เมื่อก่อนฉันเป็นคนหนึ่งที่มักจะร้องไห้ง่ายๆ เวลาฝนตก และเวลาขับรถ
ใครต่อใครหลายคนชอบสายฝน แต่ฉันกลับไม่ค่อยถูกชะตากับสายฝนพรำ


มีผู้ชายคนหนึ่งเคยบอกฉันว่า อย่าร้องไห้เวลาขับรถ มันอันตราย
รู้นะ ทั้งรู้ แต่เวลาขับรถ มันเป็นเวลาที่จิตใจว่างจากงาน
แล้วมันก็มักจะลดเลี้ยวไป คิดถึงเรื่องที่ไม่ควรคิด
อารมณ์ด้านมืดที่ตกตะกอนนอนก้นอยู่ก็มักจะถูกกวนให้ลอยฟุ้งขึ้นมาใหม่


ตอนนี้ฉันก็ยังร้องไห้ง่ายๆอยู่ ตามประสาคนช่างรู้สึก
แต่ดูเหมือนสายฝนกับการขับรถ จะมีอิทธิพลต่อฉันน้อยลงแล้ว 


อย่างตอนนี้ฝนก็ตกกระหน่ำอยู่... และฉันก็กลับเกิดความรู้สึกอยากเล่นน้ำฝนขึ้นมา
หยิบร่มและเดินข้ามอาคารที่ทำงานไปอีกตึกหนึ่ง
แขนข้างขวาถือคันร่ม แขนซ้ายที่ว่างอยู่ยื่นออกจากร่ม...สัมผัสกับน้ำฝนเย็น เย็นดีจัง

  ฉันคิดถึงเธอมากรู้ไหมผีเสื้อ
ฉันรู้สึกเหมือนฉันเป็นเมล็ดพืชเล็กๆ ที่กำลังผลิใบเลี้ยงอ่อนๆ
ถูกน้ำฝนหลั่งรดลงมาก็รู้สึก่ร่าเริ่ง
สักวันหนึ่งฉันจะแตกใบมากขึ้น และลำต้นโตขึ้น แข็งแรงขึ้น
จนเป็นต้นทานตะวันสูงใหญ่ บานดอกสวยงามให้เธอได้เห็น


เธอไม่ใช่ของฉัน
และฉันไม่ใช่ของเธอ
แต่เราจะมอบสิ่งดีๆ ให้แก่กัน


ฉันจะไ่ม่ร้องให้ง่ายๆ เวลาฝนตกอีกแล้วนะ 
ฉันจะผลิยอดอ่่อนขึ้นมาแทนล่ะ