|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง ตอน ๐๙-๑๖
หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง
ตอนที่ ๙
รถโตโยต้าอินโนวาสีขาวขับเข้ามาจอดหน้าร้านอาหารในห้างสรรพสินค้า
คนที่ทำหน้าที่ขับรถถอนหายใจ "เห้อ ถึงเสียทีกี่ชั่วโมงเนี่ยที่ขับรถมา"
พูดเสร็จก็ทุบแขนทั้งสองข้างเบาๆ
เคได้ยินเลยพูดกลับไป "เออน่าก้องนางอย่าบ่น งานนี้รับอาสาเองนะ"
"รู้แล้วไม่ต้องย้ำ ก็บ่นไปแค่นั้นเอง" พูดจบทำเป็นค้อนเค
"ดูมันๆจะงอนเป็นช้อนหอยเหรอนังก้อง"
สองสาวที่อยู่ในรถได้ยินสองคนพูดกันมองไปก็หัวเราะ
"พี่ก้อง" ไอซ์เรียกแล้วมองหน้าเพื่อนๆ"ไอซ์ขอโทษนะที่ทำให้ทุกคนต้องเดือดร้อน"
ทั้งสามคนได้ยินไอซ์พูดแบบเสียใจต่างก็ตกใจพูดออกมาพร้อมกัน "ป่าวๆ"
เคพูดก่อน "เราแซวกันเล่นๆไอซ์อย่าคิดมาก"
"ใช่อย่าคิดมาก ป้าเองก็อยากมาเหมือนกัน"
"แหม...หัวไม่ล้านทำไมทำเป็นใจน้อยไปได้ พี่ก้องเต็มใจมานะ"
ไอซ์ได้ฟังทุกคนพูดก็ยิ้มออกมา "ขอบคุณพี่ๆมากค่ะ"
เคมองออกไปนอกรถแล้วหันถามไอซ์ว่า"ไอซ์นัดสองคนไว้ที่ไหนอ่ะ"
"เออ! ใช่ๆยังไม่ได้โทรหาน้องแคทเลยค่ะ"
ไอซ์รีบโทรหาแคทๆได้บอกทางเรียบร้อย ไอซ์ก็พาเพื่อนๆไปร้านอาหารที่นัดกัน
เอิร์ทกับแคทออกมารอรับเพื่อนกัน เอิร์ทมองเห็นสี่คนกำลังเดินมาชี้ให้แคทดู
"น้องแคทสี่คนกำลังเดินมา พี่เคพี่ก้องเนี่ยเดินเป็นตัวแม่นำหน้าเลย"
"จริงด้วยพี่เอิร์ท แหมแคทตื่นเต้นจังเลยที่ได้มารวมแก๊งกันอีก"
พอสี่เดินมาใกล้ถึงที่สองคนยืนอยู่ แคทวิ่งเข้าไปหาไอซ์กับโอปอกอดสองคนพร้อมกัน
"อ๊าย! ดีใจมากเลยที่มากัน ป้าโอปอ พี่ไอซ์ พี่เค พี่ก้อง ทุกคนเจ๋งจริงๆ"
ก้องได้ยินเลยแซวแคทกลับ"พี่ว่าแคทกับเอิร์ทเจ๋งกว่านะ นึกไม่ถึงว่าจะมากันได้"
เอิร์ทเดินมาหา "เราเข้าไปนั่งเม้าส์กันข้างในดีกว่านะ"
ทุกคนก็เดินตามเอิร์ทเข้าไปในร้าน
เคถามทุกคนว่า"เราจะวางแผนกันยังไง ใครมีความคิดเห็นอะไรมั่งที่มันเจ๋งๆ"
"ก้องว่าเราต้องไปหาสถานที่ก่อน จองห้องอาหารให้มันเซอร์ไพส์กันดีป่ะ"
"ป้าว่าก็ดีนะ สั่งเค็กเราจัดเป็นปาร์ตี้เล็กๆกัน"
ไอซ์ได้ยินกำลังอ้าปากจะพูดมั่ง เครีบห้าม "หยุดๆๆๆๆ ไอซ์ไม่ต้องพูด"
ไอซ์ทำหน้า งง เคเลยพูดต่อ "วันนี้เป็นวันของไอซ์โซ่ ไม่ต้องทำอะไรอยู่เฉยๆ"
เอิร์ทได้ยินเคพูดก็หัวเราะ สะกิดแคทให้หันไปมองหน้าไอซ์ๆก้มหน้าอย่างเดียว
แคทคล้องแขนเคแล้วแซวว่า "แคทฟินกับพี่เคจัง"
เคได้ยินร้องลั่น "หา....แมวจะมาฟินอะไรกับพี่ไปฟินกับโลกดีกว่า"
"ป่าวแคทไม่ได้ฟินกับพี่เคแบบนั้น ฟินที่พี่เคพูด วันไอซ์โซ่ต่างหาก"
คราวนี้ทุกคนเลยหัวเราะกันใหญ่เว้นแต่ไอซ์ที่นั่งก้มหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
เมื่อวานแผนกันเรียบร้อย เคก็บอกให้เอิร์ทแคททำตัวให้ปกติอย่าให้โซ่สงสัย
ก้องเห็นว่าประชุมกันเรียบร้อยก็เรียกพนักงานมาเพื่อสั่งอาหาร
"ก่อนอื่นกองทัพต้องเดินด้วยท้อง ใครจะกินอะไรก็รีบๆสั่งเสร็จแล้วได้แยกย้ายกันไปทำงาน"
แคทได้ยินเลยแซวเค "โอเคร้..รับทราบแล้วหัวหน้า"
เคเลยหันมามองหน้าแคทแล้วแซวกลับไป "กลุ่มอนุรักษ์โลกมาอีกแล้ว"
โดนเต็มๆคราวนี้แคทเลยเงียบ ไอซ์โอบไหล่แคท "อย่าไปสู้กับพี่เค เค้าตัวแม่น๊า"
เคได้ยินเลยพูดแทรกเข้ามา "พวกมีชงักยังไงสู้ฉ้านไม่ได้หรอก"
ทุกคนเลยหัวเราะกันใหญ่ เสียงหัวเราะแบบมีความสุขได้เกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
โซ่หลังจากที่งานต่างๆในวันนี้เสร็จหมด ก็ขับรถกลับบ้านมาถึงบ้านมองไปรอบๆ
ยังไม่เห็นรถเอิร์ทเข้ามา แล้วก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือพร้อมบ่นพึมพำ
"ห้าโมงกว่าแล้วสองคนทำไมไปนานจัง หลงทางหรือป่าวเนี่ย"
บ่นยังไม่ทันขาดคำเอิร์ทก็ขับรถเข้ามาถึงที่โซ่จอดรถอยู่ แล้วจอดรถข้างๆรถโซ่
"แหมตายยากมาก บ่นยังไม่ทันขาดคำพี่เอิร์ทก็โผล่มาทันที สงสัยจะได้ยินผมบ่นแน่"
แคทพอลงจากรถ ได้ยินโซ่พูดกับเอิร์ทเลยตอบแทนเอิร์ททันที
"พี่โซ่พวกเราแมวเก้าชีวิตตายยากมาก"
"อ๋อ....พวกแมวเก้าชีวิตตายยากด้วย เห้อออ..พวกแมวรักโลกเนี่ยแรงดี"
"พอๆจบได้ไม่งั้นวันนี้เรื่องแมวไม่จบแน่คุณลูกโซ่" เอิร์ทรีบสรุปก่อนยาวกว่านี้
"ไป...เข้าบ้านกันพี่เอิร์ท ผมเองก็เพิ่งเสร็จงานเหมือนกัน"
ทั้งสองคนก็เดินตามโซ่เข้าบ้าน เอิร์ทกับแคทหันมาแปะมือกันแล้วเริ่มแผนต่อไป
หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง
ตอนที่ ๑๐
หลังจากที่ทั้งสี่คนแยกกับเอิร์ทแคทแล้วก็พากันไปที่ร้านเน็ตเพื่อหาสถานที่จัดงานกัน
เลือกกันไว้หลายที่ก็ยังตัดสินใจกันไม่ได้ ในที่สุดเคก็ให้ไอซ์เป็นคนตัดสินใจ
"พี่ว่าไอซ์ตัดสินใจเองดีกว่าว่าชอบที่ไหน"
ไอซ์ก็ดูๆแล้วคิดอยู่ในใจไว้เหมือนกัน พอดีเคมาให้เลือกเลยเข้าทางไอซ์
"ไอซ์ว่า...ซีนิค ริเวอร์ไซด์ รีสอร์ท ดีมั๊ยอยู่ติดลำน้ำปิง ใกล้สถานที่ท่องเที่ยวด้วย
และไม่ไกลจากตัวเมืองเท่าไหร่"
โอปอสนับสนุน "ป้าก็คิดไว้เหมือนกันว่าที่นี่น่าจะดี"
"โอเค ตามที่ไอซ์เลือกนะ"เคหันไปทางก้อง "โอเคป่าวก้อง" ก้องพยักหน้า
"งั้นเดี๋ยวพี่กับพี่ก้องจะเป็นคนไปติดต่อสถานที่เอง ส่วนสองสาวก็ไปหาซื้อของที่ต้องการ ถ้าทางพี่เรียบร้อยแล้วพี่กับพี่ก้องจะมารับ แบบนี้ดีมั๊ย"
"ก็ดีเหมือนนกันค่ะพี่เค ไอซ์กับป้ากำลังคิดว่าจะเดินซื้อของกันก่อน"
โอปอหันไปถามเค "เรื่องเค็กล่ะ จะซื้อกันเองหรือป่าวหรือให้ทางรีสอร์ทจัดการให้"
"ก้องคิดว่าถ้าเราบอกเค้าว่าเราจะจัดงานเบิร์ดเดย์ทางโน้นคงเตรียมให้แน่"
"งั้นเคก็เอาตามความคิดเห็นของทุกคนแล้วกัน ตกลงกันแล้วเรียบไปจัดการกันเลยดีกว่า"
ทั้งสี่คนก็เดินไปขึ้นรถก้องกัน หลังจากนั้นรถโตโยต้าอินโนวาสีขาวก็ออกจากที่จอดรถไป มุ่งหน้าสู่ซีนิค ริเวอร์ไซด์ รีสอร์ท
ที่บ้านของโซ่ ขณะที่โซ่กำลังไปอาบน้ำเอิร์ทกับแคทนั่งคุยกันที่เทอเรสหน้าบ้าน เสียงมือถือของแคทดังขึ้น พอแคทเห็นเบอร์โทรก็รีบคว้ามือถือไปยืนแอบพูดหลังกำแพงบ้าน
"โหลๆพี่ไอซ์ว่ายังไงคะ"
หลังจากที่มีเสียงตอบรับมแคทได้แต่ฟังและพยักหน้าอย่างเดียวจนจบ
"งั้นเดี๋ยวแคทจะไปบอกกับพี่เอิร์ทก่อนนะคะ"
หลังจากนั้นแคทรีบปิดมือถือเก็บลงกระเป๋ากางเกงแล้วเดินมาหาเอิร์ท
เอิร์ทเห็นแคทกำลังลงนั่งรีบถามแคทว่า "ใครโทรมาเหรอ"
แคทเอามือจุ๊ปากเอิร์ทรู้เลยพยักหน้า แคทมองซ้ายมองขวาแล้วพูดเบาๆกับเอิร์ท
"พี่ไอซ์โทรมาบอกว่าจองสถานที่แล้ว ตอนนี้กำลังออกไปซื้อของ เห็นบอกว่าให้เราจัดการทางนี้นัดเวลามาด้วยค่ะ ให้มาตอนสองทุ่ม"
เอิร์ทมองดูนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง "ตอนนี้หกโมงครึ่งแล้ว เราต้องเริ่มแผนกันแล้วล่ะ"
"พี่เอิร์ทจะหลอกพี่โซ่ยังไง แคทยังคิดไม่ออกเลยค่ะ"
เอิร์ทหลับตาสักพักแล้วค่อยๆลืมตาขึ้น "คิดได้แล้ว"
"หา....พี่เอิร์ทมัยคิดได้เร็วจังเลย"
"เดี๋ยวพี่พูดเองแคทคอยสมทบละกัน"
โซ่หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยเดินลงมาข้างล่างมองออกมาที่เทอเรสหน้าบ้านเห็นสองคนกำลังหัวเราะกันสนุกสนาน โซ่เปิดประตูกระจกโผล่หน้าออกมา
สองคนหันมาเห็นโซ่ก็หยุดหัวเราะทันที
"อ้าว !หยุดหัวเราะกันเลย มีเรื่องอะไรที่น่าหัวเราะเหรอ"
"พี่โซ่แคทแค่เล่าเรื่องขำๆให้พี่เอิร์ทฟังค่ะ แต่พี่เอิร์ทเป็นคนเส้นตื้นเอง"
"เออ ..พี่เส้นตื้นเอง" พูดจบหันไปมองโซ่ที่อยู่ในชุดลำลอง เลยแกล้งทักโซ่
"อ้าว วันนี้วันเกิดไม่ใช่เหรอแล้วจะทำไมเราไม่ออกไปฉลองกัน"
"ใช่พี่โซ่ เรารึอุตส่าห์บึ่งรถมาจากกรุงเทพ ไกลก็ไกลเนอะพี่เอิร์ท"
"จริงอย่างน้องแคทว่า" เอิร์ทเป็นลูกคู่ให้แคท
โซ่มองเพื่อนสองคนแล้วยิ้มแบบฝืนๆ "ตอนแรกว่าจะชวนไปกินข้าวนอกบ้านกัน
วันนี้ผมเหนื่อยมากเลยอยากอยู่บ้านมากกว่า"
"เฮ๊ย ! ทำยังงี้ได้ไงว่ะโซ่ ไปรีบไปแต่งตัวยังไงวันนี้เราต้องไปฉลองกัน ไหนๆพวกเราก็
ดั้นด้นมาจากกรุงเทพแล้ว อย่าให้เสียของเดี๋ยวคนรอจะเสียใจ"
แคทได้ยินที่เอิร์ทหลุดปากออกมารีบชิงพูดกลบเกลื่อน
"แหมพี่เอิร์ทแคทรอได้ค่ะถ้าพี่โซ่จะไป ยังงั๊ยยังงัยก็จะรอตอนนี้กำลังนั่งนับเวลารออยู่ค่ะ"
"โหหห พี่ไม่รู้ว่าน้องแคทจะนับเวลารอพี่โซ่ขนาดนี้ พี่เอิร์ทจะว่าไง"
"เฮ๊ย ! พอๆไปๆโซ่นายไปแต่งตัวแบบไปงาน เอ๊ย! ไปกินข้าวนอกบ้าน"
"ผมว่าใส่สูทไปดีป่ะพี่เอิร์ท"
"เออ ก็ดีเหมือนกันจะได้เข้ากับงาน เอ๊ย! สถานที่หน่อย"
โซ่ได้ฟังชักข้องใจเลยถามเอิร์ท"เดี๋ยวๆนี่มันงานอะไรกันเนี่ย"
แคทเลยอธิบายให้โซ่ฟัง "คืออย่างงี้ค่ะพี่โซ่ วันนี้เราไปจองสถานที่เราจะพาพี่โซ่ไป
ฉลองวันเกิดกัน ก็เลยมาเซอร์ไพส์พี่โซ่กันค่ะ"
" อ๋อ...แล้วก็ไม่บอกให้กระจ่าง พี่เลย งง ไปด้วย"
พูดจบโซ่ก็กลับเข้าบ้านไปแต่งตัวใหม่ แคทมองเห็นว่าโซ่เดินเข้าไปแล้ว
หันมาพูดกับเอิร์ท "เกือบหลุดแล้วพี่เอิร์ท พี่โซ่ยิ่งเป็นคนคิดไวด้วยเดี๋ยว
แผนแตกกันพอดี"
"จร้าน้องแคท ตอนนั้นถ้าแคทไม่รีบชิงพูดก่อนมีหวังอิโซ่มันต้องสงสัยแน่ เห้อออ"
สักพักโซ่ก็แต่งตัวออกมาพร้อมจะไปข้างนอก โซ่ถามเอิร์ท "แล้วจะเอารถคันไหนไป
หรือจะไปรถผมยังไงพี่เอิร์ทกับแคทต้องมาค้างบ้านผมอยู่ดีเนอะ"
"พี่ว่าต่างคนต่างขับกันไปดีกว่า เผื่อพี่กับน้องแคทจะค้างที่นั่นเลย"
"ผมยังไม่รู้ว่าที่ไหนเลยที่พี่เอิร์ทไปจองไว้"
"อ๋อ แคทลืมบอกไปเราจองทีซีนิค ริเวอร์ไซด์ รีสอร์ท ค่ะพี่โซ่"
"ฮืม พี่รู้จักน้องแคทงั้นเราไปเจอกันที่นั่นเลย"
เมื่อตกลงกันได้ต่างคนต่างขับรถกันไปเอง รถสองคนก็มุ่งหน้าไปที่
ซีนิค ริเวอร์ไซด์ รีสอร์ท ตามแผนที่เพื่อนๆวางไว้
หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง
ตอนที่ ๑๑
เมื่อเห็นว่าใกล้ถึง ซีนิค ริเวอร์ไซด์ รีสอร์ท เอิร์ทบอกแคทให้รีบโทรหาโซ่
ถามว่าตอนนี้ถึงไหนแล้ว แคทรีบโทรหาโซ่ทันที
"พี่เอิร์ทพี่โซ่ไม่รับสายเลยค่ะ"
"หรือว่าโซ่ไปแวะที่อื่นก่อน หรือว่ามันเปิดเพลงฟังจนไม่ได้ยินเสียงมือถือ"
"เอาไงดีคะพี่เอิร์ท" เสียงแคทร้อนรนมาก
"นั่นสิแคท เราก็ใกล้ถึงแล้วด้วย" เอิร์ททำหน้าแบบกำลังใช้ความคิด
"พี่เอิร์ทเอาอย่างงี้ดีกว่า เรารีบโทรไปบอกทางพี่ไอซ์ก่อนดีกว่า"
พอแคทคว้ามือถือเตรียมจะกดเบอร์เสียงมือถือดังขึ้นมาก่อน
พอเห็นเบอร์แคทหันไปมองเอิร์ท "พี่โซ่ค่ะ" เอิร์ททำมือให้รีบรับสาย
"โหล..พี่โซ่อยู่ไหนคะตอนนี้ .....หาถึงแล้ว" แคทร้องเสียงตกใจ
เอิร์ทเห็นอาการรีบคว้ามาพูดต่อ "โซ่ตอนนี้นายถึงไหนแล้ว....งั้นรอก่อน
อย่าเพิ่งเข้าไปข้างในพี่กำลังจะถึงแล้วกำลังเลี้ยวรถเข้าไป รอก่อนรู้ป่าว
เดี๋ยวเราเข้าไปพร้อมกัน....เออแค่นี้"
เอิร์ทส่งมือถือคืนแคท "อิโซ่มันถึงเร็วกว่าเราอีก เอ่อลืมไปมันเจ้าถิ่น
แคทรีบโทรบอกทางโน้นเร็วได้เตรียมตัวทัน"
"ค่ะพี่เอิร์ท" แคทก็รีบโทรไปหาไอซ์ให้รับรู้ก่อนได้เตรียมตัวทัน
เอิร์ทเลี้ยวรถเข้ามาจอดหน้าสำนักงานของ ซีนิค ริเวอร์ไซด์ รีสอร์ท
แคทเห็นรถโซ่จอดอยู่รีบชี้ให้เอิร์ทดู
"รถพี่โซ่ค่ะแคทเห็นพี่โซ่ยังอยู่ในรถเลยพี่เอิร์ท"
"งั้นแคทลงไปดักหน้าก่อน เดี๋ยวพี่จะโทรถามว่าจะเอายังไงต่อไป"
แคทพยักหน้ารับทราบแล้วรีบเปิดประตูรถเดินไปหาโซ่ที่รถทันที
โซ่กำลังฟังเพลงเพลินตกใจเมื่อได้ยินเสียงคนเคาะกระจกรถ เปิดกระจกดูว่าใคร
"อ้าวน้องแคทพี่ตกใจหมดเลย"
แคทหัวเราะ "แหมเพลินเลยพี่โซ่"
พอแคทได้ยินเสียงเพลงเลยยิ้มใหญ่แล้วร้องตาม
"ปล่อยให้พื้นมันละลาย ปล่อยให้หัวใจได้ล่องลอย
ปล่อยคืนนี้ให้เป็นคืนของสองเราแค่อยากอยู่ด้วยกันตรงนี้"
โซ่เขินรีบปิดเสียงทันที แคทพูดแบบยิ้มๆ"ป่านนี้ยังหลอมละลายไม่พออีกเหรอคะ"
พอมองเห็นหน้าโซ่ตอนแรกคิดว่าจะพูดต่อเลยรีบหยุด
"ไปพี่โซ่พี่เอิร์ทกำลังเดินมาแล้ว"
โซ่ปิดประตูรถเดินไปหาเอิร์ทๆก็เดินนำเข้าไปในสำนักงานของซีนิค ริเวอร์ไซด์ รีสอร์ท
"สองคนรออยู่นี่ก่อนนะเดี๋ยวพี่ไปติดต่อที่เค้าน์เตอร์ก่อน"
โซ่มองไปรอบๆแล้วหันมาพูดกับแคทว่า
"เราจะมาจัดงานที่รีสอร์ทกันเหรอ ทำไมไม่จองห้องอาหารในโรงแรมจะง่ายกว่ามั๊ย"
"พี่โซ่ต้องถามพี่เอิร์ทเองค่ะ แคทเป็นแค่ผู้ตาม"
คนที่ถูกกล่าวถึงเดินมาพอดี โซ่เลยถามเอิร์ทเหมือนที่พูดกับแคท
เอิร์ทรีบดันหลังโซ่ให้เดินไป "เออ...เดี๋ยวก็รู้เอง ชักช้าคนรอเหง็กเลย"
โชคดีที่โซ่ไม่ได้ยินประโยคสุดท้ายไม่งั้นต้องแก้ตัวกันไม่ทันแน่
เมื่อถึงห้องพักที่จองไว้เอิร์ทไขกุญแจเข้าไป ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้
ทั้งสามคนมองตาค้าง แล้วร้องเสียงหลงพร้อมกัน
"โหหหหหหห อะไรกันเนี่ย" เอิร์ทกับแคทนึกขึ้นได้รีบปิดปาก
ภาพตรงหน้ามีโต๊ะอาหารใหญ่ตั้งอยู่กลางบ้าน บนโต๊ะมีเชิงเทียนวางหัวโต๊ะ
ข้างเชิงเทียนมีดอกไม้ประดับสวยงาม อาหารถูกจัดวางไว้เรียบร้อย
พร้อมถังเล็กๆที่แช่ขวดแชมเปญวางไว้ข้างโต๊ะ
โซ่หันมามองเอิร์ทแล้วพูด "พี่เอิร์ทเซอร์ไพส์ผมหนักเลย"
เอิร์ทยืนลูบท้ายทอยอยู่เพราะตัวเองก็ตกตะลึงเหมือนกัน "เออๆช่วยๆกัน"
แคทหายจากอาการตกตะลึง "ไปแคทหิวแล้ว ไปทานข้าวกันดีกว่า"
พอเดินมาถึงที่โต๊ะอาหารโซ่มองไปรอบๆแล้วถามเอิร์ท "ทำไมวางเก้าอี้หลายตัวจัง"
"เค้าคงวางเผื่อไว้ดูไม่น่าเกลียดเดี๋ยวมันจะโล่งไป นี่คุณลูกโซ่เลิกสงสัยได้แล้วผมหิวแล้วคร๊าบ"
หลังจากนั้นทั้งสามคนก็เริ่มลงมือรับประทานอาหารกัน ระหว่างทานอาหารก็คุยกันไป
โซ่ก็เอ่ยถึงเพื่อนๆขึ้นมา
"ไม่รู้ว่าตอนนี้เพื่อนๆกลุ่มเราจะเป็นยังไงกันมั่งเนอะ" โซ่หยุดไปพักใหญ่ก็พูดต่อ
"ผมก็คิดถึงทุกๆคนเลย ยิ่งวันนี้เป็นวันเกิดด้วยอยากให้เพื่อนอยู่ด้วยจังเลย"
"พี่โซ่ก็อธิษฐานเลยค่ะเผื่อจะเป็นจริง เผลอๆพี่ไอซ์อจาจะมายืนตรงหน้าก็ได้นะคะ"
"น้องแมวถ้าพี่ไอซ์ของน้องแมวมายืนตรงหน้าพี่เนี่ย พี่ว่าเค้าต้องเหาะมาแน่"
พูดจบโซ่ก็หัวเราะแคท "เออ หัวเราะไปถ้าเป็นจริงขึ้นมาแคทหัวเราะทีหลังดังกว่าด้วย"
เอิร์ทหันไปมองสองคน "สงบศึกชั่วคราว ตอนนี้ได้เวลาเบิร์ดเดย์แล้ว"
แคทหันไปถามเอิร์ทว่า "เค็กอยู่ไหนคะแคทยังไม่เห็นเลยค่ะพี่เอิร์ท"
พอสิ้นเสียงแคทไฟในห้องก็ดับพรึบ พร้อมกับประตูห้องเปิดออกมา
ทั้งสามคนมองตาค้างกัน โซ่พูดขึ้นก่อน "อะไรเนี่ย" เพราะคนที่เป็นคน
ถือเค็กเข้ามาในห้องที่มืด มีแค่แสงเทียนที่ปักเค็ก แต่สายตาที่มองมาที่โซ่มันคุ้นเคยมาก จนทำให้โซ่ตกตะลึงไปพักแล้วขยี้ตามองใหม่ว่าภาพตรงหน้าไม่ใช่ภาพหลอน
เมื่อแน่ใจแล้วจึงร้องเรียกชื่อออกมาเบาๆ "ไอซ์"
หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง
ตอนที่ ๑๒
ไอซ์เดินนำหน้าถือเค็กเข้ามาในห้อง ท่ามกลางความมืด ตามด้วยก้อง เค โอปอ
ทุกคนเดินเข้ามาพร้อมด้วยเสียงร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ แต่โซ่ไม่ได้สนใจฟัง
เพราะสายตาจ้องแต่คนที่ถือเค็กกำลังเดินเข้ามาหาตนเอง และโซ่ก็รอจังหวะอยู่
พอเค็กมาอยู่ตรงหน้าแล้ว ทั้งสองคนต่างจ้องหน้ากันแบบไม่กระพริบตากัน
โซ่พูดเสียงเบาๆว่า "ติดถึง"
เมื่อสิ้นเสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์แล้ว เพื่อนๆก็บอกให้โซ่เป่าเทียน
โซ่เอาเค็กที่ไอซ์ถืออยู่มาวางที่โต๊ะ จับมือไอซ์ไว้แล้วพูดขึ้นว่า
"เราเกิดเดือนเดียวกัน เรามาฉลองวันเกิดพร้อมกัน เรามาร่วมทำวันนี้ให้เป็นวันของเรานะ"
โซ่มองหน้าไอซ์แล้วยิ้ม ไอซ์พยักหน้าเป็นคำตอบ ทั้งสองคนก้มลงเป่าเทียนพร้อมกัน
พอเสร็จเพื่อนเลยเฮกันใหญ่ ก้องร้อง "ตัดเค็กด้วยกันเลยเหมือนงานแต่ง"
เพื่อนๆร้องเชียร์ "ตัดเค็กๆๆๆ"
โซ่หยิบมีดที่จะตัดเค็กส่งให้ไอซ์ๆเตรียมจะตัดเค็กโซ่รีบวางมือซ้อนมือไอซ์
แล้วยกมีดขึ้นตัดเค็กพร้อมๆกัน โอปอเห็นแล้วร้องบอกไอซ์ว่า
"ไอซ์อย่าไปยอมให้เค้าเหนือเรา ไอซ์ต้องจับข้างบน"
ไอซ์ได้ยินป้าโอปอบอกก็พยายามดึงมือออกเพื่อมาซ้อนมือโซ่ แต่โซ่ไม่ยอม
โซ่รุกหนักอ้อมไปข้างหลังแต่ไม่ยอมปล่อยมือที่จับไว้แล้วกระซิบข้างหูว่าไอซ์
"ยอมเถอะนะที่ร๊าก โซ่รักจริงนะ"
เสียงอ้อนทำให้ไอซ์หันมามองหน้า โซ่เลยได้โอกาสหอมแก้มไปหนึ่งที
ไอซ์ร้องลั่น "โซ่" แล้วรีบหันกลับไป
เคเห็นสองคนแล้วเลยพูดแซวขึ้นมา "เรามาผิดงานอะป่าว หรือว่างานแต่งกัน
เนี่ย"
ก้องเขินแทนเก็บอาการไม่อยู่ "หวานกว่าคู่bnอีก"
เคได้ยินหันมามองก้อง "คู่นั้นเค้าเลิกกันไปตั้งนานแล้ว ยังจะมาหวานอะไรอีก"
"เออ ..จริงด้วยก็ก้องไม่เคยเห็นคู่นี้เค้าหวานกันเนี่ย"
โอปอเห็นสองคนคุยกันเลยมาร่วมวงด้วย
"ป้ายังเสียดายไบร์ทกับเนสมาก สองคนเหมือนจะไปกันได้ดีนะ
ตอนนั้นแฟนคลับเยอะมาก เชียร์ให้สองคนนี้ถึงขนาดน่าจะแต่งงานกันเลย"
"ป้าโอปอไม่รู้จริงเครู้ว่ายังไงๆไปไม่รอดแน่ เนสนางเจ้าชู้ตัวแม่เลย
ไม่คิดจริงจังกับไบร์ท แค่หลอกเพื่อสร้างฐานแฟนคลับ พวกแฟนคลับ
มันก็บ้าจะจิ้นให้เค้าเป็นผัวเมียกันให้ได้ พอมันไม่ทำตามทิ้งกันเลย"
"ก้องได้ข่าวว่าไบร์ทกลับไปใต้ไปดูแลกิจการที่บ้าน แต่เนสนางหายไปไม่ได้ข่าวเลย"
"โอ๊ย! นังก้องแกรไม่รู้จริง เนสมันไปบริหารเสน่ห์ เอ๊ย !พูดผิดไปเป็นดีเจ
ที่ขอนแก่นบ้านเก่าแระ ไปทำแทนพ่อมัน"
สามคนกำลังเม้าท์แบบเมามัน เอิร์ทกับแคทเดินเข้ามาหาสามคน
"พี่ๆทั้งสามคนมาเม้าท์อะไรกัน ไม่ไปดูสองคนเค้าสวีทกันเหรอ"
"ปล่อยมันๆไม่ค่อยเจอกัน วันนี้ยกให้"เคพูดจบมองหน้าเอิร์ท
"ว่าแต่คู่นั้นแล้วของแกรเมื่อไหร่"
"โอ๊ย!พี่เคผมขอทำงานก่อนไม่รีบร้อนแคทเองยังไม่อยากแต่งด้วย"
ก้องแซวเอิร์ท "เบื่อคู่พี่น้อง เป็นพี่น้องตั้งแต่ในบ้านยังไม่เลิกอีก"
โอปอร้องลั่น "สองคนหายไปไหนแล้ว เรามัวแต่เม้าท์กัน"
ทุกคนเลยมองไปรอบๆห้องก็ไม่เห็นไอซ์กับโซ่ เคหัวเราะลั่น
"มันเนียนมากอิโซ่ อาศัยช่วงชุลมุลแอบไปพรอดรักกัน"
"เราไปแอบส่องกันดีมั๊ยพี่เค" เอิร์ทออกความคิดเห็น
โอปอรีบห้าม "รออยู่นี่แหละเดี๋ยวเค้ากลับมาเอง เพราะรู้ว่าเรายังอยู่"
"แต่มันจะดึกน๊าป้าโอปอ"ก้องบอก
"ดึกแกรก็ไม่ต้องรอไปนอนก่อน ห้องจองไว้แล้วจะมาพร่ำอะไร" พูดจบโอปอก็เคาะหัวก้อง
เคพูดตัดปัญหา "เอาอย่างนี้เดี๋ยวพี่โทรถามอิโซ่มันว่าจะให้เรารอหรือป่าว"
"ป้าว่าอย่าไปถามแบบนั้น เคบอกไปเลยว่าเราจะไปนอนกันแล้วจบ"
ทุกคนก็ตกลงทำตามที่โอปอบอก เคก็โทรหาโซ่ปรากฎว่าโซ่ปิดมือถือ
"มันปิดมือถือแล้ว ไม่ต้องเจรจาใดๆทั้งสิ้น อ้าวใครหิวก็มากินกันเจ้าภาพหายไปไหนไม่รู้"
หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง
ตอนที่ ๑๓
ขณะที่ข้างในกำลังชุลมุนวุ่นวาย โซ่ก็พาไอซ์หนีความวุ่นวายออกมาข้างนอก
โซ่ขับรถออก ซีนิค ริเวอร์ไซด์ รีสอร์ท รถคนนั้นขับออกมาอย่างช้าๆไม่รีบเร่ง
โดยมีไอซ์นั่งอยู่ข้าง มือข้างขวาจับพวงมาลัยรถ มืออีกข้างโอบคอไอซ์
แล้วค่อยๆดึงเข้ามาใกล้ๆ จนไอซ์ต้องเอนหน้าไปซบที่ไหล่โซ่
สองคนนั่งเงียบกันตลอดทาง ในที่สุดโซ่ก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
"จะไม่พูดอะไรมั่งเหรอ รู้ป่าวว่าคิดถึงแค่ไหน"
ไอซ์เหลือบมองหน้าโซ่ "ไม่รู้เพราะโซ่ไม่เคยโทรมาหา ทำไมตัวเองเงียบไปล่ะ"
"งอนไม่รู้เหรอ มีข่าวว่าพี่ถังยังไปมาหาสู่กันอีกใช่ป่าว"
"ใครบอกโซ่ ข่าวเร็วนี่เพิ่งไม่กี่วันเองที่พี่ถังมาหา"
"รับแล้วใช่ป่าวว่ายังติดต่อกันอยู่"
"โซ่..อย่าหึงมากไปเราไม่ได้เป็นแบบที่โซ่คิดนะ"
โซ่หันมามองหน้าไอซ์ออกอาการหึงมากจนทนไม่ไหว "เล่ามาว่าเป็นแบบไหนกัน"
"เอ่อ..." ไอซ์กำลังนึกอยู่
โซ่เห็นอาการไอซ์นึกว่าไอซ์ต้องมีอะไรปกปิดแน่เลยพูดประชดไอซ์
"ทำไมพูดไม่ออกเหรอแสดงว่าเรื่องพี่ถังจริงช่ายป่ะ"
"โซ่" ไอซ์เรียกแบบโมโหแล้วแกะมือโซ่ออกจากรอบคอหันมองหน้าแล้วพูดต่อ
"ทำไมชอบทำเป็นคนไม่มีเหตุผลเรื่อย ทำไมไม่ไว้ใจกันบ้างเลย
ทำไมทุกเรื่องไอซ์จะต้องตอบคำถามตลอด"
พูดจบไอซ์หันหน้าเข้าหากระจกด้านขวามือของไอซ์
โซ่จอดรถลงข้างทางดับเครื่องทันที หันไปมองหน้าไอซ์รู้ว่าไอซ์กำลังโกรธ
เลยเอามือจับหน้าให้หันกลับมา ไอซ์พยายามดันมือโซ่ออก ไม่หันไปมอง
โซ่เลยกอดเอาคางซบที่ไหล่ไอซ์
"โอ๋ๆๆ...ดีกันนะ"พูดจบโซ่ก็ยกนิ้วก้อยไปตรงหน้าไอซ์
ที่จริงตอนแรกไอซ์นึกโมโหเหมือนกันแต่ก็ดีใจที่เห็นโซ่ออกอาการหึง
เลยแกล้งโซ่ต่อไปอยากจะรู้ว่าโซ่รู้สึกยังไงกับตัวเอง ไอซ์แอบยิ้มนิดๆ
โซ่คิดในใจว่า "คงโกรธจริงๆด้วย ไม่งั้นไอซ์คงไม่เป็นแบบนี้แน่"
โซ่กอดไอซ์แน่นกว่าเดิมจนไอซ์ร้องออกมา "โซ่จะหายใจไม่ออกแล้ว"
"ก็ดีกันก่อนแล้วถึงจะปล่อย" โซ่เอานิ้วก้อยไปเกี่ยวที่นิ้วก้อยของไอซ์
ไอซ์หันมาพูดกับโซ่พร้อมยกนิ้วเกี่ยวก้อยด้วย "แค่นี้จบยัง"
โซ่มองหน้าไอซ์ แล้วตอบว่า"ยัง"
ไอซ์ถามโซ่ "แล้วจะเอายังไงอีก บอกแล้วว่าไอซ์ไม่มีอะไรกับพี่ถังจริงๆ"
โซ่มองหน้าและคิดว่าไอซ์พูดจริงแต่ยังจะแกล้งต่อไป "งั้นพิสูจน์มา"
"โซ่จะให้พิสูจน์ยังไง ให้เรียกพี่ถังมาถามเหรอ"
"ป่าว ไม่ถึงขนาดนั้น" โซ่ตอบ
"แล้วโซ่จะเอายังไงอีก จะเอายังไงก็ว่ามา" ไอซ์มองหน้าโซ่
"ไอซ์บอกเองนะว่าจะเอายังไงก็ว่ามา ให้พิสูจน์ด้วย"
"ช่ายพูดเอง จะทำๆๆๆ" ไอซ์พูดยังไม่ทันจบริมฝีปากโซ่ก็มาปิดปากไอซ์แล้ว
อาการครั้งแรกไอซ์ตกใจที่ถูกจู่โจมกระทันหัน ต่อมาก็ค่อยๆหลับตาเพราะเกิดอาการเคลิบเคลิ้ม นานมากจนโซ่ค่อยๆถอนริมฝีปากออก ก้มมองหน้าไอซ์เห็นยังหลับตาอยู่
ไอซ์ซุกที่อกโซ่ๆเรียกเบาๆ "ไอซ์ๆ"
เห็นไอซ์เงียบไปโซ่ก้มมองหน้าแล้วก็หัวเราะ "หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยยัยขี้เซา"
รถคันแล้วคันเล่าวิ่งผ่านไปมาไม่ได้สนใจรถคันที่จอดอยู่ข้างทางท่ามกลางความมืด
หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง
ตอนที่ ๑๔
ไอซ์เริ่มรู้สึกตัวค่อยๆมองไปรอบๆ สักพักเด้งตัวเองขึ้นมาจากที่นอนแล้วขยี้ตามองรอบๆอีกครั้ง
"หา...ห้องนอนใครนี่ เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" เริ่มมองตัวเองเห็นว่ายังอยู่ชุดเดิมก็สบายใจ
ไอซ์พยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วเอานิ้วลูบริมฝีปาก "เราไม่ได้ฝันไปแน่"
ไอซ์รีบลุกจากเตียงร้องเรียก "โซ่...โซ่" แล้วเปิดประตูห้องออกไปเดินลงมาข้างล่าง
ไอซ์มองหาโซ่แล้วก็เห็นว่ามีคนนอนอยู่ที่โซฟา เลยเดินมาดูว่าเป็นใคร
ไอซ์มายืนตรงหน้าเห็นชัดเจนว่าคนที่นอนอยู่ที่โซฟาคือโซ่นอนขดตัวเป็นกุ้ง
ไอซ์ยืนมองแล้วยิ้ม หลังจากนั้นก้มลงมองหน้าโซ่แล้วแกล้งเอานิ้วลากหัวคิ้วไปถึงปลายคิ้ว
แล้วลากต่อไปจนถึงจมูกและริมฝีปาก โซ่ขยับตัวเล็กน้อยแต่ยังไม่ลืมตา
ไอซ์พูดเบาๆว่า "สมน้ำหน้าคงเพลียมากหลับเป็นตายเลย"
ไอซ์ลุกขึ้นยืนแล้วหันไปมองรอบๆห้องก็รู้ว่าเป็นบ้านของโซ่
โซ่เริ่มขยับตัวแล้วขดตัวนอนต่อ ไอซ์คิดว่าคงหนาวแน่เลยเดินขึ้นไปหยิบผ้าห่มจากที่ห้อง
เอามาห่มให้โซ่ ไอซ์ค่อยๆดึงผ้าห่มจากปลายเท้าขึ้นมาจนเกือบจะถึงอก
โซ่คว้ามือไอซ์ไว้ทั้งที่ยังหลับตาอยู่ ดึงมือไอซ์ลงมาอย่างแรงจนไอซ์เซเสียหลักล้มลงทับโซ่
ไอซ์ร้องลั่น "โซ่..ปล่อยเจ็บนะ"
โซ่หัวเราะทั้งที่ยังหลับตาแล้วพูดว่า "แอบดูผู้ชายได้ยังไง ห้ามทำแบบนี้กับใครนะ"
"หลับแล้วรู้ได้งัย ป่าวทำอะไรซะหน่อย"
"ทำไมจะไม่รู้กลิ่นแบบนี้โซ่จำได้นะ"
ไอซ์เถียงต่อ "เป็นแมวหรือไงเที่ยวดมกลิ่นชาวบ้าน"
โซ่ไม่ต่อคำแล้วอ้อนว่า "หนาวจัง"
"ก็ห่มผ้าให้แล้วไง อย่ามาใช้ลูกไม้เก่าๆ"
คราวนี้โซ่ลืมตาขึ้นแล้วยิ้มๆ "ต้องการผ้าห่มที่มีชีวิต"พูดจบก็ดึงไอซ์ลงมานอนข้างๆ
"โซ่..โซ่จะทำอะไร" ไอซ์ตกใจรีบหันหลังให้โซ่
"ป่าวแค่ขอกอดให้หายหนาว"พูดจบก็กอดไอซ์แล้วก็หลับตาต่อ
ไอซ์นอนแข็งทื่อไม่กล้าขยับตัว โซ่ลืมตาอีกครั้งแล้วค่อยๆเอามือลูบผมไอซ์แบบมีความสุข
ไอซ์เริ่มตั้งสติได้เลยถามโซ่ "ทำไมไอซ์มาอยู่ที่นี่แล้วเพื่อนๆไปไหนกันหมด"
"จะให้เล่าตั้งแต่ต้นเลยมั๊ย"
"มะไม่ๆต้อง แค่ไอซ์อยากรู้ว่ามาที่นี่ได้ไง"
โซ่แกล้งแซว "งั้นแสดงว่าตอนแรกไอซ์รู้ตัว แต่ตอนหลับไปไม่รู้ตัว"
โซ่อยากมองหน้าไอซ์ว่าจะเป็นยังไง คิดว่าต้องเขินแน่เลยแอบยิ้ม
ไอซ์ถามต่อ"แล้วเพื่อนรู้หรือป่าวว่าไอซ์อยู่ที่นี่"
"รู้เพราะโซ่โทรไปบอกและบอกว่าไม่ต้องห่วงไอซ์"
"เห้อออ" ไอซ์ถอนหายใจ "แล้วไอซ์จะไว้ใจโซ่ได้แค่ไหนนะ"
โซ่หัวเราะใหญ่ "ไว้ใจได้มากกว่าพี่ซัน พี่เอิร์ทและคนสุดท้ายพี่ถัง"
ไอซ์แอบยิ้ม โซ่พูดต่อ "คดียังอยู่เยอะที่ยังไม่ได้สะสาง ไว้คิดก่อนว่าจะทำโทษยังไงดี"
ไอซ์ร้องลั่น "อะไรนะพ่อเลี้ยงเค้าไปทำอะไรให้"
"คดีแรกทำให้คิดถึง คดีที่สองไม่ยอมโทรมา คดีสุดท้ายเรื่องพี่ถัง"
ไอซ์พูดแบบเสียงเน่อๆ"โหหห มาเป็นชุดจบยัง"
โซ่หัวเราะแล้วกอดแน่นกว่าเดิม "เมื่อไหร่จะมาเป็นคุณนายที่นี่มั่ง"
"ยังไม่อยากมาเพราะพ่อเลี้ยงใจร้าย ขี้หึงแบบไม่มีเหตุผล"
"ก็อยู่ไกลหูไกลไม่ให้หึง หวงได้ไง "
"โซ่เล่าเรื่องที่อยู่ที่นี่ให้ฟังมั่ง ได้ข่าวว่าฮอตเหมือนกันไม่ใช่เหรอ""
โซ่หัวเราะกับอาการประชดประชันของไอซ์
"เมื่ออาทิตย์ก่อนลูกสาวผู้ว่าในจังหวัดกลับมาจากต่างประเทศ
ท่านผู้ว่าชวนโซ่ไปกินข้าวด้วยและก็แนะนำให้รู้จักกัน เพราะป๊าโซ่สนิทกับท่านมาก"
ไอซ์ฟังโซ่พูดเลยว่าประชด"จะเข้าตำราไปมั๊ยว่า เรือล่มในหนองแล้วทองจะไปไหน"
ตอนนี้โซ่รู้แล้วว่ากำลังเป็นต่อเพราะเรื่องนี้ โซ่คิดในใจ "วันนี้ต้องรุกให้ได้"
"เป็นถึงลูกสาวผู้ว่าแถมดีกรีจบมาจากนอกอีก พ่อเลี้ยงของไอซ์จะรอดมือหรือป่าวเนี่ย"
"ถ้านู๋ไอซ์ยังเล่นตัวอยู่ก็ไม่แน่ ถ้าทางโน้นเอาใบสมัครเป็นลูกสาวกำนัน
ไปยื่นกับป๊าโดยตรงโซ่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน"
"แล้วโซ่คิดว่าไอซ์ควรจะสานต่อกับพี่ถังดีอะป่าว"
โซ่เจอแผนนี้อึ้งไปเลย คิดในใจว่า "ร้ายไม่ใช่เล่น หรือยังแอบติดต่อกันอยู่"
โซ่เงียบไปไอซ์คิดว่าตัวเองเป็นต่อแน่เลยรุกอีกคิดในใจ "อยากยั่วดีเดี๋ยวจะต้องหัวปั่นแน่"
"พี่ถังเองก็ยังน่ารักเหมือนเดิม เจอยังไงก็ไม่เปลี่ยนแปลง"
"ตอนอยู่ในรถโดนไปยังไม่เข็ดอีก เดี๋ยวจะโดนหนักกว่าเก่า"
ไอซ์เงียบไม่กล้าพูดต่อ โซ่เลยตัดบท "อีกหลายชั่วโมงถึงจะสว่าง นอนต่อกันเหอะ"
โซ่กอดไอซ์ไว้แล้วค่อยๆหลับตาลง ลมหายใจรดต้นคอไอซ์ๆรู้สึกได้ว่าอยู่กับผู้ชายคนนี้ปลอดภัยที่สุด
หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง
ตอนที่ ๑๕
โซ่ตื่นเช้าด้วยความเคยชิน ก้มลงมองคนที่นอนซุกอกแล้วอดยิ้มไม่ได้
แล้วค่อยๆเอื้อมมือไปลูบผมไอซ์เบาๆ ไอซ์นอนหลับสนิทยังไม่รู้สึกตัว
ยืนมองอยู่นานในที่สุดก็ตัดใจค่อยๆเขยิบตัวลุกขึ้น โดยไม่ให้ไอซ์ตื่น
จากนั้นก็ค่อยๆดึงผ้าห่มมาห่มให้ไอซ์ ยืนมองหน้าอีกครั้งแล้วก้มลงไปจูบที่หน้าผาก
พร้อมกับกระซิบข้างหูไอซ์ "โซ่จะไม่ยอมให้ไอซ์ลุดมือไปอย่างแน่"
อากาศเช้านี้กำลังสบายโซ่เปิดประตูออกไปยืนสูดอากาศตอนเช้า
วันนี้เป็นวันเสาร์เลยไม่รีบร้อนมากนัก เสียงมือถือโซ่ที่วางไว้บนโต๊ะดังขึ้น
โซ่รีบไปหยิบมาดูเบอร์แล้วออกมาคุยข้างนอกบ้าน เสียงต้นสายเรียก "โซ่"
"อรุณสวัสดิ์ครับป้าโอปอ แหมป้าโทรมาแต่เช้าเลยนะ"
คำถามแรกที่โอปอถาม "เมื่อคืนไอซ์อยู่กับโซ่หรือป่าว"
"ครับป้าโอปอไอซ์นอนอยู่"
เสียงโอปอถอนหายใจ "เห้ออ ค่อยยังชั่วหน่อยตกใจหมดเลย ตื่นมาไม่เจอไอซ์"
"สงสัยเมื่อคืนเพื่อนๆคงฉลองกันน่าดู"
"ช่ายเจ้าภาพสองคนหาย เพื่อนๆเลยฉลองแทน ป้าน๊อกไปไม่ได้สติ"
โซ่ได้ยินโอปอพูดเลยหัวเราะ "โซ่ว่าป้าโอปอคงต้องเก็บซากอีกหลายคนแน่"
"โซ่พูดถูกที่คลานขึ้นเตียงได้คือน้องแคท ที่เหลือตายเกลื่อนคาที่ยังไม่ฟื้น"
โซ่ถามโอปอต่อ "แล้ววันนี้วางแผนกันไว้ยังไงมั่งครับ"
"ยังไม่รู้ว่าพวกมันจะเอายังไง เดี๋ยวตื่นจะถามอีกทีตอนนี้ป้ายังมึนหัวอยู่"
"งั้นเดี๋ยวเพื่อนๆตื่นป้าบอกให้มาที่บ้านโซ่ พี่เอิร์ทรู้จักให้พี่เอิร์ทนำทางมาได้"
"เออ ก็ดีเหมือนกันสายๆหน่อยค่อยไป ตอนนี้ขอไปนอนต่อมึนหัวชะมัด"
โอปอก็วางสายไป โซ่เดินเข้าบ้านยืนมองไอซ์อีกครั้งก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน
ไอซ์เริ่มรู้สึกตัวลืมตามองไปรอบๆ แต่ใจคิดอยากจะนอนต่ออีก
มองไปที่หมอนอีกข้างเห็นมีแต่รอยบุ๋ม ไอซ์คิด "คงตื่นแต่เช้าแน่"
ไอซ์ตัดสินใจลุกขึ้นพับผ้าห่มเก็บเรียบร้อย เสร็จล้มตัวลงไปนอนต่อ
โซ่อาบน้ำเรียบร้อยเดินมาดูไอซ์ว่าตื่นหรือยัง ภาพที่มองเห็นยังนอนต่อ
โซ่แกล้งเบาหูไอซ์เบาๆ "โซ่" ไอซ์ร้องเรียกแต่ไม่ยอมลืมตา
โซ่ลงนั่งข้างๆแล้วแกล้งเขย่าตัว "ตื่นๆๆๆ"
ไอซ์ต้องลุกขึ้นมานั่งแล้วหันมามองโซ่ "โหหหพ่อเลี้ยงอาบน้ำแต่เช้าเลย"
"ไปอาบน้ำเดี๋ยวได้มาช่วยกันทำอาหารมื้อเช้ากัน"
"ทำไม่เป็นโซ่ก็น่าจะรู้ว่าไอซ์ทำอาหารไม่เป็น ทำได้อย่างเดียวคือเจียวไข่"
"งั้นต้องรีบฝึกเอาไว้ อีกหน่อยต้องเป็นแม่บ้านดูแลสามีกับลูก"
ไอซ์จ้องหน้าโซ่แล้วยิ้มให้ "คิดไปไกลเลยพ่อเลี้ยง"
โซ่จ้องหน้าไอซ์มั่ง "ไม่ได้แค่คิดแต่จริงใจนะ คราวนี้เอาจริง"
ไอซ์แกล้งร้อง "กลัวๆๆๆ นิดกลัวแล้วพ่อเลี้ยง"
"นิดเธอไม่รู้เหรอว่าคนที่ฉันรักคือเธอ"
"อะไรนะพ่อเลี้ยง"
โซ่จับมือทั้งสองข้างของไอซ์เอามาวางที่อก "ฉันรักเธอไง"
ไอซ์ร้องเพลง "เก็บดาวบนท้องฟ้า แล้วแทนรักมาให้กัน ให้เธอเป็นของขวัญ"
"ตื่นๆๆนิด เช้าอย่างนี้ไม่มีดาวให้เก็บ คืนนี้ค่อยไปเก็บดาวกัน"
ไอซ์ได้ยินโซ่พูดหัวเราะใหญ่ "ออกทะเลกันจนได้พ่อเลี้ยงกับนู๋นิด"
โซ่ลุกขึ้นยืนแล้วฉุดไอซ์ให้ยืนขึ้น ดันหลังไอซ์ให้ไปอาบน้ำ ไอซ์กำลังจะเดินไปนึกขึ้นมาได้ว่าไม่มีเสื้อผ้าใส่ หันมาบอกโซ่
"ไอซ์ไม่มีเสื้อใส่กระเป๋าอยู่กับป้าโอปอ เออ..ยังไม่ได้โทรบอกเพื่อนๆเลย"
"ไม่ต้องห่วงเมื่อเช้าป้าโทรมาแล้ว เดี๋ยวสายๆคงมากันที่นี่"
ไอซ์กังวลใจ"แล้วจะมากันกี่โมงเนี่ย"
"ไอซ์ไปอาบน้ำก่อนเสื้อโซ่แขวนไว้ให้ในห้องน้ำแล้วใส่ไปก่อน เดี๋ยวป้ามาค่อยเปลี่ยน"
ไอซ์ยกนิ้ว "โอเคร้" แล้ววิ่งขึ้นบันไดไปชั้นบน
อาบน้ำเสร็จแล้วก็ลงมาข้างล่างมองไปรอบๆห้องไม่เห็นโซ่ ก็เดินหาตามห้องต่างๆ
จนมาถึงห้องครัว ไอซ์มองผ่านกระจกเข้าไปเห็นโซ่ยืนหันหลังอยู่
ไอซ์ค่อยๆย่องเข้าด้านหลังแล้วเอามือปิดตาโซ่ ตอนแรกโซ่ตกใจแต่
กลิ่นของสบู่อ่อนๆของคนที่เิพิ่งอาบน้ำมา กลิ่นมันลอยเข้ามาแตะจมูกโซ่ๆค่อยๆสูดมันเข้าไป
โซ่พยายามแกะมือไอซ์ออกจากที่ปิดตาอย่างรวดเร็ว ทำให้ไอซ์เสียหลัก
เอนตัวไปข้างหลังเกือบจะล้ม ถ้าโซ่ไม่โอบเอวไว้ก่อน ไอซ์เองก็ตกใจเหมือนกัน
เอื้อมมือคว้าคอโซ่ไว้เลยทำให้หน้าต่อหน้าชิดกัน ต่างคนต่างจ้องตากัน
คนที่ต้องหลบสายตาโซ่คือไอซ์ โซ่เห็นเลยอดแซวไม่ได้
"ทำไมต้องหลบตาด้วย"
ไอซ์พูดเสียงตะกุกตะกกะว่า"เอ่อ...ป่ะป่าว.....ซะ.....หน่อย"
โซ่หัวเราะลั่น "เสียงสั่นเลยแล้วบอกว่าป่าว"
ไอซ์พยายามแกะมือโซ่ออกจากเอว โซ่ไม่ยอมปล่อย
"โซ่ปล่อยได้แล้ว หิวข้าวแล้วน๊า"
"ตอนแรกโซ่ก็หิวเหมือนกัน แต่ตอนนี้อิ่มแล้ว อิ่มอกอิ่มใจไง"
ไอซ์เลยแซว"ถ้าอิ่มแล้ววันนี้ไม่ต้องกินข้าวดีป่ะ"
โซ่เอามือจับที่แก้มไอซ์แบบหมั่นไส้ "พักรบชั่วคราวๆหน้าไม่ปล่อยแน่"
ทั้งสองคนช่วยกันทำอาหารมื้อเช้า โซ่มีผู้ช่วยที่ดีคอยติโน่นตินี่ตลอด
อาหารมื้อนี้สิ่งที่ขาดไม่ได้คือรสหวาน ไม่ว่ารสชาดของอาหารจะเป็นอย่างไร
แต่ความหวานของทั้งสองคนนั้นยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง
ตอนที่ ๑๖
เมนูอาหารเช้านี้เป็นเมนูสำหรับคนพิเศษจริงๆ เป็นเมนูอาหารตามใจแฟน
โซ่ให้ไอซ์นึกว่าอยากจะกินอะไรเช้านี้ ไอซ์ได้ทีเอ่ยแต่ละชื่อมา
ทำเอาโซ่ถึงกับส่ายหน้า
"ถามจริงๆไอ้ที่นึกๆมาถ้าทำให้กินจริงจะกินหรือป่าว"
"งั้นไอซ์เลือกที่อยากกินมากที่สุดดีกว่า"
"อย่านึกอยากกินอาหารประเภทที่ต้องข้ามน้ำข้ามทะเลมาล่ะ"
"โอ๊ย! โซ่ไม่ขนาดนั้นหรอก เดี๋ยวนึกก่อน" ไอซ์ทำเป็นแกล้งกำลังใช้ความคิด
โซ่เห็นท่าทางจะยาวแน่เลยรีบสรุป "ไปนั่งรอเดี๋ยวทำให้เอง"
"ไม่เอาจะอยู่ช่วยเดี๋ยวไม่อร่อย ตอนนี้หิวแระอะไรก็กินได้หมด"
"มีข้อแม้ว่าแฟนกันถ้ามาช่วย ห้ามจู้จี้ ห้ามขี้บ่น"
ไอซ์ได้ยินก็พูดมั่ง "มีข้อแม้ว่าแฟนกันเข้ามาช่วย ห้ามงอน ห้ามนอยส์"
หลังจากนั้นทั้งสองคนจับมือกันตกลงตามกฎที่ทำกันเองก็ลงมือทำอาหารกัน
โซ่มีลูกมือที่ดีมากติโน่นตินี่ตลอด "โซ่ๆๆไอซ์ว่ามันจืดไปน๊า"
"โซ่ๆผัดผักอย่างนานเดี๋ยวผักเหี่ยวหมด"
"คุณนายไอซ์ที่นี่ไม่ใช้สวนอาหารวงศ์พันธ ไม่ต้องเปะขนาดนั้นหรอก"
"เอ่อ...ก็อยากกินของอร่อยๆจากโซ่งัย"
"โอเคที่รักอย่านี้ทำขาดใจเลย ขอกำลังใจหน่อยจิ"
ไอซ์ทำเป็นจะเดินออกไป โซ่เห็นร้องเรียก "อ้าวแล้วจะหนีไปไหน"
ไอซ์หันมายิ้มๆไม่ได้พูดอะไร โซ่เลยหันหลังกลับทำงานต่อ
ไอซ์มองเห็นว่าโซ่หันหลังไปแล้ว ก็แอบย่องมาข้างหลังโซ่แล้วกอด
"มาให้กำลังใจแล้ว" สักพักเขินตัวเองรีบเดินออกไปข้างนอกห้อง
โซ่หันมามองเห็นแต่หลังไอซ์พึมพำว่า "อ้าวนางอายไปไหนแล้วเนี่ย"
โอปอได้ยินเสียงนาฬากาปลุกที่ตั้งไว้ ก็คว้ามาดูตกใจรีบตื่น"ฮ้านี่มันจะเที่ยงแล้ว"
หันมาดูคนที่นอนข้างๆกำลังหลับสบายอยู่ โอปอตัดสินใจเขย่าตัวเรียก"แคทๆ"
แคทลืมตาขึ้นมองหน้าโอปอ "กี่โมงแล้วป้า"
"มันจะเที่ยงแล้ว" แคทสปิงตัวขึ้นร้องเสียงดัง "หา...จะเที่ยง"
"ใช่แคทรีบไปอาบน้ำเดี๋ยวป้าจะไปจัดการพวกผู้ชายเอง"
แคทมองไปรอบๆห้อง "แล้วพี่ไอซ์ล่ะป้าพี่ไอซ์ตื่นแล้วเหรอ"
"เมื่อคืนไอซ์ไม่ได้กลับมานอนที่นี่"
"หา...ป้าโอปออย่าบอกนะว่าพี่ไอซ์อยู่กับพี่โซ่"
"เรื่องจริง" โอปอตอบ
แคทลุกขึ้นกระโดดแบบดีใจ "มันต้องหยั่งงี้เช่ะ"
โอปอ"งง"กับแคทคิดในใจ"ทำไมมันดีใจขนาดนี้น๊า"
แคทรีบเดินมากอดโอปอ "ป้ารู้ป่าวว่ามันเป็นข่าวดีมาก แคทนะดีใจจิงจิ๋ง"
เสร็จแล้วคว้าผ้าขนวิ่งเข้าห้องน้ำไป โอปอยังคงมึนกับแคทอยู่
เดินลงบันไดไปก็คิดไม่ออกว่าทำไมแคทดีใจซะขนาดนี้
พอเดินลงมาสิ่งที่เห็นตรงหน้าทำให้โอปอปรี๊ดแตก ยืนท้าวสะเอว
"นี่มันอะไรกันเนี่ย"
มองไปที่โต๊ะอาหาร "บ้านนี้เลี้ยงหนูไว้เหรอ"
โอปอตะโกนเสียงดังเรียกทั้งสามคน "ตื่นๆๆๆๆ นี่มันกี่โมงกี่ยามกันแล้ว"
ก้อง เค เอิร์ท สะดุ้งตกใจได้ยินเสียงคนเรียกพยายามลืมตากัน
"ใครมาส่งเสียงดังฟ่ะ" เคถาม
"แม่เองลูกเค" เคยังสลึมสลืออยู่ "แม่ไหนว่ะ"
"แม่โอปองัย" พูดจบโอปอเอาหมอนปาไปที่เคๆสดุ้งลุกขึ้นมามองหน้า"ป้าโอปอ"
"รู้หรือป่าวว่ามันกี่โมงแล้วใกล้เที่ยงแล้ว ดูนอนทำไมไม่ไปนอนที่ห้อง
แล้วที่โต๊ะเลี้ยงหนูกันหรือไง"
เครู้สึกตัวเดินมาหาโอปอแล้วตบไหล่เบาๆ"ป้าๆๆใจเย็นๆเดี๋ยวหายใจไม่ทัน"
โอปอลากเก้าอี้มานั่ง "ทุกคนไปเตรียมตัวอาบน้ำได้แล้วเดี๋ยวเราจะไปหาอิโซ่กัน
ก้องถามโอปอ"ป้าๆเมื่อคืนไอซ์กลับมานอนที่นี่หรือป่าว"
โอปอตอบสั้นๆ "ป่าว"
หนุ่มทั้งสามคนร้องเป็นเสียงเดียวกัน "หาไม่ได้กลับ"
โอปอหันมาพูดกับสามหนุ่ม"แล้วทำไมเค้าจะไปนอนที่ไหนก็เรื่องของเค้าโตๆกันแล้ว"
ก้องหัวเราะลั่น"อิโซ่มันร้ายกว่าที่คิด แผนสูงด้วย"
"ก้องป้าว่ามันอาจจะไม่ใช่แบบที่คิดกันนะ"
ก้องพูดต่อ "คิดว่าคราวนี้สองคนน่าจะแจกการ์ดได้แล้ว"
ก้องก็นึกถึงภาพที่ตัวเองใส่สูทไปงานโดยมีเจ้าบ่าวโซ่เจ้าสาวไอซ์ยืนต้อนรับแขก
ส่วนเอิร์ทมโนภาพว่าตัวเองเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวยืนอยู่ข้างๆ
เคเห็นภาพตัวเองอยู่ในชุดบาทหลวงกำลังทำพิธีให้สองคน
"เจ้าสองคนจะยอมรับการแต่งงานครั้งนี้หรือไม่"
โอปอนั่งมองสามคนที่กำลังมโนภาพกันคิดในใจ "มันจะไปกันใหญ่แล้ว"
ตัดสินใจดับฝันกลางคัน "ตื่นๆจะออกทะเลกันไปใหญ่แล้ว รีบไปอาบน้ำได้แล้ว"
ขณะที่เพื่อนๆมโนภาพไปต่างๆนาๆโซ่กับไอซ์กำลังนั่งทานอาหารอย่าง
มีความสุข ไอซ์ตักอะไรกินทีก็ติที จนโซ่แซวว่า
"ถ้ากินแกงจืดมันต้องจืดเพราะมันคืดแกงจืดถูกหรือป่าว"
ไอซ์เลยต่อให้อีก "ถ้าเป็นแกงมันต้องเผ็ดเพราะมันคือแกงพริก"
"ถ้าวันนี้คุณนายจะจารนัยอาหารมันไม่จบแน่ สรุปในนี้อะไรที่ชอบที่สุด"
"โซ่" ไอซ์ยังพูดไม่จบโซ่รีบตอบ "เพราะน่ารักช่ายป่ะ"
"เริ่มหลงตัวเองแล้วไอซ์ยังพูดไม่จบเลย"
"อ้าว!หลอกให้ดีใจเล่น"
"ไอซ์จะบอกว่าที่โซ่ทำมาอร่อยทุกอย่าง แต่ที่อร่อยที่สุดคือน้ำเปล่า
เพราะกินที่ไหนก็รสชาดเดียวเหมือนกันหมด"
โซ่ร้อง "แป่วววว คุณนายมุกแป๊ก"
"สงสัยถ้าไอซ์อยู่ที่นี่คงอ้วนแน่เพราะโซ่ต้องทำของอร่อยให้กินทุกวัน"
โซ่ได้ยินอ้าปากค้าง "หา..พะ..พูดอะไร เมื่อกี้ไอซ์พูดอะไรพูดใหม่อีกที"
ไอซ์ก้มหน้าเขี่ยข้าวในจาน"จำไม่ได้ว่าพูดอะไร"
"งั้นทวนให้ ถ้ามาอยู่ที่นี่คงอ้วนแน่เพราะโซ่ทำของอร่อยให้กินทุกวัน"
พูดจบโซ่ยกมือชงตัวเอง "แน่นอนสัญญาต้องเป็นสัญญา"
หลังจากนั้นสองคนก็ก้มหน้าก้มตาไอซ์ไม่กล้าสบตาโซ่ แต่โซ่รู้คำตอบแล้ว
| | |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
