|
||||||
ใต้คืนเงาจันทร์ บุปผาลาโรยโปรยโศก วิโยคลาไกลใจร้าวแสน หักกิ่งหลิวพรากจากดินแดน สะอื้นแสน ปวดร้าว คราวต้องไกล คืนจันทร์ผันหลบ มิพบแสง เงาแปลงเปลี่ยนวนปนสงสัย ร่ำรินสุรา คราอาลัย เมรัย ย้อมใจ ให้ปล่อยปลง เมฆหม่น เบื้องบน ทนหนาวเหน็บ กลืนเก็บอาวรณ์ซ่อนลุ่มหลง เหลียวหาคนเคียงเพียงคู่คง เหมือนหลงทางผิดทิศนำทาง เคว้งคว้างคืนอ้างช่างแสนร้าว ใครเล่าเข้าใจไม่เมินหมาง รอยยิ้มซ่อนดาบ คราบอำพราง น้ำตาหล่นล่าง ท่วมทางเดิน ใต้คืนเงาจันทร์ฝันมัวหม่น หยาดฝนไอเย็นเช่นห่างเหิน ยกจอกจิบสุรา ล้าเหลือเกิน เผชิญคืนหนาว..อย่างร้าวใจ.. เพ็ญพิชญา
สื่ออารมณ์ได้งดงามค่ะ
โดย: วลีลักษณา วันที่: 8 สิงหาคม 2560 เวลา:5:57:30 น.
กลิ่นดอกปีปค้างหลังคามารวยรื่น
ทุกค่ำคืนเยียบเย็นเช่นนี้หนา เมฆดำคล้ำคลุมกั้นเดือนดารา เสียงแมลงแห่งพนาครางบางเบา โดย: ใคร (สมาชิกหมายเลข 1667701 ) วันที่: 4 กันยายน 2562 เวลา:20:53:11 น.
|
สมาชิกหมายเลข 868666
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เพ๊ยงบันทึกเส้นทางผ่านอักษร ... เกิดมาก็ไม่มีอะไรติดต้วมา ตายไปก็ไม่มีอะไรติดตัวไป วันนี้มีอะไรให้ทำก็ทำให้ดีที่สุด เพราะชีวิตคือการเดินทาง ถ้าวันหนึ่งต้องหยุดลง บันทึกของอักษรจะย้อนความทรงจำ...
Group Blog All Blog Friends Blog Link |
|||||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |