รีรันตอนที่2 ไปเที่ยวมาแค่สิบวัน เพ้อรำพันต่อได้อีกเป็นปี ตอนที่2 ถ้าถามว่าไปเที่ยวครั้งนี้ไม่สนุกหรือ  ก็สนุกนะ แม้จะมีปัญหาเล็กๆน้อยๆไปตลอดทาง และเมื่อกลับมาแล้ว ก็ยังอยากไปอีก  ด้วยความคิดที่ว่าครั้งหน้ารู้แล้วว่าจะต้องทำยังไง แม้จะรู้อยู่ว่า  เมื่อไปครั้งหน้า  เวลาเปลี่ยน สถานการณ์เปลี่ยน ปัญหาก็จะเปลี่ยน  แต่ก็มีความมั่นใจเพิ่มอยู่ลึกๆว่า  จากประสบการณ์ครั้งนี้ย่อมสอนให้เราได้เรียนรู้ และน่าจะนำไปปรับใช้ในการเผชิญปัญหาในครั้งหน้าได้ดีขึ้น มาเริ่มเพ้อรำพันกันดีกว่า  ก่อนที่ความทรงจำจะค่อยๆเลือนไปเพราะวัยและเวลา ย้อนความตั้งแต่เครื่องลงจอดและเราได้พบเห็นสนามบินซูริค  มันกว้างขวางใหญ่โต  ผู้คนหลากหลายเชื้อชาติเดินไปมาขวักไขว่ และหลังจากรับรถที่เช่าไว้ เราก็ขับออกนอกเมืองทันที  ทิวทัศน์ข้างทางส่วนใหญ่ก็เลยเป็นทุ่งหญ้านาไร่ มีต้นไม้ใหญ่บ้างประปราย  ถนนทางหลวงที่นี่เขาเรียก motor way ขนาด4เลนบางช่วง และมี6เลนบ้างบางช่วง โดยมีเกาะกลางลักษณะคล้ายคูน้ำแต่ไม่มีน้ำเป็นตัวคั่น ขับออกไปได้สักพักน้องสาวถาม เป็นไงยุโรปที่อยากมาดู ตอบน้องไปแค่เสียงอือในลำคอ ในใจคิด แบบนี้ทางไปเชียงรายก็สวยสู้ได้นะ  ตามองทิวทัศน์ข้างทาง  แต่ในหัวกลับมีภาพถนนทางหลวง  ที่ใช้วิ่งขึ้นล่องเชียงราย-กรุงเทพอยู่ประจำ จากที่เห็นและสัมผัส ถนนทางหลวงในเมืองไทยสะดวกสบายไม่แพ้ใคร  ดังนั้นถ้าถามความรู้สึกเมื่อขับรถออกจากซูริค คำตอบคือ คิดถึงเชียงราย เมืองไทยอยู่นิดๆแฮะ Create Date : 19 กรกฎาคม 2567 Last Update : 19 กรกฎาคม 2567 15:24:42 น. 0 comments Counter : 177 Pageviews.   (โหวต blog นี้)  Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet