ตอนนั้นก็เที่ยงคืนกว่า ๆ คณะเดินทางของพวกเราและผู้โดยสารคนอื่น ๆ ก็หลับกันหมด เรานั่งกับแม่ส่วนแฟนเรานั่งเบาะข้างหน้าเรา เพื่อนแม่นั่งเบาะข้าง ๆ กัน เราก็หลับเอาหัวพิงกับกระจกเพราะเพลียจากการทำงาน อยู่ ๆ เราก็ได้ยินเสียงพระสวดดังมากเหมือนพระสวดกรอกใส่หูเลยอ่ะค่ะ เราก็หันมาถามแม่ว่าใครเปิดบทสวดมนต์เสียงโคตรจะดังเลย แม่เราก็บอกว่าใครจะมาเปิดเค้าหลับกันหมดแล้วไม่เห็นเหรอ? เราก็เงียบไปไม่กล้าพูดอะไรต่อ เพราะคิดว่าอาจจะฝันไปก็ได้
เราก็นั่งมองวิวข้างทางไปเรื่อย ๆ ไม่รู้ว่าถึงไหนแล้ว เพราะทั้ง 2 ข้างทางเป็นภูเขาที่ถนนตัดผ่าน ในจังหวะที่เราจะหันไปคุยกับแม่ แม่ก็ร้องว๊าย!!!!ขึ้นมานิ้วชี้ไปข้างหน้า ภาพที่เรากับแม่เห็นพร้อม ๆ กันคือ มีเงาคนวิ่งตัดหน้ารถทัวร์ระยะประชิดจนรถทับเงานั่นไป พยายามเพ่งเท่าไรก็ไม่เห็นรายละเอียดทั้ง ๆ ที่แสงไฟจากรถทัวร์จ้าขนาดนั้น แม่เราตัวสั่นด้วยความตกใจจนเราต้องกอดแม่ไว้ แล้วคนขับก็เร่งความเร็วจนไปถึงตัวเมืองห่างจากตรงนั้นก็ไกลพอสมควร เค้าก็ถามแบบไม่ได้หันมาเพราะขับรถอยู่
เค้าถามว่า เมื่อกี้พวกคุณเห็นด้วยเหรอครับ ดีนะที่ผมขับเส้นนี้บ่อยจนชินใครไม่เคยมาเจอแบบนี้เบรกเสียหลักรถคว่ำตายแน่ ๆ ตรงนั้นมีอุบัติเหตุบ่อย คงจะหาพรรคพวกไปอยู่ด้วยล่ะมั้ง ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้หลับไปจนถึงเชียงใหม่เลยค่ะ พอไปถึงก็ขอร้องเพื่อนแม่ให้พาไปทำบุญ รดน้ำมนต์ และพระท่านก็ให้เหรียญพระมาด้วยค่ะ ท่านบอกว่าจะได้แค้วคลาดปลอดภัย
