Bloggang.com : nanfahh_c : อันเนื่องมาจากชื่อ "แก้ว"

อันเนื่องมาจากชื่อ "แก้ว"

สวัสดีจ้าคุณผู้อ่านและพี่ๆน้องๆที่คิดถึง

....วันนี้แก้วก็มาเข้าเวรตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่เหมือนเดิม ตอนนี้มีเวลาว่าง แล้วอารมณ์ก็กะลังบรรเจิด เลยรีบแจ้นเข้ามาเขียนเรื่องที่ยังค้างพี่ๆน้องๆอยู่ให้อ่านกัน

ก็เรื่องชื่อ "แก้ว" นี่แหละ....ชื่อนี้ที่ "พ่อ" ตั้งให้ แบบว่าเกือบทำแก้วไม่ได้รอดมานั่งเขียนเรื่องนี้ซะแว้ว เอาหละน๊า...จะเล่าแล้วน๊า ตั้งใจอ่านอย่ากระพริบตากันนะจ๊ะ (เพราะถ้ากระพริบตา จะทำให้อ่านช้าไปประมาณ 1-2 วินาที ฮาๆ)

อ่ะ มาว่ากันเลยดีก่า...กาลครั้งหนึ่งเมื่อ 30 กว่าปีมาแล้ว...มีเด็กน้อยหน้าตาน่ารัก อ้วนจ้ำม่ำ ผมสีทองแถมผมหยิกอีกต่างหาก เกิดมาเป็นขวัญใจคนรักเด็กทั้งหลาย (แต่เป็นฝันร้ายของคนทั้งบ้านบ่อยๆ) เพราะว่าแม่หนูเธอช่างซนเหลือหลาย....

วันเวลา ผ่านไปไวเหมือนขับรถขึ้นทางด่วน...ตอนแก้วอายุประมาณ 5 หรือ 6 ขวบนี่แหละ เริ่มจะแสนรู้..อยากล้างจาน อยากทำอะไรที่เค้าไม่ให้ทำ..โดยเฉพาะ "อยากตักน้ำจากบ่อ" มันเป็นอะไรที่โปรดปรานและตื่นเต้นมากเลย เวลาเห็นผู้ใหญ่ตักน้ำขึ้นมาจากบ่อ แบบว่า โยนถังลงไป แล้วก็ตะแคงถังให้น้ำเข้ามาจนเต็ม เสร็จแล้วดึงถังขึ้นมา เทน้ำใส่กะละมัง... โห..เป็นอะไรที่ อยากตัก อยากตัก

แต่ทำยังไงก็ไม่มีใครให้ตัก เพราะตัวก็ยังไม่ถึงขอบบ่อ...ได้แต่เขย่ง ก้มหน้าลงไปดู หรือไม่ก็เอาเก้าอี้เล็กๆ ไปรองแล้วก็ก้มหน้าดู ประมาณว่า
ถังเอ๋ย...คอยดูน๊ะ ซักวัน ข้าน้อยจาต้องเอาเจ้ามาตักน้ำให้ได้

และแล้วความฝันของสาวตัวน้อยอ้วนจ้ำม่ำ ก็มีแววเป็นจริงขึ้นมา เมื่อบ่ายแก่ๆวันหนึ่ง พ่อกะแม่ และพี่ๆ รวมทั้งน้องชายตัวเล็กสุด เข้านอนกลางวันกันหมดแล้ว

แก้วก็นอนเหมือนกันนะ แต่ว่าแกล้งหลับอ่ะค่ะ ...โถ ก็ตอนเป็นเด็ก ใครๆ ก็เคยแกล้งหลับกันทั้งนั้นแหละ ใช่ป่ะขอรับท่านผู้ชม..

พอพ่อกะแม่เข้าห้องนอนไปแล้ว พี่ๆ และน้องชายก็หลับสนิท...แม่แก้วน้อย ก็ลุกขึ้น พาร่างอวบๆเล็กๆ ย่องๆลงมาจากบนบ้าน ออกไปยังบ่อน้ำหน้าบ้าน ฝันของสาวน้อยกำลังจะเป็นจริงแล้ว ดีใจ๊ ดีใจ....

พอเดินถึงบ่อ หนูแก้วก็เอาเลยค่ะ เอาเก้าอี้ตัวเล็ก มาวางเป็นบันได แล้วก็จัดการหยิบ "ถัง" ขึ้นมา ทำตามที่เห็นผู้ใหญ่เค้าทำทุกขั้นตอน หย่อนถังลงไป พอถึงน้ำ ก็ค่อยๆตะแคงถัง แต่มันทำลำบากนะ เพราะน้ำมันไม่เข้ามาอ่ะจ้า และในที่สุด แม่แก้วน้อยก็ทำสำเร็จ หลังจากพยายามอยู่นาน ถึงนานนนน มาก....

ทีนี้ก็มาถึงขั้นตอนสุดท้าย คือดึงถังน้ำขึ้นมา...แต่คราวนี้มันยากส์กว่าที่คิด.. เพราะน้ำเต็มถัง มันหนัก แม่แก้วน้อยดึงไม่ไหว...

ทำไงหละทีนี้ ได้แต่ยืนจับเชือกไว้งั้นแหละ...แต่ก็ยังไม่ละความพยายามนะจ๊ะ อยากจะปล่อยมือ ก็ไม่กล้า เพราะถ้าปล่อยมือ ถังก็จะจม ที่นี้ผู้ใหญ่ต้องรู้แน่ๆว่า ข้าพเจ้าแอบมาตักน้ำ...ยังไงก็ต้องเอาถังขึ้นมาให้ได้

ทำไงรู้เปล่า แก้วน้อยจัดแจงเขย่งเท้าซะประมาณว่าจะเต้นบัลเล่ย์เชียว....เขย่งแบบสุดปลายเท้า แล้วก็ก้มหน้าลงไปในบ่อ ก้มลงไปครึ่งตัวเลย พยายามจะเอาสองมือสั้นๆ ดึงถังน้ำขึ้นมา เท้าก็เขย่งซะ จนในที่สุด..ในที่สุด "แก้ว" ก็หัวทิ่มลงไปในบ่อ

คิดดูเหอะเจ้าค่ะ เด็กน้อยตกลงไปในบ่อ ไม่มีใครเห็นซักคน แต่เชื่อมั๊ยว่า แก้วไม่จมน้ำ ไม่สำลัก ไม่อะไรเลย ทั้งๆที่บ่อก็ลึก แถมวันนั้นแก้วใส่เสื้อกันหนาว แขนยาว สีเขียว อีกต่างหาก(อันนี้จำแม่นจริงๆ)

พอหัวทิ่มลงไปในบ่อ "ไปพร้อมกับถังในฝันนั่นแหละ" ตัวแก้วดันลอยขึ้นมาเฉยๆ หลังพิงอยู่กับผนังบ่อ ที่เท้าก็ไม่มีอะไรให้เหยียบเลย ลอยตัวตรงเป็นเลข 1 อยู่อย่างนั้นแหละ

ร่างกายส่วนที่โผล่จากน้ำของแก้วมีแค่ "จมูก กับ ลูกกะตา" เท่านั้นจริงๆ
ตอนนั้น แก้วตกใจมากๆ ไม่กล้ากระดุก กระดิกซักนิดเดียว ได้แต่กลอกลูกกะตาไปมา มองขึ้นไปเหนือบ่อ...รอว่าจะมีใครมาช่วย...คงมีใครมาเห็นหรอกนะ เพราะทุกคนหลับอยู่บนบ้านกันหมดเลย..ใจหายยยย...

เด็กน้อยเอ๋ย จะให้ทำไงดี จะอ้าปากเรียกแม่ ก็ทำไม่ได้ เพราะน้ำท่วมปิดปากพอดี ถ้าอ้าปากน้ำก็จะเข้าปาก ทีนี้ต้องจมแน่ๆ เลยลอยแช่อยู่อย่างนั้น (น่าสงสารมากเลย หรือว่าน่าสมน้ำหน้าดีหว่า)

ผ่านไปประมาณ เกือบชั่วโมง...แก้วได้ยินเสียงเดินมาไกลๆ ตาที่คอยมองข้างบนก็โตเป็นไข่ห่าน ซักพักก็มีหน้าคุ้นๆก้มลงมาดู .เป็นญาติของแก้วเอง ชื่อเอ(ตอนนี้เสียชีวิตไปแล้ว) ตัวสูงถึงปากบ่อแล้ว... ก้มมาจ๊ะเอ๋แก้ว เค้าก็ตะลึงนะ....เราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ทำตาปริบๆ

หลังจากหายตกใจแล้วคุณเอก็แหกปากเรียกแม่แก้วทันที เรียกซะลั่นเลย เพราะบ่ออยู่นอกบ้าน

" ป้า ป้า....แก้วตกบ่อ " เรียกอยู่ประมาณ 4 -5 ครั้ง....ก็ได้ยินเสียงแม่ตะโกนตอบมาจากห้องนอนว่า.....

"แก้วตกบ่อเหรอ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ป้าวางไว้เอง ว่าจะไปล้างตอนเย็น"

คุณเอก็ตอบสวนกลับไปในบัดดลว่า

ไม่ใช่แก้ววววน้ำ..."แก้วลูกป้า!!!!!"

ได้ผลเกินคาดพะยะค่ะ ไม่มีเสียงตอบจากแม่อีกเลย มีแต่เสียงวิ่งตึงตังมาจากบนบ้าน พ่อวิ่งลงมาที่บ่อภายในไม่ถึง 2 นาที (ยังสงสัยอยู่ว่าพ่อลงบันได หรือกระโดดมาจากระเบียงบ้านกันแน่)
แก้วเพิ่งจะมาจมน้ำเอาก็ตอนพ่อกระโดดลงมานี่แหละ เพราะพ่อลงมากระแทกแก้ว (เค้าลอยของเค้าอยู่ดีๆ) จมบุ๋มลงไปเลย แล้วพ่อก็คว้าตัวขึ้นมา ส่งให้แม่ได้สำเร็จ เป็นอันเสร็จสิ้นวีรกรรมของ "แก้วตกบ่อ"

พอขึ้นมาจากน้ำได้ แม่รีบอุ้มไปเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า ทีนี้หละทุกคนตื่นกันหมดบ้าน แก้วก็กลัวอยู่อย่างเดียวเลย กลัวโดนพ่อตี....
พอแม่แต่งตัวให้เสร็จ ก็พาไปนอน แม่ไม่ว่าอะไรซักเอะ. แต่พ่ออ่ะดิ ตามไปยืนดู ประมาณว่า จะตีซ้ำดีมั๊ยเนี่ย...แก้วก็แกล้งหลับ (อีกแล้ว) ทำตากะปริ๊บ กะปริ๊บ หรี่ตาแอบมองพ่อ (คิดว่าผู้ใหญ่รู้ไม่ทัน ว่าเราแกล้งหลับ) จนพ่อเดินไปนั่นแหละ..แก้วถึงลืมตาแป๋วขึ้นมาอีก..โล่งงงอก ไม่โดนตี ฮิๆ

นับจากวันนั้น แก้วก็ไม่เคยอาจหาญอยาก "ตักน้ำ" อีกเลย รอจนกระทั่งโตพอที่จะมีความสามารถในการ "ตักน้ำ" ได้เองนั่นแหละ ถึงได้ตักจนหายอยาก....เดี๋ยวนี้แก้วว่ายน้ำเป็นแล้วน๊า..ไม่เก่งเท่าไหร่หรอก ประมาณว่าเอาตัวรอดได้หละค่ะ

ที่ว่ายน้ำเป็นก็เพราะพ่อนั่นแหละ หัดให้ว่ายน้ำด้วยการ จับแก้วอุ้มโยนลงแม่น้ำไปเลย "แม่น้ำนะค่ะ" ขอย้ำ แม่น้ำตาปี กว้างมาก มาก ผลของการถูกจับโยนน้ำ ทำให้แก้วว่ายน้ำเป็นตั้งแต่ตอนนั้นเลย...ทำไมจะว่ายไม่เป็นหละเจ้าค่ะ พอลงน้ำไปแล้วสิ่งแรกที่เห็นคือเรือหางยาว แล่นมาลิ่วๆ ด้วยความกลัวตายบวกับความตกใจสุดขีด เลยว่ายน้ำเป็นในบัดดล (เหมือนคนที่ไฟไหม้บ้าน แล้วยกตู้เย็นวิ่งไปได้ประมาณนั้นหละมั้ง)

มานั่งนึกๆดู ก็ขำดี...พ่อนะพ่อ...ทำไปด้ายยยย...แต่พ่อบอกว่าถ้าเราไม่ไหวพ่อก็เตรียมพร้อมเป็นหน่วยกู้ชีพให้ตลอดเวลาอยู่แล้ว น่ารักจังเล้ย พ่อใครหว่า?
-----------------------------------------------------

เล่าเรื่องนี้แล้วคิดถึงพ่อมากเลย...แต่ตอนนี้พ่อไม่อยู่เห็นวีรกรรม บ้าๆบอๆ ซนๆ ของแก้วแล้วหละ.... (พ่อเสียไป 7 ปีแล้วค่ะ) ตอนพ่ออยู่ เราเล่นกันเหมือนเพื่อนเลย เดี๋ยวก็ชกมวย เดี๋ยวก็เล่นซ่อนแอบ (แก้วแอบใต้บันได พอพ่อลงมาแล้วก็กระโดดออกมาจ๊ะเอ๋ เกือบโดนพ่อชกซะหลายหน แฮะๆ)
บางทีพ่อเดินๆอยู่ แก้ววิ่งมาข้างหลัง อยากสนุกก็กระโดดขึ้นเอวพ่อซะงั้น พ่อเกือบหัวทิ่มแน่ะ ตอนนั้นอยู่ ม.1 หรือ ม.2 นี่แหละ ตัวเท่าลูกๆควายเห็นจะได้.

บางวันพ่อตื่นสาย นอนอ้าปาก กรนฟี้ ฟี้...แม่ให้ไปปลุกพ่อมากินข้าว ไป ปลุกหลายครั้งแล้วพ่อก็ไม่ยอมจะลุกขึ้นซะที ไอ้เราก็ขี้เกียจวิ่งขึ้น วิ่งลงหลายรอบ เลยหาวิธีทำให้พ่อตื่น...

ทำไงรู้มั๊ยเอ่ย แก้วก็ตักเกลือประมาณ 1 ช้อนโต๊ะ เดินถือขึ้นบันไดไปอย่างระมัดระวัง "เอาไปหยอดใส่ปากพ่อ" ก็พ่ออ้าปากกรนซะหยั่งงั้น แก้วเลยบรรจงหยอดซะหมดช้อนเลยค่ะท่านผู้ชม ฝ่ายคุณพ่อก็สะดุ้งมาสำลักซะ..(ตื่นแล้วเห็นมั๊ย) พอพ่อสะดุ้งตื่น แก้วก็รีบวิ่งแจ้นหนีลงไปข้างล่าง พร้อมกับยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ข้าพเจ้าปลุกพ่อสำเร็จแล้ว ฮ่ะ ฮา....

มีอีกสารพัดเรื่องเลยที่แก้วแกล้งพ่อสุดที่รัก...เอาไว้คิดถึงพ่อจัดๆ แล้วคงได้มาเขียนให้อ่านเล่นกันอีกเน๊อะพี่น้อง...เขียนมากไปก็เริ่มคิดถึงพ่อตะหงิด ตะหงิด งั้นวันนี้ข้าพเจ้าก็ขอสวัสดี บ๊าย บ่ายหละจ้า

Create Date : 12 เมษายน 2551

Last Update : 16 ตุลาคม 2551 17:08:29 น.

14 comments

Counter : 664 Pageviews.

สวัสดีคร้าบบบ

โดย: shame_of_sins

วันที่: 12 เมษายน 2551 เวลา:10:51:37 น.

อวยพรให้สุขสันต์วันสงกรานต์

ขอให้มีแต่ความสุขความเจริญ
ชีวิตชุ่มฉ่ำ
สดใสตลอดไปค่ะ

โดย: โสดในซอย

วันที่: 12 เมษายน 2551 เวลา:10:58:20 น.

โอว..วีรกรรมน่ากลัวจริงเชียวค่ะคุณพี่ขา..ไม่น่าเชื่อเลย สามารถลอยอยู่ในน้ำได้เป็นชั่วโมงอ่ะ..แต่ก็โชคดีนะคะที่รอดปลอดภัยมาได้

ปล. สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ มีความสุขกะการเล่นสาดน้ำมากๆ ค๊า

โดย: กะตุ้งนิ้ง

วันที่: 12 เมษายน 2551 เวลา:12:20:52 น.

หวัดดีคร้าบบบพี่แก้ว.....

อ่า...ผมเรียนศิลปกรรมคอมกราฟฟิคอะคร้าบ....!!
รุ่นแรกเหมือนกานน้าอิอิ....รุ่นเปิดคณะงะ แหะๆ
รหัสผม 48182-0008 อะคร้าบ

ดีใจจังได้เจอรุ่นพี่ด้วยง่า งิงิ

ยังไงฝากติชมการ์ตูนผมด้วยนะคร้าบบบ

โดย: shame_of_sins

วันที่: 12 เมษายน 2551 เวลา:18:22:58 น.

อยากอ่านค่ะ เพราะผูกพันแปลก ๆ กะคนชื่อแก้ว...แต่อ่านไม่ได้อ่ะ ลายตาไปหมด แหะ ๆ

สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะ

โดย: แม่ไก่

วันที่: 13 เมษายน 2551 เวลา:16:19:04 น.

Commentโดนๆ...คลิ๊กที่นี่

โดย: จขบ. (nanfahh_c

) วันที่: 13 เมษายน 2551 เวลา:16:27:49 น.

เฮ้อ... ถึงซะทีบ้านน้อยๆของพี่แก้ว

สงกรานต์แล้วมาสาดน้ำค่ะ

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

โดย: แอร์จัง IP: 202.91.19.204 วันที่: 13 เมษายน 2551 เวลา:23:50:56 น.

สวัสดีจ้าน้องแอร์คนจ๋วย ยินดีต้อนรับสู่บ้านน้อยๆของพี่แก้วนะจ๊ะ มาถึงวันปีใหม่ไทยด้วยน๊า...น้องแอร์ไปเที่ยวไหนหรือเปล่าวันสงกรานต์อ่ะ พรุ่งนี้พี่จะมูฟไปหาดใหญ่แล้วนา

ประกาศให้เพื่อนๆทราบเลยแล้วกันนะจ๊ะ ว่าพี่แก้วไม่อยู่บ้าน 10 วันจ้า....กลับมาแล้วจะมา say hello อย่างเร็วเลย....บ๊าย บาย

โดย: พี่แก้ว (nanfahh_c

) วันที่: 14 เมษายน 2551 เวลา:10:16:49 น.

กลับบ้านค่ะ พี่แก้ว ตอนนี้ก็อยู่บ้าน

รบกะฝูงลิงทั้งหลายด้วยแหละ ลูกๆของลุง ป้า น้า
น่ะคะ ห้องหนูรกอย่างกะโจรมาปล้นบ้าน

พี่แก้วเที่ยวให้สนุกนะคะ

อ้อ อย่าโหดกะญาติสามีมากนักนะคะ อิอิ

โดย: แอร์จัง IP: 202.91.19.192 วันที่: 14 เมษายน 2551 เวลา:21:12:30 น.

ช่วงนี้...มีแต่คนเงียบหายเนาะ
เดี๋ยวค่อยคุยกัน...ตอนพี่แก้วกลับมาอีกที
แจงก็หายไปจากบล็อกตั้งสองวัน...คิดถึ๊ง...คิดถึง

โดย: nikanda

วันที่: 16 เมษายน 2551 เวลา:0:14:08 น.

สวัสดีค่ะพี่แก้ว ^^
เปิ้ลมารายงานตัวจ้า
คิดถึงนะคะ
อ่านกำลังลุ้นเลยค่ะ มาฮาเอาตอนนี้ "ไม่ใช่แก้วน้ำ..."แก้วลูกป้า" แหละ
โชคดีนะคะเนี่ย ^^

สวัสดีปีใหม่ไทยย้อนหลังนะคะ จุ๊บๆ

โดย: ดอกคูณริมฝั่งโขง

วันที่: 20 เมษายน 2551 เวลา:16:45:48 น.

ยินดีที่ได้รู้จักคะ ขอบคุณทรีคุณแก้วไปเยี่ยมบ้านเราคะ

โดย: แจงสี่เบี้ย IP: 125.24.182.133 วันที่: 25 เมษายน 2551 เวลา:14:42:40 น.

คุณพี่ขา..กลับมาแล้วเหรอคะ..สนุกรึเปล่าอ่ะ..

ท่าทางจะสนุกมากๆ เลยนะคะเนี่ย..หายเงียบไปเลย..

ยังไงก็อย่าลืมเอารูปสวยๆ มาฝากกันบ้างนะคะ..

ปล. ขอบคุณที่แวะไปอวยพรวันเกิดค๊า..

ขอให้พี่แก้วมีความสุขมากๆ เช่นกันนะคะ

โดย: กะตุ้งนิ้ง

วันที่: 25 เมษายน 2551 เวลา:18:08:08 น.