หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง ตอน ๒๑-๒๕

หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง

ตอนที่ ๒๑


ณ.ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในกำแพงเพชร ที่แผนกของใช้เด็ก โอปอกับเคกำลังเลือกสินค้ากันอยู่ ขณะที่สองคนกำลังเพลินกับการเลือกของนั้น
ก็ได้ยินเสียงหญิงสาวสองคนที่ยืนเลือกของอยู่ข้างๆคุยกัน โอปอกับเคตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะฟัง แต่พอได้ยินชื่อพ่อเลี้ยงวงศพันธ์ สองคนเลยตั้งใจฟังกัน

"นิดเราได้ยินมาว่าพ่อของเธอจะดองกับพ่อเลี้ยงหนุ่มวงศพันธ์ใช่หรือป่าว"

"อ๋อเป็นเรื่องของพ่อเราหละ เห็นพ่อชมว่านิสัยดี ขยันด้วยและพ่อชมว่าหน้าตาดีอีกด้วย"

"ถ้าพ่อเธอออกตัวมาแบบนี้แสดงว่าพ่อเธอต้องชอบคนนี้แน่ สงสัยว่า"

นิดรีบเอามือปิดปากเพื่อนสาวก่อนที่จะพูดอะไรต่อ นิดเลยบอกเพื่อนสาวว่า

"อย่าเพิ่งพูดไปแค่พ่อเราบอกว่าจะนัดกินข้าวกันเรื่องที่เธอคิดยังไม่เป็นแบบนั้น"

เพื่อนสาวถามต่อ "แล้วเธอเคยเจอพ่อเลี้ยงหรือยัง"

หญิงสาวที่ชื่อนิดส่ายหน้า "ยังเลยเรายังไม่เคยเจอกันแต่รู้ว่าพ่อเรากับพ่อเค้าสนิทกัน"

"ถ้าเป็นแบบนั้นจริงเราว่าเธอต้องหนีไม่พ้นแน่ ถ้าพ่อเธอถึงขนาดจะนัดกินข้าวกัน"

นิดถอนหายใจ เห้ออออ เพื่อนสาวตกใจถามว่า "มีเรื่องรัยเหรอ"

"เราได้ข่าวมาว่าพ่อเลี้ยงวงศพันธ์มีแฟนแล้ว เค้ารักแฟนมากด้วย"

เพื่อนสาวร้องตกใจ "อ้าว ..แล้วทำไมพ่อเธอยังจะจับเธอไปคลุมถุงชนอีกล่ะ"

"พ่อเราไม่อยากให้เรากลับไปที่อเมริกาอีก อยากให้เราอยู่เมืองไทยทำงานที่นี่"

"แล้วเธอจะคิดยังงัยต่อในเมื่อเค้ามีแฟนแล้ว"

"ถ้าพ่อเราจะจริงจังแบบนั้นเราไม่รู้จะว่าไง เห็นพ่อว่าให้ผู้ใหญ่คุยกันเอง"

"นิดถ้าเป็นแบบนั้นจริงชั้นสงสารทั้งสองฝ่ายเลย เธอคิดว่าเค้าจะยอมเลิกกับแฟนเหรอ"

"อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลยเรารีบไปกันได้แล้ว เธอเองก็มีนัดไม่ใช่เหรอ"

เพื่อนสาวดูนาฬิกา "เออจริงด้วยงั้นเราไปก่อนนะแล้วว่างจะโทรหานิดละกัน"

"จ้าแล้วเจอกัน" เมื่อเพื่อนสาวไปแล้วนิดก็หยิบของไปชำระเงินที่เคาน์เตอร์

โอปอกับเคได้ยินเรื่องราวทั้งหมด เคถึงกับส่ายหน้า "เคเริ่มสงสารสองคนนั้นแล้ว"

"ป้าว่ามันคงไม่เลวร้ายแบบนั้นแน่ เราจะไปบอกให้สองคนเรื่องที่เราได้ยินวันนี้ดีมั๊ย"

"อย่าเลยป้าเคว่ารอดูไปก่อนดีกว่า"

"ป้าว่าจะเล่าให้ไอซ์ฟังดีกว่า เผื่อไอซ์จะหาวิธีช่วยโซ่ด้วย"

ขณะที่สองคนกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ ก้องเดินมาโดยไม่รู้ว่ามีเรื่องรัยเกิดขึ้น

"เซอร์ไพส์" ก้องร้องขึ้นมาไม่เห็นสองคนตกใจเลยถาม"ทำไมหน้าตาซีเรียดกันจัง"

ตอนแรกเคจะเล่นงานก้องที่ทำให้เกือบตกใจ แต่นึกได้ว่าก้องยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยถามก้อง

"ซื้อของเสร็จยัง" ก้องพยักหน้า เคหันไปบอกโอปอต่อ

"งั้นป้าโอปอรีบไปซื้อของที่ป้าต้องการ แล้วเราจะได้ไปกันเลย "

ก้องจับแขนเคไว้แล้วถามว่า "เดี๋ยวๆก่อนนี่มันเรื่องอะไร ก้อง งง ไปหมดแล้ว"

"เดี๋ยวพี่ก้องไปที่รถเคจะเล่าให้ฟัง ตอนนี้ไปจัดการเรื่องตัวเองให้เรียบร้อยกันก่อน"

ทั้งสามคนรีบซื้อของให้เสร็จแล้วไปรีบเิดินไปที่รถก้องทันที พอทุกคนเปิดประตูเข้าไปนั่ง
ก่อนก้องจะสตาร์ทรถเคได้เล่าเรื่องที่ได้ยินมาทั้งหมดให้ก้องฟัง ก้องได้ฟังร้อง

"หาๆๆ มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องผู้ใหญ่คุยกันจริง เราจะช่วยสองคนได้ไง"

"ป้าว่าขอให้ทุกคนอย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้เลย เรายังไม่ได้ข้อมูลที่จริงๆ"

"ป้าโอปอที่รัก ขนาดนี้ยังไม่จริงเหรอ ก้องว่าเรื่องนี้ยาวแน่"

"ป้ามาคิดๆดูว่าคนที่ชื่อนิดน่าจะเป็นคนที่ทำให้ไอซ์ต้องมากำแพงเพชรแน่"

"ใช่ป้าแสดงว่าไอซ์ต้องแอบรู้มาแน่ คราวนี้ถึงยอมมาเอง ก้องคิดแล้วว่ามันแปลกๆ"

"เรื่องนี้เราจะเอายังไงดีป้าโอปอ"

"เคว่าเล่าให้สองคนฟังก็หมดเรื่อง"

โอปอใช้ความคิดสักพักดีดนิ้ว "เอาอย่างงี้เรากลับไปที่ห้องพักกันก่อน แล้วค่อยคิดใหม่"

เคกับก้องเห็นด้วยทั้งหมดเลยออกเดืนทางกลับที่พักกัน

วันนี้สองคนตั้งใจว่าจะไม่ออกไปไหนกัน อยากจะใช้เวลาที่มีเหลือให้คุ้มค่า
สองคนช่วยกันทำอาหารทานกันเสร็จแล้วโซ่ก็ขับรถพาไอซ์ออกไปชมไร่ส้ม
ไอซ์ตื่นเต้นมากเหมือนเด็กที่เจอของถูกใจ

"โหหหห สีส้มอร้าอร่ามเต็มไปหมดเลย" พูดจบก็วิ่งไปรอบๆต้นส้ม

โซ่เห็นอาการที่ตื่นเต้นของไอซ์ก็ยืนหัวเราะคิดในใจ "ดูเหมือนเด็กที่เจอของถูกใจเลย"

ไอซ์วิ่งมายืนตรงหน้าโซ่ "เห้อออ น่าภูมิใจมากเลยที่โซ่ทำได้ขนาดนี้"

โซ่ยกมือลูบท้ายทอย "เล่นมาชมกันซึ่งๆหน้าเลยเหรอ" โซ่แบมือ "งั้นขอรางวัล"

"รางวัลอะไร ทำไมต้องมีรางวัลให้ด้วย งงกะโซ่มาก"

"ก็ที่ทำดีมาตลอดไง"

"อ๋อ แล้วอยกได้อะไรจะได้ไปซื้อให้ อย่าเอาของแพงน๊าเดี๋ยวตังไม่พอ"

"ที่อยากได้ไม่ต้องซื้อ มันอยู่ตรงหน้าแล้ว"

"อ้าว..เหรอ" ไอซ์มองไปรอบๆ "ไม่เห็นมีอะไรเลยเห็นแต่ส้มเต็มไปหมด"

"งั้นหลับตาก่อนแล้วจะบอก ห้ามขี้โกงแอบดูด้วย"

"ก็ได้" ไอซ์หลับตาลง โซ่เห็นก็ยิ้มคิดในใจ"หลงกลง่ายจังเลย"

โซ่เดินไปจนชิดตัวไอซ์แล้วก้มหน้าลงประทับริมฝีปากลงที่ปากไอซ์ๆสะดุ้ง
โซ่เอาแขนโอบสองข้างโอบตัวไอซ์ไว้ ตอนแรกไอซ์มีอาการตกใจ
ต่อมากลายเป็นความเคลิบเคลิ้ม ไอซ์เผลอตัวยกมือทั้งสองข้างโอบรอบคอโซ่ไว้

ไม่รู้ว่าจะนานอีกเท่าไรถ้าเสียงมือถือของไอซ์ไม่ดังขึ้นมาเสียก่อน
ไอซ์ตกใจลืมตาขึ้นรีบคว้ามือถือในกระเป๋ากางเกง
โซ่จับมือไว้แล้วบอกว่า"ไว้ทีหลัง" ไอซ์บอก"ขอดูเบอร์ก่อนว่าใครโทรมา"

โซ่ไม่ฟังเสียงคว้ามือถือจากไอซ์มาใส่กระเป๋าตัวเอง "บอกแล้วไงว่าไว้ทีหลัง"

โอปอพยายามโทรหาไอซ์แต่ไม่มีคนรับสาย เดินไปเดินมาจนเคกับก้องส่ายหัว

โอปอพูดขึ้นว่า"ไอซ์ไม่รับสายเลย หรือว่าออกไปข้างนอกลืมเอามือถือไปด้วย"

"ป้าใจเย็นๆเคว่าเดี่ยวไอซ์คงโทรกลับมาเองแระ"

"จริงอย่างที่เคพูดป้า เดี๋ยวไอซ์คงโทรกลับมาเอง ตอนนี้เรารอไปก่อนน๊า"

"โอ๊ย! อีกคนหนึ่งให้ใจเย็น อีกคนให้รอ รู้ป่าวว่าฉ้านร้อนใจมากเลย"

"เคเข้าใจป้า เคเองก็ร้อนใจเหมือนกันแต่ไม้รู้จะทำยังไง ตอนนี้รอไอซ์โทรมาแค่นั้นเอง"

"จร้า รอๆๆๆ ฉ้านจะท่องไว้รอๆๆๆ" เคกับก้องได้ยินป้าโอปอพูดประชดประชันก็หัวเราะกัน





หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง

ตอนที่ ๒๒

เสียงมือถือดังขึ้นไม่ยอมหยุดจนทำให้ทั้งสองคนตื่นจากภวังค์ขึ้นมาทันที
ไอซ์กระซิบบอกโซ่ว่า "เสียงเรียกนี้มันของโซ่นะ"

โซ่รีบควานหามือถือในกระเป๋ากางเกงแล้วกดดูเบอร์พอเห็นเบอร์ โซ่มีอาการตกใจ

ไอซ์เห็นอาการเลยถามโซ่ "ใครโทรมาเหรอทำไมต้องตกใจด้วยโซ่"

"ป๊าโทรมาเดี๋ยวโซ่ขอคุยกับป๊าหน่อยนะ" ไอซ์พยักหน้า

โซ่เดินไปหามุมที่จะพูดโทรศัพท์ "โหลๆป๊ามีเรื่องรัยเหรอ...คุยได้ครับ"

โซ่ได้แต่ฟังทางโน้นพูดอย่างเดียว ไม่ได้มีการโต้ตอบแต่อย่างไรจนจบ
"ครับป๊าเรื่องนั้นไว้เราคุยกันใหม่" โซ่ก็เดินมาหาไอซ์และพยายามทำหน้าตาให้เป็นปกติ

ไอซ์มองโซ่ที่กำลังเดินมาหาสังเกตุว่าหลังจากคุยโทรศัพท์แล้วหน้าตาผิดปกติไป

โซ่เดินมาถึงไอซ์ก็แกล้งทักว่า "มีสาวโทรมาหาอีกช่ายป่าว"

"ป่าวไม่ใช่สาวแต่เป็นป๊าโทรมา" โซ่ไม่พูดต่อรีบจูงมือไอซ์ไปที่รถ

ไอซ์เดินตามโซ่ไปโดยไม่พูดเหมือนกันและคิดในใจว่า "ต้องมีเรื่องไม่ดีแน่"

โซ่เปิดประตูให้ไอซ์เข้ามาในรถก่อนสตาร์ทรถโซ่หันมาถามไอซ์ "เราจะไปที่ไหนต่อดี"

ไอซ์ฟังน้ำเสียงโซ่เหมือนเนือยๆ เลยไม่คิดอยากไปเที่ยวต่อแล้วบอกโซ่

"กลับบ้านดีกว่าโซ่ วันนี้เราทำอาหารมื้อเย็นกินกันเองดีกว่า"

โซ่หันมามองหน้าไอซ์แล้วยิ้ม "ดีเหมือนกันจ้า ตอนนี้เวลาของเรามีค่าที่สุด"

ไอซ์เอนไปซบไหล่โซ่ "ใช่โซ่พูดถูกเราต้องใช้เวลาที่มีอยู่ให้คุ้มค่าที่สุดเลย"

โซ่ขับรถไปช้าๆไม่รีบเร่ง ตามองทางข้างหน้า ในใจก็มีเรื่องให้คิดไปด้วย
ไอซ์เหลือบมองโซ่รู้ว่าโซ่เงียบผิดปกติมากเลยพยายามชวนโซ่คุยด้วย

"โซ่รถใช่น้ำมันตราเต่าเหรอ" โซ่ได้ยินก็หัวเราะ"ตราเต่าก็ถึงบ้านเหมือนกันนะ"
ไอซ์เลยแซวกลับ "แหมนึกว่าจะไปไม่เป็นซะแล้ว"

"งั้นไอซ์จะเล่าเรื่องที่ทำให้โซ่หัวเราะได้เอาป่าว"

"เล่ามาเลยตอนนี้กำลังอยากจะหัวเราะมากๆเลย"

"มีชายอาชีพพายเรือรับจ้าง จะมีคนมาใช้บริการเรือเพื่อข้ามฟากทุกวัน
วันหนึ่งก็มีเรื่องเกิดขึ้นมา ขณะที่กำลังพายเรือก็ได้กลิ่นเหมือนมีคนตด
เค้าคิดว่าต้องเป็นผู้โดยสารในเรือแน่นอน ถ้าจะถามตรงๆคงไม่มีใครยอมรับแน"

โซ่ได้ฟังก็ออกอาการอยากจะหัวเราะแต่กั๊กเอาไว้ก่อน ไอซ์เลยถามโซ่

"โซ่คิดว่าคนพายเรือจะรู้มั๊ยว่าคนไหนที่ตด"

"ไม่น่ารู้เพราะถ้าถามไปคงไม่มีใครยอมรับแน่นอน"

"งั้นจะเฉลยให้ฟัง เมื่อเรือถึงฝั่งคนพายเรือก็ขึ้นไปยืนรอเก็บเงินค่าโดยสาร
พอทุกคนจ่ายเงินแล้วกำลังจะเดินไป คนพายเรือตะโกนออกมาว่า

"คนที่ตดยังไม่ได้ให้เงิน และมีชายผู้โดยสารตะโกนกลับมาว่าจ่ายเงินแล้ว"

ฟังจบโซ่หัวเราะใหญ่ "ไม่นึกว่าจะมีมุกแบบนี้ด้วย"

ไอซ์เห็นโซ่หัวเราะได้ก็ดีใจ "เห็นมั๊ยว่าเรื่องนี้ทำให้โซ่หัวเราะได้"

"งั้นต้องให้รางวัลไอซ์หน่อย ไอซ์อยากได้อะไร"

"วันนี้โซ่จะยิ้มหรือหัวเราะก็ได้ ห้ามทำหน้าเครียดไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรเข้าใจมั๊ย"

"ครับต่อไปนี้โซ่จะยิ้มให้ไอซ์ดู"

"งั้นเดี๋ยวไอซ์พูดว่า กิมจิ โซ่ต้องยิ้มเลยนะ"

โซ่ก็ฉีกยิ้มจนปากกว้าง ปรากฎว่าคนที่หัวเราะเอาเป็นเอาตายคือไอซ์เอง

เมื่อรถจอดสนิทที่หน้าบ้าน ทั้งสองคนเดินเข้าบ้านไปด้วยกัน

ไอซ์นึกได้ว่ามือถืออยู่กับโซ่เลยทวง "โซ่ขอมือถือด้วย"

โซ่ทำเป็นแกล้งไม่ได้ยินแล้วเดินหนี ไอซ์ตามมาทันยินตรงหน้าแล้วแบมือ

"มือถือๆเพ่กรุณาคืนมาด้วย"

โซ่มองหน้าไอซ์แล้วยิ้ม "ของไอซ์จะมาอยู่ที่โซ่ได้ยังงัย"

"อย่าแกล้งไขสือเอาคืนมาเลย"

โซ่แกล้งตบกระเป๋ากางเกงที่สองข้าง "ไม่มีๆๆๆ ไอซ์ไปวางไว้ที่ไหนหรือป่าว"

"จะไปวางที่ไหนก็ตอนนั้น...เอ่อ..โซ่ไม่ให้รับสายไง"

"ตอนไหนๆบอกมาก่อนโซ่จำไม่ได้แล้ว"

"โซ่" ไอซ์เรียกเสียงดัง

"ถ้าคิดว่าอยู่ที่โซ่ก็ลองค้นตัวก็ได้" แล้วโซ่ก็ยืนท่ากวนๆ

ไอซ์เห็นแล้วหมั่นไส้เลยเดินเข้าไปจะค้นตามตัวโซ่จริงๆ โซ่เห็นเลยถาม"เอาจริงเหรอ"

ไอซ์ไม่ฟังเสียงก้มหน้าเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงโซ่ จนโซ่ร้องว่า"โอ๊ย!จั๊กจี๋"
ล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างก็ไม่เจอ ไอซ์กำลังคิดว่าโซ่ต้องเอาไปซ่อนแน่ๆ
พอเงยหน้าขึ้นมายังไม่ทันจะอ้าปากถามโซ่ ก็โดนดึงตัวเข้ามากอดก่อน

"ไอซ์ห้ามไปทำแบบนี้กับผู้ชายคนอื่นนะ มันอันตรายมากรู้มั๊ย"

ไอซ์ตอบโซ่เสียงอู้อี้ "ไม่เคยคิดจะทำแบบนี้กับใครเลยนะ"

คำตอบของไอซ์ทำให้โซ่กอดแน่นกว่าเดิม แล้วคิดในใจว่า"โซ่จะทำยังไงดี"

เสียงมือถือดังขึ้นมาอีก โซ่ได้สติรีบหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกงหลัง
ไอซ์มองตามเลยรู้ว่าโซ่แอบซุกไว้ที่กระเป๋ากางเกงหลังนี้เอง

โซ่ส่งมือถือให้ไอซ์ๆรีบรับมากดดูเบอร์ "ป้าโอปอ" แล้วไอซ์ก็เป็นฝ่ายฟังอย่างเดียว

หลังจากวางสายไปแล้วไอซ์ก็เดินแบบเงียบๆมาหาโซ่ที่นั่งอยู่ที่โซฟา

"ป้าโอปอมีเรื่องรัยเหรอไอซ์"

"ปะ ปาว ป่าว ไม่มีอะไรแค่ป้าถามเรื่องจะกลับกรุงเทพกัน"

"งั้นเดี๋ยวไอซ์ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" พูดจบรีบเดินไปเข้าห้องน้ำ

ไอซ์ปิดประตูห้องน้ำแล้วยืนนึกถึงเรื่องที่โอปอเล่า "ถ้าเป็นจริงเราจะทำยังไงดี
ไอซ์นึกปะติดปะต่อเรื่องที่โซ่บอกว่าป๊าโทรมา "คิดว่าน่าจะเป็นรื่องเดียวกันแน่"

หลังจากที่ทบทวนเหตุการณ์เรียบร้อย ไอซ์ก็ทำสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะเดินออกมา





หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อ

ตอนที่ ๒๓

โอปอหลังจากเล่าเรื่องที่ได้ยินมาทั้งหมดให้ไอซ์ฟังแล้วยังคงนั่งเงียบอยู่
ก้องกับเคเห็นอาการของโอปอแล้วไม่กล้าจะซักถามอะไร เพราะรู้ว่าโอปอรู้สึกว่ากำลังแย่

เคกับก้องเลยนั่งเงียบไปด้วย ขณะที่ทุกคนกำลังนั่งเงียบเสียงมือถือโอปอดังขึ้นอีกครั้ง
โอปอกดดูเบอร์ก็ออกอาการตกใจ เคเห็นอาการโอปอเลยเอามาดูว่าใครโทรมา

"ปะ..ป้า..ป้าโอปอ...สะ..โซ่" ก้องได้ยินเสียงว่าโซ่ก้หยิบมือถือจากเคมาดู

"เอ่อ..เออ..โซ่จริงด้วย"แล้วก้องส่งให้โอปอ "ป้ารีบพูดเร็วอยากรู้ว่ามันมีเรื่องอะไรกัน"

โอปอพยักหน้าแล้วรับมือถือจากก้องมาพูด"ฮาโหล..โซ่ว่างัย...อ๋อคุยได้ว่ามาเลย"
เคกับก้องเข้ามาใกล้ๆโอปอตะแคงหูฟังโอปอพูด

"เอ่อ...ไอซ์เล่าอะไรให้โซ่ฟังมั่ง....อ๋อป่าวไม่มีอะไรป้าแค่ถามไอซ์ว่าจะกลับกรุงเทพ
เมื่อไหร่เท่านั้นเอง ....โซ่ป้าไม่มีเรื่องอะไรคุยกับไอซ์แน่นอนจ้า"

เคกระซิบเบาๆกับโอปอ "ป้าๆบอกโซ่มันไปเลยมันจะได้ช่วยกันแก้สถานการณ์ไม่ดีกว่าเหรอ" ก้องพยักหน้าเห็นด้วยกับเค

"เอ่อ...โซ่ป้ามีเรื่องจะเล่าให้ฟัง....." โอปอตัดสินใจเล่าเรื่องที่ได้ยินมาวันนี้ให้โซ่ฟัง แล้วกำชับโซ่ว่า "ป้าบอกไอซ์แล้วแต่โซ่ต้องทำเป็นไม่รู้นะ"

สักพักทางโน้นวางสายไป โอปอหันมาพูดกับสองคน "ไม่รู้ว่าคิดผิดป่าวที่เล่าให้โซ่ฟัง"

"ป้าโอปอเคว่าเล่าไปดีแล้ว โซ่มันจะได้รู้ว่าควรตัดสินใจแก้สถานการได้"

ก้องก็เห็นดีกับเคด้วย "จริงด้วยป้าเคพูดถูกให้สองคนเค้าช่วยกันดีกว่า"

"เออๆๆๆ สรุปแกรสองคิดกันเองหมด เห้อออ ฉ้านกลัวมันจะถึงทางตันทั้งคู่"

"โอ๊ย! ป้าอย่าตีตนไปก่อนไข้ เคว่ามันคงไม่ร้ายแรงขนาดนั้นหรอก"

"โอ๊ยๆๆๆ ฉ้านปวดหัวมากไม่น่าไปได้ยินเลย"

"ป้าโอปอที่ป้าได้ยินดีแล้ว ถ้าโซ่มันไม่รู้เรื่องนี้มารู้ทีหลังเป็นก้องก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน"

"จบๆๆไหนๆๆเราก็บอกไปแล้ว ที่เหลือให้ไปตัดสินใจกันเอง โอปอน๊าโอปอไม่น่าต้องมาเจอมาได้ยินเรื่องแบบนี้เล้ย เวงๆๆๆๆ"

โซ่หลังจากที่ได้คุยกับโอปอก็รู้เรื่องทั้งหมด แต่ทำเป็นไม่รู้เรื่องเพื่อให้ไอซ์ได้สบายใจ

ไอซ์ตะโกนเรียก "โซ่ๆๆ ไหนว่าจะทำของอร่อยมาให้กิน หิวแล้วน๊า"

"จ้าแม่ทูนหัวรอแป๊ปกำลังทำอยู่ ใจเย็นๆเดี๋ยวได้กินแน่"

ไอซ์นั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารมองเห็นโซ่เดินถือชามสองใบที่มีควันลอยอยู่
เลยรีบเข้าไปรับช่วยถือมาอีกใบ "โหหควันลอยมาแต่ไกล น่ากินจังเลย"

โซ่ยิ้มปากกว้าง "ต้องกินให้หมดด้วยเดี๋ยวหาไม่อร่อย"

"โซ่ต้มอะไรมาเนี่ย" ไอซ์เอาช้อนตักขึ้นมาดูว่าเป็นอะไร พอเห็นว่าเป็นอะไรไอซ์ร้องลั่น
"หา.... อะไรเนี่ยโซ่ มาม่า......มาม่าต้มเหรอ"

"มาม่าทรงเครื่องโซ่เอาแต่เส้นแล้วทำเครื่องปรุงเอง"

"เหรอ....เออจริด้วยมิน่าหน้าตามันแปลกๆ" ไอซ์ลองตักชิม "ว๊าว อร่อยด้วยใช้ได้เลย"

โซ่เห็นท่าทางแบบน่าอร่อยของไอซ์ก็ยิ้มๆ และคิดในใจว่า
"ขนาดเจอเรื่องที่ป้าโอปอเล่าให้ฟัง ไอซ์ยังเก็บอารมณ์ได้เก่งมาก"

"โซ่ๆๆๆๆ นั่งใจลอยไปได้ รีบกินก่อนเดี๋ยวน้ำแกงเย็นแล้วจะไม่อร่อยน๊า"

แล้วไอซ์ซดน้ำแกงแบบน่าอร่อยให็โซ่ดู "แซ่บๆๆๆอีหลีจังฮู้นะจ๊าวว"

"โหหห ความอร่อยของไอซ์มาทั้งอีสาน ใต้ แถมมีเหนือมาด้วยอย่างนี้แซ่บหลายๆ"

"โหห โซ่ก็ไปได้แบบน้ำขุ่นๆเหมือนกันเนอะ" ไอซ์แซว

ทั้งสองคนจ้องตากัน ไอซ์แก้เขิน"กินๆจ้องตาแบบนี้มันไม่อิ่มร๊อก"

"เขินอ่ะจิ เกมนี้ถ้าเลนจริงๆไอซ์แพ้โซ่แน่ กล้าท้าอะป่าว"

"กล้า... ไอซ์ว่าโซ่น่าจะเตรียมตัวแพ้ได้ รอบแรกไม่ต้องต่อรอบสองด้วย"

"ของหยั่งงี้มันต้องลอง จั่งซี้มันต้องลอง รับคำท้ามั๊ย"

ไอซ์พยักหน้า "แน่นอน ใครหลบตาก่อนแพ้"

"แพ้แล้วต้องมีโดนทำโทษ"

"กติกามีอะไรโซ่ต้องบอกมาก่อน เดี๋ยวเล่นโกง"

"กติกาไม่มีแต่ถ้าแพ้ แล้วแต่คนชนะดีมั๊ยไอซ์"

"ดีงั้นตามนี้แต่โซ่ห้ามโกงนะ"

"โกงยังไงไม่เข้าใจ"

"โซ่ห้ามแกล้งให้หัวเราะ เล่นกันตามเกมอย่าตุกติก"

"ตกลงตามไอซ์ว่ารีบกินเร็วๆ โซ่อยากเล่นเกมแล้ว"

ทั้งสองคนรีบก้มหน้าก้มตากินกัน แต่ในใจกำลังคิดวางแผนกันอยู่
ต่างคนต่างคิดกันว่า "งานนี้มีสนุกแน่"





หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง

ตอนที่ ๒๔

รถมาสด้าเอลิแกนซ์สีเทาบอลกำลังวิ่งเข้าถนนในตัวเมืองเชียงใหม่
หญิงสาวที่นั่งข้างๆออกอาการดีใจมาก "เห้ออ ในที่สุดถึงซะที"
พูดจบก็ทำท่าบิดตัวไปมา ชายหนุ่มที่ขับรถหันมามองท่าทางของหญิงสาวแล้วยิ้ม

"ขนาดน้องแคทไม่ได้ขับเองยังปวดเมื่อยเลย แล้วถ้าเป็นพี่จะขนาดไหนน๊า"

แคทหันไปมองหน้าเอิร์ท "ก็มันนั่งนานเลยเมื่อยอ่ะพี่เอิร์ทๆก็เมื่อยเหมือนกันช่ายป่ะ"

เอิร์ทมองหน้าคนพูด "ไม่คิดจะนวดให้มั่งเหรอ"

เอิร์ทพูดจบแคทก็ขยับมาบีบนวดที่แขนเอิร์ทๆแซว "นวดดีจะมีรางวัลให้"

"จริงป่ะงั้นสุดฝีมือเลย" พอได้ยินแคทพูดเอิร์ทเลยหัวเราะใหญ่

"แคทพี่ซันนี่อยู่หมู่บ้านอะไรจำได้หรือป่าว"

"เดี๋ยวแคทดูให้ค่ะ" แคทหยิบสมุดโน๊ตจากกระเป๋าเปิดดู "อยู่ถนนเชียงใหม่-สันกำแพงค่ะ"

เอิร์ทเอาแผนที่มาดู "ใกล้ถึงแล้วไปทางม.พายัพแล้วเลี้ยวขวาตรงแยกไฟแดงก็ถึงแล้ว"

"งั้นแคทโทรหาพี่ซันนี่ก่อนนะคะ"

"ฮาโหลใครเอ่ย....จำไม่ได้เหรอคะ....น้องสาวสุดสวยจอมซนไงคะ.....
พี่ซันคิดถึงนะ...อ๋อแคทมากับพี่เอิร์ทค่ะ....เราใกล้ถึงแล้วเดี๋ยวเจอกันนะคะ"

"พี่ซันเป็นไงมั่งน้องแคท"

"ตอนแรกพี่ซันจำเสียงไม่ได้ค่ะ แต่พอบอกว่าน้องสาวสุดสวยจอมซนพี่ซันเรียกยายแมวดังมากเลยค่ะ"

"ไม่เจอมานานไม่รู้ว่าตอนนี้เปลี่ยนไปเยอะหรือป่าว"

"แคทว่าพี่ซันน่าจะเหมือนเดิมนะคะ จากการพูดกันยังไม่เปลี่ยนเลยค่ะ"

พูดจบแคทหันไปมองป้ายชื่อหมู่บ้าน "พี่เอิร์ทข้างหน้าค่ะจวนถึงแล้ว"

รถมาสด้าเอลิแกนซ์ก็เลี้ยวเข้าทางเข้าหมูาบ้านทันที เมื่อเข้าหมู่บ้านก็เริ่ม
มองหาบ้านเลขที่ตามที่ซันนี่บอกมา "พี่เอิร์ทหลังนี้ค่ะพี่ซันบอกหลังคาสีน้ำเงิน"

รถก็มาจอดสนิทที่ประตูรั้วบ้านพอดี ทั้งสองลงจากรถแคทวิ่งมากดกริ่งหน้าบ้าน
สักพักชายหนุ่มเจ้าของบ้านเปิดประตูมาดู แคทเห็นยืนโบกมือเรียก "พี่ซัน"
ซันนี่เดินมาเปิดประตูให้แล้วทัก "เฮ้ย ! เก่งจังว่ะหาจนเจอเข้ามากันก่อน"

เอิร์ทเปิดท้ายรถหอบของลงจากรถซันนี่เห็นเลยแซว "จะขนอะไรกันมามากมายขนาดนั้น"

"พี่ต้องถามรายนั้นดู เค้าซื้อจนเอิร์ทหอบไม่ไหวเลย"

คนที่ถูกกล่าวถึงวิ่งหายเข้าไปในบ้านแล้ว ซันนี่เลยแซว"ดูมันอย่างกับเจ้าของบ้าน"
ชายหนุ่มสองคนช่วยกันขนของเข้าบ้านกัน แคทเข้ามาในบ้านรีบไปดูที่เปลเด็กอ่อน

"หน้าเหมือนพี่ซันเลย โอ๋ๆๆซันนี่น้อย"

ซันนี่กัยบอิร์ทเดินเข้ามาได้ยิน สองคนเลยหัวเราะ"แคทพี่ว่าของแคทน่าจะเหมือนเอิร์ทนะ"

แคทได้ยินเลยหน้าแดง ซันนี่เห็นหันไปแซวเอิร์ทต่อ"คู่แมวรักโลกเมื่อไหร่จะแต่งซะที"

"ผมรอต่อคิวคู่ไอซ์โซ่อยู่ครับ"

"โหหห อย่าไปรอเลยคู่นั้นมันรักทรหด เค้่าดูเชิงกันอยู่นายก็รู้เนี่ย"

ซันนี่ตบไหล่เอิร์ทแล้วพูดต่อ"ดีนะที่เราสองคนถอยออกมาให้ไอ้โซ่มันรับเวรไป"

ชายหนุ่มทั้งสองคนเลยหัวเราะกันใหญ่ เคทได้ยินเลยแซวทั้งสองคน

"ต้องพูดใหม่ว่าพี่ไอซ์เค้าเลือกพี่โซ่ต่างหากจ้าพี่โลกพี่ซัน"

"เอิร์ทนายช่วยจัดการแฟนนายด้วย"

"ครับพี่ๆรู้ป่าวว่าเดี๋ยวนี้ไม่ใช่แมวที่เชื่องๆน๊ากลายพันธุ์แล้วดุมากเลย"

"เอิร์ทพี่ขอบอกถ้านายไม่ปราบตอนนี้อีกหน่อยนายจะกลายเป็นคนกลัวเมีย"

"อะไรกลัวเมียพี่ซันนี่อย่าสอนวิทยายุทธให้พี่เอิร์ทนะ"

"เอ่อ รู้น่าเอิร์ทเดี๋ยวนายจะเป็นเหมือนไอ้โซ่มันๆโทรมาเล่าว่าไอซ์ดุซิบเป้ง"

"ผมว่าผู้หญิงของเราท่าทางจะดุเหมือนกันว่าแต่แฟนพี่ดุป่าว"

"แคทว่าไม่ดุแน่แต่พี่ซันเป็นกลัวเมีย"

"เฮ๊ย !ยายปากดีพี่ไม่ได้กลัวเมียพี่แค่เกรงใจต่างหาก"

คราวนี้ทั้งสามคนเลยหัวเราะกับแบบสนุกสนาน ซันนี่ถามเอิร์ทว่า

"ไม่งัยมางัยมาโผล่ที่เชียงใหม่ได้"

"ผมกับแคทไปเซอร์ไพส์เบิร์ดเดย์โซ่กันครับพี่ซัน"

"เออแล้วมันเป็นไงมั่งพี่ได้แต่โทรคุยกับมันอย่างเดียว"

"ก็ดีโซ่มันเก่งธุรกิจมันไปด้วยดี"

"พี่ถามหน่อยเอิร์ทว่าสองคนนั้นเมื่อไหร่มันจะโอเคกัน"

"ผมขอบอกแบบฟันธงเลยว่าน่าจะเร็วๆนี้นะ"

"เฮ๊ย! ทำไมนายกล้าฟันธงเลยวะเอิร์ท แสดงว่าแกต้องมีข้อมูลเด็ดแน่"

"ป่าวพี่ผมดูแล้วโซ่มันคงไม่ปล่อยไอซ์แน่ ยิ่งรู้ว่าพี่ถังมาตอแยด้วย"

"อ้าวถังมันมีเมียแล้วนี่ เออ...แต่ลืมไปว่าเลิกกันไปแล้ว"

ถึงแคทจะเล่นกับหลานจนเพลินแต่หูก็คอยฟังตลอดเลยแย้งขึ้นมาว่า

"แคทว่ายังไงพี่โซ่ชนะขาด แคทรู้ว่าใจพี่ไอซ์อยู่กับใคร"

สองหนุ่มมองแคทแล้วหันมายิ้มด้วยกัน "เห็นป่ะพี่ต้นห้องไอซ์ฟันธงมากกว่าผมอีก"





หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง

ตอนที่ ๒๕

ขณะที่เชียงใหม่กำลังกล่าวถึงไอซ์กับโซ่ คนที่ถูกกล่าวถึงกำลังจะเปิดศึกเล่นเกมกัน
โดยต่างฝ่ายต่างมั่นใจว่าตัวเองจะชนะแน่ ครั้งนี้คิดว่าจะไม่ยอมกันง่ายๆแน่

ไอซ์ตะโกนเรียกโซ่ "พร้อมยังเร็วๆเซะ เดี๋ยวหมดอารมณ์ก่อน"

โซ่เดินมาใกล้ๆไอซ์แล้วจับแก้ม "อ๋อมีอารมณ์ด้วยเหรอที่รัก"

ไอซ์จับมือโซ่ออก "อย่ามาที่รกที่รักห้ามยั่วผิดกติกา"

โซ่จ้องตาไอซ์ "ท่าทางจะเอาจริงซะด้วย เห้อโซ่ชักมีหนาวแล้ว"

ไอซ์ไม่กระพริบตา โซ่แกล้งร้อง "โหหห แม่คุณทำไมดุจัง"

ไอซ์เอามือปิดตาโซ่ "เกมยังไม่เริ่มเลย อย่าทำลายสมาธิ"

"สงสัยโซ่ไม่รอดแน่ กลัวๆๆๆๆๆ" โซ่ก็หัวเราะ "เริ่มได้ยังอยากเล่นแล้ว"

"เริ่มได้" ไอซ์บอกแล้วสองคนเดินไปนั่งบนโซฟา ต่างคนต่างนั่งในท่านั่ง
ที่ตัวเองถนัดที่สุด "ใครเป็นคนนับ" ไอซ์ถาม โซ่ยกมือ " 1..2..3 เริ่ม"

เกมเริ่มแล้วทั้งสองคนต่างจ้องตากันไม่มีใครยอมใครก่อน จริงจังกันมากทั้งสองคน

ไอซ์ตั้งใจมากว่าจะไม่แพ้ คิดถึงเรื่องที่โอปอพูดแล้วตอนนี้ในสมองมีแต่ชื่อนิดเต็มไปหมด
คิดว่าจะต้องเอาโซ่ลงให้ได้ ถ้าไม่ชนะจะต้องแพ้แน่ไม่อยากเป็นผู้แพ้ต่อไป

ส่วนโซ่อยากจะชนะมากเพราะถ้าชนะจะขออะไรได้หมด และโซ่มีสิ่งที่อยากขอไว้แล้ว

ผ่านไปสิบห้านาทียังไม่มีใครยอมใคร จ้องกันจริงๆจนโซ่คิดว่า

"สายตาไอซ์ตอนนี้เหมือนกับมีเรื่องแค้นใจต้องมีอะไรอยู่ในใจแน่นอน"

ไอซ์เองก็คิดในใจว่า"โซ่ยอมๆเหอะ ไอซ์ไม่อยากแพ้ ไม่อยากแพ้จริง"

เวลาผ่านไปอีกต่างคนต่างไม่ยอม โซ่รู้ว่าไอซ์ต้องมีความในใจแน่
แต่อยากจะชนะเลยไม่ยอมอ่อนให้
โซ่มองลึกเข้าไปในดวงตาไอซ์รู้ว่ายังมีความกังวลใจอยู่ โซ่คิดว่าจะใช้ไม้ตายจัดการ
โซ่ใช้สายตาถามว่า "มีเรื่องอะไรอย่าเก็บไว้คนเดียวเรามาช่วยกันคิดนะ"

ไอซ์รับรู้ได้แต่ไม่อยากแพ้ "ขอร้องโซ่อย่าใช้สายตาแบบนี้เลย"

โซ๋ส่งสายตาปลอบโยน "ไอซ์อย่าฝืนเลยอย่าเก็บไว้คนเดียวนะ"

"โซ่ๆๆขอร้องอย่าทำแบบนั้น" แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาจากตาไอซ์ แต่ไอซ์ยังคงเฉยอยู่

โซ่ทนต่อไปไม่ได้รวบตัวไอซ์เข้ามากอดแล้วปลอบ "โอ๋ๆๆๆๆ อย่าร้องไห้เลย"

ไอซ์ไม่ฝืนตัวเองต่อไปปล่อยโฮออกมาทันที โซ่กอดไว้แน่นปลอบไปเรื่อยๆ
จนไอซ์สงบโซ่ก็ลูบหลังไปมาเบาๆแล้วถึงถามขึ้นมา"เล่าให้ฟังหน่อยว่ามีเรื่องอะไร"

ไอซ์ยังนิ่งอยู่โซ่เลยถามต่อ "เรื่องป้าโอปอโทรมาใช่หรือป่าว"

ไอซ์พยักหน้าถึงโซ่จะไม่เห็นหน้าแต่รับรู้ได้ "งั้นถ้าโซ่บอกว่าให้เชื่อใจโซ่ไอซ์จะเชื่อมั๊ย"

ไอซ์ยังคงนิ่งอยู่ไม่ตอบ โซ่ถามอีกครั้ง"จะเชื่อใจโซ่มั๊ย" ไอซ์ยังไม่ตอบ

โซ๋ดึงตัวไอซ์ออกมาจากไหล่แล้วมองหน้า "ไอซ์จะเชื่อใจโซ่มั๊ย"

ไอซ์มองเข้าไปในดวงตาโซ่แล้วถึงได้ตอบ "ไอซ์เชื่อใจโซ่"

โซ่ดึงตัวไอซ์เข้ามากอด "ไม่มีวันที่ใครจะมาทำให้โซ่เปลี่ยนใจได้ไอซ์ไม่ต้องกลัว"

ไอซ์ถามโซ่ "แต่ถ้าเป็นเรื่องผู้ใหญ๋โซ่กล้าเหรอ"

โซ่หัวเราะ"เรื่องผู้ใหญ่กับเรื่องของหัวใจมันคนละเรื่องกัน ถ้าป๊าตกลงโซ่จะให้ป๊าไปแต่งเอง"

ไอซ์ได้ยินที่โซ่พูดเลยหัวเราะ โซ่เลยแซว "หัวเราะดีกว่าร้องไห้นะ"

โซ่ถามไอซ์ต่อ"ถามหน่อยถ้าไอซ์ชนะไอซ์จะขออะไรจากโซ่"

ไอซ์ดันตัวออกมาจากไหล่โซ่แล้วก้มหน้าตอบ "ยะ ยะ ยังไม่ได้คิด"

"ไม่จริงต้องคิดไว้แล้วโซ่อ่านสายตาออกนะ จะให้บอกมั๊ย"

"ละ ละแล้วโซ่รู้ได้งัยว่าไอซ์จะขออะไร"

"รู้ รู้ว่าไอซ์จะขอไม่ให้ไปยุ่งกับนิด"

ไอซ์รีบปฎิเสธ "ปะ ปะ ป่าวซะหน่อย"

โซ่จับไอซ์ให้หันมามองหน้า "จ้องตาโซ่แล้วตอบมาว่าที่โซ่พูดมันไม่ใช่"

ไอซ์ไม่ยอมสบตา โซ่เลยหัวเราะ "ถ้าแบบนี้ถือว่าโซ่พูดจริง"

ไอซ์เลยถามโซ่มั่ง "แล้วถ้าโซ่ชนะจะขออะไรจากไอซ์"

โซ่จ้องตาไอซ์ "อยากรู้มั๊ยว่าจะขออะไร" ไอซ์พยักหน้า

โซ่ถาม"แน่นะว่าอยากรู้" ไอซ์พยักหน้าอีก

โซ่ลงไปคุกเข่าข้างเดียวแล้วจับมือไอซ์ไว้ "แต่งงานกับโซ่นะ"

ไอซ์ตกใจเอามือปิดปาก โซ่ถามอีก "ไอซ์จะแต่งงานกับโซ่มั๊ย"

ไอซ์ยังเงียบอยู่ "ถ้าไม่ตอบโซ่จะไม่ลุกขึ้น"

"ซะ ซะโซ่แน่ใจเหรอ ไม่กลัวเรื่องนั้นเหรอ"

"ตอนนี้เรื่องอื่นไม่ต้องไปสนใจ เอาแค่เรื่อวของเราไอซ์ตอบมาก่อน"

ไอซ์เห็นว่าโซ่มีความจริงใจและคิดว่ามองคนไม่ผิดแน่ ไอซ์เขินไม่กล้าตอบได้แต่พยักหน้า
แค่นี้โซ่ก็ได้คำตอบแล้ว โซ่ลุกขึ้นมานั่งข้างไอซ์แล้วจับมือไอซ์ไว้

"ปัญหาเรื่องทางโซ่ๆจะจัดการเอง ขออย่างเดียวให้ไอซ์มั่นใจในตัวโซ่
ไม่ว่าใครจะพูดอะไรอย่าไปฟัง ให้ฟังโซ่คนเดียว โซ่จะแก้ทุกเรื่องด้วยตัวเอง"

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2555		6 comments
Last Update : 30 ธันวาคม 2555 10:33:36 น.
Counter : 1650 Pageviews.
Share Tweet