แม่ตัวเล็ก

วันที่ 29/9/2008    ฉันตื่นขึ้นมาตอนเกือบ โมงเย็น ลืมตาขึ้นมาคนแรกที่เห็นคือคุณสามีตัวอ้วนๆ นั่งกุมมือฉันอยู่ข้างเตียง คำแรกที่พูดขึ้น ลูกละ ลูกของฉันเค้าผ่าหรือยัง หรือว่ายังไม่ผ่า ทำไมฉันไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย แล้วงัย โอ๊ยฉันงง งง งง ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย ลูกยังอยู่ที่ท้องใช่มั๊ย จากนั้นสามีบอกใจเย็นๆ ลูกออกมาแล้ว ปลอดภัยแต่ตอนนี้อยู่คนละห้องกับฉันก็แค่นั้นเอง อ้าว ทำไมเป็นงั้นละ ปลอดภัยแล้วทำไมต้องแยกห้องกับฉัน สามีบอกไว้คุณเดินได้เราจะไปเยี่ยมลูกัน ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีไปอีก ทำไมต้องใช้คำว่าไปเยี่ยม(ถามต่อ) สามีบอกว่าลูกปลอดภัยดีแต่ต้องได้รับการดูแลจากแพทย์ที่ห้อง NICU อ้อฉันรู้แล้วเพราะลูกฉันเกิดมาตอนที่เค้า 28 สัปดาห์ อยากร้องไห้จังป่านนี้เจ้าตัวเล็กเป็นงัยบ้างนะ จะร้องไห้หรือเปล่าไม่ได้เห็นหน้าแม่ ฉันถามสามีว่าแล้วเมื่อไรฉันถึงจะหาลูกได้ สามีตอบเมื่อคุณเดินได้ ฉันก็บอกงั้นไปเลยเดี๋ยวนี้ ขณะที่กำลังจะขยับตัว โอ๊ย เจ็บอย่างแรงไปถึงสันหลัง ปวดมากๆๆ จนร้องออกมาอย่างดังเลย สามีเลยบอกเนี้ยละที่ผมบอกคุณรอให้คุณเดินได้ก่อน เราจะไปเยี่ยมลูกกัน จากนั้นฉันก็นอนลงโดยดี พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา ความรู้สึกบอกว่า คิดถึงลูกจัง อยากเห็นหน้าลูกจัง สงสารลูกจัง แม่ไม่ดี ทำให้ลูกเป็นแบบนี้ ลูกจ๋ายกโทษให้แม่นะค่ะ

Create Date : 09 มีนาคม 2553		1 comments
Last Update : 11 เมษายน 2553 23:18:36 น.
Counter : 403 Pageviews.
Share Tweet