เหนื่อยหัวใจ

คุณภูคะ

หมวยขับรถกลับบ้านหลังจากไปประชุมรับงานจากลูกค้า นั่งอยู่ในรถคนเดียว คิดถึงคุณภู แล้วมันรู้สึกระทดระท้อใจจนมันสะอื้นออกมา ทำไมหมวยถึงได้อัดอั้นตันใจขนาดนั้นน่ะเหรอ ก็ยักษ์จินนี่มันออกมาไล่ฆ่าหมวยน่ะสิ คิดถึงว่าคิดถึงคุณภูเหลือเกิน อุตส่าห์บากหน้าไปขอเบอร์โทรศัพท์ (ที่จริงแค่พูดว่า ถ้าคิดถึงโทร.ไปหาได้ไหม แต่คุณภูก็ฉลาดพอที่จะเข้าใจได้ว่า หมวยหมายถึงอะไร) แล้วคุณภูก็ปฏิเสธกลับมาแบบอ้อมๆหน้าตาเฉยๆเนียนๆ นึกย้อนหลังแล้ว หมวยก็สะอื้นออกมา เพราะรู้สึกน้อยใจคุณภู คุณภูไม่รู้หรอกว่า หมวยคิดถึงคุณภูแค่ไหน วันที่คุณภูยุ่งแล้วไม่ได้เขียนจดหมายมา หมวยจะรอแค่ไหน คุณภูก็รู้แต่ว่า คุณภูยุ่ง ไม่มีเวลาเช็คอีเมล์เลย ก็เท่านั้นเอง

เพิ่งเข้าใจเดี๋ยวนี้(วันนี้เอง) ว่าผู้หญิงที่ผิดหวังในความรัก (ในหนังสือของคุณภู)ที่ประชดชีวิตไปเป็นโสเภณีเสียเลย เขารู้สึกยังไง แล้วทำไมเขาถึงทำแบบนั้น เพราะวันนี้หมวยก็รู้สึกประมาณนั้น (อยากประชดชีวิตนะ ไม่ได้อยากไปเป็นโสเภณี) รู้สึกว่าในเมื่อคนที่เราสนใจ เขาไม่เห็นค่าของเรา แล้วเราจะพัฒนาตัวเองไปเพื่ออะไรหรือเพื่อใคร (รู้แหละว่าจริงๆแล้วต้องทำเพื่อตัวเอง ไม่ใช่เพื่อหมาที่ไหน) พาลทำให้อยากใช้ชีวิตเสเพลดูซะบ้าง ก็ไม่มีใครแคร์เราอยู่แล้วนี่ (น่าน..คิดไปได้ขนาดนั้น)

และวันนี้ก็เพิ่งเข้าใจตัวเองว่า งอนและน้อยใจคุณภูม้ากมาก ที่ไม่ยอมติดต่อกับหมวยทางโทรศัพท์ อีเมล์ลูกเดียว แล้วเวลาคุณภูหายหน้าไป หมวยก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากรอ..รอ.และรอ... อยากจะกรี๊ดย้อนหลังเป็นการระบายความรู้สึก เออ..ถ้ามีโทรศัพท์ยังได้โทร.บอกกันได้ซะหน่อย หมวยก็ไม่ได้หวังว่าจะคุยโทรศัพท์นานๆกับคุณภูเสียหน่อย เพราะหมวยก็รู้ว่าคุณภูไม่ชอบคุยโทรศัพท์นานๆ

คิดแล้วก็รู้สึกน้อยใจเหลือเกิน ดูรึ..ไม่คิดถึงหัวอกเราบ้างเลย และป่านนี้จะยังคิดถึงหมวยบ้างไหมนะ หรือลืมไปแล้วว่าเคยคุยกันทุกวัน เฮ้อ..เหนื่อยหัวใจ

Create Date : 05 มีนาคม 2554 Last Update : 24 ตุลาคม 2560 17:01:12 น. Counter : 136 Pageviews.		1 comments
Share Tweet