|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เตือนสติในวันดีดี ครับ
ผมเหินห่างจากบล็อกไปอยู่พักใหญ่ๆ เนื่องด้วยความไร้วินัยของตัวเองที่ไม่อาจบริหารจัดการได้ดีเท่าไรนัก ทำให้บล็อกของผมเหมือนถูกทิ้งร้างอันบ่งบอกถึงความเป็นคนไม่เอาไหนของตัวเอง ที่ไม่ค่อยจะได้ทำอะไรให้มันดีไปกว่านี้ หากจะให้โทษตัวเองผมเกรงว่าคงจะไม่มีใครอยากจะทนอ่านบล็อกนี้ของผมที่คงจะยืดยาวเพราะคำแก้ตัวของผม
ผมไม่อยากจะให้บล็อกนี้ยาวเกินไปแต่หากใครหลายๆ ท่านมองปราดไปเห็นว่าบล็อกนี้ยาว ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะสิ่งที่ผมนำมาฝากที่บังเอิญผมได้ค้นหนังสือเก่าเล่มหนึ่งเจอ ชื่อหนังสือ "โคลงกระทู้คติโลก" ที่มีสิ่งที่พึงสังวรณ์ที่เตือนใจด้วยสิ่งที่ห้าม ภายใตัคำว่า "อย่า" และผมเห็นว่ามีประโยชน์จึงได้นำมาบันทึกไว้และฝากสำหรับทุกคนที่มาเยี่ยมบล็อกของผมนะครับ ขอให้สิ่งที่ผมนำมาฝากพอชดเชยกับระยะเวลาที่ทำให้ผมห่างหายไปจากหน้าบล็อกนี้นะครับ กับวันเวลาที่ดีในวันนี้ ผมอยากจะบันทึกสิ่งนี้ไว้ในบล็อกและเตือนสติผมด้วยครับ
ขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมบล็อกของผมครับ
อย่าทำใจง่าย อย่าหมายเกินการ อย่าหาญเกินแรง อย่าแข่งเกินฤทธิ์ อย่าคิดเทียมเจ้า อย่าเฝ้ากวนกัน อย่าหันทางผิด อย่าคิดทางบาป อย่าหยาบทางงาน อย่าคร้านทางกิจ อย่าคิดทางเกียจ อย่าเบียดเบียนกัน อย่าขันอวดรู้ อย่าสู้คนบ้า อย่าว่าคนเมา อย่าเอาของสงฆ์ อย่าหลงคนคน อย่าปนของรัก อย่าซักคนเซ่อ อย่าเห่อคนหาญ อย่ารานคนชอบ อย่าตอบคนผิด อย่าคิดอาฆาฎ อย่าอาจอวดรู้ อย่าสู้คนพาล อย่ารานเพื่อนรัก อย่าชักข่าวนอก อย่าบอกข่าวใน อย่าไขความลับ อย่านับถือผี อย่ามีความโกรธ อย่าโทษคนเขลา อย่าเมาสุรา อย่าหาเหตุผิด อย่าคิดทรยศ อย่าคดต่อเจ้า อย่าเข้าทางพาล อย่าวานคนเกียจ อย่าเสียดส่อเรื่อง อย่าเคืองคำสอน อย่าถอนคำสั่ง อย่าหวังล่วงน่า อย่าว่าพระสงฆ์ อย่าหลงสังขาร อย่าหาญสู้เสือ อย่าเชื่อคนยุ อย่าลุอำนาจ อย่าขาดสามัคคี อย่าดีคนเดียว อย่าเที่ยวกลางคืน อย่าฝืนคำปราชญ์ อย่าฉลาดเลยคน อย่าซนเลยเพื่อน อย่าเชือนหลงรัก อย่าชักหลงทาง อย่าห่างการบุญ อย่าวุ่นการบาป อย่าหยาบการกิจ อย่าคิดแต่ได้ อย่าใส่ความเขา อย่าเล่าความเท็จ อย่าเข็ดขามครู อย่าหลู่อาจารย์ อย่าผลาญทรัพย์สิน อย่ากินก่อนพระ อย่าละความเพียร อย่าเรียนการพนัน อย่าดันทางผิด อย่าคิดทางชั่ว อย่ามัวทางเล่น อย่าเห็นแก่คน อย่ารนหาเรื่อง อย่าเคืองคำเล่า อย่าเมาในยศ อย่าปดผู้ใหญ่ อย่าใช้คำหมิ่น อย่ากินของร้อน อย่านอนขี้เซา อย่าเข้าคนดุ อย่ายุคนบ้า อย่าว่าคนบวช อย่าอวดสมบัติ อย่าผัดความตาย อย่าหมายความชอบ อย่าตอบคนพาล อย่ารานหมู่ญาติ อย่าอาจหาญกิจ อย่าคิดขี้เกียจ อย่าเบียดเบียนพระ อย่าละการบุญ อย่าหุ้นส่วนค้า อย่าหาเรื่องกัน อย่าสันเสกกล่าว อย่าป่าวเหตุร้าย อย่าป้ายความผิด อย่าคิดลอบลัก อย่ามักจิตง่าย อย่าหมายล่วงน่า อย่าค้าทางไกล อย่าไว้ใจทาง-อย่าวางใจคน
ป.ล.สิ่งที่ผมนำมาฝากนั้นถูกแต่งเป็นโคลงสี่สุภาพที่ถูกแต่งไว้อย่างงดงามตามคำโปรยที่ผมตัดมาพิมพ์ไว้ส่วนหนึ่งครับ หากผู้สนใจจะได้อาจทั้งเต็มบทจำนวน 100 บทสามารถค้นจากหนังสือ (โคลงกระทู้คติโลก: พระภิกษุหลวงจำนงพลภักดิ์ แต่งช่วยในงานพระราชทานเพลิงจอมมารดาเลี่ยม (จอมมารดาของกรมหมื่นพิทยาลงกรณ์) ณ วัดประทุมวนาราม เมื่่อ 19 กพ.2469) ป.ป.ล.คำที่พิมพ์คงรูปเดิมตามที่ปรากฏในหนังสือต้นฉบับ
Create Date : 20 กรกฎาคม 2551 |
|
3 comments |
Last Update : 21 กรกฎาคม 2551 15:39:48 น. |
Counter : 912 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: naragorn 21 กรกฎาคม 2551 14:07:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: Lord JC (Lord JC ) 5 กันยายน 2551 9:05:50 น. |
|
|
|
| |
|
|
แต่ในคำว่า อย่า ใช้ว่าห้ามกระทำ แต่เป็นเบรคให้หยุดใคร่ครวญก่อนจะการอะไร
เสียงเค้าว่ากันพรรณนั้น