|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
อยู่กับยาย
ดัดสันดาน
การที่จะต้องมาอยู่เป็นเด็กนักเรียนประจำ อยู่ที่โรงเรียนของคุณยาย เป็นเรื่องใหญ่สำหรับฉัน เพราะจะต้องปรับตัวในทุกเรื่อง และฉันคิดว่าคุณยายจะต้องคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องดัดสันดานหลานตัวแสบคนนี้ได้แล้ว เพราะ ครั้งหนึ่งตอนที่คุณยายไปเยี่ยมฉันตอนที่อยู่ที่ อำเภอไชยา ในตอนนั้นฉันอยู่ชั้น ป5 แล้ว พ่อยังวิ่งไล่ตามป้อนข้าวฉันอยู่เลย คุณยายถึงกับส่ายหน้า ( แม่เล่าให้ฟัง ) สิ่งแรกที่ฉันจะต้องปรับตัวก็คือเรื่องการตื่นนอนตอนเช้า สมัยที่อยู่กับพ่อและแม่ ฉันจะตื่น เจ็ดโมงครึ่ง หรือเกือบ แปดโมง ในวันที่ต้องไปโรงเรียน และถ้าเป็นวันเสาร์ อาทิตย์ ก็ตื่นตามสบายตามเวลาที่อยากตื่นนอน แต่เมื่อมาอยู่กับคุณยาย เด็กนักเรียนประจำจะต้องตั้งแต่ หกโมงเช้า ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงกริ่งปลุกให้ตื่นนอน มันเป็นเรื่องที่เซ็งสุดๆ สำหรับฉัน เพราะ ยังนอนไม่เต็มอิ่ม ห้องทำงานคุณยาย จะอยู่ติดกับเรือนนอนหญิง ที่เราเรียกกันว่าหอหญิง หอนอนจะเป็นห้องโถงยาว กว้าง ประมาณ 8-10 เมตร ยาวประมาณ 20 เมตร หอนอนสมัยก่อน ไม่ได้เป็นมุ้งลวดเหมือนสมัยนี้ ดังนั้นนักเรียนประจำก็จะต้องกางมุ้งนอน วิธีกางมุ้งของพวกเราก็คือ ใช้ลวดขึงตามความกว้างของ เรือนนอน แบ่งเป็นแถวๆ คุณยายจะให้เด็กเล็กๆนอนติดกับประตูที่ห้องทำงานของคุณยาย เพราะบางคืนคุณยาย จะมายืนดูเด็กเวลาที่เด็กเข้านอน ส่วนเด็กโต ก็ไปนอนแถวปลายห้องโถงรวมทั้งฉันก็ไปกางมุ้งนอนอยู่แถวเกือบสุดท้าย กริ้ง กริ้งงงง เสียงกริ่ง ปลุกให้เด็กตื่นนอน แรกๆฉันจะไม่ได้ยินเลยเพราะเป็นช่วงที่หลับลึก ดังนั้นเมื่อตื่นมามองไปรอบๆ มุ้งเพื่อนๆถูกตลบขึ้นไปบนหลังคามุ้ง ที่นอน ผ้าห่ม เด็กๆ จะต้อง ดึงผ้าปูให้ดึง และพับผ้าห่มให้เรียบร้อย จะว่าไป เหมือนเป็นทหารเกณฑ์กลายๆ ในตอนเด็กนั้น ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่เพราะ ถูกฝีกให้มีระเบียบวินัยจนซึมลึก จนมาถึงทุกวันเมื่อลุกจากที่นอนก็จะต้องเก็บที่นอนให้เรียบร้อยก่อนเป็นอันดับแรก คงเป็นเพราะมุ้งของฉันยังคงกางอยู่เด่นเป็นสง่า มุ้งใครยังกางอยู่นั่นหนะ เสียงคุณยายดังมาจากประตูห้องทำงาน อาการง่วงซึมของฉันหายเป็นปลิดทิ้ง กระเด้งตัวออกจากที่นอน รีบตลบมุ้ง และดึงที่นอนพับผ้าห่มอย่างเร่งด่วน เสร็จแล้วกระโจนแผลวออกประตูหลังวิ่งลงบันได คุณยายยังคงเดินมาไม่ถึงแต่ มีหรือคุณยายจะไม่รู้ว่าเป็นใครถึงแม้นจะเห็นแค่หลังไวไว
เมื่ออยู่มาได้พักใหญ่ คุณยายคงเห็นว่าขืนปล่อยไว้อย่างนี้ จะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี เพราะเป็นลูกหลาน แต่ทำผิดกฎระเบียบ ตื่นสายอีกหรือเปล่า คุณยายเอ่ยถาม ตอนที่ฉันเข้าไปทำห้องนอนคุณยาย (ลูกหลานจะมีหน้าที่เปลี่ยนเวร มาถูห้องทำงาน และ ห้องนอนของคุณยาย ) แหะ แหะ ฉันหัวเราะ แต่ไม่ตอบ ถ้าตอบว่าไม่ ก็โกหก แต่ถ้าตอบว่า ยังตื่นสายอยู่ ก็กลัวถูกตี เลยเลือกที่จะหัวเราะแก้เกี้ยวดีกว่า วันหลังยายเห็นเราตื่นสายอีก โดนแน่ คุณยายคาดโทษ
ด้วยความที่ถูกคุณยายคาดโทษไว้แบบนี้ ก็เลย ปรับตัวใหม่ พอได้ยินเสียง กริ่ง ก็ลุกขึ้น เก็บมุ้ง พับผ้าห่มไว้ก่อนแล้วนอนต่อ เวลาที่คุณยายเดินมาดู ก็จะไม่เห็นมุ้งกางอยู่ วันนี้เวรใคร ทำไมป่านนี้ยังไม่ขึ้นมาถูห้องอีก โอยตายแล้ว ตู มันนี้ เวรเรานี้หว่า ดีดตัวผึง วิ่งเลาะระเบียง ไปหยุดแอบดู ว่าคุณยายอยู่ไหน ถ้าไม่อยู่ที่ห้องทำงาน ก็จิ่งจู๊ด เข้าประตูครัวบน ทำหน้าซื่อ ตาใส หยิบผ้าขี้ริ้วแถวนั้น เดินเข้าไปในห้องนอนคุณยาย ทำว่า ข้าตื่น นานแล้ว
จริงๆแล้วก็อยากจะแก้นิสัยการตื่นสายให้ตื่นเช้าอยู่เหมือนกัน มันก็แก้ไม่ได้สักที ก็ต้องคอยวิ่งเอาล่อเอาเถิดอยู่กับคุณยาย หลายรอบเหมือนกัน จนวันหนึ่ง ไอ้กิ๊ก มันตื่นหรือยัง เสียงคุณยายดังแว่วมา เหมือนเดิม เท้าเร็วเท่าความคิดวิ่งไปประตูหลังตามเดิม พอหน้าโผล่ออกพ้นประตู ไอ้หย๋า คุณยาย ร้องอย่างตกใจ ที่เห็นคุณยายมายืนจังก้าอยู่ข้างประตู แหม มีแอบข้างประตู เหมือนเล่นจ๊ะเอ๋ ซะด้วย คุณยายยกไม้เรียวขึ้นจะฟาด โอกาส มันมีแค่เสี้ยววินาที จับหัวศอกคุณยายค้างไว้ แล้วมุดรอดออกทางจั้กกะแร้คุณยาย ขวับ ไม้เรียว เฉียวตูด ไปแค่เส้นยายแดง ผ่าแปด กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะไอ้กิ๊ก พูดเหมือนแม่เปี๊ยบ เลย หึ หึ เอาไว้คราวหน้า นะคะ คุณยาย คิดในใจ ตอนนั้นพึ่งมาอยู่กับคุณยายใหม่ๆ เลยใช้วิธีเดียวกับที่ทำกับแม่ เพราะทุกครั้งที่แม่จะตี ก็วิ่งหนี ซะ แล้วค่อยกลับเข้าบ้านบางทีโดนตั้งแต่เช้า กลับเข้าบ้านอีกที ก็ตอนเย็น ตอนที่หิวข้าว พอถึงตอนนั้นแม่ก็หายโกรธและ หรือไม่ก็ลืมไปแล้ว คุณยายใช้วิธีขั้นเด็ดขาด คำสั่งออกมาในตอนเย็นให้ย้ายที่นอน ไปนอนให้ติดประตู ห้องทำงานคุณยาย แล้วอย่างนี้ ฉันจะตื่นสายได้อย่างไง ก็ต้องลุกเหมือนคนอื่นๆ แต่ ก็มันยังนอนไม่เต็มอิ่มนี่นา ก็เลย ลงไปแอบนอนต่อ ในห้องแต่งตัว จนกระทั่ง หลังๆ เริ่ม ปรับตัวได้ที่จะตื่นเช้า แล้วไม่ต้องไปแอบนอนต่อ
Create Date : 17 มีนาคม 2555 |
|
10 comments |
Last Update : 16 กรกฎาคม 2560 20:38:18 น. |
Counter : 12812 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Mariomab IP: 190.2.133.230 12 มิถุนายน 2564 18:01:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: hydroxychloroquine classification IP: 92.204.174.134 17 กรกฎาคม 2564 19:47:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: hydro chloroquine IP: 92.204.174.134 21 กรกฎาคม 2564 16:59:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: BennieRar IP: 190.2.130.167 11 พฤศจิกายน 2564 20:08:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: Louisunalo IP: 89.38.97.125 10 ธันวาคม 2564 20:42:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: DJCharlesSyday IP: 46.166.182.65 7 กุมภาพันธ์ 2565 14:25:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: Richardsaisa IP: 213.159.38.90 13 พฤษภาคม 2565 22:12:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: Stevencreen IP: 165.231.182.144 7 กันยายน 2566 22:14:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: EdwardLeape IP: 194.32.122.15 30 พฤศจิกายน 2566 14:13:25 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แต่ก่อนเคยคิดอยากให้ลูกอยู่ประจำเหมือนกันค่ะ แต่ใจไม่แข็งพอ