Bloggang.com : nanfahh_c : ผู้ชายในดวงใจ

ผู้ชายในดวงใจ

สวัสดีคร้าบ....มารายงานตัวอีกแล้วเจ้าข้าเอ๊ย...วันนี้ก็มาแนะนำตัวเกี่ยวกับหวานใจตามสัญญานะค่ะ จริงๆก็เคยเล่ามาแล้ว แต่ว่ามีเหตุให้เรื่องเล่ามันหายไปในพริบตา เพราะข้าพเจ้าหัดแต่งบล็อกเนี่ยแหละ...

เรื่องมันมีอยู่ว่า กาลครั้งหนึ่งเมื่อ 4 ปีกว่าๆ แก้วได้รู้จักกับหนุ่มหน้ามน คน
ตัวดำ ดำ แต่จริงใจเป็นที่สุดเลยจะบอกให้ เราสองคน รู้จักกันผ่านทางอินเตอร์เนต อันนี้ก็ไม่รู้มาเจ๊อะกันได้ไง...คนเราอ่ะนะ เนื้อคู่กันแล้ว แม้แต่โลกไซเบอร์ก็ไปจับมาเจอกันจนได้หนะแหละ
คุณพี่เค้าเป็นหนุ่มเชื้อชาติไทย..สัญชาติอเมริกา เพราะพ่อ-แม่ และพี่ๆจับสุดที่รักของแก้วย้ายจากบ้านเกิดเมืองนอน "ให้ไปนอนอยู่ไกลๆ" ตั้งแต่อายุ 10ขวบกว่าๆ นู่นแน่ะ ไปกันทั้งครอบครัวเลย

พี่เค้าไปเติบโตและรับราชการทหาร(อากาศ) อยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา อยู่มา 30 กว่าปี เพิ่งจะโคจรมาเจอกะแก้วในเวปไทยเมท ตอนนั้นพี่ท่านอายุปาเข้าไป 40 ขวบแล๊ะ..แหม ผู้ชายสมัยนี้นา 50 ก็ยังดูหนุ่มอยู่เลย ทักทายกันทางเนตประมาณ 2 เดือน พี่เค้าก็ต้องย้ายจากอเมริกาไปประจำที่เกาหลี มันต้องแวะประเทศไทยอยู่แว้ว...

ทีนี้แหละเราก็ได้เจอตัวเป็นๆกันซ้าที (ตอนเจอกันก็สนุกน๊า แต่แก้วขอเล่าผ่านไปก่อนได้ป่าวจ๊ะท่านผู้ชม) แบบว่ารวบรัดตัดความหน่อยนึง พอเจอตัวเป็นๆกันปุ๊บ ก็รู้เลยว่า คนนี้แหละ "ใช่..เลย" คือเธอแน่นอน ฯลฯ

หลังจากศึกษาดูใจกันไม่ถึง 1 ปี พี่ท่านก็ขอแต่งงาน แก้วก็รีบตกลงอย่างแรง (กลัวเค้าเปลี่ยนใจทีหลัง เดี๋ยวจะไม่มีใครมาให้แก้วหลอกอีก ฮาๆ )
เรื่องนี้ก็แปลกสุดๆเหมือนกัน ทำไมตกลงง๊ายง่าย ไอ้เรามีแฟนมาแล้วก็หลายหนุ่ม ทุกประเภทเลย ทั้งเจ้าชู้...แต่รักจริง ทั้งรักจริงแต่ไม่เจ้าชู้

ตอนคบกับหนุ่มๆในอดีต ก็ศึกษานิสัยกันทีละหลายขบวนเชียว (ไม่เสียเวลาดีค่ะ คบทีละคนก็ไม่มีตัวเลือกอ่ะดิ เรื่องอะไรจะให้ผู้ชายเป็นฝ่ายเลือกเราอย่างเดียวหละ) อาศัยว่าสับรางเก่งซ้าอย่าง คบได้หลายคนโลด อิอิ...
คบเป็นแฟนหนะ สนุกน๊า มีความสุขดี อยากงอนก็งอน อยากเลิกก็เลิก..จะทำตัวงี่เง่ายังไง มั๊นก็ว่าเราถูกไปซะหมด บางทีแกล้งกวนประสาท หาเรื่องโกรธแบบไม่มีเหตุผล พ่อเจ้าประคุณก็ง้อๆๆๆ ง้อแบบตัวเธอเองยังงงอยู่เลยว่าตรูผิดอะไร? มันก็ยังง้อทั้งๆที่ตัวเองไม่ผิด....

ไม่เข้าใจจริงๆ พับผ่าเหอะ จะตามใจไม่ลืมหูลืมตากันทำไม ถ้าจะตามใจต้องตามใจแบบนี้ตลอดไปนะเฟ้ย ไม่ใช่แต่งแล้ว เป็นอีกอย่าง ตรูฆ่าเจ้าแน่ เฮอะๆ ไม่ชอบให้คนอื่นตามใจ(เท่าไหร่) แต่ชอบให้พ่อกะแม่ตามใจมากกว่า ประมาณว่าจะเอาอะไรก็ต้องได้ ทำผิดมาก ก็ให้บอกว่าทำผิดนิดเดียว อะไรเงี้ย เพราะข้าพเจ้าเป็นโรคชอบกวนประสาทพี่ๆ ที่สุดในโลก ส่วนน้องชายคนคนสุดท้อง(คุณพ่อน้องดล) ข้าพเจ้าแกล้งบ้างนิ๊ดดหน่อย กลัวน้องจะเสียใจเอาได้ ว่ามัยพี่แก้วไม่แกล้งตรูมั่งเยยย คริ คริ

ประมาณว่าหาเรื่องอ้อน (อุ้งteen) พี่ๆได้ทุกวัน เข้าไปรื้อห้องเค้าบ้าง แย่งของเล่นบ้าง งกขนมเค้าบ้างฯลฯ โดยที่ไม่เคยมีความผิดซักกะที เพราะข้าพเจ้ามีท่านแม่ที่น่าร๊ากกก คอยเป็นกำลังหนุนอย่างดีเลยจ้า....(เข้าข้างลูกแก้วสุดฤทธิ์ อิอิ)

ทุกวันนี้แก้วก็ยังคงขี้ดื้อ ขี้งอน ขี้งกกับพี่ๆเหมือนเดิม แต่ว่า...แต่ว่า....เป็นโรคแพ้ใจหลานๆ ลูกๆคุณพี่ทั้งสองอ่ะแหละ แบบว่า แม่(พี่สาว) กะพ่อ(พี่ชาย)ของเหล่าหลานๆ สอนไว้อย่างดีเลย ว่าลูกคนไหนอยากได้อะไรให้บอกน้าแก้ว/อาแก้วกันน๊า..คุณหลานๆที่แสนน่ารักทั้ง 5 ก็เชื่อฟังพ่อแม่อย่างแรง...เดี๋ยวก็น้าแก้ว/อาแก้ววววว อยากไปโน่น อยากไปนี่ อยากได้โน่น อยากได้นี่ อยากแต่ของแพงๆซะด้วยน๊า...ฮึ !!!ไอ้เราก็บ้าพลัง เป็นโรคแพ้เด็กมาแต่ไหนแต่ไรซะด้วย..

ทุกวันนี้เลยหมดตูดไปกับหลานทั้ง 5 มิใช่น้อยเลยพ่ะยะค่ะ ฮึ...เนี่ยตอนเล็กๆคุณพี่ทั้งสองทำอะไรข้าพเจ้าม่ะได้ จะตี จะว่า แม่ก็ไม่ให้ตีไม่ให้ว่า มาตอนนี้คุณพี่ทั้งสองเลยส่งลูกๆ มาเอาคืนแทนซ้า ตัวเบาไปเป็นระยะๆเลยเจ้าค่ะ (จบ!!!เรื่องเด็กๆแล๊ะ) เข้าเรื่องต่อดีกว่า ....

พวกหนุ่มๆทั้งหลาย หารู้ไม่ ว่าข้าพเจ้าไม่ชอบคนที่ตามใจแบบไร้เหตุผล เราทำผิดก็ไม่เคยจะกล้าพูด ไม่กล้าบอกว่าเราผิด มีแต่ตามใจ ตามใจและตามใจ ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เราหายงอน ไร้สาระโคตรๆเลย มันดูไม่มีเหตุผลยังไงก็ไม่รู้ เรารึอุตส่าห์หาเรื่องงอนอย่างไม่มีเหตุผล คุณเธอก็ยังจะง้ออย่างไร้เหตุผลเข้าไปอีก..เฮ้อ..ประเทศไทยทวี มีชัยไชยโยเลยหละพะยะค่ะท่านผู้โชม...ไร้สาระ บ้าบอ คอแตก แก้วไม่ปลื้มมมมมม

ตรงกันข้าม ถ้าแก้วเจอใครที่กล้าพูด กล้าว่า กล้าบอกว่าเรานั่นแหละผิด ทำไมถึงงอน เค้าผิดอะไร ไม่ชอบใจตรงไหน วันหลังจะได้ปรับปรุง อะไรทำนองเนี้ย คุยกันด้วยเหตุด้วยผล ประเภทนี้แหละที่ข้าพเจ้าใฝ่ฝันนนน ซึ่งก็หายากซะเหลือเกิ้น และเพราะเหตุที่หาคนประเภทนี้ยากนี่เอง แม่แก้ว ตา กลมเลยขอเกาะอยู่บนคานแน่นๆ ไม่ยอมลงจากคานซักกะที

ที่แปลกอีกอย่างคือระหว่างคบกัน ถ้าแฟนคนไหนบังอาจพูดเรื่อง "แต่งงาน" ขึ้นมาให้ได้ยิน แก้วจะปรี๊ดดด หยุดคุยด้วยทันที...รับไม่ได้เลยถ้าถูกขอแต่งงาน ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน...มันรู้สึกเหมือน เราจะถูกหยุดชีวิตทั้งหมดไว้ที่คนคนนี้ แล้วคนนี้เป็นใคร? จะมาหยุดชีวิตชั้นให้อยู่กับเธอทุกวันทุกคืน ไม่เอาเด็ดขาด กลับบ้านไปเลยไป...
บางคนเก่งนะค๊า มั่นใจสุดๆ ถ่อไปคุยกับแม่เสร็จเรียบร้อยเลยน๊ะ เราก็เลย เออ...คุยกะแม่ ก็แต่งกะแม่แล้วกัน!!!!!

เพิ่งจะมารู้คำตอบชัดๆก็ตอนตกลงแต่งงานกะสุดที่รักนี่แหละ ว่าที่ผ่านๆมาเวลาถูกคนอื่นขอแต่งงานแล้วทำไมถึงโกรธ ถึงหงุดหงิด คำตอบง๊าย ง่าย ก็เพราะว่าชั้นไม่ได้ "รัก" เธออ่ะดิ......บอกแล้วว่าคบเป็นแฟนเฉยๆ ไม่ได้จะเป็นคู่ชีวิตพวกเธอซักกะหน่อย....กิ้ว กิ้ว

นอกเรื่องมาเยอะแล๊ะ กลับมาที่ "คนที่ใช่" กันต่อดีกว่า เป็นอะไรที่งง ตัวเองเหมือนกันหลังจากได้ยินพี่เค้าขอแต่งงาน แล้วเราโกรธ ไม่เงียบ ไม่หงุดหงิดเหมือนที่ผ่านๆมา ทั้งๆที่คบกันยังไม่ถึงปี มันบอกไม่ถูกจริงๆนะ รู้อย่างเดียวว่าคนนี้แหละ "ใช่" เค้าเป็นตัวของตัวเองสุดๆ ไม่มีเสแสร้ง ไม่ต้องสร้างภาพ รู้สึกอะไรยังไงก็พูดเลย แบบว่าไม่เคยเจอขอรับ คนปากกะใจตรงกัน รอจะได้เจอผู้ชายแบบนี้มานานมากกกกกกกเจ้าค่ะ

พี่เค้าเป็นคนตรงๆ จริงใจ อยู่ง่าย กินง่าย ทั้งๆที่เคยอยู่เมืองไทยแค่ 10 ปี น่าจะกระแดะประมาณว่าไอ้โน่นก็กินไม่ได้ ไอ้นี่ก็กินไม่เป็นฯลฯ ทำให้แก้วประทับใจมากๆ และก็มีอีกหลายๆเรื่องที่พี่เค้าแสดงให้เห็น ระหว่างคบกันพี่ท่านโทรทางไกลข้ามประเทศเป็นว่าเล่นเลย สหรัฐฯ-กรุงเทพฯ / เกาหลี-กรุงเทพฯ อดหลับ อดนอน เพื่อรอเวลาจะโทรมาให้ตรงกับเวลาในประเทศไทย...อยากเล่าให้ละเอียดจัง แต่เรื่องคงยาวกว่านี้เย๊อะเชียวแหละ

พอแก้วตอบตกลงแต่งงาน พี่เค้าก็รีบไปดำเนินการทำเรื่องขอแต่งงานที่สถานฑูตสหรัฐฯทันที (น่ารักมากๆ) แต่ทางเค้าอ่ะเรื่องมากที่สุด ขอเอกสารเราไปเยอะมากๆ ไหนจะต้องเอาไปแปล ไปยื่นให้สถานฑูต แล้วก็หอบเอกสารกลับไปส่งให้กองทัพฯอีก จะมีซะมีกะเค้าซักคนนึง ยุ่งยากโคตรๆ เลยน้อ...

และแล้วทุกอย่างก็เรียบร้อยลงตัว ทีนี้ คุณแก้วเกิดมีข้อแม้ว่าแต่งงานเสร็จแล้วจะไม่ย้ายตามไปอเมริกาหรือประเทศไหนๆที่พี่เค้าต้องไปประจำการทั้งนั้น แบบว่าแต่งแล้วแยกกันอยู่คนละประเทศก็ได้ คิดถึงก็ค่อยมาหากัน (แล้วจะแต่งทำแมวอะไรหละเนี่ย) สุดที่รักก็ได้แต่ทำหน้าเป็นเครื่องหมาย ??????

งานแต่งถูกจัดเตรียมเรียบร้อย...รอว่าที่เจ้าบ่าวกลับมาจัดการอะไรอีกนิดๆหน่อยๆเอง...งานนี้เป็นอะไรที่เจ้าบ่าวสบายสุดๆ เพราะว่าตัวเองไม่ได้อยู่เมืองไทย ครอบครัวก็ไม่ได้อยู่เมืองไทย ไม่ต้องจัดการอะไรเลย
นอกจากขันหมาก อันนี้ต้องโทรมาให้ญาติทางเมืองไทยของเค้าจัดการค่ะ

ประมาณว่าบ้านอิชั้นจัดการเองหมดทุกอย่างเลย แต่อันนี้ก็มิมีปัญหาอันใดอีกแหละ แฮะๆ ..เพราะว่าที่เจ้าบ่าวเค้าวางทุนทรัพย์เอาไว้ให้สำหรับงานนี้แบบตามใจแม่ยายและว่าที่ภรรยาสุดฤทธิ์..(อยากแต่งอีกจังเย้ยยย)...

ใกล้ถึงวันแต่งคุณพี่ท่านก็โทรมาแจ้งว่า แต่งงานเสร็จแล้ว ถ้าน้องไม่ย้ายตามพี่ไป พี่จะย้ายตามมาอยู่กับน้องเอง...จะลาออกจากราชการ..เอากะเค้าดิ ข้างฝ่ายสาวเจ้าก็ตอบไปด้วยความเห็นใจเจ้าบ่าวว่า ง้านนนน..โอเคเลยเพ่...ลาออกไปโลด เข้าทางเราเด๊ะ เพราะไม่อยากให้พี่เค้าเดินทางไปโน่น มานี่ อีกแล้ว เพราะมันทำให้เราต้องห่างกันไงหละเจ้าค่ะ ไม่ชอบ ไม่ชอบ

คิดคิดแล้วก็ใจหายเหมือนกัน พี่เค้าเป็นทหารมาตั้ง 20 ปี อยู่ๆก็ต้องมาถอดเครื่องแบบ ย้ายมาอยู่บ้านเกิดที่ไม่ค่อยจะคุ้นเคย ต้องมาปรับเปลี่ยนอะไรๆอีกหลายอย่างมากๆ อย่างเรื่องภาษา (เรื่องนี้วันหลังจะแอบเอามาเล่าให้ได้ขำกันนะจ๊ะ) แรกๆไม่เก่งเลย ตอนนี้เริ่มเก่งมากแล้วค่ะ แล้วก็เรื่องขับรถ เรื่องอาหารการกิน อีกสารพัดเรื่อง ของกินหนะมีให้กินมากกว่าที่โน่นแน่ๆ...แต่พอกินอะไรแปลกๆเข้าไป ข้าศึกมันเข้าบุกประชิดสุดที่รักของแก้วทุ๊กทีเลยนี่อะดิ เนี่ยแหละปัญหา..แต่ไม่ว่าข้าศึกจะบุกยังไง 3 ปีที่ผ่านมา สุดที่รักของแก้วก็ตัวอ้วนขึ้นมาหลายกิโลเชียว

ณ.บัดนาว พี่ท่านก็ลาออกจากราชการ ย้ายตามภรรยามาอยู่เมืองไทยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว.....ปัจจุบันทำงานอยู่กับหน่วยงานสหรัฐฯ อยู่ในแวดวงฝรั่งเหมือนเดิม..ยังได้ไปสังสรรค์กับเหล่าทหารสหรัฐในประเทศไทยที่จัสแมกฯอยู่ทุกเดือน ให้เค้าได้บรรยากาศเดิมๆมั่งหละนะคุณผู้ชม..

จะหาใครเสียสละอนาคตตัวเองได้เท่าสามีสุดที่รักของข้าพเจ้าอีกมั๊ยน้อ..ยอมทิ้งงานที่รัก ยอมทิ้งเพื่อนๆ ทิ้งอะไรต่ออะไรที่ผูกพันมาอยู่กับแก้ว เฮ้อ...ซึ้งใจจังเล้ยยยย ไอ่ เยิฟ ยู มายเยิฟ !!!(คำอ้อนประจำตัวข้าพเจ้าเอง อิอิ ประมาณว่าพูดตามหลาน ก็เลยออกมาไม่ชัดแบบเนี้ย) ฟังดูน่ารักเหมือนเด็กน้อย สามีจะได้เอ็นดู๊ เอ็นดู.!

เล่ามาถึงตรงนี้แล้วนึกถึงเพลงของเราจัง...ครั้งแรกที่ได้ยินเพลงนี้ แก้วรู้สึกโห..เป็นอะไรที่ แบบว่า นี่มัน "เพลงของเรานี่นา" ตอนแรกตั้งใจจะร้องในงานแต่งงาน แต่ทำไปทำมาก็ไม่กล้าอ่ะค่ะ ได้แต่ร้องให้พี่เค้าฟังในรถ อิอิ ร้องเป็นสิบๆรอบเลยแหละ ร้องจนคนฟังอยากจะอ๊วกแล้วมั้งเนี่ย? มาลองฟังกันดูนะจ๊ะ

ปัจจุบันเราแต่งงานกันมาได้ 3 ปีกว่าแล้ว แต่ก็ยังไม่มี "เจ้าแก้วน้อย" มาเรียกพ่อ เรียกแม่ซักกะที...เอาไว้วันไหนมีข่าวดี แก้วจะรีบมาป่าวประกาศไว้ที่หน้าบ้านตัวเบ้งๆ เลยนะขอรับ..ว่าแต่..อีกกี่ปี่จะได้ประกาศฟ่ะเนี่ย????

งั้นวันนี้เชิญชมรูป "ว่าที่คุณพ่อกะว่าที่คุณแม่" ไปก่อนนะค่ะ....

Warrior of The world power..ha ha...

Repelling Air Traffic tower

ใครกันน้อ..ยืนตัวเล็กๆอยู่ตรงโน้นนนนน......

Wing Commanderเจ้านายคนโปรดในวันจบการศึกษาจาก US.AIR FORCE UNIVERSITY.

ทายซิเออ..คุณO.P ยืนอยู่ตรงไหน???

เริ่มต้นชีวิตคู่กับผู้ชายที่ไม่ใช่คนดีที่สุดในโลกแต่ "ดีที่สุดสำหรับจขบ."

...มีคนมาสอยลงจากคานแว้ว...

ส่วนคนนี้ หลานชายตัวน้อยสุดสวาทขาดใจของป้าแก้ว

Create Date : 06 พฤษภาคม 2551

Last Update : 19 สิงหาคม 2551 20:18:34 น.

8 comments

Counter : 665 Pageviews.

แวะมาดูรูปคนหล่อ คนสวย และหนุ่มน้อยน่ารัก ค๊า

โดย: กะตุ้งนิ้ง

วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:08:38 น.

หวานใจพี่แก้ว...เท่ห์มากค่ะ
พี่แก้ว...ยิ้มสดใสจัง..มีความสุขมากละซิ
หนูน้อยข้างบน..."ว่าที่ลูกเขย"ของแจงรึเปล่าเนี่ย
สามภาพข้างล่าง...ถ่ายจากมือถือใช่ไหมคะ...ภาพเบลอๆ
หรือเป็นเทคนิคถ่ายภาพแบบใหม่

....
งานยุ่งหรือคะ?...ช่วงนี้
ดูเค้าทำ...เอารูปมาแปะๆยั่วคนดู
แต่คำบรรยาย...จะตามมาทีหลัง
ดูแลสุขภาพด้วยจ้า...คุแม่นางฟ้าเป็นห่วง

โดย: nikanda

วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:01:24 น.

หนุ่มน้อยในรูปเป็นลูกชายพี่แก้วรึเปล่าคะ

โดย: Picike

วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:53:04 น.

มาอีกรอบแล้ว..เรื่องเล่ายังไม่มา
ว่างๆแวะไปดูรูปนางฟ้านะจ๊ะ...แจงอัพภาพจาดา..เพื่อพี่แก้วเลยนะเนี่ย
ที่บล็อก...ของนางฟ้าเองนะจ๊ะ...รักป้าแก้วจ้ะ

โดย: nikanda

วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:01:53 น.

เราก็รอ ร๊อ รอ..เล่านิดเดียวเอง
ไปดูรูปมาแล้วใชไหม...เป็นอย่างไรบ้างคะ
เปลี่ยนใจรึยัง...ว่าที่หลานสะใภ้คนนี้
..
..
อยากเอารูปลงบีจีเหมือนกัน
แต่บล็อกสไตล์ของบล็อกแจง...ใส่ไม่ได้ค่ะ
ถ้าจะใส่..ต้องเปลี่ยนบล็อกเป็นสไตล์แบบพี่แก้ว
..
..
วันนี้..พานางฟ้าน้อยไปเดินเขามา
ไปดูน้ำตก...ที่หมู่บ้านในภูเขา..เหนื่อยมากมาก
เหมือนบ้านนอก...ที่บ้านแจง ไม่มีผิด
..
..
ตามกลับบ้าน...จาดาร้องไห้ตลอดทาง
ง่วงนอนค่ะ...ไปเที่ยว...นึกว่าสนุก...ทั้งเหนื่อย ทั้งปวดหัวเลย..

โดย: nikanda

วันที่: 8 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:25:40 น.

เข้ามาเยี่ยมชมค่ะพี่แก้ว
(ไม่อยากเรียกชื่อนี้เลยอ่ะ มันตรงกะชื่อคนใน blog group รักเขาเท่าเพลงไหนของปิ๊กอ่ะพี่)

ปิ๊กอ่านประวัติคุณสามีพี่แล้ว
คำพูดแรกที่คิด คือ "หาให้มั่งดิ"
คุณพี่แก้วของปิ๊กก็ทหารอากาศค่ะ ทหารอากาศไทย

โดย: picmee

วันที่: 11 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:05:13 น.

คุณแก้วขาคุณโชคดีมากๆรู้ไหมคะที่เจอคนที่ใช่จริงๆอย่างน้าเจอมาหลายคนแต่มันไม่ใช่ซักกะคนนึงเลยจ๊ะ

โดย: น้าแอ๊ค่ะ (Naaee58

) วันที่: 14 มิถุนายน 2551 เวลา:7:12:14 น.

แอบอิจฉา คุณนายแก้ว นะเนี่ย

อยากเจอคนที่ใช่จริง ๆ แบบนี้บ้างจัง แต่ตอนนี้มันปิ๋วปิ้วอยู่บ่อย ๆ หรือเพราะแจ๊ซซี่ปากร้ายไปหน่อยก็ไม่รู้ ไม่ถูกใจ ฉะแหลก แหกกันไปข้างหนึ่งละ

งัยก็อวยพรให้คุณนายแก้ว มีเบบี๋ เร็ว ๆ นะครับ

Thai Graphic Comment

โดย: jazzy (- Jazz TaeJuie -

) วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:4:54:13 น.