ลำตัดของพ่อ..ตอน "เรื่องหู"

เจอในสมุดบันทึกเก่าๆของพ่อ จึงนำมาคัดลอกไว้ในที่นี้







(ลูกคู่) มาสิมาน้องมา ศิริเขามา ควรโผล่หน้าเจอกัน
งามขำอย่าทำหดหู่ เขามาร้องเรื่องหู ฟังดูคงจะมัน..........

บัดนี้รำมะนา ผมขอว่าเรื่องหู
ซึ่งใครใครก็รู้ ว่าเรื่องหูนี่สำคัญ

ปากใช้กินและพูดจา ส่วนนัยน์ตาใช้ดู
การฟังเสียงต้องใช้หู ข้อนี้รู้กันทั้งนั้น

มีสองข้างขวาซ้าย จะบรรยายให้กระจ่าง
ว่าหูมีอะไรบ้าง เชิญท่านฟังร่วมกัน

หูหนึ่งน่าเวทนา คือหูหนาตาเล่อ
ก่อนเคยพบอยู่เสมอ เคยได้เจอแทบทุกวัน

เรียกอีกอย่างก็ว่า หูหนาตาโต
บางคนแถมจมูกโหว่ เห็นกลวงโบ๋น่ายั่น

หูแบบนี้เท่าที่เห็น ก็เพราะเป็นโรคเรื้อน
สมัยก่อนกลาดเกลื่อน มิได้เหมือนปัจจุบัน

นั่งกินอยู้ดีดี ก็จะรี่เข้ามาใกล้
แบมือยื่นกันขวักไขว่ ต้องควักให้ฉับพลัน

ทั้งนิ้วมือนิ้วเท้า เห็นแล้วเศร้าแสนสุด
โรคมันกินเสียจนกุด กระดูกหลุดเหมือนถูกบั่น

เขาเกิดมามีกรรม จะให้ทำไงได้
ต้องขอทานเรื่อยไป สุดแต่ใครจะแบ่งปัน

ที่มีเงินมีทอง ก็ไม่ต้องตากหน้า
ซ่อนอยู่ในเคหา คอยเวลาดับขันธ์

เดี๋ยวนี้ดีมียา (ลง...) พอรักษาหายได้
โรงพยาบาลเชียงใหม่ เก็บเอาไปรวมกัน....................

(ลูกคู่.........................................................)



หูนี่ผิดกับปาก ถ้าไม่อยากกินอะไร
เราก็หุบปากได้ จะเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น

ไม่อยากพูดอยากจา สนทนากับใคร
จะไม่พูดก็ได้ ไม่มีใครดุดัน

ตาก็ผิดกับหู ไม่อยากดูก็หลับตา
เมื่อใดที่ปรารถนา ก็ลืมตาดูกัน

แต่หูมีบางครั้ง ไม่อยากฟังเสียงอะไร
จะอุดหูก็ไม่ไหว เสียงยังไชดังลั่น

ทุกวันนี้ออกถนน เสียงรถยนต์นี่สิแย่
แถมด้วยเสียงบีบแตร มันเซ็งแซ่ครามครัน

บางครั้งก็ต้องได้ยิน เสียงเครื่องบินไอพ่น
ยิ่งกว่าเสียงรถยนต์ เสียงไอพ่นดังสนั่น

เสียงกระเป๋ากระปี๋ บอกไวพี่ไวไว
ไม่รู้จะรีบไปไหน เร่งให้ไวอยู่ตะบัน

ชวนเป็นโรคเส้นประสาท เสียงมันบาดรูหู
วางท่าทีข่มขู่ เราต้องสู้อดกลั้น

ยินเสียงหวอไซเรน ต้องรีบเผ่นเข้าข้างทาง
รถด่วนตามมาข้างหลัง ต้องหยุดยั้งให้เขาผ่าน

เสียงที่ร้ายอย่างยิ่ง คือเสียงผู้หญิงในโรงหนัง
ที่ชอบคุยกันดังดัง เหมือนเธอนั่งอยู่ที่บ้าน

ไม่อยากฟังก็ยินเสียง (ลง...) สุดจะเลี่ยงไปทางไหน
นั่งผิดเบอร์เป็นไม่ได้ เดี๋ยวโดนไล่ลุกไม่ทัน............

(ลูกคู่.........................................................)


ขอโทษทีที่ผมร้อง ออกนอกร่องนอกคู
ตั้งใจร้องเรื่องหู กลับนอกลู่แปรผัน

ขอเคลื่อนคล้อยถอยหลัง เชิญท่านฟังกันต่อไป
คนหูดีหูไว ยินเสียงได้ฉับพลัน

แม้แต่ยามนอนหลับ เสียงกุบกับแผ่วเบา
ถ้าหากมีขึ้นในเหย้า ต้องจับเค้าได้ทันควัน

คนที่หูไม่เอาไหน ฟังอะไรไม่สะดวก
ได้ยินเสียงลวกลวก คือหูหนวกหูตัน

จะพูดอะไรงุบงิบ โดยกระซิบนั้นอย่าหวัง
ต้องตะโกนกันดังดัง จึงจะฟังรู้กัน

คนหูเบาเขาว่า เชื่อวาจาคนง่าย
เป็นหูมีอันตราย อาจเคราะห์ร้ายอย่างมหันต์

เกรงพลาดท่าเสียกล ต้องเป็นคนหูหนัก
ใครจะชวนจะชัก ต้องรู้จักหวาดหวั่น

เขาจะจริงหรือเปล่า เขาหลอกเราใช่ไหม
อย่าหูเบาใจง่าย ต้องทำใจให้แข็งขัน

รู้พินิจคิดตรอง รู้จักมองเหตุผล
อย่าปลาบปลื้มจนลืมตน เมื่อมีคนปลุกปั่น

ขอโทษอย่าหาว่าสอน (ลง...) เรื่องของกลอนพาไป
หูผมเองก็ไม่ไหว สำลีไชกันทุกวัน................

(ลูกคู่.........................................................)

Create Date : 05 ธันวาคม 2554 Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2555 7:06:41 น. Counter : 2126 Pageviews.		8 comments
Share Tweet