|
 |
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
 |
15 มีนาคม 2550
|
|
|
|
เวียดนามฮาเฮ ตอนที่ 2 --> สวนสนุก (โครตสนุกเลย!!!)
มาอีกแล้ว ท่องเที่ยวเวียดนาม ฉบับ ฉันเอง... ( ก่อนอื่นต้องบอกว่า เมื่อวานคือวันพุธ ) เข้าเรื่องดีกว่า
เมื่อวานไปเที่ยวสวนสนุกที่นี่มา โอ้โห ต้องขอบอกว่า พระเจ้าจอร์จ มันสนุกมากๆจริงๆเลยค่ะ เพราะว่า... มันไม่มีคน !!!...คนไปไหนกันหมดวะเนี่ย คนคะช่วยๆมาเดินกันหน่อยค่ะ เครียดค่ะ เดินไป ไม่มีคนเนี่ย กลัวผีหลอก!!
มันว่าง โล่ง เวิ้งว้าง ไปเล่นเครื่องเล่นอะไรก็ไม่ต้องต่อคิว เพราะนับหัวแล้ว ได้ พวกเรา ห้า คนถ้วน !! 

เครื่องเล่นที่นี่ก็ดีนะ น่าเล่นหมดเลย หลังจากเดินดูสภาพแล้ว พวกเราเลยตกลงใจเล่น....กระเช้าลอยฟ้า ฮ่าๆๆ ดูว่ามันน่าจะโอที่สุดแล้ว เลยซื้อตั๋วกันเข้าไป พอไปนั่งปุ๊บ โอ้ ต้องคนมีบุญเท่านั้นที่จะมานั่งได้ ( เพราะจะได้ชัวร์ว่า ไม่ตกลงไปตายแน่ๆ ) พื้นค่ะ พื้นกระเช้า มันผุค่ะ สนิมกิน!! กว่าจะรู้ตัว ก็ออกไม่ได้แล้ว เพราะพนักงานปิดประตูฉับ แล้วล็อคจากด้านนอก ( เอากรูออกปายยย!!! ได้แต่ตะโกนในใจ ) หันหน้ามาดูเพื่อน โอ้ สงสัยมันรู้สึกไม่แพ้เรา มันนั่งเงียบ เงียบมากก มือนึงจับเสากลางไว้แน่น ตามองเหม่อไปด้านนอก สายตาอ้างว้าง ไม่จับจุดที่ใด... ฮ่าๆๆ พอเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ลมก็เริ่มเย็น พระเจ้าช่วย.. กระเช้ามันแกว่งค่ะ แกว่งตามลม โอย น้ำตาไหล นั่งกันไม่กระดุกกระดิก เป็นหลายนาทีที่ทรมานใจมาก จนมันวนมาถึงพื้น เริ่มส่งสัญญาณบอกเจ้าหน้าที่ว่า จะออกค่ะ ( ก็กลัวเค้าแถม... เห็นไม่มีคน ) อีกอย่างที่พวกเราเล่นกันคือ รถบัมพ์ ( คือมั่นใจมาก ว่าเล่นแล้วไม่ตายแน่ๆ )

ร้านอาหารที่เปิดอยู่ก็อร่อยมากก อร่อยจนแทบน้ำตาไหล ว่ามันใช้อะไรทำ ถึงออกมารสชาติออกทะเลได้เยี่ยงนี้ มีพวกเราคนนึงสั่งข้าวหน้าหมูทอด แล้วก็สั่งไข่ดาวเพิ่ม เจ๊เจ้าของร้านแกบอกว่าไงรู้ป่ะ..."ไม่ได้ ข้าวหน้าหมูห้ามกินกะไข่ดาวทอด ถ้าจะกินไข่ดาวต้องสั่งอย่างอื่น !!! " คือ มันยากมากเลยเหรอเจ๊ กะอีแค่ทอดไข่ดาวมาโปะเนี่ย เจ๊จะคิดตังค่าไข่ดาวลูกนั้นเท่าไหร่ก็ว่าไป...
ส่วนเราสั่งหมี่ซาวบ่อ ( หมี่แห้งผัดกับเนื้อ ) โห แม่เจ้า อร่อยโครตๆ มันมาพร้อมกับความมันวาว ใสปิ๊ง จนแทบจะคว้ากล้องขึ้นมาถ่าย นึกว่าโปรดักส์ ( คือเวลาถ่ายภาพผลิตภัณฑ์ หรือ อาหารเนี่ย มันจะต้องดู มัน วาว โอเวอร์เกินจริง ) น้ำมันเนี่ยเยิ้มจนแทบเอาไอ้น้ำมันที่เหลือเนี่ยไปทอดไข่ดาวให้เพื่อนเราได้เลย เออ หรือว่ามันเอาน้ำมันมาผัดหมดน้อ เลยไม่เหลือทอดไข่...
ไอ้เราก็หวังน้ำบ่อหน้ากันว่า เอาวะ สวนสนุกนะเว้ย มันต้องมีไอติมกินกันบ้างล่ะ ในเมื่อข้าวมันทุรยศเยี่ยงนี้ ไปกินติมก็ได้วะ ...มีจริงๆด้วยไอติม เดินไปด้วยความหวัง... ปรากฎว่า ไอติมยังไม่แข็ง เหลวเป็นน้ำเลย...ฮือๆๆ

เดินไปท้องร้องไป หิวมากๆๆ แดดก็ร้อน คนก็ไม่มี ฮือๆ เริ่มสับสนว่าเรามาทำไรที่นี่ วันนี้วันหยุดทั้งที ทำไมไม่นอนอยู่บ้าน แอร์เย็นๆน้อออ ( เป็นวันหยุดครั้งแรกในรอบหนึ่งเดือน อย่าตกใจ ปกติ ทำงานเยี่ยงทาส ไม่มีวันหยุด ) สายตาเริ่มพร่าเลือน เพื่อนเรามันกลัวว่าเราจะบ้า หันมากินหัวมันไปซะก่อน เลยชวนกลับ บอกว่าไปหาไรเย็นๆกินกันดีกว่า
เอาวะ กัดฟันเดินตามมันออกมา นั่ง taxi ไปมีความหวังเลือนลางว่ามันจะเย็น สงสัยนรกเป็นใจ มะ มะ มันแอร์ไม่เย็น โอย... (สมองเริ่มเลอะเลือน เริ่มนึกถึงบาป บุญ คุณ โทษ ว่าเราเคยทำไรมาบ้าง แต่ปางก่อน... ชาติก่อนต้องเคยเอาปลาไปตากแดดแน่ๆกรู ) ในที่สุด หลังจากทน อบ เป็นปลาตากแห้งมาสิบกว่านาที ก็มาถึงร้านอาหารหรูในเมืองจนด้ายยย
อิ่มหนำ เย็นใจดีแล้ว น้องมันก็บอกว่า พี่ไปซื้อชุดอ่าวหญ่ายที่ตลาดเบิ่นถันกัน หันไปมองหน้า โห เมิงเนี่ย ผู้ชายทั้งแท่ง นมก็ไม่มี ใจคอจะใส่ชุดอ๋าวหญ่ายจริงๆเหรอ... เราเลยโดนน้องมันตบหัวไปที บอกว่า จะซื้อไปฝากพี่สาว...อ้อ แล้วแกอย่าให้ชั้นเห็นว่าแก แอบใส่นะเฟ้ย มาถึงตลาดที่ร้อนโครตอีกแล้ว ก็เดินๆช่วยมันเลือก เพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มชายหน้าตาทมิฬ เดี๋ยวแม่ค้าเค้าตกใจนึกว่าพวกมันมาซื้อไปใส่เอง สุดท้ายได้มาชุดนึง เราว่าสวยอยู่หลายข้อ แต่ตกลงกันไม่ได้ที่ขนาด ว่าจะเอา size ไหน มันบอกว่า พี่ผม ก็ตัวเล็กๆ เท่าๆพี่อ่ะ ( ว้าย แอบดีใจ มีคนชมว่าตัวเล็ก ) เลยฟันธง ซื้อไปได้ มันบอกว่า เย็นนี้มันจะกลับไปลองใส่ ( อ้าว แล้วเมิงบอกซื้อให้พี่สาว !!! )
กลับบ้านนอน กินมาม่า... จบ...สวัสดีพี่น้อง 
ปล. เดินไปเจองูเหลือมสองตัว อยู่กรงติดกัน มีแค่ตาข่ายบางๆ กันระหว่างงูสองตัวนั้น ไปยืนดูอยู่ แล้วก็นึกว่า... ทำไม มันต้องเอาตาช่ายไปกั้นด้วยฟะ เพราะว่า งูอีกตัวนึงมันพยายามอย่างมาก ที่จะไปหาไอ้ตัวที่อยู่ข้างๆให้ได้ มันพยายามมากจริงๆนะ พยายามเอาหัวเลื้อยไปส่องดู ว่ามีรูตรงไหนบ้าง เอาหัวส่ายไปทั่วเลย เห็นแล้วเซ็งเป็ด แกไปแยกพวกมันทำมายยย ....โอ้ เพิ่งเข้าใจว่า เส้นบางๆที่แบ่งกันระหว่างเรา มันเป็นเยี่ยงนี้เอง...



Create Date : 15 มีนาคม 2550 |
Last Update : 16 มีนาคม 2550 15:16:57 น. |
|
2 comments
|
Counter : 977 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: Banana IP: 202.78.228.8 วันที่: 29 มิถุนายน 2550 เวลา:15:29:04 น. |
|
|
|
| |
|
 |
กะมงทะเล |
|
 |
|
|
ดีนะเนี่ย ที่ยังไม่ลอดทะลุพื้นกระเช้าลอยฟ้าหล่นปุลงมา