ว่าจะแวะมาอัพบลอคหลังจากหายไปเปิดร้านซะนานก็ไม่มีโอกาสซักที
ย่างเข้าเดือนที่สามแล้วสำหรับการเปิดร้านใหม่ ที่ค่อนข้างจะโกลาหลวุ่นวาย
ยอมรับเลยว่ามันยังไม่เข้าที่เข้าทางซักที แต่อย่างน้อยฉันยังหวังว่า ต่อไปทุกอย่างจะดีขึ้นกว่านี้จากที่ดีอยู่แล้ว
ร้านนี้ของฉัน ชีวิตใหม่ของฉัน ที่ต้องแลกด้วยการสูญเสียอะไรหลายๆอย่างไป โดยเฉพาะ โจ
จากครั้งแรกที่ฉันเริ่มรู้จักกับความรัก วันนั้นจนถึงวันนี้
โจ ยังคงเป็นผู้ชายที่ดีที่สุด เท่าที่ฉันเคยรู้จัก ถึงแม้ว่าข้อเสียของโจก็เป็นสิ่งที่ร้ายกาจที่สุด จนเราต้องจบมัน
ฉันยังคงคิดถึงโจ คิดถึงทุกๆวัน แต่มันจะมีประโยชน์อะไร กับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว
จบไปแล้ว
ช่วงเวลาสั้นๆที่ผ่านมา ฉันผ่านอะไรมามากมายเหลือเกิน มากจนฉันเองยังสงสัย
ว่าเมื่อไหร่มันจะผ่านไปซักที
มีคนหลายคนผ่านเข้ามาในชีวิตของฉัน เหมือนสายลม ที่พัดเข้ามา กระทบเส้นผมของฉัน
และฉันก็ปล่อยให้มันพัด ผ่านไป ...
ผู้ชายคนนึง เคยเป็นคนอดีตของฉัน ฉันเคยเกือบจะชอบเค้า เกือบเลยเชียวล่ะ
เค้าก้าวเข้ามา ในร้านของฉัน หลังจากทั้งฉันและเค้า ปล่อยให้ต่างคนต่างหายไปนาน ร่วมสองปี
การก้าวเข้ามาของเค้าในวันนั้น ทำให้ฉันกับโจ ระเบิดอารมณ์สะบั้นใส่กัน จนถึงจุดแตกหัก
ฉันกับโจ ปล่อยให้ความต้องการเอาชนะ อยู่เหนือเหตุผล โดยดึงเอาบุคคลที่สาม
เข้ามาเป็นเครื่องมีฟาดฟัน กัน
ฉันกับโจ มีเรื่องกันก่อนหน้านั้นแล้ว เราเอาชนะกันครั้งแล้วครั้งเล่า
ทุกๆวัน
คืนนั้นที่ฉันกับโจ ต่างคนต่างดึงเอาบุคคลที่สาม เพื่อเข้ามาเป็นเครื่องมือ เอาชนะกัน
เราจบกัน อย่างคนไร้การศึกษา ไร้การอบรม จบกันอย่างที่ตัวฉันเองก็ยังไม่เชื่อ
ว่าตัวฉัน มีสัญชาตญาน แบบนี้อยู่ในตัวได้มากมายขนาดนั้นเชียวเหรอ
ผู้ชายในอดีตของฉัน คนนั้น ยังคงแวะเวียนมาหาฉัน พยายามทำดี พยายาม เข้ากับเพื่อนๆทุกคนของฉัน กับหัวใจที่แห้งผากของฉัน
กลับมาครั้งนี้ เค้าพูดกับฉันว่า "เราไม่ให้อภัยใคร เป็นครั้งที่สองนะ"
ฉันตอบคำถามของเค้า ทันทีว่า "ฉันทำอะไรผิด"
ฉันเคยเดินจากเค้าไป ไม่ใช่เพราะตอนนั้นฉันเป็นคนดัง
แต่เรา ยังไม่รู้จักกันดีพอ ตะหาก เรามีเวลาศึกษากันน้อยเหลือเกิน
ฉันตัดสินใจเดินจากเค้าไป เพราะ ฉัน ไม่ชอบผู้ชาย ที่โกหก และเห็นแก่ตัว
ฉันว่าความเห็นแก่ตัว มันมีอยู่ในตัวคนทุกคน แต่มักจะสะสมมากมายเหลือเกิน
ในตัวมนุษย์ผู้ชาย
เค้าโกหกฉัน เค้ามีผู้หญิงคนอื่นอยู่แล้ว และเค้า แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของฉันมากมาย จนฉันกลัว
กลับมาวันนี้ สองปีที่ขาดหายไป เค้ากลับมา ด้วยมาดใหม่
กับใบหน้าที่แก่ขึ้นตามเวลา กับหน้าที่การงาน คำพูด คำจาที่ดีขึ้น จนฉันประหลาดใจ
ฉันออกไปกินข้าวกับเค้า ออกไปเที่ยวต่อ
และเมื่อฉัน ขอให้เค้าไปส่งบ้าน สิ่งที่ฉันได้รับคือ การเลี้ยวรถ ไปที่หน้าคอนโดของเค้า
เค้าเซ้าซี้ให้ฉันนอนค้างด้วยที่ห้อง บอกว่าทุกอย่างจะปลอดภัย ทุกอย่างจะเรียบร้อย
เค้าแค่อยากมีฉันอยูใกล้ๆ เท่านั้นเอง
ฉันไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสา ที่แกล้งทำเป็นซื่อนะ
ฉันขอร้องแกมบังคับ พร้อมยื่นคำขาด ให้พาฉันไปส่งที่หอพักของฉัน
มิฉะนั้น ฉันจะไม่พาหน้าหนักๆของฉัน มาให้เห็นหน้าอีก
เค้าอิดออด อย่างไม่ค่อยเต็มใจ ก่อนพาฉันกลับไปส่งที่บ้าน
ฉันไม่ใช่คนดี ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ไร้เดียงสา หรอก
แต่ฉันไม่ต้องการคบกับคน ที่คิดแต่เรื่องแบบนั้น
ฉันไม่ต้องการออกไปไหน กับใคร แล้วต้องมานั่งห่วงสวัสดิภาพของตัวเอง
ว่าซักวัน การออกไปกินข้าวดูหนังกับใคร แล้วสุดท้าย ต้องกลาย
เป้นนางบำเรอของเค้าตอนไหน
ฉันตัดสินใจง่ายๆ ว่าจะกลับไปคบกับเค้า ไหม
เค้ายังดีไม่ได้ครึ่งของโจเลย
โจไม่เคยฉวยโอกาสกับฉัน ไม่เคยต้องการอะไรจากฉัน ตอบแทน
หลังจากคืนนั้น เค้ายังคงแวะมาหาฉันที่ร้าน
แต่เค้า หมดโอกาส ที่จะได้เข้ามาในชีวิตของฉันแล้ว

Create Date : 04 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2550 3:38:42 น.		15 comments
Counter : 1037 Pageviews.
Share Tweet