น้องสอง
พาน้องสองมาแนะนำตัวค่ะ ที่มาที่ไปของตัวนี้คือ ซื้อจากข้างบ้าน เพราะไม่มีโอกาสได้เข้ากรุงเทพฯ อยากได้มากๆ พอเอาไปเที่ยวที่ทำงาน เพื่อนร่วมงาน กรี๊ดกันใหญ่ (ไม่ได้ชื่นชมกันเลย ) แต่ทุกคนมองหน้าแล้วพากันถามว่า นี่เหรอน่ารัก ทำไมหัวโตจัง ราคาตั้งหลายพันทำอะไรได้บ้าง ไม่เสียดายตังค์เหรอ เป็นหนูซื้อ "ทอง" ดีกว่า คำถามทำเอาเราเสียเซ็ลฟเลย หลังจากนั้นทุกคนก็พากันป่าวประกาศให้กับคนของตัวเองกันเป็นแถว บางคนแฟนเขาก็ตอบมาดีนะว่า อย่างว่าคนเรามีความชอบที่ต่างกัน อันนี้ฟังแล้วชื่นใจหน่อย แหม! มันดูว่าการซื้อตุ๊กตาครั้งนี้ เหมือนถูกประนามยังไงไม่รู้ ดีนะว่าพวกนั้นไม่ได้อยู่ใกล้บ้าน ไม่อย่างนั้นรู้ถึงคนในบ้าน ญาติผู้ใหญ่ ช๊อคตาย ตุ๊กตาบ้าอะไรราคาตั้งหลายพัน ก็เพราะหลายคนที่ทำงาน เขาไม่ชอบเรื่องแบบนี้ แต่จะหนักไปทางซื้อเครื่องสำอางค์กันมากกว่า ส่วนตัวเรื่องเครื่องสำอางค์ไม่ค่อยสนใจเท่าไรนัก ส่วนใหญ่ที่ซื้อก็บำรุงพื้่นๆ ไม่ได้สนใจซื้อมากมายเหมือนเพื่อนร่วมงาน ทุกวันนี้ก็เลยไม่ได้มีความงามเหมือนใครๆ แต่มีรุ่นน้องคนหนึ่ง เขาชอบมาก รี่มาอย่างดีใจ บอกคำแรกว่า พี่ขายให้หนูนะ 1,000.- บาท (จะบ้าเหรอ อันนี้นึกในใจ)
ปล. แจ้งให้ทราบนิดว่า บางภาพที่เห็นลายน้ำที่แก้ม เหมือนภาพไม่ชัด เป็นเพราะไปทำตัวหนังสือเคลื่อนไหว ภาพเลยดูไม่เนียนสวยเท่าไร
|
แต่คนที่ไม่ได้สนใจตุ๊กตาเป็นพิเศษก็จะรู้สึกแพงเกินไป เอาเงินไปใช้อย่างอื่นดีกว่า
ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่ต่างคนต่างคิดในแง่ของตัวเองน่ะค่ะ