หลินเชื่อว่าทุกๆคนคงเคยมีวันแรกและวันสุดท้ายด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นวันแรกของการไปโรงเรียน และวันสุดท้ายของการไปเรียน หรือวันแรกของการเริ่มคบกับใครคนนึง จนถึงวันสุดท้ายของการคบกัน วันแรกเป็นวันที่เริ่มต้นความทรงจำ และวันสุดท้ายเป็นการทำให้เรื่องราวทั้งหมดหยุดลง
วันแรกในการทำงานในบริษัท Active Teambuilding Asia คือวันที่ 15 สิงหาคม 2006 วันนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวมากมาย ความทรงจำที่ดีเริ่มต้นขึ้นจากวันนั้น วันที่เรามั่นใจว่าจะตั้งใจทำงาน จะเริ่มต้นชีวิตใหม่หลังจากอกหักจากการสมัคร JAlways เป็นวันที่เรารู้จักคนใหม่ๆ เพื่อนร่วมงานที่มีลักษณะแตกต่างกัน วันนั้นคนเหล่านั้นดูเหมือนคนแปลกหน้าสำหรับเรา
จากวันนั้นเราเรียนรู้อะไรมากมาย ทุกวันคือวันทำงาน เริ่มงานเวลาเดิม พักกินข้าวเวลาเดิม กลับบ้านเวลาเดิม คนเดิมๆ ที่เจอกันทุกๆวัน ความแปลกใหม่ กลายเป็นความเคยชิน ความขยันและขี้เกียจก็มีผสมปนเปไปตามชีวิตของการทำงาน คนแปลกหน้าก็กลายมาเป็นเพื่อนร่วมงาน ที่มีความไม่พอใจต่อกันบ้าง หัวเราะด้วยกันบ้าง นินทาเจ้านายด้วยกันบ้าง (อันนี้ชอบมาก 555) อดหลับอดนอน เครียดด้วยกัน มันกลายเป็นความผูกพันที่ไม่รู้ตัวเลยจริงๆ
เมื่อวันสุดท้ายมาถึงวันที่ 5 เมษายน 2007 ความรู้สึกมันแตกต่างกับวันแรกอย่างสิ้นเชิง มันเป็นความรู้สึกแปลกที่ต้องจากงานที่ผูกพัน จากเพื่อนร่วมงาน และความทรงจำที่ดีๆ ทุกคนมาแสดงความยินดีและอำลาในวันสุดท้าย ความรู้สึกมันเศร้าเมื่อเก็บของใส่กล่อง ความรู้สึกที่ทุกคนบอกว่า แล้วพบกันใหม่ มันไม่เหมือนกับทุกวัน มันคือวันสุดท้าย ที่ทำให้เรานึกถึงวันแรกอีกครั้ง วันแรกที่มาที่นี่ และวันแรกของที่เราจะไปเริ่มต้นใหม่
ขอบคุณ... พี่เคท ที่สอนให้หนูรู้จักคำว่าพยาพยาม และตั้งใจทำงาน
ขอบคุณ.... พี่หนูที่คอยเป็นกำลังใจให้ พี่สอนให้หนูเข้าใจอะไรๆขึ้นเยอะ พี่เป็น model ของน้องสาวคนนี้นะค่ะ
ขอบคุณ... พี่เบลล์ ที่ไปเที่ยวด้วยกัน เป็นที่ปรึกษา และเป็นพี่สาวที่แสนดี
ขอบคุณพี่พี กับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้ตลอดมา ขอบคุณที่ไปซื้อหนมเป็นเพื่อน ขอบคุณที่คอยช่วยเหลือหนูตลอด
ขอบคุณพี่เล็ก พี่จิ๊บ พี่อาร์ต พี่บั๊ม ที่คอยแนะนำหนู โดยเฉพาะพี่อารต์ที่สอนให้หนูรู้จักการวางตัว และความน่ากลัวของผู้ชายแบบพี่ 555
ขอบคุณป้าแอ้ว ที่คอยมาใบ้หวย และมาเล่าเรื่องตลกๆให้ฟัง
และขอบคุณbloggang นี้ที่ให้หลินได้มีเพื่อนดีๆ และที่ดีๆไว้แบ่งปันเรื่องราวค่ะ