กลายเป็นคนไม่เอาไหนตั้งแต่เมื่อไรกันนะ....

เมื่อวานเดินออกมาจากที่ทำงาน....ไม่ไหนจะเคลีย....อ่อนเพลียเกินจะพูดคำใดใด....กลับบ้านเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า....บอกแม่ว่าขอเวลาสักแป้บนะ....ขออยู่กับตัวเองสักหน่อย....รู้สึกว่ามันจจะไม่ไหวแล้ว...


แต่ดีที่แม่ก็ยังเข้าใจเรา...ไม่ห้ามเราเลยว่าเราจะออกมาทำไม....
ถึงที่บ้านกำลังมีเรื่องวุ่นๆอยู่....ทำไมเรากลายมาเป็นแแบบนี้ไปได้ก็ไม่รู้....อาจจะเป็นเพราะว่าแต่ก่อนเคยอยู่คนเดียวก็ได้....
พอมีเรื่องเข้ามาก็สามารถแก้มันได้เอง....แต่ตอนนี้เราต้องนึกถึงคนอื่นมากขึ้น....ไม่ใช่ว่าจะอยู่ตัวคนเดียวได้อีกแล้ว.....

แต่พอออกมาแล้ว...ก็รู้สึกแปลกๆๆเมื่อต้องมาอยู่กับเพื่อน...ซึ่ะไม่เป็นอย่างเราคิดว่าเค้าน่าจะทำให้เราสบายใจขึ้นได้.....แต่ดูเหมือนกับว่า...มันจะไม่เป็นอย่างนั้น....

เมื่อเราโตขึ้น...เส้นทางเดินของแต่ละคน็จะต้องเปลี่ยน...ไม่มีใครที่จะมานั่งฟังเรื่องราวของเรา....และรับรู้มันได้อย่างเต็มที่อีกต่อไปแล้ว...

มาอยู่นะจุดนี้....เหมือนกับว่า....ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะไม่ไเป็นอย่างที่เราคิดเลย...

Create Date : 30 กรกฎาคม 2553		8 comments
Last Update : 30 กรกฎาคม 2553 9:05:04 น.
Counter : 505 Pageviews.
Share Tweet