Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2548
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
6 ธันวาคม 2548
 
All Blogs
 
รักพ่อ

หายหน้า หายตาไปเลยครับ อีกหน่อยก็คงจะเข้ามาแจม
บ้างเป็นบางครั้ง คงมาแจม มาป่วนทุกกระทู้เหมือนแต่ก่อนไม่ได้ละ เฮ้อ ใจหายนิดๆ

ตอนนี้ต้องไปติดเกาะทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัด เหงาๆๆๆ
อารมณ์ประมาณตอนไปเรียนทีไต้หวันเลย อยู่คนเดียวอีกตามเคย
หรือฟ้าลิขิตมาให้อยู่คนเดียวแบบนี้หว่า

แต่ไม่ต้องกลัวครับ ถ้าสุดหล่อมิไฮคนนี้มีเวลาว่างเมื่อไหร่
จะตามไปเยี่ยมเยียน ทุกกระทู้ของชาว fc แน่นอนครับผม

ผมไม่อยู่ก็อย่าทะเลาะกันนะครับ สามัคคีกันไว้ หุหุ


เอ้า เข้าประเด็นซักหน่อย วันนี้วันพ่อ คิดถึงพ่อขึ้นมาตะหงิดๆ
แต่ธรรมดาครับ ไม่มีวันไหนที่ผมไม่คิดถึงพ่ออยู่แล้วครับ




แต่วันนี้คิดถึงมากกว่าธรรมดาหน่อยนึง แม้ปะป๋าจะไม่อยู่แล้ว แต่ปะป๋าจะอยู่ในใจผมเสมอนะ
ตั้งแต่เด็ก ผมมีปะป๋าเป็นฮีโร่เสมอมา อยากเป็น อยากเก่งเหมือนปะป๋า
คำพูด คำสอน ทุกอย่างของปะป๋า จะเต็มไปด้วยเหตุผล
ปะป๋า ไม่เคยด่าหรือตี โดยไม่มีเหตุผลมาก่อน ทุกอย่าง
ถ้าผมคิดว่าผมมีเหตุผลดีกว่า เถียงได้เลย ปะป๋าไม่เคยว่า
ทุกครั้งที่ผมโดนตี ผมไม่เคยโกรธปะป๋าเลย เพราะรู้ว่าทำไมปะป๋าต้องตี




ตอนเด็ก ไม่ว่าผมจะอยากได้อะไร จะอยากไปไหน
ปะป๋าจะพยายามสรรหามาให้เสมอ ไม่ว่าจะเป็นของไร้สาระ หรือ คนอื่นจะมองว่าฟุ่มเฟือยยังไง ปะป๋าไม่เคยสนใจ ขอให้บอกมาเถอะ รับรองว่าได้แน่ เป็นผมซะอีก
ที่รู้สึกเกรงใจเสมอ พยายามเป็นคนดี และพยายามไม่ให้
ปะป๋าผิดหวัง ทำทุกอย่างที่ผมคิดว่า ผมพอจะทำได้ให้ปะป๋าเสมอ




ผมจำเรื่องตอนเด็กๆไม่ได้มากนัก แต่ในความทรงจำอัน
ลางเลือนนั้น มีอยู่ความทรงจำนึงที่ผมไม่เคยลืม
ผมจำความได้ว่า สมัยผมยังเด็ก ยังเดินไม่ได้ ผมคลานเตาะแตะๆอยู่ข้างสระน้ำแห่งหนึ่ง คลานไปเรื่อยๆก็รู้สึก
เหมือนมีอะไรมาขวางหน้าผมไว้ ผมคลานหลบไปทางสระน้ำ
น้ำๆๆ รอบตัวมีแต่น้ำ ที่นี่ที่ไหน กลืนน้ำเข้าไปหลายอึก
เริ่มหายใจเอาน้ำเข้าไป ทรมานจัง แสบจมูก ตัวเริ่มค่อยๆจมลง มือผมตะกุยไปมา ในน้ำผมได้ยินเสียงลางๆดังตูม
เหมือนคนกระโดดน้ำลงมา เริ่มเห็นร่างใครซักคนนึง กระวีกระวาดเข้ามาหาผม จับตัวผม ดึงผมขึ้นไป

ขึ้นมาจากน้ำ ผมร้องไห้ไม่หยุด ร้องๆๆ แต่เห็นว่าคนที่ชูตัว
ผมขึ้นเหนือน้ำก็คือปะป๋าของผมเอง ผมเริ่มค่อยๆหยุดร้อง
และกอดคอปะป๋าของผมไว้แน่น






ขอบคุณปะป๋า ที่ยื่นมือมาดึงผมขึ้นไปตอนนั้น และเสมอมา
ขอบคุณปะป๋า ที่ให้ชีวิตและช่วยมันเอาไว้
ขอบคุณปะป๋า ที่สอนให้ผมเป็นคนดี และมีเหตุผลเสมอ
ขอบคุณปะป๋า ที่ให้ผมได้เกิดมาเป็นลูกของปะป๋า
ขอบคุณปะป๋า ที่เป็นปะป๋าที่ดีที่สุดในโลก

ตอนพ่อผมยังอยู่ ผมได้ทำทุกอย่างเพื่อให้พ่อผมมีความสุขเสมอมา ผมจึงไม่รู้สึกผิดต่อตัวเองมากนัก เมื่อปะป๋าจากไป แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยทำเลย คือบอกว่า
ผมรักปะป๋ามากแค่ไหน แต่ไม่สำคัญหรอก ตัวปะป๋ารู้ดีว่า
มากแค่ไหน



ไม่รู้ว่าตอนนี้ปะป๋าไปอยู่ไหนแล้ว คิดถึงปะป๋าจัง
แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ผมจะดูแลมะม๋า ให้อย่างดี

รักและคิดถึงปะป๋าเสมอนะ

















Create Date : 06 ธันวาคม 2548
Last Update : 6 ธันวาคม 2548 0:46:18 น. 12 comments
Counter : 466 Pageviews.

 
เค้าก้อรักพ่อ เหมือนกัน


โดย: นานากะ (นานากะ617 ) วันที่: 6 ธันวาคม 2548 เวลา:0:04:38 น.  

 
ลูกชายที่ดี มักจะเป็นพ่อที่ดีเช่นกัน

ปล.ผมก็รักพ่อ(แบบอำเอียงด้วย รักพ่อมากกว่าแม่)


โดย: กิ๊กกะเฮิร์ท วันที่: 6 ธันวาคม 2548 เวลา:7:12:44 น.  

 
เฮีย มิไฮ งวดนี้มาแนวซึ้งเลยอะ อ่านแล้วน้ำตาซึม

มิน่าไม่เห็นเจอตอนดึกๆเหมือนเคย ที่แท้แอบไปจีบสาวที่ต่างจังหวัดนี่เอง

เซ็งเลยไม่มีคนมาเห่าฉิว เห่าฉิว ด้วยและ

ป.ล. ผมก็คิดถึงป๊ะป๋าเหมือนกัน ไม่ได้กินกับข้าวฝีมือป๋ามานาน กลับไปคราวนี้ต้องซัดให้เต็มคราบ


โดย: K.Ruan วันที่: 6 ธันวาคม 2548 เวลา:19:42:10 น.  

 
แหม มาผิดฟอร์มจริงๆ คุณมิไฮ เล่นเอาเราเกือบร้องไห้

ว่าแต่ไปอยู่จังหวัดไหนอ่ะคะ ต่อไปนี้เลยไม่คนให้กัดเลย

ตักน้องพินช์จะให้ใครใช้ล่ะทีนี้


โดย: ปลาคู่ IP: 61.91.244.79 วันที่: 6 ธันวาคม 2548 เวลา:23:19:19 น.  

 
มาหาว่าผมขายของเก่า เดี๋ยวปั๊ตเหนี่ยว

เห็นป่าวว่ายังมีคนไม่ได้โหลดอีกเพียบเลย หึหึ การแบ่งปันความสุขนี่มันดีจริงๆเลย ว่ะฮ่าฮ่า

ว่าแต่ย้ายไปบ้านนอกจังหวัดไรอะ เหงามากปะ เดี๋ยวพาจีฮุนไปเยี่ยม



โดย: K.Ruan วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:13:33:03 น.  

 
อ้าว รูปไม่ขึ้น สงสัยจีฮุนไม่อยากไปเยี่ยม เสียใจด้วยนะ


โดย: K.Ruan วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:13:34:23 น.  

 
แวะมาเยี่ยม และชื่นชมลูกที่ดีของคุณพ่ออย่างคุณมิไฮครับ


โดย: เฮง IP: 58.9.30.158 วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:21:51:17 น.  

 
เศร้าจังครับ
...คิดถึงพ่อเหมือนกัน เวลอยู่ด้วยกันมักไม่ค่อยคุยอะครับ
ปากหนักทั้งคู่ ...
จะพยายามทำตัวดีๆให้แกชื่นใจครับ


โดย: โยเฮ IP: 61.91.116.202 วันที่: 11 ธันวาคม 2548 เวลา:18:11:29 น.  

 
มาเจออีตอนระลึกถึงพ่อกันพอดีเลย

พ่อเราก็ไปอยู่บนสวรรค์แล้วเหมือนกัน อิอิ

เออทำไมลูกชายถึงรักพ่อแบบลำเอียงนิด ๆ (ความจริงรู้คำตอบกันทุกคนนะแหละ)


โดย: เท่ง หงส์แดง (เท่ง หงส์แดง ) วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:13:11:36 น.  

 
เราผู้หญิงแต่ก้อเหมือนจะรักพ่อมากกว่านะ

(แม่คงไม่เข้ามาอ่านเจอนะนี่)


โดย: ปลาคู่ IP: 58.9.253.81 วันที่: 17 ธันวาคม 2548 เวลา:22:04:27 น.  

 
รักพ่อด้วยคนค่ะ

เพราะเรารู้ว่าพ่อก็รักเรา... และอยู่ข้างเราเสมอ
ไม่ว่าจะยังงัยพ่อก็เข้าข้างเรา

ขนาดเคยงอนไม่พูดกัน... พ่อยังเป็นคนง้อเราก่อนเลย
รักพ่อที่สุดเลยค่า


โดย: กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก วันที่: 18 ธันวาคม 2548 เวลา:14:16:25 น.  

 
ผมก็รักพ่อเหมือนกันครับ แต่ไม่เคยบอกท่านซักครั้งเลย

เมื่อปี 45 ผมเรียน ป.โท อยู่ มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นทำให้ผมเสียใจมากๆ คุณพ่อทิ้งงานที่บริษัท(คุณพ่อเป็นคนที่รักและบ้างานมากๆ)แล้วไปอยู่กับผมเลย ซึ่งถ้าไม่ได้คุณพ่อมาช่วยดึงผมเอาไว้ตอนนั้นผมอาจจะเสียคนไปเลยก็ได้

ไอ้ตอนนั้นเราก็ปากหนัก อยากจะบอกออกไปว่า "ผมรักพ่อครับ" ก็ไม่กล้า...เฮ้อ

แต่ถึงผมไม่กล้าบอกแต่ผมกล้ากอดนะครับ ผมใช้วิธี(มั่ว)กอดเอาเลยครับ แต่ไม่ใช่อยู่ดีๆเข้าไปกอดนะครับ ผมไม่กล้าขนาดนั้นหรอก

คือผมกับคุณพ่อชอบนั่งดูบอลด้วยกันนะครับแล้วก็เชียร์ทีมเดียวกันด้วย ถ้าเป็นนัดที่สำคัญๆหน่อยเวลาทีมยิงเข้าผมก็จะกระโดดดีใจเข้าไปกอดคุณพ่อเลยครับ(ทำอย่างนี้ตั้งแต่เด็กจนเดี๋ยวนี้ก็ยังทำอยู่) เรียกว่าตามน้ำไปเลย

ยิ่งวันเกิดขอผมที่ผ่านมาปีนี้ยิ่งพิเศษใหญ่เลย คือผมเกิดวันที่ 25 พ.ค. ได้ของขวัญชิ้นใหญ่คือได้เห็นลิเวอร์พูลคว้าแชมป์แล้วยังได้กอดคุณพ่ออีก เป็นของขวัญวันเกิดที่วิเศษสุดเท่าที่เคยได้รับมาเลย (แต่ก็ยังไม่ได้บอกรักพ่ออยู่ดี)

ปล.สำหรับใครที่จะนำวิธีการมั่วกอดนี้ไปใช้กับสาวๆละก้อ หากเกิดผลหรืออาการข้างเคียงผมไม่รับผิดชอบนะครับ 555


โดย: noome IP: 61.90.95.51 วันที่: 20 ธันวาคม 2548 เวลา:15:05:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

mihajlovic
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add mihajlovic's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.