ใจเย็นๆๆนะ ที่ทำงานขวัญก้อมี คือเค้าชอบบ่นอ่ะว่างานเยอะ ซึ่งถ้าเอาเวลาที่บ่นมาทำงาน มันไม่ดีกว่าหรอ บ่นแล้วได้อะไรอ่ะ ขวัญไม่ชอบเลย

ใจเย็นๆเน๊าะ เป็นทุกที่ล่ะค่ะ
สมัยพี่ทำงานก็เจอเรื่องน่าเบื่อในที่ทำงานที่เกิดจากเพื่อนร่วมงานเป็นประจำ
พวกนี้น้ำเน่าสงสัยจะดูละครแล้วอินมาก อย่าไปใส่ใจเลยค่ะ
ตราบใดที่เราต้องทำงานที่นั่นอยู่ก็ต้องอดทนไป
คิดซะว่าคนพวกนี้ทำให้เราได้รู้จักนิสัยคนมากขึ้น สู้ๆนะคะ

ยังไงก็ทน ๆ หน่อยละกันนะ

แรงมาก็แรงไป...555+
เพราะว่าเค้ากดดันเราเราก็กดดันเค้าบ้าง
จะได้รู้สุกกานซะมั้ง
เชอะๆๆๆ

เบื่อเหมือนกัน เบื่อมากเลย แต่ก่อน (ที่เก่า) แต่ที่ มีแต่ทำงานเยอะ ๆ ทั้งวัน บางทีเวลาจะกินยังไม่ค่อยมี แต่พอมาอยู่ที่ใหม่ งานกลับไม่ค่อยมี งานน้อยมาก บางวันนั่งไปวัน ๆ แทบไม่ได้ทำอะไรเลย นาน ๆ เข้ามันเลยทำให้รู้สึกขี้เกลียด พอมีงานมาที ก็ทำให้รู้สึกเคยตัว เบื่อจริง อยากหางานใหม่ อยากได้งานที่เหมาะกับตัวเราจริง ๆ

สู้ๆ พวกเรามันคนจริงใจก็เป็นอย่างนี้แหละ เจอพวกจิ้งจอกก็ต้องอดทน ที่ทำงานเราก็เหมือนกันของเราจะออกแนวเสียความรู้สึกมากกว่าเข้าไปตอนแรกอยากดีกับทุกคนมีอะไรเราก็แบ่งปัน (ก็หวังว่าจะให้เค้าดีกับเราบ้าง) แต่รู้สึกว่าเราให้ไปแล้วไม่มีอะไรตอบกลับมาเลยเสียความรู้สึกเปล่าๆ เราเลยเลิกทำต่างคนต่างอยู่ต่างกินดีกว่า
แม้แต่เพื่อนที่คิดว่ารู้จักกันดีตอนสมัยเรียนพอได้เข้ามาเจอจริงๆ ซึ้งแทบน้ำตาไหลกะว่าออกจากที่นี้ได้ความสัมพันธ์ก็คงจบแค่นี้แหละ
เป็นเหมือนกันบ้างหรือเปล่าค่ะเพื่อนไม่ค่อยมาคุยไม่ค่อยสนใจไม่ค่อยพูดด้วยเหมือนเราอยู่คนเดียวในออฟฟิต
แต่ก็จะสู้ค่ะ
คิดเสียว่าคนพวกนี้ก็เหมือนกับทุกๆ คนที่เราเดินผ่านทุกวันโดยที่เราไม่รู้จักและไม่มีความสำคัญอะไรกับเรา เป็นแค่สิ่งที่ผ่านมาแล้วก็จะผ่านไปตัวเราคนรอบข้าง (ที่จริงใจกับเรา)สิสำคัญ

เหอๆๆ เห็นปัญหาแระเหนื่อยแทนค่ะ

สู้ๆ นะค่ะ เพราะปัญหาจะเป็นแรงผลักดัน

ให้เราพยายามค่ะ สู้ตายค่ะ

เขาไม่ค่อยสอนงานเราเลยแล้วดูเหมือนไม่สนิจไม่ค่อยอยากพูดด้วยทำยังไงดี

"สู้ต่อไปนะคะ...งานเด๋วนี้มันหายาก"

เรื่องของคนมันก็มีทุกที่แหละ.....
ที่ทำงานเรานะ...บางคนก็บอกว่างานเยอะ แล้วก็;jkทำงานมากกว่าเราทั้งที่ตำแหน่งงานใกล้ๆ กัน แต่จริงๆ แล้วอยากถามเค้าเหมือนกันว่าวางแผนงานก่อนได้ทำมั้ย...พอเกิดปัญหาก็มาบ่นที่หลังให้มันยุ่งยาก...บางทีเราก็เบื่อเหมือนกัน...อยากจะหนีจากที่แย่ๆ แบบนี้ จะบอกว่า...ไม่ให้ไปสนใจมันก็คงไม่ได้ (ก็ต้องอยู่ด้วยกันทุกวัน ติดต่องานกันทุกวันนี่เนอะ) แต่เพื่อปากท้องและสุขภาพจิตที่ดี ปล่อยวางซะมั่ง...ลองอ่านหนังสือแนวคิดบวกดูสิ...บางทีอาจจะช่วยให้ดีขึ้นได้มั่งนะ ^_^

เราจะรู้สึกว่าตัวเราวางตัวไม่ถูกพยายามจะคุยแต่พอคุยแล้วรู้สึกเหมือนตัวเราพูดอะไรผิดตลอดบางทีเป็นเรื่องใหญ่ไปเลย ทั้งๆที่ไม่ได้คิดอะไรมากมายขนาดนั้น แต่บางครั้งก็จะโดนตีความหมายผิดๆ ใจจริงอยากทำงานที่นี่ต่อนะเพราะพวกพี่ที่ทำงานบัญชีด้วยกันก็พยายามจะช่วยสอนงานเราทุกอย่างและก็ดีกับเรา ทั้งๆที่เราทำงานไม่ทันตั้งหลายอย่างแล้วก็ทำผิดบ่อยด้วย แต่เราบางครั้งเรารู้สึกอึดอัดทำตัวไม่ถูกจริงๆ แล้วงานก็ไม่ได้หากันง่ายๆด้วย ถ้าจำ
เป็นต้องหางานใหม่จะทำยังไงดี

ต่อนะ
เราสนิทกับคนยากแล้วธรรมดาเป็นคนเงียบ เลยถูกมองแปลกๆ ว่าทำไมไม่ค่อยคุย บางครั้งก็ไม่รู้จะเริ่มต้นคุยยังไงเหมือนเวลาเราคุยอะไรแล้วพวกพี่เค้าก็รู้สึกเบื่อๆนะ
ใครมีวิธีแนะนำอะไรดีดีบ้างคะ ช่วยหน่อยคะ
แล้วก็มีเวลาขึ้นรถกลับบ้านเรามีปัญหามากเลย ถ้าไปกับพี่เค้าจะออกให้ตลอดเลยรู้สึกเกรงใจมากๆ แต่พอจ่ายเยกเค้าก็จะมองเราแปลกๆ ตอนไปกับเพื่อนก็ไม่เห็นจะเป็นแบบนี้ต่างคนต่างก็จ่ายกันไปหรือรวมกันจ่ายจะบอกกันชัดไม่ได้มองว่าเป็นเรื่องงกหรือไม่งกไม่คิดอะไรกันมากเลย หรือทำงานแล้วควรเปลี่ยนแปลงนิสัยตรงส่วนนี้ เราต้องวางตัวยังไง ช่วยหน่อยคะ

เป็นเหมือนกันแสดงว่าคนพวกนี้มีอยู่ทุกที่นะคะ
ที่ทำงานเราก็เป็นเหมือนกัน พวกเด็กใหม่จริงๆแล้วก็ไม่ใหม่แล้วเพราะทำงานมา สาม ปีแล้วยังทำงานไม่ค่อยเป็นเลยต้องให้คนอื่นเค้าคอยSupport ตลอดเวลา เวลางานก็เล่น คุยเล่นกันซะ ฟังเพลง(หูฟัง)มั่ง เล่นเน็ต แซต ฯลฯ แย่ชะมัด ส่งงานไม่ทันเสียเวลาเราต้องกลับช้ามานั่งตรวจให้มัน วันไหนตื่นสายมาทำงานไม่ทัน(บ่อยมาก) ขี้เกียจไม่อยากทำงาน (แฮงค์) มันก็โทรมาลาป่วย แมร่ง มันป่วยวันเดียวหาย(ตอแหลโคตร) สรุปก็คือทำอะไรไม่เป็น ไม่มีคุณภาพ ศักยภาพไม่มี ลาออกไปน่าจะดี
เบื่อๆๆๆ คนพวกนี้มักจะคิดว่าตัวเองเจ๋ง เก่งกว่าใคร ทั้งๆที่สมองอันน้อยนิดนั้น ยังอยู่แต่ในกะลา ทำอะไรเองไม่เป็นสอบอะไรก็ตก
มันคิดว่าที่ทำงานเป็นอนุบาลหมีน้อยป่าวอ่ะ มาหาเพื่อนเล่นเฉยๆ
เซ็งจิต

เราเองก็เบื่อน่ะแต่เราก็ไม่รู้จะหางานได้จากไหนมั้งอ่ะ เราเป็นเด็กพิจิตร เรายากออกจากงานที่ทำอยู่น้ะถ้าเราไม่มีหนี้ต้องใช้ป่านี้เราเปิดไปแล้ว เครียดจังที่เพื่อนรวมงานคุ้มดีคุ้มร้าย(หรือเราเป็นเอกอ่ะ)

อยากจะตะโกนว่าเบื่อให้เพื่อนร่วมงานรู้จ ัง ว่าเบื่อ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โว๊ย

คนทำงานมักเห็นแก่ตัวแบบนี้แหละ อิจฉากันด้วย
แม่หน่ะมีแค่คนเดียว ส่วนงาน หรือเพื่อนร่วมงานร่วมโลกหาที่ไหนก็ได้ อย่าได้แคร์สื่อ

เราก้อมีปัญหาพวกที่พูดพอถามบอกไม่ได้พูด
เราเป้นคนที่แคร่ความรู้สึกเพื่อนทุกคน พอเพื่อนไม่คุย ไม่พูดด้วยเราก้อรุสึกสงสัยว่าเพื่อนเป้นไร โกรธเราป่าว
เราเลยไม่รู้จะทำไง แล้วเราเหมือนพวกชอบสนใจคนอื่น แต่เดี๋ยวนี้ ก้อดีขึ้นแล้ว มีวิธีแก้ไขปัญหาบ้างป่าว
ไครมีปัญหาด้วยแก้ด้วยนะ