ตอน – ตอนสุดท้ายจบแร้ว (ไง)

นี่มันใกล้เวลาที่จะต้องปลุกเขาแล้ว เธอเอื้อมมือไปสะกิดที่แขน “ฮยอนจุง ตื่นได้แล้ว ฮยอนจุง”
ยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง “ฮยอนจุง ตื่นได้แล้ว เร็วๆเข้า”

เขาค่อยๆ ลืมตางัวเงียขึ้นมาและมองไปรอบๆ ก่อนจะหันมาหลับต่อ การปลุกให้เขาตื่นมันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากมาก มันดูราวกับว่า เธอกำลังปฏิบัติการ Mission Impossible ซ่ะงั้น

“เร็วๆเข้า ตื่นได้แล้ว “ เธอพยายามใช้พละกำลังที่มีทั้งหมดฉุดแขนของเขาขึ้นมา แต่เพราะเธอไม่ทันระวังตัวจึงสูญเสียการทรงตัวและล้มลงไปทับบนร่างของเขาที่กำลังหลับอยู่

ฮยอนจุงลืมตาขึ้นและกอดรัดเธอทันที ตอนนี้เธออยู่ในอ้อมกอด และกำลังมองหน้าเขาเช่นกัน เธอจำได้ว่า เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ เธอกำลังพินิจพิเคราะห์ใบหน้าของเขาในระยะ2 ฟุต แต่ตอนนี้สิ เธอสามารถยืนยันได้ว่าสิ่งที่เธอเห็นบนใบหน้าเขามันเป็นอย่างที่เธอเห็นจริงๆ เธอพยายามดิ้นเพื่อให้ตัวเองหลุดจากอ้อมกอดแต่ก็ไร้ผล ตรงข้ามกลับยิ่งโอบเธอแน่นขึ้นไปอีก

“ฮยอนจุง ปล่อยชั้นได้แล้ว” เธอพูดพลางตีแขนเขา

เสียงบ่นพึมพำงัวเงียเหมือนยังไม่ตื่นพูดออกมา “ขอผมนอนอีกซักนิดน่ะฮะ อากาศกำลังเย็นสบายเลย”

“งั้นเชิญนอนตามสบายเลย แต่ตอนนี้ปล่อยชั้นได้แล้ว ชั้นอึดอัดจะแย่แล้ว”

เตียงที่เธอกำลังนอนอยู่ค่อนข้างเล็ก และที่สำคัญ ข้างๆเธอมีฮยอนจุงที่นอนแก้ผ้าอยู่ด้วย ดูเหมือนว่า พื้นที่ที่ว่างของเธอตอนนี้ มันออกจะสุ่มเสียงต่อ “ปฏิบัติการก่อการรัก” ได้ ดังนั้น เธอจึงเลือกที่จะขอพื้นที่คือ ก่อนที่เธอจะตกอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉินได้

“ปล่อยชั้นได้แล้ว” เธอตีที่แขนของเขาอีกครั้ง

“ไม่เอา ผมไม่ปล่อย ผมอยากนอนกับคุณแบบนี้ น่าน่ะ” เสียงบ่นอู้อี้ในลำคอ

“นอนด้วยกันแบบนี้ได้ยังไง ฮยอนจุง ปล่อยชั้นได้แล้ว นี่!!!” เธอตะโกนสุดเสียงแต่ก็ไร้ผล

“เบาๆสิฮ่ะ เดี๋ยวคนอื่นก็คิดว่าผมปล้ำคุณหรอก”

เธอยังคงดิ้นไม่หยุด และแล้วเธอก็งัดไม้ตายขึ้นมาจัดการเขาทันที

“ไม่ปล่อยใช่มั๊ย นี่แน่” เธอเริ่มจั๊กจี้ที่เอวของเขาทันที

ฮยอนจุงถึงกับตกกะใจลืมตาขึ้นทันที เขาพยายามสบัดตัวหนีจากการถูกจั๊กจี้ ในขณะที่เธอพยายามไล่จั๊กจี้เช่นกัน เขาไม่รู้จะทำยังไง จึงใช้กำลังที่มีจับแขนทั้งสองข้างเธอไว้ และรวบร่างของเธอให้ลงไปนอนแทน

ฮยอนจุงขณะนี้อยู่บนร่างของเธอ เขามองหน้าเธอราวอยากจะเก็บช่วงเวลานี้ไว้ให้นานที่สุด เธอก็จ้องมองเขาเช่นกัน เขาก้มลงจูบเธอขณะที่เธอหลับตาพริ้ม จากจูบที่อ่อนโยนและอ่อนหวานเริ่มเป็นจูบที่ลึกซึ้งและเปี่ยมไปด้วยความต้องการ เขาจูบเธอหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เขาโอบกระชับตัวเธอ ขณะที่เธอโอบต้นคอของเขา ก่อนที่เธอจะรู้สึกตัวว่าเขากำลังค่อยๆปลดกระดุม ขณะที่เธอกำลังล่องลอยไปกับรสจูบที่เขามอบให้

“ฮยอนจุง อย่า” เธอได้สติเมื่อมือของเขาลูบไล้อยู่บริเวณหัวไหล่เธอ เขามองเธอตาปรอยพลางประทับจูบลงที่แก้มชมพูระเรื่อของเธออย่างเสียดาย

“ทำไมล่ะฮะ” เขาถามพลางเลื่อนริมฝีปากลงมาที่เธออีกครั้ง เธอร้องห้ามเขาเสียงสั่น พยายามเอามือดันตัวเขาให้ห่างไป

“มันไม่เหมาะหรอก”

“คนรักกันทำไมจะทำไม่ได้ล่ะฮะ”

“คนรักกัน บางทีก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้นี่นา”

“งั้น” เขาเงียบไปพักนึงก่อนจะพูดต่อ “บูอิน ให้ผมทำแบบนี้ได้มั๊ยฮะ” ว่าแล้วเขาก็ซุกหน้าลงไปที่ซอกคอเธอ

ผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ รู้เพียงแค่ว่า เสียงหายใจของเขาค่อยๆแผ่วลง แผ่วลง จากนั้นเขาก็ลุกจากเตียงพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าที่เขาวางกองอยู่แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

ฮวางโบที่นอนนิ่งไม่ไหวติง เมื่อได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ นั่นหมายถึงว่าเขาลงมืออาบน้ำแล้ว เธอจึงค่อยๆลุกขึ้นมานั่ง และจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง จากนั้นก็ลุกขึ้นไปเปิดมู่ลี่ให้แสงสว่างส่องเข้ามาในห้อง

เธอหันกลับไปมองเตียงที่ยับยู่ยี่ดูไม่เป็นระเบียบ เธอรู้สึกเขินจนหน้าแดง และอดนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปเมื่อครู่นี้....<ขอบคุณน่ะ ฮยอนจุง ขอบคุณที่เธอให้เกียรติชั้น อย่างน้อยเธอก็เชื่อในสิ่งที่ชั้นขอ และ ไม่เร่งเร้าให้ชั้นตามใจในสิ่งที่เธอต้องการ ฮยอนจุงจ๊ะ... เมื่อถึงวันนั้น วันที่พร้อมเมื่อไหร่ ชั้นสัญญา ว่าชั้นจะเป็นของเธออย่างเต็มใจแน่นอน>

เธออดสงสัยที่เขาเงียบเสียงไปไม่ได้ เธอจึงเดินไปที่หน้าประตูและเรียก “นี่ เธอจะอยู่ในนั้นอีกนานมั๊ย”

“ฮะ ถามทำไมฮะ หรือว่าคุณอยากจะเข้ามาอาบกับผม”

“….....” <คนบ้า ใครจะกล้าเข้าไปอาบกับเธอ>

ในที่สุดเขาก็เปิดเดินออกจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูโพกอยู่บนศรีษะอยู่ เธอส่งยิ้มให้และถามเขาว่า “มาเที่ยวกับชั้นแบบนี้ เธอมีความสุขมั๊ย”

“ฮะ ผมมีความสุขมากเลย”

“…………….” เธอมองหน้าเขาเหมือนไม่แน่ใจกับคำตอบ

“ทำไมคุณถึงถามแบบนี้ล่ะ มีตอนไหนที่ผมบอกว่าไม่มีความสุขเหรอฮะ”

“ไม่มีหรอกจ๊ะ ชั้นก็ถามไปอย่างงั้นแหละ” เธออดขำไม่ได้

เขาหันไปคว้าตัวเธอ และประคองใบหน้า จากนั้นก็ก้มลงไปจูบเธออีกครั้งพร้อมๆกับกัดริมฝีปากของเธอ

“นี่คือวิธีทำโทษสำหรับคนดื้อ...บูอินของผม”

“โอ๊ะ ชั้นเจ็บน่ะ” เธอบ่นอุบ

ฮยอนจุงหัวเราะอย่างผู้มีชัย พร้อมกับหันไปหยิกเบาๆที่แก้มของเธออีกครั้ง

“มานี่มา ชั้นจะเป่าผมให้เธอเป็นการไถ่โทษ ดีมั๊ยจ๊ะ”

“ก็ได้ฮะ ดีกว่าคุณไม่ทำอะไรให้ผมเลย” ว่าแล้วก็เดินไปนั่งอยู่ตรงโต๊ะเครื่องแป้งภายในห้อง

หลังจากที่เธอช่วยเขาเป่าผมเสร็จแล้ว เธอก็จัดแจงหวีผมแต่งหน้า จากนั้นก็ช่วยกันเก็บกระเป๋าเช็คอินออกจากที่พักไป

ตลอดช่วงเช้า พวกเขาพากันไปเดินเล่นในตลาด เพื่อหาซื้อใบชา และของฝากเป็นที่ละลึก ตามตารางงานของเขาแล้ว เขาต้องกลับถึงโซลในช่วงหัวค่ำ ดังนั้นเขาจึงวางแผนจะเดินทางกลับทันทีเมื่อทานอาหารมื้อเที่ยงเสร็จ

ระหว่างทางที่นั่งมาในรถด้วยกัน เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาได้พยายามใช้เวลาอันมีค่าที่เหลือไม่มากเท่าไหร่ นั่งเล่นเกมส์ และฟังเพลงไป ไม่นานทั้งสองคนก็หลับไปในที่สุด

พวกเขามาถึงกรุงโซลเย็นมากแล้ว เขาจึงรีบเรียกรถแท๊กซี่ไปส่งเธอที่บ้านก่อนจะกลับไปที่สตูดิโอ

ก่อนที่เขาจะกลับ เขาก้มจูบเธออีกครั้ง และพูดว่า “ผมต้องไปแล้วน่ะ”

นี่เป็นครั้งที่สามที่เขาพูดอยู่แบบนี้ แต่แขนของเขายังคงกอดเธออยู่อย่างนั้น และดูไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยไปง่ายๆเลย

“ผมว่า อาทิตย์หนึ่งผมนอนแค่สองวันก็พอแล้ว คุณว่ามั๊ย”

“เธอจะทำแบบนั้นได้ยังไง ชั้นว่า ถ้าเธอมีเวลา เธอควรจะพักผ่อนเยอะๆน่ะ” เธอพูดพลางเอามือไปลูบที่รอบตาของเขา <พระเจ้าช่างใจดีกับเขาเสียจริง ที่ประทานผิวพรรณของเธอให้ออกมาดูเนียนใส ถึงแม้ว่าเธอจะเหน็ดเหนื่อยหรือนอนไม่พอ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ขอบตาเธอมันคล้ำจนดูแย่ไปเลยน่ะ เฮ้อ ชั้นละอิจฉาจริงๆ>

“ผมต้องไปจริงๆแล้วล่ะ” เขาก้มหน้าลงไปจูบลาเธออีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากบ้านเธอไป
ถึงแม้ว่าฮยอนจุงจะกลับไปแล้ว แต่ฮวางโบยังคงยืนอยู่ตรงนั้นประหนึ่งว่าเขายังอยู่ตรงนั้นและไม่ได้หายจากเธอไป <ขอบคุณน่ะ ฮยอนจุง ที่เติมเต็มความสุขให้ชั้น มันทำให้ชั้นหายเหนื่อยในวันที่ชั้นเหน็ดล้า หวังว่าเธอเองก็คงจะคิดเหมือนชั้นน่ะ ไฟต์ติ้ง>

จบแร้วค่ะ คำสัญญา ภาค 2 ตอนวันพักร้อน (7ตอน) ยังไม่รู้ว่าคุณกาก้าจะแปลอีกเมื่อไหร่ หากมีตอนต่อไปจะมาแปะให้อ่านน่ะคะ

ยาย (นาจา)

Create Date : 03 กรกฎาคม 2553		4 comments
Last Update : 3 กรกฎาคม 2553 18:31:16 น.
Counter : 1344 Pageviews.
Share Tweet