เรื่องราวจากบันทึกความทรงจำของกมล นักข่าวหนุ่ม ผู้ใช้ชีวิตอยู่ในพระนคร ช่วงก่อนวันประวัติศาสตร์ของคนทั้งชาติ และความระลึกถึงของเขากับเพื่อนนาม จำกัด พลางกูร ซึ่งเป็นผู้หนึ่งที่ทำให้ไทย...ยังคงเป็นไทยได้ เช่นทุกวันนี้

เดินเรื่องโดย.
กมล - นักข่าวหนุ่ม ท่าทีสุภาพเรียบร้อย
จำกัด พลางกูร- หนุ่มนักเรียนทุน ช่วยงานกระทรวงฯ
แม่อิ่ม, น้าเอิบ, พี่อร, รองนายกฯ, คณะรัฐมนตรี, เจ้าหน้าที่สำนักฯ, พนักงานโทรเลข, สมาชิกสภาฯ, พ่อค้าร้านกาแฟ

Screen 1
INT. ห้องพระ บ้านกมล -- ตอนพลบค่ำ
แสงสลัวของเปลวเทียนและควันธูป
Insert text :
ใครรานใครรุกด้าว แดนไทย
ไทยรบจนสุดใจ ขาดดิ้น
เสียเนื้อเลือดหลั่งไหล ยอมสละ สิ้นแล
เสียชีพไป่เสียสิ้น ชื่อก้องเกียรติงาม
(ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่6)

CU. เส้นเอ็นปูดโปนที่ข้อมือหญิงสูงวัยผู้เป็นแม่ กำลังบรรจงปักธูปลงที่กระถางหน้าแท่นพระพุทธรูป และอัฐิบรรพบุรุษ กลิ่นธูปและควันเทียนยังกระจายอบอวนอยู่ทั่วห้อง

Insert text : ตอนที่ 1 ความทรงจำ วันที่ 7 ธันวา

MS. กมล เงยหน้าขึ้นหลังก้มลงกราบพระพุทธรูป พร้อมทอดสายตามองแท่นบูชาอย่างนอบน้อม
Cut.

Screen 2
EXT. ท้องฟ้ากระจ่างจ้า ด้วยแสงของดวงจันทร์ -- บรรยากาศโดยรอบนั้นเงียบสงัด

Insert text : ยามค่ำ วันที่ 6 ธันวาคม 2484 ณ บ้านในซอยหลังสวน เพลินจิต

INT. ในบ้าน--ที่บันได

LS. P/L กมล เดินลงจากบันได พลางทอดสายตาตามเสียงน้าและพี่สาว ที่กำลังนั่งสนทนาถึงงานฉลองรัฐธรรมนูญที่จะถึงในวันพรุ่งนี้อย่างออกรส แม่เดินไปสมทบ ฟังคำเยินย่อฝีมืออันประณีตของช่างตัดเสื้อที่เพิ่งตัดชุดให้น้าเสร็จเมื่อบ่าย

(Dialogue)
น้าเอิบ---เนี่ย...เป็นงัย งามไม๊ยล่ะ ยายอร...
พี่อร---แม่จ๋า...พรุ่งนี้เราออกไปเที่ยวงานกันให้เร็วหน่อยนะจ๊ะแม่ เขาว่าปีนี้ร้านรวงต่าง ๆ เค้าประดับ ประดาประทีปกันงาม ๆ ทั้งนั้น เราจะได้มีเวลาเดินดูกันนานหน่อยไงจ๊ะแม่

LS. แม่ เดินมาร่วมวงพร้อมดูชุดที่น้าเอิบ เพิ่งตัดมาใหม่

(Dialogue)
น้าเอิบ---นี่...นี่ ดูนี่ซิพี่อิ่ม ชั้นสวมชุดนี้แล้วเป็นอย่างไรบ้าง งามมั๊ยล่ะ?
แม่อิ่ม--- งามจริง ๆ เลยแม่เอิบ แหม! ได้ชุดใหม่ไปใส่ทันงานฉลองรัฐธรรมนูญจนได้นะหล่อนเนี่ย
น้าเอิบ---โอย...พี่อิ่ม กว่าจะได้ชุดนี้มาได้นะ ชั้นนะ...ต้องคอยเทียวเช้าเที่ยวเย็นไปเร่งช่างเค้าอยู่หลาย เพลาเชียวล่ะ
พี่อร---ฝีมือเค้าประณีตจริง ๆ เลยนะจ๊ะแม่
แม่อิ่ม---อืม...ตัดได้งามแล้วก็ประณีตมาก ๆ เลยนะเนี่ย
น้าเอิบ---แหม ! ก็ช่างเค้าฝีมือชั้นครูเลยนะจ๊ะพี่ ดูสิ...เดินลายลูกไม้ ได้ถูกใจชั้นจริง ๆ เลย
แม่อิ่ม---งานวันพรุ่งเพื่อน ๆ หล่อนคงจะยอกันไม่ขาดปากเป็นแน่ล่ะ

LS. กมล ยืนมองอมยิ้ม พร้อมสายหน้าในสาระวาจาของสาว ๆ ก่อนหันหลังเดินจากไป
Cut..

Screen 3
EXT. Bird Eye View บริเวณลานพระบรมรูปทรงม้า

Insert text : สวนอัมพรและสวนสัตว์ดุสิต

LS. ยามค่ำแสงประทีปพราวระยับไปทั่ว รถยนต์ต่างพากันแล่นเข้าออกอย่างไม่ขาดสาย
MS. ร้านร่วงก็ต่างแข่งขันประชันสร้างกันอย่างวิจิตร อวดฝีไม้ลายมืออย่างเต็มที่ เพื่อให้ทันเปิดงานในวันพรุ่ง
MCU. รัฐมนตรีสองสามท่านและคนติดตาม ยังเดินเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เพื่อตรวจความเรียบร้อย
LS. บรรยากาศยามค่ำคืนแห่งความสุขบริเวณงานฉลองรัฐธรรมนูญ อันแสนสดชื่น น้ำพุพุ่งกระจายสาดซ่าท่ามกลางแสงไฟระลานตา
Fade Out.

Screen 4
INT. ห้องนอนกมล -- ตอนเช้า
MCU. นาฬิกาปลุกข้างเตียงกมลดังขึ้น
MS. กมล ลุกขึ้นจากที่นอนเอื้อมมือปิดเสียงนาฬิกา แล้วลุกเดินไป
CU. มือกมลฉีกปฏิทินแขวนที่ข้างฝา (เป็นวันที่ 7 ธันวาคม 2484)

พลันเสียงคำรามจากเครื่องบินขนาดใหญ่ ก็ส่งเสียงแผดก้องไปทั่วท้องฟ้า
MS. กมล หันไปตามเสียงนั้นด้วยความแปลกใจ

(Dialogue)
กมล---เสียงเครื่องบินจากที่ไหนนะ ทำไมมันถึงดังจัง

MS. กมล เดินตามเสียงไปที่หน้าต่าง
Cut.

Screen 5
EXT. บริเวณนอกบ้าน ที่หน้าต่างห้องนอนของกมล---ตอนเช้า
LS. กมล แหวกผ้าม่านหน้าต่าง แหงนหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้า
MCU. กมล เพ่งมองสัญลักษณ์ใต้ปีนนกเหล็ก พร้อมเปรยด้วยความประหลาดใจ


(Dialogue)
กมล---วงกลมแดง เครื่องบินญี่ปุ่นนี่! แล้วเข้ามาบินวนแถวนี้ทำไมกัน?

แต่ความประหลาดใจนั้น ก็ค่อย ๆ จางไป พร้อมกับร่างของเขาที่หน้าต่าง
Fade Out.

Screen 6
INT. ที่โต๊ะริมผนัง กลางบ้าน -- วิทยุกระจายเสียงภาคเช้า แถลงการณ์
LS. สามสาว จับกลุ่มแนบหูฟังข่าวจากวิทยุกระจายเสียง ขณะกมลเดินลงจากบันได น้าเอิบ เรียกกมลฟังข่าวด้วยใจกระเส่า

(Dialogue)
น้าเอิบ---นี่...เร็วเข้า พ่อกมล มาทางนี้ เร็ว ๆ เข้า ทางการเข้าประกาศเรื่องอะไรมาช่วยกันฟังหน่อยซิ สงครามอะไรนะ พ่อกมล เร๊ว...

MS. กมล รีบปรี่เข้ามาฟังวิทยุด้วยใจจดจ่อ

เสียงวิทยุกระจายเสียง (VO)
เมื่อเวลา....วันนี้ รัฐบาลประเทศญี่ปุ่นได้ประกาศสงครามกับฝ่ายสัมพันธมิตรอันหมายถึงประเทศอังกฤษและประเทศสหรัฐอเมริกา โดยถือเป็นการเริ่มต้นสงครามมหาเอเซียบูรพาอย่างเต็มรูปแบบแล้ว และเมื่อเวลารุ่งเช้าของวันนี้...กองทัพญี่ปุ่น ได้เริ่มยกพลเข้าสู่จังหวัดทางปักษ์ใต้ของประเทศหลายจุด ร่วมถึงบางปู สมุทรปราการและพระตะบอง อหนึ่ง...การยกพลขึ้นเข้าสู่ดินแดนของไทยในครั้งนี้ ได้มีการต่อต้านจากหน่วยทหาร ตำรวจและพลเรือนอย่างสุดกำลัง เพื่อปกป้องไว้ ซึ่งอธิปไตยของชาติ....

MCU. กมลทิ้งตัวลงนั่งอึ่งบนเก้าอี้ สายตาเหมอลอยอย่างไร้ทิศทาง ด้วยไม่อยากเชื่อในคำแถลงการณ์ที่เพิ่งจบลง ในหัวมโนภาพการสัปยุทธ์ของทหารทั้งสองชาติตลอดชายฝั่งปักษ์ใต้อย่างดุเดือด

Insert. การสู้รบอย่างตะลุมบอนของทหารทั้งสองชาติบริเวณชายฝั่งทะเลปักษ์ใต้

MS. กมลนั่งเหมอ...พร้อมเปรยออกมาอย่างไม่ตั้งใจ

(Dialogue)
กมล---รบ...รบรึ...สงคราม!
น้าเอิบ---สงคราม! หรือพ่อกมล ตายล่ะสงคราม...เราจะทำอย่างไรกันดีล่ะทีนี้ พี่อิ่ม เราจะทำอย่างไรกันดี!

LS. กมล เดินช้า ๆมาที่ประตูบ้านในใจยังครุ่นคิด สามสาว พากันส่งเสียงกระเส่าด้วยความกลัว
Cut.

Screen 7
EXT. หน้าประตูบ้าน---ผู้คนเดินกันขวักไขว่
Ms. กมลผลักประตูรั้วค่อย ๆ เดินออกจากบ้าน เหม่อมองไปตามท้องถนน ตลอดทางผู้คนต่างจับ กลุ่มพูดคุยเป็นระยะ ระคนไปด้วยคำวิพากษ์ที่เต็มไปด้วยความวิตก บ้างกึ่งเดินกึ่งวิ่งอย่างเร่งรีบกมล พลางคิด...

กมล (VO)
- นี่ถ้ารัฐบาลยอมให้ทัพญี่ปุ่นยาตราทัพผ่านบ้านเมืองเราเมื่อใด ลูกบอมบ์นับร้อยนับพัน
คงจะต้องเทดาษไปทั่วเมืองแน่...

CU.ใบหน้าของกมล ที่เต็มไปด้วยความกังวลและสับสน

P.O.V P/L-P/R กมล กวาดตามองแม่ลูกอ่อนและเด็กเล็ก ๆ ที่วิ่งเล่นตามท้องถนนอย่างไม่ประสา

กมล (VO)
- แล้วพวกเขาเหล่านี้ล่ะ...จะเป็นอย่างไรกัน เมื่อทั้งชีวิตตั้งแต่เกิดมา...ยังไม่เคยสัมผัสรสแห่งสงคราม เลย...แม้สักครั้ง

MS. Over-shoulder Shot. กมลเหลียวมองไปรอบ ๆ ด้วยความวิตก แล้วค่อย ๆ แหงนมองท้องฟ้า
EXT. Wide Shot. กมล ยืนบนถนนในชุมชน ผู้คนกำลังเร่งรีบหนีลมและฟ้าดำทะมึนที่กำลัง
เคลื่อนตัวเข้ามา
Cut.

End. 1/2

Story Board by Pine


ขับร้องโดย สมพงษ์ จันทประภา-ประทุม นางเอก_ชุดเพลงเก่า พ.ศ. 2479