.........เชือว่าทำดีได้ดี....แน่นอนค่ะ

แวะมาอ่านหวังผลดลจิตว่าง
จักปล่อยวางลงบ้างสิ่งไหน ไหน
เฝ้าเพียรเขียนบทกวีเห่กล่อมใจ
หวังได้ใช้โอบกอดใจให้อดทน..

เฮ้อ.. วันนี้แต่งกลอนแล้วมันแหม่งๆ แปลกๆยังงัยไม่รู้ค่ะ
อย่าถือสานะคะ

แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ ไม่ได้มาทักทายซะนานเลย ลืมกันหรือยังน่อ

สบายดีนะคะ

ขอบคุณครับ ที่ยังไม่ลืมกัน
กลอนที่แต่งจากใจ ยังไงก็ไม่น่าเกลียดหรอกครับ
ต้องขอบคุณด้วยซ้ำที่ สละเวลา มาต่อกลอนกัน

สบายดีครับ หวังว่าจะสบายดีเช่นกันนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งครับผม

หวัดดีคุณ T.B.tower อีกรอบค่ะ ยังมิได้ตอบเลยอ่ะนะ
ความเดิมของคุณ...
เหงาเอย เหงาใด ในใต้หล้า
ฤาจะเท่า เหงาข้า สุดจะเหงา
เหงาใจ เหงาจิต ยากบรรเทา
ฤาจะเหงา เช่นนี้ ตลอดไป
..............

เหงาใด ไม่เจ็บ คว้างใจเท่า
เหงาย่างก้าว ท่ามเขา คนหลากหลาย
เหงาใด ไม่ปวด รวดร้าวตาย
เท่าเดียวดาย ในย่างก้าว ของชนชั้น !
..................

"ในโลกแห่งความฝันและวันที่เป็นจริง
เรื่องราวทุกสิ่งต่างกันมากมาย
เธอจงเสาะหาพบพานำไป
ความรักเต็มหัวใจกำลังใจเต็มดวง
ถ้าเธอเหนื่อยนักหยุดพักเสียก่อน
ล้มตัวลงนอนแนบตักฉันนี่
จะหนาวจะร้อนจะคอยพัดวี
หลับฝันถึงสิ่งดีหลีกหนีสิ่งเลว"