Mooton
<<
ธันวาคม 2554
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
26 ธันวาคม 2554
 
 
The Reader / ในอ้อมกอดรักไม่ลืมเลือน




และแล้วก็มาถึงหนังโปรดในใจฉันเสียที The Reader ความจริงอยากเขียนเรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว เพราะมันติดตรึงใจฉันมากมาย ทั้งหนังและหนังสือ น้อยมากที่จะทำได้ดีทั้ง 2 แบบ ส่วนใหญ่มักจะเจอว่าอ่านหนังสือดีกว่าเรื่องราวในหนังมากนัก แต่เรื่องนี้ทำให้ฉันมีความรู้สึกได้เท่ากันเลย ขอชมเชยนักแสดงทุกคนในเรื่องและขอปรบมือดังๆ ให้กับนักแสดงหญิงคนนี้ เคท วินเสลท เธอตีบทกระจุย สมแล้วที่เธอคว้ารางวัลออสการ์ สาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมปีนั้นไปครอง

เรื่องราวช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ในเยอรมันระหว่างสาวใหญ่ ฟราว ชมิทซ์ (ฮันนาห์) และหนุ่มน้อยวัยมัธยม ไมเคิล เบร์ก ได้เริ่มต้นขึ้นเมื่อไมเคิลเกิดเป็นไข้ระหว่างทางกลับบ้าน และได้ฮันนาห์ช่วยเหลือเอาไว้ ความสัมพันธ์เริ่มเกินเลยและลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ ทุกๆ วัน หลังเลิกเรียน ไมเคิลจะแวะมาหาฮันนาห์และกิจกรรมที่ทำเป็นประจำคือ ไมเคิลจะอ่านหนังสือให้ฮันนาห์ฟังตามที่เธอขอร้อง โดยที่ไม่รู้เลยว่าเธออ่านไม่ออก และเขียนไม่ได้ และฮันนาห์ก็ไม่ยอมเปิดเผยเรื่องนี้ให้เขาหรือแม้แต่คนอื่นรู้ เห็นได้จากในหลายๆ ฉาก ไม่ว่าจะเป็นตอนที่ฮันนาห์ได้โปรโมทจากพนักงานเก็บตั๋วขึ้นเป็นเสมียน แต่เธอไม่รับ หรือตอนที่พวกเขาไปเที่ยวค้างคืนด้วยกันและไมเคิลได้ทิ้งโน้ตบนโต๊ะไว้ตอนเขาออกไปซื้อดอกไม้ให้ฮันนาห์ ขณะที่เธอกำลังหลับอยู่ ด้วยความที่อ่านไม่ออกทำให้เธอคิดไปว่าไมเคิลทิ้งเธอไว้ จนอาละวาดใส่เมื่อเขากลับมา หรือตอนที่เธอยอมรับว่าได้เขียนรายงานเล่มนั้นในศาล และถูกตัดสินให้จำคุกหลายสิบปี เพียงเพราะเธอไม่อยากให้ใครๆ รู้ว่าเธอไม่รู้หนังสือ เป็นต้น

ฮันนาห์ลาออกจากงานและย้ายที่อยู่โดยไม่บอกไมเคิล เวลาผ่านไปจนกระทั่งหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 สิ้นสุดลง ทั้งคู่มาเจอกันอีกทีในศาล ขณะที่ไมเคิลเป็นนักเรัยนมหาลัยวิชากฏหมาย และฮันนาห์เป็นจำเลยในคดีขังหมู่ชาวยิวและทำให้คนตายมากกว่า 100 คน โดยเธอทำงานให้กับนาซี รับหน้าที่เป็นผู้คุมและกักขังนักโทษชาวยิว มีพยานรอดจากเหตุการณ์นั้นเพียง 2 คนและได้ให้การกับศาลถึงเรื่องรายงานที่ทางผู้คุมได้บันทึกไ้ว้ เมื่อศาลไต่สวนคดีกับฮันนาห์และให้เธอเขียนลงบนกระดาษเพื่อพิสูจน์ลายมือ เมื่อเธอปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นคนเขียนรายงานเล่มนั้น พอมาถึงตรงนี้ เธอกลับคำและยอมรับว่าเป็นคนทำทั้งหมด ศาลจึงตัดสินจำคุกเธออย่างที่กล่าวไว้ข้างบน เธอเลือกที่จะยอมติดคุกมากกว่ายอมรับว่าเธอไม่รู้หนังสือ ซึ่งสิ่งนี้เป็นปมด้อยในชีวิตของเธอมาก เธออายที่คนจะรู้ว่าเธอเขียนไม่ได้แม้แต่ชื่อของตัวเอง ฉันดูแล้วถึงกับอึ้งว่า คนเรายอมที่จะตายในคุกมากกว่าที่จะให้คนอื่นรู้ปมด้อยของตัวเอง ฉันว่าไมเคิลในเรื่องก็คงรู้สึกไม่ต่างกับฉันสักเท่าไหร่ และตอนนั้นเองที่เขารู้และเข้าใจพฤติกรรมของเธอที่ผ่านมา นั่นเพราะเธอไม่รู้หนังสือนั่นเอง

ตอนสุดท้าย หลังจากหย่าขาดจากภรรยาแล้ว เขาได้อัดเทปเสียงอ่านของเขาแล้วส่งไปให้ฮันนาห์ฟัง เธอแปลกใจที่ได้รับ ต่อมาเธอก็ได้ยืมหนังสือห้องสมุดในคุกตามชื่อเรื่องที่เขาอัดไว้ และลองอ่านตามเสียงในเทป วันแล้ววนเล่า เทปม้วนแล้วม้วนเล่า จนในที่สุดเธอก็อ่านออกและเขียนได้ พิสูจน์ได้จากเธอเขียนจดหมายฉบับแรกไปหาไมเคิล จึงเป็นที่มาของ The reader ไงคะ

ฉันรู้สึกร้าวรานมากตอนดูหนังเรื่องนี้ ชอบในหลายๆ ฉาก เด็กชายที่เล่นเป็นไมเคิลตอนช่วงมัธยมนี่ใช้ได้เลย สามารถประกบกับเคทได้นี่...สุดยอด ยิ่งฉากเลิฟซีนแบบถึงเนื้อถึงตัวขนาดนั้นยังไม่หวั่นนี่ก็ไม่ธรรมดาละ เรื่องนี้ออกแนวอีโรติกตอนต้นๆ เรื่อง แบบว่าเคทลงทุนมากอ่ะ หลากหลายอารมณ์ทีเดียว ยิ่งฉากจบนี่ไม่เข้าใจอย่างแรง ถึงขนาดวันรุ่งขึ้นต้องไปหาซื้อหนังสือมาอ่าน คิดดูก็แล้วกันว่าขนาดไหน แต่ก็แห้วเพราะแพงมากกกกกกกก อินเดียจะเหมือนต่างประเทศตรงที่ราคาของหนังสือค่ะ ราคาขึ้นอยู่กับคุณภาพของหนังสือเล่มนั้น ถ้าได้รางวัลด้วยแล้วนี่แพงหูฉี่เลย ฉันเลยซื้อไม่ลง ได้แต่ถามความเห็นของเพื่อนๆ ที่เคยดู ไม่มีใครให้คำตอบฉันได้เลย น่าหงุดหงิดเป็นที่สุด พอกลับไทยนี่หาให้ควัก ก็ได้มาครองสมใจ หนังสืออ่านง่ายมาก และทำให้ฉันรู้สึกร้าวราน สลดหดหู่ คละกันไป พอๆ กับดูหนังเลย และก็ยังคงคาใจในจุดเดิมๆ อยู่ดี แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ทำให้ฉันคิดได้ว่า ปมด้อยของคนส่งผลให้กับตัวเองแค่ไหน คงไม่ใช่มีแต่ฮันนาห์ที่อับอายกับการเปิดเผยปมด้อยของตัวเองกับผู้อื่น ทุกคนมีปมด้อยในใจทั้งนั้น มากน้อยต่างกัน บางคนยอมเป็นหนี้เพื่อจะได้ใช้ของแบรนด์เนมกับเขา เพราะไม่อยากให้คนคิดว่าฉันไม่มี บางคนปมด้อยคือรูปร่างหน้าตา ก็สรรหามีดหมอมาผ่าตัดตกแต่งจนมันเพี้ยนไปเลยก็มี เป็นต้น ถ้าเพียงแต่คุณคิดว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่มันไม่ใช่ปมด้อย ไม่ใช่สิ่งที่น่าอาย และไม่ใช่มีแค่เราที่เป็นอย่างนี้ ชีวิตก็จะสวยงามขึ้นอีกเยอะ อย่างเช่นฮันนาห์ ถ้าวันนั้นเธอยอมรับกับศาลว่าเธอเขียนไม่ได้ เธอก็คงไม่ใช้ชีวิตในคุกจนแก่ และชีวิตที่เหลือจากนั้นคงสดใสและมีค่ากว่านี้ จริงไหมคะ





Create Date : 26 ธันวาคม 2554
Last Update : 26 ธันวาคม 2554 22:45:44 น. 5 comments
Counter : 1336 Pageviews.
Share

 
เป๊ะเลย ตามนั้น! ค่ะ


โดย: แมววี่ เพราะเราสวยและรวยมากๆ IP: 27.131.163.68 วันที่: 27 ธันวาคม 2554 เวลา:13:56:43 น.  

 
อยากดูหนังเรื่องนี้จัง แต่คงจะอ่านไม่เก่งเหมือนคุณแน่ ๆ


โดย: chuanchombonsai IP: 171.4.45.29 วันที่: 27 ธันวาคม 2554 เวลา:21:09:07 น.  

 
ชื่นชอบหนังเรื่องนี้มากๆค่ะ คิดเหมือนกันเลยว่าคนเราทำไมต้องยอมลำบากถึงขนาดนั้น หนังให้แนวคิดมากๆ อยากลองหาหนังสือมาอ่านบ้างจัง


โดย: กิฟท์ IP: 203.146.51.129 วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:11:34:05 น.  

 
จำได้ว่าอ่านเรื่องนี้แล้วเราสะเทือนใจมากค่ะ

มีบางสิ่งที่เราไม่เข้าใจกับการกระทำของตัวละคร แต่ก็ยังคงสะเทือนใจมากๆ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 30 ธันวาคม 2554 เวลา:16:09:55 น.  

 
แล้วรู้หรือยังล่ะ "วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก"
อยากบอกอะไรก็จะรับรู้ไว้...ว่าฉันก็เป็นเหมือนเธอ..
อยากบอกให้เธอได้รู้ไว้เธออยู่ในใจฉันเสมอไม่เคยลืม
เวลาเจอก็ดีใจถึงแม้ว่าไม่ได้พูดได้คุยกับเธอก็ตาม
แต่อยากให้รู้ว่า "ยังรัก" เสมอ เช่นกัน


โดย: 9607 IP: 118.172.166.188 วันที่: 1 มกราคม 2555 เวลา:9:56:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

saranan
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]

ดูดวงเป็นอาชีพหลัก งานประจำเป็นงานอดิเรก

ID Line : mooton.banana

[Add saranan's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com pantip.com pantipmarket.com pantown.com