วงเวลาลงมือคือ ห้านาที พอดีจริง ๆ ฉันคงต้องเลือดเย็นมาก ถึงได้บรรจงจ้วงซ้ำ ๆ ด้วยปากกาที่น่าจะกุดตั้งแต่แผลแรก ๆ ที่จริงตรงข้ามเลยต่างหาก ฉันแทงรัวทุกจุดเท่าที่นึกได้ช่วงแรก ใช่ว่าเขาจะยืนเฉย รอให้จ้วงเอา ๆ ซะเมื่อไร  กว่าเขาจะล้มให้ฉันแทงซ้ำ ๆ ช้า ๆ อย่างบรรจงเพราะหัวปากกาทื่อนั่นมันแผลท้าย ๆ อันนี้คุณต้องฟังหูไว้หู

.

.

คุณคงเดาได้เองว่า จากชื่อของฉันในหนังสือพิมพ์ ส่วนนี้ต้องให้เครดิต หนังสือพิมพ์ไม่ได้ลงชื่อฉันผิด แต่คุณคงเดาไม่ออกว่าเด็กพวกนั้นบอกอะไร “คนพิเศษ” ถึงเปลี่ยนเป็นฆาตกร กลายเป็นว่าเด็กพวกนี้ไม่ค่อยคุยและไม่กล้าคุยกับเขามาตลอด พวกเขากลัว ทั้ง ๆ ที่เป็นพ่อแท้ ๆ ของพวกเขา ฉันกล้าจ้องตาบอกคุณได้ทุกคนว่า ฉันทนได้ ถ้าจะเอาลูกลับเข้าบ้านมาให้เลี้ยงโดยพยายามไม่บอกความจริงด้วยตนเอง มันนิสัยเขา เราก็ปูนนี้กันแล้ว ฉันทนได้น้อยกว่าหน่อยหากจะมีแค่คนเดียว ไม่ว่าจะจะอายุแปดขวบ (นี่สินะ หนึ่งในสี่ของอารมณ์เพศที่ฉันถวิลหาในสิบกว่าปีหลังของการแต่งงานครั้งแรก) หรืออายุสิบหก (นี่สินะ ที่ผ่อนอารมณ์เพศจนเตียงเราไม่ดังเท่าก่อนจะย้ายมาอยู่ที่นี่) ทนได้น้อยที่สุดเมื่อมีสองคนจากแม่เดียวกันแถมเป็นลูกสาวตาเฒ่าเจ้าของสวนสนุก ที่ฉันไม่เคยเจอหน้า รู้แค่ว่ายัยนั่นรถคว่ำตายไปเมื่อสองสามเดือนก่อน  ถึงรับไม่ได้ ค่อย ๆ ปรับความเข้าใจ มันก็คงจะยังไหว 

.

.

ที่ฉันไม่รับและไม่ทน คือคำสัญญาหนึ่งชีวิตนั่นต่างหาก  ฉันไม่ถามเขาสักคำตอนลงมือ เด็ก ๆ เล่าให้ฟังว่า แม่จดทะเบียนสมรสกับพ่อตั้งแต่ 18 ปีก่อนด้วยความยินดีของตาเฒ่า (ขอให้มันตายเสียทีเถอะ)  แน่นอนว่าไม่ต้องกลัวว่าจะจดทะเบียนซ้อน เพราะในทางกฎหมาย ฉันเป็นผู้ชาย ที่สำคัญพวกแกว่า เคยได้ยินพ่อแม่กับคุณตาคุยกันช่วงปีหลัง ๆ เมื่อไรพ่อพวกแกจะเลิกกับฉันย้ายไปอยู่ด้วยกันจริง ๆ สักที พ่อแกบอกเหมือนเดิมทุกครั้งว่าพยายามจะเลิก แต่ก็หักใจไม่ลง แค่เป็นกะเทยก็ทุกข์พอแล้ว ยังจะมาโดนผัวคนเดียวทิ้งตอนแก่อีกคงน่าสังเวชเกินไปจนไม่น่าจะอยู่คนเดียวได้ 

“อีกอย่าง ผมให้สัญญาหนึ่งชีวิตไว้กับเขาว่า....”.

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2563		6 comments
Last Update : 29 กุมภาพันธ์ 2563 0:40:46 น.
Counter : 1540 Pageviews.
Share Tweet