เมื่อฉันต้องรู้จักกับมะเร็ง #3 เดินเข้าโรงพยาบาล

 

เราได้คิวนัดผ่าตัดอีกประมาณ 2 สัปดาห์ ระหว่างนั้นมีความสับสนอยากไปผ่าตัดที่ รพ.เอกชนมากกว่า  ก็เคยได้ยินกิตติศัพท์ รพ.รัฐฯกันมาทั้งนั้น แต่ก็ลองไปรับบัตรนัดส่งตัวเข้า Admid ที่ตึก ภปร.ชั้น 13  ได้รับคำอธิบายเรื่องค่าใช้จ่ายและวิธีการต่าง ๆ เพื่อเตรียมตัวก่อนการเข้ารับการผ่าตัดจากคุณพยาบาลวีณา  พร้อมกับให้เรานำผลตรวจร่างกายประจำปี ฟิล์ม X ray ปอด และผลตรวจ HIV ไปให้เธอดู  ทุกอย่างเรียบร้อยดี ก็สุขภาพเราดีไม่เคยมีปัญหา เบาหวาน ความดัน หรืออื่นๆ จากนั้นก็ให้เซ็นรับทราบประมาณการค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ไม่เกิน  6 หมื่น แถมคุณวีณาแนะนำว่าให้เราไปเอาใบส่งตัวจากบริษัทมา  จะได้ไม่ต้องจ่ายเงินเอง ทางจุฬาจะเรียกเก็บกับทางบริษัท จึงถามว่ามีคนที่ทำงานเรามาผ่าตัดบ่อยหรือ จึงทราบว่าจุดนี้เป็นศูนย์กลางในการรับผู้ป่วย IPD ของคลินิกพิเศษ

 

ก่อนวันนัด 3 วัน มีจนท.โทรมาแจ้งยืนยันการนัดหมายและให้เราเตรียมแฟ้มคนไข้ ฟิล์ม ต่างๆ ไปที่ตึก นวมินทราชินี ชั้น 8  ก็ดีน่ะ  มีการโทรเตือนกันด้วย

 

คืนก่อนวันนัด

 

เอาล่ะสิ...  มีการนัดหมายชุมนุมคัดค้าน พรบ.นิรโทษกรรมยกเข่ง

 

ที่บ้านตกลงว่าเราจะไปก่อนเวลา ว่าง่าย ๆ ไปถึงรพ.เช้าตรู่เลยไปนั่งทานอาหารรอที่ ศูนย์อาหารเปิดใหม่ ใหญ่โนกว้างขวางนั่งสบาย  เปิดขายตั้งแต่ 7.00 – 20.00 น.

แต่คิวผ่าตัดเป็นช่วงตอนเย็น ถ้าเกิดความวุ่นวายขึ้น แม้คนไข้ไปรอที่ รพ.แล้ว แต่หมอจะเดินทางมาได้ไหม เริ่มกังวลนิดๆ

 

คิดอีกที  จุฬาก็เคยผ่านเหตุการณ์ที่มี Mob มาก่อน  เขาคงรู้วิธีการจัดการกับสถานการณ์แบบนี้

 

เราไป check in เข้าพักตอน 9 โมงกว่า สภาพห้องพักพิเศษเดียว ราคาคืนละ 3800 บาท

 

 

กว้างขวาง มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบ มีชุจาน ชาม ช้อนให้ด้วย (ให้ยืมใช้เท่านั้น)  ขาดแต่น้ำยาล้างจาน ที่ต้องลงไปซื้อแต่ไม่มีปัญหา ด้านล่าง ข้างตึก มี Seven เปิดขายของ

 

สภาพห้องอาจจะดูเก่าหน่อย  และคนไข้ต้องช่วยตัวเองมากหน่อย  พยาบาลจะมาแค่บอกว่าต้องทำอะไรบ้าง เอาเอกสารให้เซ็นยินยอมรับการผ่าตัด แล้วก็เดินจากไป

 

เราก็ไปอาบน้ำ สระผม เปลี่ยนชุดคนไข้ นอนเล่นนั่งเล่น ที่สำคัญต้องงดอาหารและน้ำดื่ม

 

ประมาณบ่ายโมง ผช.พยาบาลนำรถเข็นมารับไปขึ้นรถพยาบาลเพื่อนำส่งไปปักเข็ม วางลวด กำหนดจุดที่จะต้องผ่าตัดออก ณ ตึก ว่องวานิช ที่ห้อง Mammogram

 

แค่ฟังว่าจะต้องทำอะไรก็เสียว กลัวเจ็บสุดๆ

 

พบว่ามีคนที่จะต้องผ่าตัดเหมือนกันไปด้วย  1 คน คุยกันไปตลอดทาง พี่เขาเล่าว่าน้องสาวเขาก็ไปผ่าที่ ศิริราชเมื่อปีก่อน ทำแบบใช้ยาชา ผ่าเที่ยง นอนพักฟื้น 2-3 ชั่วโมง เย็นก็กลับบ้านได้

 

แต่น้องเล่าให้ฟังว่าระหว่างผ่าตัดได้ยินที่หมอกับทีมงานคุยกันตลอดเวลา แม้จะมีผ้าปิดกั้นไม่ให้เห็นภาพที่ผ่าก็ตาม แต่เสียวมาก  พอมาถึงตอนพี่เขาต้องผ่าก็เลยเลือกว่าดมยาสลบ เอาแบบไม่ต้องรู้อะไรทั้งน้านนน

 

จนท.เรียกให้ไปทำการปักเข็มแล้ว  เราต้องไปนอนคว่ำหน้าราบๆ นิ่งๆ ไม่เคลื่อนไหว จากนั้นเขาใช้เข็มที่มีขนาดใหญ่กว่าเข็มรับบริจาคเลือดเจาะเข้าไป เจ็บสุดๆ  น้ำตาคลอ  ไหนบอกว่าจะฉีดยาชาให้ก่อนไงค่ะ

 

หมอบอกว่า ถ้าฉีดยาชาคนไข้จะสะดุ้ง จุด Marking อาจเคลื่อน ดังนั้นปักเข็มที่เดียวเลย ดีกว่า แต่เดี้ยนเจ็บสุดๆ 

 

ลุกจากห้องปักเข็ม พร้อมกับมีขดลวดเส้นเล็กที่ปลายโผล่พ้นออกมานอกเต้านม  เพื่อเดินไป X ray อีก ครบกระบวนการก็เดินกลับมาขึ้นรถพยาบาลกลับมานอนรอเวลาเข้าห้องผ่าตัด

 

 

ระหว่างนั้น ต้องนอนหรือนั่งเอนๆ อย่านั่งงอหลัง มิฉะนั้นจะรู้สึกเจ็บๆ คุณหมอบอกว่าแน่นอนเพราะตอนนี้ลวดอยู่ข้างใน ถ้าไปกดทับก็จะเจ็บได้

 

พอบ่าย 4 โมงกว่า ๆ พยาบาลก็มาพาเข็นไปตึกผ่าตัด  ใช้วิธีการเดิม นั่งรถเข็น ไปขึ้นรถพยาบาล ลงนั่งรถเข็น เข้าห้องรอผ่าตัด

 

 

 

Create Date : 16 พฤศจิกายน 2556 Last Update : 16 พฤศจิกายน 2556 20:08:38 น. Counter : 7657 Pageviews.		4 comments
Share Tweet