คนอื่นก็เป็นแค่ปัจจัยภายนอก
ในใจเราสุข ก็ไม่มีอะไรจะมาทำอะไรได้
ถ้ามันมีมากจนเหลือใช้ ก็แบ่งไปให้คนอื่นซะหน่อยก็คงจะไม่เป็นไร
ก็เราสร้างความสุขได้ด้วยตัวเองนี่น่า เนอะ


ขอเรียกพี่แล้วกันนะคะ พี่คิง^^

  

ปล.ชอบเพลงนี้มากเลย ความหมายดี
ฟังแล้วอยากทำงานเกี่ยวกับสังคมสงเคราะห์

ฝันดีนะคะ จะนอนรึยังเอ่ย

  

แรงบันดาลใจสำคัญมาก และบางทีก็หายากจริงๆ ค่ะ

  

ไปกับเค้ามั้บ?
10-12 กพ นี้ งานวิวาห์ใต้สมุทร จ.ตรัง
เป็นที่ๆตัวเองจะหายใจเต็มปอด ผู้คนรอบกายล้วนเป็นมิตร
ถ้าไปก็ไปเคาะประตูหน้าบ้านเรียกนะ...เจ้าสาวมาชวนๆๆๆ
^_^ สังคมปล่อยให้มันเป็นไป..แค่ใจเราอย่าได้หวั่นไหว
สู้ๆและเป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุดนะ่..จะชนะมัน

  

หัวใจคุณเล็กนิดเดียวแถมขี้เหงา ฉัตรเอามาเผื่อสำหรับวันนี้นะคะ
สำหรับคนนอนเช้าจนเป็นนิสัย อิอิ
บล๊อกนี้ขอเอาไปแชร์ตอนสายๆ นะคะ
วันนี้ยังไม่ได้รวบรวมค่ะ จะรวมทีเดียวเลย

เทคแคร์นะคะ

  

ไม่รู้นะบางครั้งเราก็คิดว่า...ไม่ว่าเราจะอยู่ในสภาวะไหน

อยู่ในเมืองหลวงที่วุ่นวาย...หรืออยู่ในบ้านนอกที่เงียบสงบเหมือนที่เราอยู่ตอนนี้

มันก็มีทั้งทุกข์และสุขไม่ต่างกัน...เพียงแต่ต่างรูปแบบกันเท่านั้น

เวลาคุณอยู่ในเมืองใหญ่...ถ้าคุณไม่มีเวลามากพอที่จะผลักดันตัวเองให้หลุดออกมาจากความวุ่นวายนั้นได้...เพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้า

ลองดูนะ (แค่ลองดู)

ลองนั่งลงนิ่ง ๆ ที่ตรงม้านั่ง...ตรงที่ ๆ มีคนเดินผ่านไปมามากมาย

ลองทำใจให้นิ่งดูซักพัก...หยุดคิดถึงอะไรมากมาย

บางทีก็อาจทำให้มองเห็นอะไร...ความสุข(และความทุกข์)อยู่รอบ ๆ และข้าง ๆ ตัวเรา

บางทีความวุ่นวายที่มีก็ทำให้เรามองเห็น(ความสุข)และเป็นครูให้กับเราได้เหมือนกันนะ

ปล.ขอบคุณที่แวะผ่านทางไปทักทายกันค่ะ

  

แค่รอเวลาให้ความรู้สึกนั้นผ่านไป
เหมือนตอนที่ผ่านมา
คนทุกคน ต้องเคยเจอกับความรู้สึกนี้กันทุกคนนะคะ
อยู่ที่ว่าจะจัดการกับความรู้สึกนั้นอย่างไร
ร้อยคำแนะนำ พันคำบอกเล่า
อาจไม่เทียบเท่าใจเรา.....ที่บอกตัวเองนะคะ

เป็นกำลังใจให้ในวันเหนื่อยล้าค่ะ

  

สวัสดีตอนเช้าวันอาทิตย์ค่ะ
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บ้านค่ะ

เคยฟังประโยคหนึ่ง ที่เราชอบมาก บอกว่า ขอบเขตของตัวเราอยู่ที่เราเป็นคนขีดเท่านั้นค่ะ อยากทำอะไร อยากจะคิดแบบไหน อยากเป็นอิสระแค่ไหน เราเป็นคนกำหนดเองทั้งนั้น

มีวันดี ๆ ทุกวันนะคะ

  

โอ๊ะ บล็อคสวยแฮะ

บางทีเราอาจหาความสงบ หรือแรงบันดาลใจได้ในเมืองหลวง
โดยไม่โดนสังคมกลืนไปก็ได้นะคะ

แต่วิธีของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
สำหรับเรา แค่นั่งมองคนเดินผ่านไปมาที่ป้ายรถเมล์ แค่มองเฉยๆ ไม่คิดอะไร
ก็ได้แรงบันดาลใจแล้วล่ะ

ขอให้เจอวิธีของคุณไวๆ นะคะ ลอกเราก็ได้นะไม่หวง

  

อ่ะนี่หัวใจ แปะให้ สู้ๆ นะคะ

  

,,ความเดียวดายในคืนเหน็บหนาว
แหงนมองฟ้ายังนึกถึงวันเก่า
มันคงจริงที่ทางยาวไกลกร่อนหัวใจ
ภาวนากับความมืดมิดขอให้รักยังคุ้มครองเราอยู่
เติมพลังให้ใจดวงนี้ไม่ยอมแพ้,,

ส่งเพลงนี้เป็นกำลังใจให้เพื่อนใหม่
แล้วทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีค่ะ

ปล. ดีใจมว้าก เจอ FC. อีกคนนึงแล้ว !!!! ฮ่าๆ

  

ลูกชะนีตาใสแป๋วเลยเนอะ ดูแล้วเศร้าๆไงไม่รู้ เหมือนกำลังขอความเห็นใจ

รู้สึกเหมือนกันเลยค่ะ ว่าอยากออกไปที่ไหนสักที่
ตอนนี้อยู่กทม.ที่มีแต่ความวุ่นวาย ต้องแย่งกันกินแย่งกันอยู่
ไม่เห็นจะมีความสุขเลย คนเยอะ อึดอัด

เฮ้อ... กะจะเข้ามาให้กำลังแท้ๆ กลายเป็นรู้สึกอย่างเดียวกัน

  

สวัสดีจ้ะ..แวะมาส่งกำลังใจนะ

  

มีบางเวลาที่เราอาจรู้สึีกเหนื่อยและท้อ
ขอเพียงกำลังใจเราไม่เหือดแห้งหายไป
พักกายพักใจให้เต็มที่
แล้วเราก็กลับมาสู้ต่อไปค่ะน้องคิง
เป็นกำลังใจให้นะคะ

  

ท้อได้แต่อย่าถอยนะค้า ^^

  

ดินแดนที่ไร้ความวุ่นวาย

ดินแดนที่ไม่มีใครเหนื่อยล้าและไขว่คว้าสิ่งใด ใด

ดินแดนที่เราจะหายใจอย่างมีความสุข


มีชื่อว่า Never Land

เป็นดินแดนที่อยู่ภายใต้ดวงตากลมโตและใสแจ๋วของชะนีน้อย ๆ ที่ยังไม่เคยพานพบความแก่งแย่งใด ใด

  

พาตัวเองออกไปพานพบกับสิ่งใหม่ๆ สิ่งอื่นๆที่เรายังไม่รู้จัก ไม่เคยพบ
อย่าให้ความเหงามานั่งอยู่ข้างกายนานนะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

  

อาการเบื่อหน่ายนี่ ... ต้องหาทางกำจัด
โดยเร็วเหมือนกันนะค่ะ ไม่งั้นถูกกัดกินด้วยอาการนี้
แล้วมันจะถอนตัวไม่ออกเลยเชียว .. .
................

ชื่อเพลงประกอบบล็อกนี่มันพ้องกับชื่อโจทย์
ตะพาบที่เราเขียนเลย Women Without men """
นั่นเป็นเพราะ men in the mirror ที่นี่เองน่อ

  

แวะมาเก็บลิ้งไปแชร์ที่กลุ่มค่ะ

ซะดึกเรยง่ะ ฮ้าๆๆๆๆ

เริ่มง่วงด้วยแหละ แหะๆ

  

สวัสดีค่ะ

ถูกต้องค่ะ กับการที่เราต้องอยู่กับผู้คน อยู่กับสังคม ระเบียบ กรอบของสังคม ทำให้เรา ถูกยึดติดกับ กระแสส่วนใหญ่ของสังคม

จนหลงลืม ความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเรา

ทำให้เรา ขาดจินตนาการ ขาดแรงบันดาลใจ



เป็นกำลังใจ ให้กับการค้นหา เมื่อได้แรงบันดาลใจแล้ว จงมีความมุ่งมั่นด้วยค่ะ

  

  

มาเป็นกำลังใให้นะคะ

เหนื่อยมากๆ บางทีก็ท้อเนาะ เฮ้อออออ


ขออภัยที่เพิ่งกลับมาทักนะคะ แหะๆ

  

ภาพเดียว อยู่เลยค่ะ

ประกายตา ชัดเจนมาก

  

แวะมาเป็นเพื่อนคนขี้เหงาค่ะ ไม่เหนื่อยไม่ท้อน๊า ตรงนี้ยังมีเพื่อนๆคอยให้กำลังใจเสมอค่ะ ยิ้มๆๆน๊า

  

หายเหนื่อยหายท้อไวๆนะคะ ดินแดนนั้นซักวันต้องได้เจอแน่นอนค่ะ

  

บางทีคนเราก็ต้องพักแบบนี้มั้งกระมัง เวลาออกสตาร์ทใหม่จะได้แรงกว่าเดิม ผ่อนคลายๆ

  

อยากหาที่สูดอากาศ ปล่อยตัวตามสบายเหมือนกันค่ะ รู้สึกหนักอึ้งเหลือเกิน กับการแบกความคาดหวังของใครต่อใครไว้มากมายแบบนี้

  

แวะมาให้กำลังใจค่ะพี่คิง แต่กำลังใจไหน ๆ คงไม่เท่ากำลังใจจากตัวเอง