|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
29 พฤศจิกายน 2552
ผมเป็นคนเกลียดเด็ก เพราะมีความรู้สึกว่า เด็กกับผมเข้ากันไม่ได้อย่างแรง
อยู่ใกล้เด็กนานเกิน 10 นาทีทีไร เป็นต้องมีปัญหากับเด็กอยู่เรื่อย
ไม่ใช่ว่าผมอยากมีปัญหากับเด็กหรอกนะ
แต่เด็กมันชอบมามีปัญหากับผมนี่สิ ไม่รู้ทำไม
เอาเป็นว่าถ้าเลี่ยงได้ มีเด็กที่ไหน ไม่มีผมที่นั่นละกัน
แต่เรื่องบางเรื่อง ของบางอย่างยิ่งหนีก็ยิ่งเจอว่ามั้ยครับ
วันนี้ผมไปเช่าการ์ตูนอ่านที่ร้านหนังสือ
ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ก็เจอกับเด็ก
โอเค ร้านหนังสือการ์ตูนจะมีเด็กอยู่มันก็ไม่แปลก อะ...อันนี้เข้าใจ แต่ที่ไม่เข้าใจอย่างแรงคือ ทั้งร้านก็มีคนอยู่ตั้งหลายคน ทำม้ายยย...ทำไมเด็กมันต้องมายุ่งกับผมด้วย ไม่เข้าใจจิงจิ๊งงงง
พอผมเดินเข้าไปในร้าน ก็เจอเด็กผู้ชายน่าจะเรียนซัก ป. 2 ได้ ปีนขึ้นไปนั่งอย่บนชั้นวางหนังสือ
และผมก็กำลังหาหนังสืออยู่ตรงนั้นพอดี เมื่อเด็กกับผมป๊ะหน้ากันก็ได้เรื่อง
"พี่...พี่ครับ..." เสียงเด็กเปรตตัวต้นเหตุกำลังเรียกผม
ผมไม่มอง ไม่สน ไม่อยากยุ่งกับเด็ก เลยแกล้งไม่ได้ยินเลือกหนังสือต่อไป
"พี่ครับ...พี่..พี่ไม่อยากรู้หรอว่าผมขึ้นมานั่งบนนี้ได้ยังไง"
มึงจะปีนหรือจะเหาะขึ้นมาก็เรื่องของเมิ้งงงงง..กูไม่อยากรู้ อย่ามายุ่งกะกู๊ ต่างคนต่างอยู่เหอะว้า ขอร้อง
ผมได้แต่ตีหน้านิ่งตอบกลับไปในใจอย่างเซ็งๆ พยายามหาหนังสือให้เร็วที่สุด
ผมคิดว่าการทำเฉยเมยกับเสียงเรียก เดี๋ยวเด็กมันก็ถอดใจเลิกยุ่งกับผมเองแหละ แต่ผมกลับคิดผิดถนัด...
"พี่ครับ...พี่อะ...พี่ไม่อยากรู้จริงๆ หรอ" มันยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจ
ฮือออ...อออ...ขอร้องล่ะอย่ามาตื๊อกูได้มั้ย ผมเซ็งหนักขึ้นเรื่อยๆ เลยกำลังจะเดินหนี
"ลุง...ลุงครับ...ลุงจะเดินไปไหน"
โห ไอ้เด็กเปรต เรียกพี่กูยังไม่หันเล้ย เรียกลุงนึกว่ากูจะหันเร้อะ
โดน จี๊ดอย่างแรง โดนเรียกลุงนี่ผมหยุดกึ๊ก หันกลับไปหามันทันที เด็กมันดีใจใหญ่นึกว่าผมสนใจมันขึ้นมาแล้ว เปล่าๆ กู จะมาเตะก้านคอมึงนี่แหละ มองซ้ายมองขวา คนเต็มร้าน หรือไอ้เด็กนี่มันจะเป็นลูกหลานเจ้าของร้านวะ
ถ้างั้นก็ไม่ดีไปกระโดดเตะกกหูมันขึ้นมา ผมจะโดนกระทืบกลับเอาได้
"ลุง..ลุงดูดินี่ผมปีนขึ้นมาเองเลยนะ เก่งปะ โธ่"
เย็นไว้ๆ...เด็กมันไม่รู้ เด็กมันไร้เดียงสา เด็กเป็นอนาคตของชาติ...
ผมได้แต่ข่มอารมณ์ทำหน้านิ่งไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป แต่ภาพที่คิดไว้ในสมองผมกระโดดเตะขาคู่จนเด็กกระเด็นตกจากชั้นหนังสือเรียบร้อยแล้ว
อารมณ์เสีย เรียกมาได้ ลุง เรียกกันงี้ ต่อยกันเลยดีกว่า
เข้าใจๆ เด็กมันไร้เดียงสา เด็กมันไม่ผิด
ผมผิดเองแหละ ผิดที่มีความอดทนต่ำกับเด็กไปนิดดดดส์
เอ่อ จริงๆ ก็ไม่นิดหรอก ต่ำไปเยอะเลย
เฮ้อ...เดี๋ยววันจันทร์ต้องเอาหนังสือไปคืนที่ร้าน จะเจอมันอีกมั้ยเนี่ย
ผมรักเด็กครับ ว่าจะเอาไม้หน้าสามไปฟาด เอ้ย ฝากเด็กซักอัน
Create Date : 29 พฤศจิกายน 2552 |
|
13 comments |
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2552 21:55:08 น. |
Counter : 1074 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: กาเมลจัง 30 พฤศจิกายน 2552 1:52:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องผิง 30 พฤศจิกายน 2552 12:09:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: นู๋ฟุ้ง 25 ธันวาคม 2552 12:12:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปราง IP: 192.168.9.103, 112.142.241.247 2 มกราคม 2553 19:44:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: มะปราง IP: 192.168.1.2, 118.173.40.21 3 มกราคม 2553 16:13:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: peeamp 16 มีนาคม 2553 18:40:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: toon_la 21 มีนาคม 2553 14:04:26 น. |
|
|
|
| |
|
|