วางมือบนบ่า น้ำตาก็ไหล... Hand's on shoulder, Tear comes out.

เผอิญได้ดูซิทคอมเรื่องหนึ่งมิตรชิดใกล้ และมีตอนหนึ่งใช้ชื่อว่า "วางมือบนบ่า น้ำตาก็ไหล" เป็นชื่อตอนที่โดนใจมากเลย

แต่ก่อนไม่ได้ตามดูเรื่อง หนึ่งมิตรชิดใกล้ หรอก ไม่เคยรู้เลยด้วยว่ามีเรื่องนี้จนกระทั่งมีเพื่อนที่เพิ่งมาจากไทยแนะนำให้ดู ทุกทีเราก็ไม่ค่อยชอบละครซิทคอมเรื่องรักๆ ใคร่ๆ หวานๆ แหววๆ เท่าไร แต่บางครั้งก็มีข้อยกเว้นเช่น รัก8009 ที่เราดูแล้วชอบ เหมือนได้เรียนรู้ชีวิตผ่านมุมมองต่างๆ บางรักซอยเก้านี่ดูเพราะขำ ฮา มุมน้ำเน่าชวนอมยิ้มได้ตลอด แต่.. กับ หนึ่งมิตรชิดใกล้ เนี่ยสิ อารมณ์เหมือน เพื่อนสนิทผสม season changes เลย แรกๆ ก็ดู เพราะคิดว่าจะฮาแบบบางรักซอยเก้า แต่พอดูไปเรื่อยๆ เริ่มสนุก เริ่มชอบมากขึ้น หลายครั้ง หลายคำ หลายประโยคในเรื่องนี้โดนใจเราเต็มๆ เลย อย่างคำว่า "วางมือบนบ่า น้ำตาก็ไหล"
เราไม่รู้ว่า คนเขียน เขานึกยังไงถึงได้คำนี้ เป็นคำคล้องจองที่ให้ความหมายลงตัวสำหรับคนที่ฝืนตัวเอง...

เมื่อก่อน ตอนที่เราเกลียดความเป็นผู้หญิงของตัวเอง เราอยากเข้มแข็ง เราได้สัญญากับตัวเองไว้ว่า เราจะไม่ร้องไห้อีก เราจะไม่มีน้ำตาให้กับใครกับสิ่งไหนอีก จากนั้นมาเราก็เก็บทุกอย่างอยู่ภายในใจ จะมีบ้างที่เราร้องไห้ให้กับหนังชีวิต แต่เราไม่เคยร้องไห้ให้กับตัวเราเองเลย จนมาเรียนต่อ.. หลายสิ่งหลายอย่างที่เราต้องปรับตัว หลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้เราเกลียดความเป็นผู้หญิงมากขึ้น เรายิ่งเก็บ จนกระทั่งปัญหาสะสม เราไม่เคยจะร้องไห้ ออกมา จนกระทั่งวันหนึ่ง ปัญหานั้นถึงที่สุด เราเครียดมาก จนไม่รู้จะหันหน้าปรึกษาใคร เราได้แต่คุยกับเพื่อนผู้หญิงที่เราคิดว่าเราไว้ใจเขาได้ เป็นอีกครั้งที่เรารู้สึกว่า การได้รับการสัมผัส แต่เพียงแตะไหล่มันให้คามรู้สึกที่ประหลาด เหมือนจะพอให้อุ่นใจ เหมือนจะทำให้สบายใจ และตอนนั้นเอง ที่น้ำตาเราก็ไหลออกมา เหมือนสิ่งที่อยู่ข้างใน อัดอั้นตันใจ ก็ระบายออกไปหมด

ที่เขาบอกว่า การร้องไห้ เป็นการช่วยระบายความเครียด ความกดดันคงจะจริง...

แม้ว่าเหตุการณ์นั้นจะผ่านไปแล้ว เหตุใหม่ๆ ก็เกิดขึ้นมา แต่การที่เราจะไปหาเพื่อนคนนั้น อยู่เรื่อยๆ ก็เป็นไปไม่ได้ ทุกคนมีชีวิตของตัวเอง มีทางเดินของตัวเอง เราก็ยังต้องเดินทางของเราต่อไป.. เราก็เริ่มเก็บอารมณ์ความรู้สึกกลับเข้ามาอีก แม้ว่าเราอยากจะระบายออก แต่ด้วยความเคยชิน เราก็ยังเก็บมัน และไม่สามารถร้องไห้ออกมาง่ายๆ เพราะอย่างนี้เองมั้ง เลยทำให้เพื่อนๆ หลายคนมองเราว่าไม่ค่อยเป็นผู้หญิงเท่าไรนัก

บางทีเราก็เครียดมากๆ หลายครั้งที่อยากจะร้องไห้ระบายออกมา .. แต่.. ก็ไม่สามารถทำได้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร บ่อยครั้งที่เราโทรหาพี่สะใภ้ หาเพื่อนสนิท เพียงเพื่อจะเล่าสิ่งที่อึดอัดอยู่ในใจ เราไม่สามารถเล่าให้เพื่อนที่นี่ฟังได้เลย เราเคยคิดว่าเราจะมีเพื่อนแท้ ที่จะเป็นที่ปรึกษา แชร์ประสบการณ์ชีวิตกันได้ทุกเรื่อง และก็เป็นเหมือนที่ผ่านมา ไม่ว่าเราจะทุ่มเทเท่าไร ไม่ว่าเราจะให้ความจริงใจ ใส่ใจ ห่วงใยเขาเท่าไร เขาก็ไม่เคยรับรู้เลย กลับมองว่าเรายุ่งวุ่นวาย น่ารำคาญด้วยในบางครั้ง... คนที่เคยปลอบเรา อีกไม่นาน เขาก็ไม่อยู่ที่นี่ต่อไป เขาเองก็มีทางเดินของเขาต่อไป... เราเองก้ต้องมีทางเดินของเรา เราเคยคิดว่า เราจะต้องทำให้ตัวเราเองเดินต่อไปด้วยตัวคนเดียว เขาก็เคยบอกเราว่า เราต้องทำให้ตัวเราเดินต่อด้วยตัวคนเดียวได้ .. แต่.. เขามีคนเดินไปด้วยเสมอ ขณะที่เราพยายามเดินด้วยตัวคนเดียวเสมอ... เหนื่อยนะ...พอเห็นแบบนี้แล้ว ก็รู้สึกว่า ต่อไปนี้ คงไม่มีมือที่จะมาวางบนไหล่ และทำให้น้ำตาที่อัดอั้นไหลออกมา

บางที เราก็ไม่แน่ใจว่าเราเข้มแข็งจริงหรือ แค่มีมือมือหนึ่งมาวางบนบ่า น้ำตาเราก็พร่างพรูออกมาจนหมด


ป.ล. เพิ่งรู้ว่า "วางมือบนบ่า น้ำตาก็ไหล" เป็นเพลงของ Punch ไม่ค่อยได้ฟังเพลงไทยใหม่ๆ เลยเรา... เฮ้อ...

Create Date : 30 พฤศจิกายน 2549		1 comments
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2549 12:19:48 น.
Counter : 795 Pageviews.
Share Tweet